Maand: november 2009

Sleep with me, I’m not too young

Het is de schuld van The Beatles. En Satan natuurlijk. Nog goed dat ik niet naar heavy metal luister.

Het bestond al langer, maar het zijn The Beatles die het gepopulariseerd hebben. Backmasking dus. Ze gebruikten het eerst louter om het geluidseffect, maar nadien hebben ze ook moedwillig boodschappen ‘gestoken’ in een aantal van hun liedjes. Het meest bekende is waarschijnlijk de ganse Paul is dead hoax, waarin een aantal ‘bewijzen’ werden gefabriceerd om aan te tonen dat Paul McCartney eigenlijk was gestorven, en vervangen werd door een stand in. In I’m So Tired (op The White Album uit 1968) is gebrabbel te horen, dat, wanneer het omgekeerd wordt afgespeeld, te horen geeft dat Paul is a dead man, miss him, miss him, miss him!.

Mensen die het niet zo begrepen hadden op populaire muziek, rockmuziek en hardrock varianten, beschuldigden muziekgroepen ervan dat ze satanische boodschappen in hun liederen onderbrachten. Eén van de meest bekende casussen is Stairway to Heaven van Led Zeppelin, waarin duidelijk hoorbaar een satanische boodschap zit verscholen wanneer men ergens in het midden van het lied een stuk omgekeerd afspeelt. Het gaat om het fragment

If there’s a bustle in your hedgerow
Don’t be alarmed now,
It’s just a spring clean for the May queen.
Yes, there are two paths you can go by
But in the long run
There’s still time to change the road you’re on.

Duidelijk is een beetje een rekbaar begrip, want als men de zogezegd satanische boodschap niet kent, is het niet vanzelfsprekend om hem uit de klanken af te leiden. Dit heeft te maken met het verwachtingspatroon van de luisteraar, die door kennis van de tekst wordt beïnvloed om te horen wat er eigenlijk niet is. Met andere woorden: wie de woorden niet op voorhand kent, zal ook de boodschap niet vinden/’herkennen’.

Probeer het vooral zelf –ik heb de satanische boodschap hier expliciet niet vermeld. Jeff Milner biedt op zijn site een aantal fragmenten aan, die zowel op de normale manier worden afgespeeld, en nadien achterstevoren. Stairway to Heaven staat helemaal bovenaan; luister eerst voor u klikt op Show Reverse Lyrics. Oh, en voor de titel van dit stuk moet u (op diezelfde pagina) even naar Britney Spears luisteren, Baby One More Time!

cds 200910

Te zot voor woorden: ik zie dat de teller voor dit jaar al op 143 staat. Honderddrieënveertig nieuwe albums in mijn collectie (albums, want ik mag niet langer cd’s zeggen sinds ik ook opnieuw lp’s beluister). Op 31 oktober waren er 304 dagen in het jaar, dus dat betekent één album per twee dagen. Juist, ja.

Dat betekent dus ook dat het weinig zin heeft om diepgravende recensies te schrijven over die muziek, maar tevens dat er een paar albums zijn die duidelijk boven de rest uitstak. Waltz for Debby (Bill Evans); At This Time (Trio 3); Historicity (Vijay Iver); These Are The Vistas (The Bad Plus); Chapter Three: Viva Emiliano Zapata (Gato Barbieri): het zijn niet alleen stuk voor stuk meesterwerkjes, maar ze worden herhaaldelijk afgespeeld én blijven in mijn hoofd nazinderen. Ze worden héél erg dicht op de hielen gezeten door Brewster’s Rooster (John Surman); Stone In The Water (Stefano Bollani); On Broadway, Vol. 5 (Paul Motian); Fusion & Thesis (Jimmy Giuffre 3); Different But The Same (David Liebman & Ellery Eskelin).

Bijna al de rest is goed tot fantastisch –behalve die twee die mij helemaal niet konden bekoren: Lungs (Florence & The Machine); Echos, Arches & Eras (Huntsville).

Aanraders: wie het graag wat avontuurlijker en energieker heeft, zal Historicity (Vijay Iver) en These Are The Vistas (The Bad Plus) op prijs stellen (of Chapter Three: Viva Emiliano Zapata (Gato Barbieri) maar dan op een geheel andere manier); wie liever gemoedelijker jazz beluistert haalt Waltz for Debby (Bill Evans) en Stone In The Water (Stefano Bollani) in huis (of Brewster’s Rooster (John Surman).

Veel luisterplezier.

