Maand: maart 2012

Albums 2012 (VI): klassiek digitaal

Twee lijstjes geleden had ik mijn recent binnegehaalde de klassieke cd’s opgesomd, maar ik koop steeds meer digitale albums, in cd-kwaliteit of hoger. Ik kan niet genoeg de diensten van Qobuz aanraden, waar de klassiek albums tegen een schappelijke prijs worden verkocht –geheel legaal vanzelfsprekend– en waar u vaak nog goedkoper dan de prijs van de cd een zogenaamde masters kan aanschaffen. (Cd kwaliteit dat is lossless 16 bits 44.1 kHz; masters dat is bij Qobuz alles daarboven, tot 24 bits 192 kHz. In de praktijk is dat ofwel 24 bits 44,1 kHz of 24 bits 96 kHz. Die hogere resoluties komen direct van de bron –de labels zelf dus– en zijn geen upgesamplede trucendozen. Als dat allemaal Latijn is voor u, weet dan dat u met gerust hart masters kan kopen of het gewoon bij cd kwaliteit kan houden.)

Hoewel ik niet meteen fan ben van compilaties (zijnde albums met werken van meer dan één componist), zitten er toch een paar fantastische compilaties bij. Zonder enige vorm twijfel aangeraden zijn het Bach & Schubert album van Simone Dinnerstein, Something Almost Being Said dat enorm lyrisch en emotioneel is zonder verdwaasd romatisch over te komen; Isabelle Faust met de Violin Concertos van Berg & Beethoven, net zoals haar Brahms : Concerto pour violon – Sextuor n° 2 overigens; en Music for a Time of War door Carlos Kalmar met The Oregon Symphony (muziek van Ives, Adams, Britten en Vaughan Williams). Geen compilaties, maar ook aangeraden: de Motetten van J.S. Bach door het Collegium Vocale o.l.v. Philippe Herreweghe; Claudio Monteverdi’s Missa “In illo tempore”; Fauré’s Messe de Requiem op. 48; Lutoslawski’s Orchestral Works (deel twee is net uit); Pärt’s Da pacem (ik word daar zo rustig van); Schuberts Willkommen und Abschied door Werner Güra en Christoph Berner; en het eerste deel van Vivaldi’s Concerti per fagotto.

Niet dat de rest niet goed is (behalve dan het Nino Rota-album van Richard Galliano misschien, dat u gerust kunt laten links –of rechts of ergens anders– liggen). Er zit alweer wat muziek uit de eigen interessesfeer tussen: een paar cellowerken, en de negende van Dvořák, die we nu al een tijdje met het V.E.M.-orkest spelen. Er is trouwens een gigantisch verschil tussen de interpretatie van Bernstein en Alsop, en ik ben er half van overtuigd dat mijn voorkeur naar Bernstein gaat. Ik stond vandaag trouwens met de versie van het Brussels Philharmonic in mijn handen, maar heb ze uiteindelijk dan toch maar niet gekocht (ik heb er al drie).

Veel luisterplezier.

