Maand: februari 2007

story stick

Omdat het niet altijd een USB stick moet zijn. Kerygma smijt mij hét stokje, uitleg krijgt u alhier, en drie extra zinnen hieronder.

Positief verhaal:

Petra trekt de deur van het herenhuis dicht. De wind woelt wild door haar blonde haren, in de verte grommen de onweerswolken. Ze kruipt weg in de bontkraag van haar dikke winterjas en versnelt haar hooggehakte pas in poging de eerste dikke regendruppels voor te blijven. Ook het gebrek aan tijd jaagt haar op want over een kwartier al begint die opera van Puccini. Petra beseft dat maar al te goed en holt nu echt door de stad, die door de regen een zilvergrijze tint heeft gekregen. Ze wil immers de man die in de foyer van het operagebouw op haar zit te wachten, niet nodeloos irriteren. Een eerste indruk is belangrijk, daar is Petra zich zeer van bewust. Zijn profiel op de dating-site vermeldde dat hij op stiptheid stond, en op een vreemde manier had eigenlijk net dát haar in hem aangetrokken.

Negatief verhaal:

Petra trekt de deur van het herenhuis dicht. De wind woelt wild door haar blonde haren, in de verte grommen de onweerswolken. Er stopt een rode auto naast haar en de man aan het stuur vraagt naar de dichtsbijzijnde kruidenier. De man doet haar denken aan die beeltenissen van oude staatsmannen. Zo van die mannen met stijve kragen, strak gecoiffeerde haren en licht toegeknepen ogen. Vanuit haar ooghoek ziet Petra hoe er een boom valt op het huis twintig meter verder. Een gillende peuter loopt de voordeur uit, de straat op, enkel gekleed in een pamper. Toen Petra jonger was, had ze iets met grote mannen. Het maakte niet uit hoe ze eruit zagen, als ze maar groot genoeg waren, dook ze er zo de koffer mee in.

Vrouwen aan de macht: het stokje gaat naar mijn madam en Sara.

Old Skool members

Update for Old Skool members, was het veelbelovende onderwerp van de flickr e-mail die op de laatste dag van januari in mijn inbox terecht kwam. Een beloning voor de trouw van het eerste uur?

Helaas. Flickr verplicht haar oudste gebruikers om te switchen van een Old Skool account naar een Yahoo ID! account. Onder het mom van vernieuwing, features die anders moeilijker te implementeren zijn, worden de oude accounts voor 15 maart verplicht zich bij Yahoo te registreren. Zelfs mijn nickname is daar reeds lang gereserveerd, dus heb ik mij moeten wenden tot een (nog) prozaïscher alternatief.

De (old skool) flickr gemeenschap is niet bepaald enthousiast, en velen hebben dan ook al te kennen gegeven hun account op te zeggen en flickr te verlaten. Voorlopig laat ik het voor mijzelf niet zo’n vaart lopen, al is het wel een goede gelegenheid om de concurrentie eens te bekijken.

Bij PictureSync hebben ze een pagina met Photo Sharing Services waarmee hun software compatible is. 23 ziet er interessant uit, zoto is verschrikkelijk traag, webshots ziet er zeer 2punt0 uit, maar geen van alle kunnen ze aan flickr tippen. Verheyen tipt ook nog photohost pbase, en kunstzinniger omgeving Art Limited (een beetje zoals deviantART misschien). Nah. Ik denk dat ik het nog wel even uithou bij flickr.

The Haydn Songbook

Haydn is niet meteen de meest sexy of hippe componist om te laten opdraven. Hoewel hij –in zijn tijd– van niet te onderschatten belang was voor de klassieke muziek, is hij vandaag een beetje in het verdomhoekje geraakt, mede door de populariteit van aanstormend talent Beethoven. Haydn zat in de overgang van barok naar classicisme, en stond zo’n beetje aan de wieg van het moderne strijkkwartet en de vierdelige structuur van de symfonie. Het grootste deel van zijn leven spendeerde hij als hofmuzikant bij de Eszterházys in Oostenrijk-Hongarije.