  1. Lungs / Florence & The Machine / 2009 / *(*)
  2. Fenix / Gato Barbieri / 1971 / ***
  3. Miles & Monk at Newport / Miles Davis & Thelonious Monk / 1955 / ***
  4. Workin’ with the Miles Davis Quartet / Miles Davis / 1595 / ***
  5. Waltz for Debby / Bill Evans / 1961 / ***(*)
  6. Big Picture / Trio M / 2007 / ***
  7. Echos, Arches & Eras / Huntsville / 2008 / *(*)
  8. Fragile / Michael Moore / 2008 / **
  9. On Broadway, Vol. 5 / Paul Motian / 2009 / ***
  10. At This Time / Trio 3 / 2009 / ***
  11. Tati / Enrico Rava / 2007 / **(*)
  12. Brewster’s Rooster / John Surman / 2009 / ***
  13. Stone In The Water / Stefano Bollani / 2009 / ***
  14. Historicity / Vijay Iver / 2009 / ***(*)
  15. Moon Dreams / Dutch Jazz Orchestra / 2008 / ***
  16. Chapter Two: Hasta Siempre / Gato Barbieri / 1973 / ***
  17. Chapter Three: Viva Emiliano Zapata / Gato Barbieri / 1974 / ***
  18. These Are The Vistas / The Bad Plus / 2003 / ***(*)
  19. Folk Art / Joe Lovano / 2009 / ***
  20. Black Pearls / John Coltrane / 1958 / ***
  21. Fusion / Jimmy Giuffre 3 / 1961 / ***
  22. Thesis / Jimmy Giuffre 3 / 1961 / ***
  23. Different But The Same / David Liebman & Ellery Eskelin / 2005 / ***

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

Met de ‘m’ van trio

Een concert van Trio M is altijd een verrassing, had ik ergens gelezen, en terwijl ik de voorafgaande dertig dagen nauwelijks tijd had gevonden om wat voor concert dan ook mee te pikken (zelfs de Opatuurbezoekjes werden gedecimeerd), kon ik aan zo’n verlokking niet weerstaan. Muzikale verrassingen zijn veel te zeldzaam om zomaar te laten voorbij gaan. Big Picture, de cd die in 2007 werd gereleased lag hier al een tijdje te draaien. Héél wild werd ik er niet van, maar hij was wel goed. De piano is net iets prominenter dan de bas en de drums, maar een echte hoofdrol is er niet. De muziek is soms free, soms standard, maar een echte profilering zit er niet in. De stijlen zijn velerlei en in overvloed, maar een echte lijn is ook daar niet in te trekken. Maar goed, een concert zou onvoorspelbaar verrassend zijn.

Wat meteen opvalt is de gemoedelijkheid van het gebeuren. Het concert werd verplaatst van de theaterzaal naar de balzaal, en eigenlijk was het heel leuk geweest als het publiek gewoon rond de muzikanten had kunnen plaatsnemen. Daarvoor was dat publiek echter net iets té talrijk opgekomen (hoera! daarvoor evenwel), al bleef de sfeer heel hartelijk.

Trio M, Vooruit, Gent, BE, 04/11/2009 Trio M, Vooruit, Gent, BE, 04/11/2009

Knal! Boem! Paukeslag! en het spel was begonnen. Ik zat vooraan — om dit artikel met een paar foto’s te kunnen opsmukken — langs de kant van drummer Matt Wilson, zodat ik zicht zou hebben op Myra Melfords handen en piano. Daar tussenin stond Mark Dresser, net genoeg naar voren om ook van hem een foto te kunnen nemen zonder de rest van het publiek te hinderen. Vanop mijn plaats zou de drummer onmiskenbaar de hoofdrol spelen.

En wat voor een drummer. Matt Wilson heeft een eigen idioom, met kleine maniertjes waar hij graag naar teruggrijpt en die dienen als houvast voor zijn ritme en stijl. Van tik naar klak en piep; van een recht-voor-de-raap-ritme naar een schijnbaar immer wijzigende sequens; van koffietas tot gong; van samenspel tot eigenzinnig gespeur. “I actually played this one without the music“, zei hij na afloop van een nummer waarvan hij de partituur miste. Hij leek zelf verwonderd dat hij het tot een goed einde had gebracht. Tijdens Freakonomics — “dedicated to all those leaders who made this world a mess” — liet hij zijn cimbalen zo hard piepen dat ik even dacht dat mijn plombaties van schrik uit mijn tanden zouden trillen.