  1. Bach : Cello Suites BWV 1007-1012 / Ophélie Gaillard / 2011
  2. Bach : Motetten / Philippe Herreweghe: Collegium Vocale / 2011
  3. Bach / Schubert : Something Almost Being Said / Simone Dinnerstein / 2012
  4. Beethoven : The Symphonies / Riccardo Chailly: Gewandhausorchester Leipzig / 2011
  5. Berg / Beethoven: Violin Concertos / Isabelle Faust; Claudio Abbado: Orchestra Mozart / 2012
  6. Brahms : Concerto pour violon – Sextuor n° 2 / Isabelle Faust; Daniel Harding: Mahler Chamber Orchestra / 2011
  7. Britten : Phaedra – A Charm of Lullabies – Lachrymae – 2 Portraits – Sinfonietta / Edward Gardner: BBC SO / 2011
  8. Claudio Monteverdi : Missa “In illo tempore” / Paolo da Col: Odhecaton / 2012
  9. Dvořák : Symphony No. 9 “From The New World”; Slavonic Dances Op.46 / Leonard Bernstein: Israel Philharmonic Orchestra / 1989
  10. Dvořák : Symphony No. 9 “From the New World”; Symphonic Variations / Marin Alsop / 2008
  11. Fauré : Messe de Requiem op. 48 / Philippe Jaroussky; Paavo Järvi / 2011
  12. Fauré : Œuvres pour violoncelle & piano; Trio / Le Sage; Salque; Meyer / 2011
  13. Le triomphe de l’amour – Airs d’opéras français des XVIIe et XVIIIe siècles / Sandrine Piau / 2012
  14. Liszt : Années de pèlerinage / Bertrand Chamayou / 2011
  15. Liszt : Années de pèlerinage / Nicholas Angelich / 2004
  16. Lutoslawski : Orchestral Works / Edward Gardner: BBC Symphony Orchestra / 2010
  17. Mozart : Requiem KV 626 / Teodor Currentzis: MusicAeterna / 2011
  18. Mozart, Schubert : Quartets K. 465 & D. 804 / Chiaroscuro Quartet / 2011
  19. Music for a Time of War / Carlos Kalmar; The Oregon Symphony / 2011
  20. Nino Rota / Richard Galliano / 2011
  21. Pärt : Da pacem / Paul Hillier and Christopher Bowers-Broadbent / 2011
  22. Saariaho : D’om le vrai sens – Laterna Magica – Leino Songs / Kari Kriikku / 2011
  23. Saint-Saëns : Cello Sonatas / Christian Poltera, Kathryn Stott / 2009
  24. Schubert : Willkommen und Abschied / Werner Güra, Christoph Berner / 2012
  25. Vivaldi : Concerti per fagotto / Sergio Azzolini; L’Aura Soave Cremona / 2010
  26. Vivaldi : Juditha triumphans, RV644 / Alessandro de Marchi: Academia Montis Regalis / 2001
  27. Vivaldi : La Fida Ninfa, RV 714 / Jean-Christophe Spinosi: Ensemble Matheus / 2008

(vorige lijst)

Matthäuspassion

Gisteren en vandaag ben ik –zijn we (gisterenavond was Tessa er ook bij, vandaag waren het enkel Henri en ik)– naar de open repetitie van de Matthäuspassion van Johann Sebastian Bach door het Collegium Vocale o.l.v. Philippe Herreweghe gaan luisteren in De Bijloke. Gisteren het eerste deel, vandaag het tweede deel, aan vijf euro per zitting, dus voor minder dan de helft van de prijs van de Grote Opvoering vanavond (tickets 28 of 22 euro voor resp. rang 1 of 2, reeds geruime tijd helemaal uitverkocht). “Dit is geen concert”, waarschuwde de dirigent ons, “wat inhoudt dat ik geregeld eens zal onderbreken om hier en daar wat aan te passen.”

De sfeer was veel ongedwongener dan op een gewoon concert, het was veel gemakkelijker om het werk te volgen (ook al omdat het in twee delen was opgesplitst nietwaar), en toch was het helemaal niet moeilijk om meteen terug in de juiste sfeer te zitten. Bovendien was het razend interessant om de opmerkingen van de dirigent te horen én te kunnen volgen. “Het is niet zozeer tie-die-die-die, maar eerder tie-die-die-pauze-tie”, klonk het in Nederlands, Frans of Duits.

Open repetitie van de Matthäuspassion door Bruno Bollaert

Gisteren heb ik gevolgd aan de hand van de bewegingen (nummer, zangers en eerste versregel), vandaag had ik de liedteksten meegebracht op de iPad. Er zitten een paar gigantische kippenvelmomenten in, bijvoorbeeld wanneer Pilatus in het tweede deel aan de massa vraagt wat er met Christus moet gebeuren

Pilatus
Was soll ich denn machen mit Jesu, von dem gesagt wird, er sei Christus?
Evangelist
Sie sprachen alle:
45b. Cori
Laß ihn kreuzigen!

Die Laß ihn kreuzigen! wordt eerst door een deel van het koor gezongen, overgenomen door een tweede deel en dan een derde, en onderwijl zwelt ook het orkest aan, gelijk een domme massa die zichzelf maar steeds meer opruit.

Dikke, dikke tranen moeten langs uw wangen druppelen middenin beweging 61a waarin Christus zijn menselijke zwakte toont wanneer hij aan het kruis genageld uitslaakt: Eli, Eli, lama asabthani? (Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten). Het is meteen het enige stuk dat niet in het Duits wordt gezongen maar in het Aramees. Michael Nagy, de zanger die Jezus vertolkt, slaagde er helemaal in om de wanhoop van Christus in die woorden door te laten klinken.