De muziek lijkt evenwel uitermate geschikt voor de protserige sierlijkheid van de Lully zaal in de Opera. Maar hoewel het decor van die zaal beslist overweldigend te noemen is, wisten de 12 zangers van het Collegium Vocale Gent er moeiteloos uit te springen. Begeleid door Kristian Bezuidenhout aan de pianoforte, en onderbroken door Kurt Van Eeghem was het publiek in voor een verrassender avond dan men van het programmaboekje mocht verwachten.

The Haydn Songbook (v) The Haydn Songbook (iv)

Vooreerst was er het koor, dat optrad zonder dirigent. Een première voor de opvoering in Gent, want het Songbook werd zondag ook in Antwerpen opgevoerd, en trekt daarna nog voor vijf concerten naar Polen. Tijdens een laatste repetitie voor de opvoering kregen de koorleden nog gauw een paar laatste tips mee van dirigent Christoph Siebert. Dat bij de laatste ‘stumm‘ uit Die Beredsamkeit de mimiek belangrijk is, en dat de ‘wunderbare Harmonie‘ (Die Harmonie der Ehe) zeer Duits moet klinken. Bezuidenhout zou het gemis aan instructies van de dirigent gedeeltelijk opvangen, maar het koor redt het verrassend goed zonder Siebert. En vergeten we niet dat de voornaamste taak van de pianist tenslotte het beroeren van de ivoren toetsen is.

Zeer opmerkelijk was ook de dynamiek van Van Eeghem. Hij beweegt zich tussen declameren en acteren in, zonder overdrijving, en met veel meer dan een belerend verhaal of een vluchtige bindtekst. Hoewel hij zijn teksten voornamelijk statisch moet brengen, slaagt hij er bij begin en einde uitstekend in een zekere interactie met het publiek tot stand te brengen. Een geslaagde formule.

The Haydn Songbook (ii) The Haydn Songbook (i)

Veel minder geslaagd was de voornaamheid van de onderbuur. De Lully zaal bevindt zich namelijk boven het restaurant en de lounge bar van het Café Theatre, van waaruit gedurende het gehele concert indringende bastonen kwamen opgestegen. Het concert werd nochtans ruim op voorhand aangekondigd, en zowel het Collegium als de Opera had de eigenaar verzocht daarmee rekening te houden (het concert duurde amper 80 minuten). Zelfs tijdens het concert is men herhaaldelijk gaan vragen of het alstublieft niet stiller kon, maar men sprak er –waarschijnlijk letterlijk– tegen dovemansoren. Tijdens de stille passages was de beat soms duidelijker hoorbaar dan de zang. Ik kan mij niet beginnen voorstellen hoe afleidend dit moet geweest zijn voor de muzikanten.

Een koor zonder dirigent, en daarenboven afgeleid door de bastonen van de onderbuur. Het is onwaarschijnlijk wat voor een puike prestatie ze alsnog hebben neergezet. Het project was zeker geslaagd, zowel muzikaal als wat betreft de inkleding met de bindteksten. Die teksten worden overigens nog vertaald, zodat een Poolse acteur de rol van Van Eeghem op zich kan nemen.

The Haydn Songbook, door Collegium Vocale Gent, gehoord in Lully Zaal van de Vlaamse Opera op 3 februari 2007

(Deze bespreking verscheen ook bij Gentblogt.)

witloof mee hesp in den oven

Let vooral op die oven. Sinds we terug een oven hebben, plan ik de komende weken regelmatig een overgerecht te maken. Komende week komt mijn eigen pizza-recept aan de beurt, vandaag hadden we –op Tessa’s uitdrukkelijke verzoek– Chicons au gratin.