Trio M, Vooruit, Gent, BE, 04/11/2009 Trio M, Vooruit, Gent, BE, 04/11/2009

Melford benadrukt graag dat het trio een collaborative effort is. Vandaar waarschijnlijk dat er geen echte hoofdrolspeler op de cd te onderscheiden valt. Live werkt dat overigens heel goed. De muzikanten hadden er erg veel lol in, hielden elkaar voortdurend in de gaten, en pikten handig in of wachtten geduldig af: heus samenspel. De muziek was ook heel divers, maar ook dat werkte (nog) beter live (dan op de cd). Er werd heel verscheiden gespeeld, van abstract en free tot heel ritmisch of melodisch, en in dat laatste geval vaak met een twist, aangevuld door elektronica of afgewerkt met een einde dat eigenlijk niet wil eindigen en dan maar als vanzelf overgaat in het volgende nummer.

We kregen nog een toegift, al lieten de muzikanten uitschijnen dat ze geen idee hadden wat te spelen. Er werd snel een muzikaal pareltje geïmproviseerd, dat de halve zaal met verwondering achterliet. Blij dat we dit mochten meemaken.

Myra Melford & Trio M, gehoord op woensdag 4 november in de balzaal van Vooruit.

—

Zeven dagen Vooruitgetipt: Bender Banjax (di 10/11); Laura Gibson (do 12/11).

concerten 200910

Zeer beperkt, dat lijstje concerten voor oktober. Het lijkt wel alsof ik toch naar het filmfestival ben geweest. Maar kom, net zoals bij de boeken: kwaliteit boven kwantiteit. Ik heb genoten van Peter Ehwald en van Joachim Badenhorst, en zelfs Cinéma Invisible was een aangename aanzet die toch wel iets verder uitgewerkt had mogen zijn.

  1. Peter Ehwald Trio – feat. Frederik Leroux / 04-10-2009 / Opatuur @ De Centrale / ***
    Was dat nu een tenorsax of een dwarsfluit? Ehwald is nog steeds goed, zo mochten we besluiten na het concert.
  2. Cinéma Invisible / 08-10-2009 / Vooruit / **
    Zeer interessant concept, dat echter een goede uitwerking miste. Verdere bespreking.
  3. Joachim Badenhorst – Hilmar Jensson / 25-10-2009 / Opatuur @ De Centrale / ***
    Badenhorst is een topmuzikant die eindelijk een beetje erkenning begint te krijgen. Dit had u beter niet gemist. Korte bespreking.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

boeken 200910

Slechts twee boeken, deze maand, ik ben aan te veel boeken tegelijk begonnen. Al ben ik wel heel tevreden over wat ik gelezen heb. Kwaliteit boven kwantiteit –geheel in tegenstelling tot de films, diezelfde maand.

  1. In tenebris / Maxime Chattam / 2002 / 978-2-266-13808-6 / **(*)
    Deel twee in de trilogie met Joshua Brolin, net zo spannend of zelfs spannender dan het eerste deel (de delen kunnen los van elkaar gelezen worden). Een beetje wreed, dat wel, en redelijk grafisch ook in zijn beschrijvingen, maar dat maakt het net zo bijzonder.
  2. High Fidelity / Nick Hornby / 1995 / 978-0-14-029346-3 / ***
    Mijn eerste Hornby, en zijn eerste roman. Het boek werd verfilmd door Stephen Frears, met John Cusack in de hoofdrol, en ik denk eigenlijk dat ik die film heb gezien, maar ik ben het niet zeker. Fantastisch boek, verschrikkelijk grappig en gevat. (Ik heb gehoord dat Juliet, Naked, zijn meest recente boek, wat in dezelfde lijn zit.)

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

strips 200910

Haal gerust Prosopopus van Nicolas de Crécy en Le Roi Banal van Antoine Ozanam & Kyung-Eun in huis. Het zal uw leven niet veranderen, maar het eerste zal u een klein beetje op de proef stellen, en het tweede zal u opnieuw een beetje in sprookjes laten geloven. Het zijn beide heel kleine, onbeduidende pareltjes.