Het einde dooft uit bij de dood van Christus: Wir setzen uns mit Tränen nieder / Und rufen dir im Grabe zu: / Ruhe sanfte, sanfte ruh! (Huilend gaan wij zitten / En roepen U in het graf toe: / Rust in vrede, rust zacht.)

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=zTZkk66pd1I&w=500&h=369]

Minstens één melodie zal u bekend in de oren klinken, tenminste als u ook een beetje bent opgegroeid met The Concert in Central Park van Simon & Garfunkel. Het negende nummer, American Tune (cfr de videoclip hierboven) is bijna identiek aan de melodie uit Bachs Matteüspassie (die het dan weer op zijn beurt uit de hymne Mein G’müt ist mir verwirret van Hans Leo Haßler haalde). Bach haalt de melodie in een aantal bewegingen aan (telkens een chorale: 15, 17, 40 en 54), waarvan 54 waarschijnlijk de meest bekende is: O Haupt voll Blut und Wunden

O Haupt voll Blut und Wunden,
Voll Schmerz und voller Hohn,
O Haupt, zu Spott gebunden
Mit einer Dornenkron,
O Haupt, sonst schön gezieret
Mit höchster Ehr und Zier,
Jetzt aber hoch schimpfieret,
Gegrüßet seist du mir!
Du edles Angesichte,
Dafür sonst schrickt und scheut
Das große Weltgerichte,
Wie bist du so bespeit;
Wie bist du so erbleichet!
Wer hat dein Augenlicht,
Dem sonst kein Licht nicht gleichet,
So schändlich zugericht’?

Misschien worden zo’n repetities wel meer opengesteld voor het publiek? Mij zou het alvast zeer interesseren.

Albums 2012 (V): ik ga naar een persco en…

…ik kom terug met cds natuurlijk.

Cds door Bruno Bollaert

Mijn vrienden van Rombaux brachten voor mij mee:

  1. Mark In The Water / Ken Vandermark / 2011
    De tweede soloplaat van multirietblazer Ken Vandermark; elke compositie is opgedragen aan een andere muzikant.
  2. Brad Mehldau Trio / Ode / 2012
    Kijk, het zijn de mensen die binnenkort op Gent Jazz staan. Dat wil ook lukken. Een uitstekende cd alweer, zo gonst het.
  3. Army of Strangers / Jessica Pavone / 2011
    Benieuwd of ze even sterk gegroeid is als Mary Halvorson.
  4. Alma / Paolo Fresu & Omar Sosa / 2012
    Dat kan alleen maar lyrisch zijn.

En in de foyer van De Bijloke stak een bijzonder sympathieke man mij deze cd in de handen, met de boodschap dat ik daar maar eens naar moest luisteren.

  1. The Rhythm of Change / Helder / 2012
    Voluit Helder Deploige, met een tekening van Dooreman op de cover. Hierzie, op YouTube: titeltrack The Rhythm of Change en My Private Joke

(vorige lijst)

Conversation non-imaginaire

[Opent de voordeur om het huis te verlaten, en ziet zijn buurman die net met ontbijtkoeken terug thuiskomt.]

– Ha, buurman. Goed dat ik u tref, ik heb nog iets voor u.

[Stapt terug de gang in, en neemt een baksteen uit een stapel van drie.]

– Deze baksteen, nu ja, ik heb er zo drie, en ik weet niet of ge ze wel wilt…

[De buurman kijkt met lede ogen door hem heen.]

– …deze baksteen dus, komt van uw schoorsteen daar vanboven…

[Wijst ostentatief naar het dak. De buurman negeert de conversatie volkomen, en stapt van zijn wagen naar zijn voordeur.]

– Enfin, ik dacht dat ge misschien wel wilt weten dat uw schoorsteen in slechte staat verkeert en eigenlijk op instuiken staat en…

[De buurman stapt zijn woning binnen en slaat de voordeur dicht.]