Een recept dat ik 2002 ergens van internet heb gehaald (ik weet dat het in 2002 was, want op mijn afdruk staat 10/8/2002, 1:11:15PM): Hesperolletjes met witloof in kaassaus. Goed voor 4 personen –en als het op dit heilzaam voedsel aan komt, bestaat ons gezin volgens mijn madam uit mínstens vier personen.

hespedinges in den oven hespedinges in den oven

  • 8 stronken witloof
  • 8 sneeën gekookte ham
  • 200g milde kaas (naar keuze —ik heb gewoon dezelfde geraspte kaas gebruikt als hieronder nodig; 320g in totaal)
  • halve liter melk
  • bloem
  • 100g geraspte kaas
  • muskaatnoot
  • peper en zout

Smelt een flinke klont boter en bak het witloof hierin aan tot het licht bruin is aan alle kanten, draai het vuur laag, zet het deksel op de pan en laat zachtjes gaarsudderen. Maak ondertussen een blonde roux met boter en melk, laat even inkoken en smelt hierin stukjes gesneden kaas, kruid met wat peper en zout en wat muskaatnoot.

Wikkel elke stronk witloof in een snee gekookte hesp en schik deze in een ovenschotel, schekn de kaassaus erover en werk af met geraspte kaas. Plaats in een voorverwarmde oven van 200° gedurende ongeveer 25 minuten tot er een mooi lichtbruin korstje ontstaat.

(In onze nieuwe oven was dit een combinatie van microgolf 360W en hete lucht 200°, gedurende 20 minuten; achteraf nog vijf minuten onder de gril voor de korst.)

Terwijl de schotel in de over gaarde, heb ik aardappelen gestoomd in water waaraan wat gember was toegevoegd (in de pel, twee aardappelen per persoon). De aardappelen werden geplet, mits toevoeging van dragon, boter, olijfolie, en peper en wat look dat ongeveer anderhalve minuut heeft meegestoomd.

Smakelijk!

tools (dooddoener)

Goed, het prijsverschil tussen al die lenzen moet ergens zitten, maar laat ik niemand meer horen zeggen dat goede tools geen beter (technisch) fotograaf van u maken. De verschillen tussen de foto’s die ik met drie verschillende lenzen heb gemaakt, zijn torenhoog en mijlenbreed (om het met Tonke Dragt te zeggen).

De foto’s met groothoek zoom volstaan absoluut niet. Digitaal (op websites en toestanden) zijn ze zeker bruikbaar, maar ik zou er geen prints van durven maken. De VR zit er zeker voor iets tussen, bij de 70-200mm, maar het verschil tussen de 50mm en de 18-35 zoom vind ik veelbetekenend. Nee, u kan de schuld niet op het diafragma steken; het detail en de resolutie van de groothoek zoom is nul komma niks in vergelijking met de 50mm.

Lesje geleerd, en ik ga op zoek naar de fabrikant die mij een deftige groothoek kan aanbieden (zowel Nikon als Canon dus), en als er dan nog beeldstabilisatie bijkan, ben ik helemaal tevreden.

ijltempo

Vandaag is een dag in ijltempo. Vanochtend (te) laat opgestaand, snel nog een grappige Coolville (alsof er andere dan grappige zouden zijn) online geplaatst voor Het Project, een paar dingen opgezocht, en naar het centrum vertrokken. Een snelle soep in de Vooruit, een prachtige rondleiding in de al even prachtige boekentoren (morgen uw laatste kans om te stemmen in de Gentse monumentenstrijd), en ondertussen is Tessa met Henri naar het karnavalfeest op school vertrokken.

Nu zit ik nog een uurtje thuis, en straks een fotoshoot in de Opera. Geen idee wat voor licht ik daar ga hebben, in de Lullyzaal, maar als die prachtige kroonluchter de enige verlichting is, zal het niet bijster veel zijn. (Flitsen is niet echt een optie.) Gauw nog een trix gekocht en een Neopan 1600, en nu zijn we klaar voor een mix van analoog en digitaal.

terug

Eerste poging was geslaagd, maar diende nog te worden afgewerkt.