  1. Angel Heart, tome 1 / Tsukasa Hojo / 2004 / **(*)
    Tsukasa Hojo is de mens die ook Cat’s Eye heeft gemaakt, een serie die ongelooflijk populair was, en waar ik een groot fan van was ergens in de jaren 80 of zo op de Franse televise (Club Dorothée en toestanden). Er is ook nog City Hunter, en die twee series komen precies een beetje terug in deze reeks. Ik lees het graag, mee ingegeven door een gezonde portie nostalgie.
  2. Bioméga, tome 3 / Tsutomu Nihei / 2009 / **
    Het zijn vooral de tekeningen waar ik fan van ben, in deze reeks, als is de plot niet onaardig, maar ietwat complex.
  3. Prosopopus / Nicolas de Crécy / 2009 (heruitgave van 2003) / ***
    Prosopopus verwijst naar de stijlfiguur prosopoeia, een vorm van personificatie. Meer dan in een personificatie, waarin naar levenloze objecten of abstracties als menselijke wezens wordt verwezen, worden ze in de prospopeia aan het woord gelaten. Dit verhaal –enkel beeld, zonder tekst– is een gewetensonderzoek in de vorm van een whodunit. Het verhaal is heel mooi getekend, bevat een interessante structuur, en laat de lezer soms vermoeden één of andere hallucinogene trip mee te maken.
  4. Le Roi Banal / Antoine Ozanam, Kyung-Eun / 2009 / ***
    Mooi, romantisch, escapistisch verhaal-in-een-verhaal over teruggetrokkenheid van de mens als defensie tegenover de kille wereld. Antoine Ozanam heeft al een paar schitterende verhalen getekend voor de KSTR reeks.
  5. Jérôme K. Jérôme Bloche, Tome 21 : Déni de fuite / Dodier / 2009 / **
    Hij,moddert wat aan, verhaalgewijs, Dodier, in die zin dat ook deze aflevering geheel binnen de verwachting ligt van de reeks. Het zou leuk zijn om wat meer ontwikkeling te zien binnen de personnages, bijvoorbeeld de relatie tussen Jérôme en Babette -maar mogelijks zou haar daarmee aan het doelpubliek wat voorbij gaan. Ze heeft nochtans nog veel potentieel, deze reeks.
  6. Nocturno: Première partie / Tony Sandoval / 2008 / **(*)
    Spanjaard Antonio Sandoval (weblog, deviantART) maakt prachtige tekenigen en schrijft schitterende verhalen, van romantisch zweverig tot romantisch geweldadig. Het tweede deel in deze reeks is net iets beter, maar haal vooral ook zijn Le Cadavre et le Sofa in huis.
  7. Piscine Molitor / Christian Cailleaux, Hervé Bourhis / 2009 / ***
    Piscine Molitor vertelt aan de hand van flashbacks over Boris Vian. Dit boek werd mij enige tijd geleden aangeraden, en het is beslist de moeite waard. Het verhaal zit vol knipogen, die niet allemaal even vanzelfsprekend zijn. Goed genoeg om een mens nieuwsgierig te maken in Vian, maar is misschien net iets té kort gehouden.
  8. Dorothy Band, Tome 2 / Jac-ga Hong / 2009 / **(*)
    Tweede deel van de trilogie die losjes gebaseerd is op The Wizard of Oz.

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(strips vorige maand)

Every sperm is sacred

Een tijdje geleden ging ik naar een voordracht. Diezelfde, waarbij de spreker, een Vlaamse prof die momenteel doceert aan een Nederlandse universiteit in de Randstad, geconfronteerd werd met een generatiekloof. De voordracht maakte blijkbaar deel uit van een lessenpakket aan de universiteit, want er zaten behoorlijk wat studenten in zaal.

“Ook over masturbatie werd gerationaliseerd in de middeleeuwen”, zo klonk het vanuit het spreekgestoelte i. “Het zaad op de rotsen storten werd aanzien als een misdaad tegen de mensheid, tegen de Schepping eigenlijk.” Hij sprak schepping zo nadrukkelijk uit, dat het wel met hoofdletter moest geschreven zijn.

“Voilà!”, stiet de juffrouw, een paar stoelen van mij verwijderd, triomfantelijk uit in de richting van haar vriendje, onmiskenbaar implicerend dat de jongen iets te veel trainde met de pols. Net iets té luid natuurlijk, want het duurde een tijdje eer de zaal weer stil werd, en nog langer eer het rood geheel uit de wangen was verdwenen.