De staan van de schoorsteen door Bruno Bollaert

Zo ongeveer had ik mij de conversatie een tijdje geleden al voorgesteld, behalve dan dat de buurman in mijn verbeelding iets interactiever was, en dat ik hem nog verder had kunnen uitleggen dat de mensen die de gaten in onze dakgoot hadden gedicht (een euvel, waarover hij reeds zijn ongenoegen had laten blijken, en waarvan er gelijk minstens één gat door een schoorsteenvallende baksteen was veroorzaakt), dat die mensen dus hadden gezien, niet alleen dat zijn schoorsteen bijna instort, maar ook dat er op zijn plat dak al een heleboel baksteenbrokken liggen. En dat het misschien aangewezen was om maatregelen te treffen voor zijn schoorstenen (want het zijn er eigenlijk twee) daadwerkelijk geheel afbrokkelen –en mogelijks een stuk (van onze) muur meetrekken en/of zich met ware doodsverachting door zijn plat dak storten. Of naar de straat vallen en mogelijks op het hoofd van een nietsvermoedende passant terecht komen.

Bij deze dus –u volgt mijn blog toch nog, buurman?

Super Spinach Smoothie

Super Spinach Smoothie door Bruno Bollaert

Zoals Joyce zegt. Smijt achtereenvolgens in uw blender: een rijpe (bevroren) banaan, een handvol (propere) spinazie, een eetlepel honing, een eetlepel groen poeder (*), een tas/glas amandelmelk, en zet het spul effekens in gang. Het resultaat ziet u hierboven: een weinig zoet, doet een beetje naar frangipane denken, en supergezond. Smakelijk.

(* groen poeder: bijvoorbeeld Wheatgrass Powder/tarwegras poeder, maar ook zonder dat poeder zal het groen zien.)

Albums 2012 (IV): klassiek

Wel kijkt: we zijn er eindelijk eens toe gekomen om (de helft) van de klassieke aanwinsten van 2012 op te lijsten. Ik heb veel te lang mijn klassieke muziek verwaarloosd, en ik ben begonnen aan een (stevige) inhaalbeweging. Ja, er zitten een paar (ocharme 4 in deze lijst) cello stukken tussen –subjectief, moi?

Ik heb over bijna elk van die albums iets te vertellen, maar ge gaat het toch niet lezen. Ik doe u een paar tips aan de hand: Vivaldi : Concerti per fagotto II –zo’n fagot klinkt ongelooflijk warm, en is het klassieke equivalent van de saxofoon voor jazz; de Vioolconcertos van Sibelius zijn net iets beter bij jonkvrouw Vilde Frang dan bij Hilary Hahn; dat Credo van Penderecki –ik ga eens op zoek naar zijn Cello Concertos denk ik; met de verzamerlaars van DG en The Ligeti Project, heb ik zowat alle Ligeti die een mens kan verlangen; de New World Symphony van Dvořák behoort tot het beste symfonische werk dat er bestaat –dat wil ik nog wel eens live opgevoerd zien; Das Wohltemperierte Klavier, Buch II van Bach door Peter Hill heb ik van bij Alex Ross; het Bach Album van Anne Akiko Meyers kan u zonder gewetensproblemen laten liggen. Liefst zelfs.

Voor de rest: zoveel schitterende muziek!