Tweede poging (voor wie de vorige post heeft gezien). Daarnet had ik alle posts overgezet, edoch er was een probleem met de accenten. Tekst diende te worden geconverteerd van latin1 naar UTF-8, wat bij deze is gebeurd. (In de reacties kunnen nog fouten zitten, maar dat zie ik dan wel als het zover is.

D80 vs D200 vs 400D vs 30D vs 5D(n)

Drie jaar geleden heb ik mij de Nikon D70 aangeschaft. Het toestel heeft onderhand zo zijn beste dag gehad, en –belangrijker– ik ben onderhand tegen de limiet van de mogelijkheden van deze prosumer aan gelopen. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben uiterst tevreden over de beslissing die ik drie jaar heb geleden heb genomen. Alleen zijn we nu drie jaar verder, is er in die tijd op technisch vlak veel veranderd, en weet ik ook beter welke mogelijkheden ik nodig heb en verwacht. De belangrijkste twee features destijds waren snelheid –ontbreken van shutter lag— en verwisselbare lenzen. Al blijk ik voornamelijk de Nikkor AF-S VR 70-200 f/2.8G IF-ED te gebruiken (in zowat 85% van de gevallen, gok ik).

In elk geval, een vervanger dringt zich op –om meerdere redenen.

Blijven we even bij Nikon, dan beperken de opties zich voornamelijk tot de D80 (het eerder consumer model, de opvolger van de D70), of de D200 (de prosumer versie). Voordeel van de D200 is dat hij robuuster is dan de D80, nadeel is dat hij een heel pak meer kost (zo’n 600 EUR). Goed, de geheugenkaarten van mijn D70 werken niet in die D80 (wel in de D200), maar als ik er de kost voor pakweg twee SD kaarten (van 2GB, evenveel als het geheugen waar ik nu over beschik) zou bijtellen, dan zitten we nog steeds met een verschil van 500 EUR. Daarvoor kan ik mij de grip (die er sowieso bij moet, of het nu over de D80 of de D200 gaat) en een SB-800 aanschaffen!

Het gaat evenwel over meer dan de kostprijs, want de D200 zou meer ruis hebben dan de D70 bij hogere ISO-waarden en in een donkere omgeving. En laat dat nu net de omstandigheden zijn waarin ik het toestel het meeste gebruik (concertfotografie). Het is wel degelijk de bedoeling dat ik mij verbeter, ipv meer beperk.

Canon zou veel beter omspringen met hoge ISO-waarden, bereik (dynamic range), en gevoeligheid. Laten we even voorbij gaan aan het feit dat ik een halve uitzet heb aan Nikon-gerief (nuja, één dure lens, en voor de betreffende Nikkor AF-S VR 70-200 f/2.8G IF-ED is zeker een koper te vinden). Lensgewijs heeft ook Canon –net als Nikon– alles wat ik nodig heb: de EF 70-200mm f/2.8L IS USM; een EF 24-70mm f/2.8L USM; en een heleboel interessante vaste brandpuntlenzen.

De Canon equivalenten van bovenstaande Nikon opties zijn de 400D en de 30D. Geen van beide toestellen verantwoordt echter een total switch van Nikon naar Canon; daarvoor zijn de gelijkenissen tussen de toestellen van beide merken te groot.

Edoch, Canon beschikt over de 5D! Die beschikt over een full frame sensor, met alle voordelen die daarbij horen (zoals grotere gevoeligheid en minder ruis), en waarbij een 28mm niet wordt afgesneden tot 42mm. (‘Keerzijde’ is dat de 200mm dat blijft, ipv de 300mm op de kleinere sensoren zoals de D70 en de D200.) Ondertussen worden overigens ook de geruchten steeds sterker over de mogelijke release van de 40D en de 5Dn in maart (PMA). Ik ben benieuwd.

(Voor wie de zaken graag verkeerd interpreteert: geen van bovenstaande toestellen zal van mij een beter fotograaf maken. Mijn D70 is evenwel –al een tijdje– aan vervanging toe, en dus kijk ik even rond naar de opties. Tips en opmerkingen zijn welkom.)