—

  1. “Every sperm is sacred”, voegde hij er nog aan toe. En toen er geen reactie kwam: “Monthy Python? Alweer niemand? The Meaning of Life?” [ wikipedia / youtube ]

films 200910

De prijs voor de beste film deze maand gaat naar een Belgische film, Happy Together, van dezelfde men die recent het schijnbaar fantastische Meisjes op ons heeft losgelaten. Ik ben benieuwd. Ik verspil serieus veel tijd met het bekijken van halfslachtige rotzooi. Nog goed dat ik alleen kijk als ik ziek ben en/of niet kan slapen.

  1. Street Kings / David Ayer / 2008 / Prime / **
    Met een scenario van James Ellroy (The Black Dahlia, L.A. Confidential), met Keanu Reeves en een kalende Hugh Laurie (House). Minder beklijvend dan The Black Dahlia, en leest waarschijnlijk beter dan het verfilmt is. Maar een zeer kenmerkend Ellroy verhaal.
  2. White Noise 2: The Light / regisseur / 2007 / 2BE / (*)
    Fast forward is de enige manier om deze film te bekijken. Meteen op wissen drukken is een geldig alternatief.
  3. Tortured / Nolan Lebovitz / 2008 / Prime / 0
    Iemand heeft lang en aandachtig naar The Usual Suspects gekeken, en vervolgens een slecht afkooksel daarvan gebrouwen. Te vermijden.
  4. Wanted / Timur Bekmambetov / 2008 / Prime / **
    Deze film bevat uitstekende klassiek-tragische elementen, en een aantal interessante en soms humoristisch uitgewerkte special effects. Plotgewijs daarom niet echt een hoogvlieger, en de wat commerciële cast lijkt wat misplaatst. Dit was een ideale indy of Britse film geweest.
  5. Righteous Kill / Jon Avnet / 2008 / Prime / **
    Mooi, statig en sereen, maar weinig verrassend of vernieuwend. U kan veel slechtere films zien, maar dit is niet meteen een blijver, eerder een goede franchise van Robert De Niro en Al Pacino.
  6. Turistas / regisseur / 2006 / 2BE / *(*)
    Met als thema urban legend nummer zoveel, is deze film inhoudsloos ontspannend.
  7. Made of honor / Paul Weiland / 2008 / Prime / *
    McDreamy in een passende film vol stereotype pseudoromantiek.
  8. They Wait / Ernie Barbarash / 2007 / Prime / *(*)
    They Wait stond als Demon Days in de lijst Prime films. Beide zijn een goede beschrijving, als kan de Prime titel eigenlijk als beter worden beschouwd. Het is de zoveelste mysteriefilm die zichzelf maskeert als een ghost story. Waarom ook niet, maar ik vond er niets bijzonders aan.
  9. Ghost Son / Lamberto Bava / 2006 / Prime / (*)
    Verdraagbaar alleen als achtergrond bij een ziekenbed. Weinig geïnspireerd.
  10. Happy Together / Geoffrey Enthoven / 2008 / Prime / **(*)
    Dat was eigenlijk helemaal niet slecht, en heel toepasselijk in deze tijden van hypocrisie. Het hoofdpersonage stapelt zoveel leugens op, dat het einde eigenlijk onvermijdelijk is. Het deed mij meteen veel te gemakkelijk terugdenken aan veel te veel krantenberichten.
  11. Ghost Image / regisseur / 2007 / Prime / *
    Valt mee, heeft potentieel, kon beter uitgewerkt worden.
  12. Starship Troopers 3: Marauder / Edward Neumeier / 2008 / Prime / 0
    Waterig afkooksel van het origineel. Geen woorden aan vuil maken, geen tijd aan verspillen.
  13. Taken / Pierre Morel / 2008 / Prime / **
    Niet echt slecht, maar mist elke vorm van originaliteit.
  14. In the Valley of Elah / Paul Haggis / 2007 / Prime / **
    Werd er niet echt warm (of koud) van, maar Tommy Lee Jones is perfect getypecast. Gebaseerd op een waar gebeurd verhaal, over de wreedheden van de oorlog, en de drastische gevolgen daarvan.

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

training 200910

Twee keer. Ik heb slechts twee keer gelopen. Eerst wegens ziekte, dan simpel tijdgebrek, maar van lopen is er bitter weinig in huis gekomen, vorige maand. Mijn lichaam mist de endorfines enorm, ik merk dat ik weer wat ongeduldiger word. Dringend tijd om te herbeginnen.

  • 11,8 km lopen / 0:58 / 832 kcal / 02-10-2009
  • 5,9 km lopen / 0:27 / 415 kcal / 05-10-2009

De loopafstand wordt gemeten met een Nike+ uitrusting.

(training vorige maand)