Albums door Bruno Bollaert

  1. Vivaldi : Farnace (1738 version) / Diego Fasolis: I Barocchisti / 2011
  2. Vivaldi : Concerti per fagotto II / Sergio Azzolini; Diego Cantalupi: L’Aura Soave Cremona / 2011
  3. Vivaldi : Cello Concertos / Jean-Guihen Queyras / 2011
  4. Sibelius : Symphonies #1, 2, 5 & 7 / Leonard Bernstein: Vienna Philharmonic Orchestra / 2011
  5. Schoenberg; Sibelius: Violin Concertos / Hilary Hahn; Esa-Pekka Salonen: Swedish Radio SO / 2008
  6. Scarlatti (D): Keyboard Sonatas / Alexandre Tharaud / 2011
  7. Satie : Relâche – Vexations; Hindemith / Ensemble Ars Nova / 2004
  8. Reich : The Desert Music – Three Movements / Kristjan Järvi: Lower Austrian Tonkunstler Orchestra / 2011
  9. Prokofiev; Sibelius: Violin Concertos / Vilde Frang; Thomas Søndergård: WDR Sinfonieorchester Köln / 2009
  10. Penderecki : Credo / Cantata / Antoni Wit: Warsaw PO / 2010
  11. Pärt : Piano Music / Ralph Van Raat / 2011
  12. Mare Nostrum / Jordi Savall / 2011
  13. Ligeti: Clear Or Cloudy – Complete Recordings On Deutsche Grammophon (4 cd’s) / various / 2006
  14. The Ligeti Project (5 cd’s) / various / 2006
  15. Khachaturian: Spartacus / Michail Jurowski: Berlin Deutsches Symphony Orchestra; RAIS Chamber Chorus / 2012
  16. Harvey : The Angels, Ashes Dance Back, Marahi & The Summer Cloud’s Awakening / Latvian Radio Choir / 2008
  17. Gluck : Ezio (1750 version) / Alan Curtis: Il Complesso Barocco / 2011
  18. Gershwin: Rhapsody in Blue; An American in Paris & Bernstein: Symphonic Dances from “West Side Story”; Symphonic Suite from “On the Waterfront” / Leonard Bernstein / 2010 (heruitgave)
  19. Dvořák’s New World Symphony & Other Orchestral Masterworks / Fritz Reiner: Chicago Symphony Orchestra / 2005 (heruitgave)
  20. Delius : Double Concerto, Violin Concerto, Cello Concerto / Andrew Davis: BBC Symphony Orchestra / 2011
  21. Copland : Appalachian Spring; Gould : Fall River Legend / conducted by the composers / 1993 (heruitgave)
  22. Bryars : Piano Concerto; After Handel’s Vesper; Ramble on Cortona / Ralph van Raat / 2011
  23. Britten : Cello Symphony, Sinfonia Da Requiem, Cantata Misericordium / various / 1989 (heruitgave)
  24. Boccherini : Cello Sonatas / Gaetano Nasillo / 2012
  25. Bach, Johann Ludwig : Trauermusik / RIAS Chamber Choir / 2011
  26. Bach : Das Wohltemperierte Klavier, Buch II BWV 870 – BWV 893 / Peter Hill / 2011
  27. Bach : Air – The Bach Album / Anne Akiko Meyers; Steven Mercurio: English Chamber Orchestra / 2012

(vorige lijst)

Een heleboel jazz

De laatste tijd heb ik een paar interessante zaken gehoord, en ik heb verzuimd erover te vertellen. Er waren De Beren Gieren in Vooruit (28/02), die hopelijk niet te veel de cerebrale weg inslaan en zich lekker gek en wild blijven gedragen zoals een jonge groep dat eigenlijk moet. Diezelfde avond was er het trio Romano-Sclavis-Texier, waarvan werd beweerd dat de drummer niet echt meer mee kon. In het begin had ik het gevoel dat Sclavis een ander concert speelde dan Texier en (inderdaad vooral) Romano, maar ik had het meeste last van de vertrouwdheid met het materiaal. Hun Afrikaanse muzikale verslagen behoren ondertussen zo tot het jazz-erfgoed, dat onze verwachtingen soms te dicht bij de albumversies liggen. U kent dat wel, die ene plaat van die artiest of groep, die u hebt grijs gedraaid en waarvan u elke noot weet liggen nog voor ze gespeeld wordt (hoewel u eigenlijk geen noten kan lezen)? En als u dan naar een concert gaat, en die noten liggen niet dáár waar u ze verwacht, dan bent u daardoor een klein beetje ontgoocheld –hoewel de muzikant ze in die live versie muzikaal misschien nog beter in het nummer heeft ingepast? Dat gevoel had ik wat bij dat trio.

Een heleboel jazz door Bruno Bollaert

Het Monk tribute van Jason Moran in De Bijloke (07/03) was dan weer een fantastische show. Het deed heel Amerikaans aan, met de beeldprojecties achter de muzikanten, de visuele effecten (bijvoorbeeld de muts op Moran zijn kop), het verhaaltje (soms werd er iets té lang verteld), het documentaire effect, en Moran die virtueel meespeelde met Monk. Het had alle potentieel om een commercieel succes te zijn, en te oordelen aan het talrijk opgekomen publiek, was het dat ook. Ik heb ervan genoten om wat het was, inclusief de exit naar de foyer, waar de muzikanten nog even doorspeelden (cfr foto hierboven).

Een heleboel jazz door Bruno Bollaert

Daarna heb ik twee keer Robin Verheyen gezien. Eerst bij Opatuur (04/03), die voor de gelegeheid was uitgeweken naar de Gentse fotogalerij Flinxo, en waar de akoestiek niet zonder fouten was en de stoeltjes stonden opgesteld als in de tram. Het geringe aantal luisteraars maakte er het beste van, en Robin wist een heel boeiend solo concert op te bouwen. Een groot deel van de muziek die hij speelde, wordt overigens opgenomen, en wordt waarschijnlijk ergens in het najaar gereleased.

De tweede keer speelde Verheyen in Bozar (11/03), in double bill met Bojan Z (voluit: Zulfikarpašić). Het was er verschrikkelijk warm in de zaal. Slaapverwekkend warm, en met de weinig aanstekelijke solo muziek van Bojan Z, was het moeilijk om de aandacht erbij te houden. Bojan is een pianotechnisch virtuoos, maar ik miste wat dynamiek. Een uitbreiding met contrabas en drums naar trio was mogelijks interessanter geweest. Al heb ik nadien zijn soloplaat via spotify beluisterd, en dat klonk precies beter dan de live versie. Ik was niet echt ondersteboven van zijn Dad’s Favorite, wat niet meer dan een vermangelde versie van Nature Boy is. Maar bon, het publiek zat duidelijk vol fans, want er werd geapplaudisseerd dat het een lieve lust was.

Robin Verheyen was erg goed, al heb ik het meeste gemist. Het begon veel te laat (bijna 22 u –zijn schuld niet natuurlijk), en ik had een trein te halen om thuis te geraken. Robins muziek spreekt veel meer aan, is veel verscheidener, en hij trad voortdurend in dialoog met Ralph Alessi. En Thomas Morgan op contrabas is ook al een plezier om bezig te zien/horen. Het heeft al mijn wilskracht gevergd om weg te lopen om mijn trein te halen.

Een heleboel jazz door Bruno Bollaert

Donderdag (15/03) zat ik in De Werf voor The Claudia Quintet + 1. Ze brachten onlangs het album What Is the Beautiful? uit, waarin ze de poëzie van Kenneth Patchen in de jazzcomposities integreren. Dat gaat soms ver, want het album opent met Showtime, waarbij eerst de contrabas, en nadien ook de brushes, de voordracht van Kurt Elling volgen. Nee, Kurt Elling was er niet bij, op het concert, maar Theo Bleckmann heeft zich voortreffelijk van zijn taak gekweten (op het album nemen ze elk een aantal nummers voor hun rekening). De muziek blijft de hele tijd verbonden met de stem, op een heel natuurlijke/vanzelsprekende manier. Zeer geslaagd.

Cello (VIII): gelijk een gordijntje

Een van de belangrijkste onderdelen van een cello is de strijkstok. Reserveer zo ongeveer een derde van de aankoopprijs van uw cello voor de strijkstok, zo wordt mij ingefluisterd. In concreto: de gemiddelde studentencello van 3.000 euro wordt bespeeld met een strijkstok van 1.000 euro (niet dat zulks een verplichting is vanzelfsprekend). Ik slik nog steeds eens flink bij het zien van die bedragen, en speel lustig door op mijn –iets minder dan fantastische, maar ruimschoots volstaande– gehuurde cello. Al was er een kleine onderbreking, vorige week.

“Wel, er zat zo één haartje los,” legde ik uit aan de telefoon, “en toen ik daar aankwam, loste er nog eentje, en nog eentje, en dan plots kwam al de rest los, gelijk een gordijntje.”

Cello : de strijkstok door Bruno Bollaert

Dat was vorige donderdag, en toen ik de strijkstok allengs kwam tonen in de V.E.M., was het rustige verdict dat ik hem gewoon moest laten herharen. Vrijdagochtend leverde ik hem af bij Luc Deneys in de Sint-Jacobsnieuwstraat. “Woensdag moogt ge erom komen”, gaf ook die luchtig mee, en toen hij de wanhoop op mijn gezicht zag, kreeg ik prompt een vervangstok in handen gedrukt.

Maar ziet, ik heb hem al terug, sinds vanochtend, en ik heb hem al wat ingespeeld ook.

Dat duet vorige week, is trouwens vlotter verlopen dan verwacht. Ik was ‘lichtjes’ gespannen, maar mijn klank werd goed bevonden, en ik kreeg weer een heleboel tips mee. Meer ontspannen, ik weet het.