Ik vraag mij af hoeveel mensen zich eigenlijk van dit onderscheid bewust zijn.
Maand: januari 2007
vier!
“Maar allez, het is vier uur!”, verweet Tessa mij toen ik zonet de televisie ging uitzetten in de slaapkamer. “Ik wil maar zeggen, wat is de bedoeling eigenlijk? Hoe gaat ge de rest van de week doorkomen?”
– Maar liefje toch, trachtte ik, wat doet gij nog wakker op dit onwezenlijk uur?
“Maar neen,” riposteerde zij, “ik ben van wacht, en ze bellen mij alle vijf voeten uit mijn slaap, dus ik ben mij bewust van alles wat er rond mij gebeurt. Maar gij hebt geen excuus!”
En dan weet ik eigenlijk niks te zeggen dan ‘ik zie u graag’, en als ik in een slechte bui zou zijn geweest –wat niet het geval was– had ik daaraan kunnen toevoegen dat ik tenminste om 17u thuis ben. Maar ik ben zo trots op mijn madam, met haar carrière die haar in 16 jaar –financieel– amper heeft gebracht waar ik mij al ettelijke jaren zonder credentials bevind. Maar waar zij des te meer Vergnügen uit put. Ach, niets stemt mij vreugdevoller dan wie zij is. (Behalve Henri dan.)
I feel drunk but I’m sober
I’m broke but I’m happy
I’m poor but I’m kind
I’m short but I’m healthy, yeah
I’m high but I’m grounded
I’m sane but I’m overwhelmed
I’m lost but I’m hopeful baby
What it all comes down to
Is that everything’s gonna be fine fine fine
I’ve got one hand in my pocket
And the other one is giving a high five
I feel drunk but I’m sober
I’m young and I’m underpaid
I’m tired but I’m working, yeah
I care but I’m restless
I’m here but I’m really gone
I’m wrong and I’m sorry baby
What it all comes down to
Is that everything’s gonna be quite alright
I’ve got one hand in my pocket
And the other one is flicking a cigarette
And what it all comes down to
Is that I haven’t got it all figured out just yet
I’ve got one hand in my pocket
And the other one is giving the peace sign
I’m free but I’m focused
I’m green but I’m wise
I’m hard but I’m friendly baby
I’m sad but I’m laughing
I’m brave but I’m chickenshit
I’m sick but I’m pretty baby
And what it all boils down to
Is that no one’s really got it figured out just yet
I’ve got one hand in my pocket
And the other one is playing the piano
And what it all comes down to my friends
Is that everything’s just fine fine fine
I’ve got one hand in my pocket
And the other one is hailing a taxi cab
Alanis Morissette, Hand In My Pocket, uit Jagged Little Pill (1990 lijkt zo vreselijk lang geleden, en 1996 zo mogelijk nog langer —you figure it out.)
lezen
Henri leest graag. Dat heeft hij van zijn vader, die alles wat hij in zijn handen krijgt, doorneemt. (Ge hoeft niet tegen te pruttelen, liefste.) Dat kan gaan van de gazet tot het nonsensikale boekje van BMW dat er vanochtend bij zat. Als het kan gelezen worden, dan wordt het ook gelezen, verdomme. Iemand heeft die letters neergepoot, en dan kunnen we er op zijn minst ook aandacht aan besteden.
Er is natuurlijk ook meer dan letters alleen, en wat papa niet kan, dat zou ik de zoon graag wel zien doen. En het ergste is, hij heeft er zelf goesting in (tot zover mijn rol van tirannieke vader). Dus heb ik hem vanavond zijn partituren in zijn handen geduwd, terwijl ik het eten maakte, met de woorden: “neem en eet gij allen in plaats van die dwaze prentenboekjes zoudt ge beter iets nuttigs lezen”. Ik ben een verantwoorde ouder, ik. Educatie op de eerste plaats. (Straks ga ik het nog zelf gaan geloven ook.)
Maar hij leest dus notenbalken. do-re-mi-fa-sol-la. Al kan hij ondertussen ook (net) de si spelen op zijn trompet, een beetje haperig, maar voorlopig komt die in zijn stukjes nog niet voor. En dat ziet er gemakkelijk uit hé, zo’n trompet. Ik zal ze u eens in uw handen geven, en dan speelt ge mij maar eens een toonladder. Soit. Jingle Bells kent hij al van voor naar achter, en Oats and beans, en dus heeft hij nu Twinkle, twinkle little star meegekregen, en The slow boat (of iets in dien aard).
“Dat staat er toch niet, Henri”, bijt ik hem net iets te heftig toe.
– Ha nee hé, papa. Of eigenlijk, toch wel hé, papa. Maar ik lees het van achter naar voor. Anders wordt het te saai, als het altijd hetzelfde is.
De godverdomse wijsneus.
de journalist
Interssant; toen ik in een repliek bij een discussie over fotografen bij Het Project dit opperde:
For the record, de medewerkers van Gentblogt zijn –op één persoon na (als ik mij niet vergis)– *geen* journalisten. Ze geven er zich ook nooit voor uit (dat zou overigens strafbaar zijn, gezien het om een beschermd beroep gaat).
Bruno, die laatsten zin tussen haakjes lijkt mij niet te kloppen. Dat iemand die niet erkend is als journalist strafbaar is als hij of zij zich daarvoor uitgeeft, lijkt mij maar bizar. Om lid te worden van de VVJ (en om dus erkend en beschermd beroepsjournalist te zijn), moet je het minstens twee jaar in hoofdberoep uitoefenen. Al wie het in bijberoep uitoefent, kan zich lid maken van de VVJ, maar geniet dan niet van dezelfde voordelen. Erkenning en bescherming is maw iets waarvoor je betaalt. Genoeg journalisten en persmedewerkers oefenen hun job uit, al dan niet in hoofdberoep, zonder lid te zijn van de VVJ. Zijn dat dat geen echte journalisten? Zijn ze dan strafbaar? Ik dacht het niet. Het blijft één grote schemerzone, zowel voor fotografen als journalisten.
Tenzij je natuurlijk ‘beroepsjournalisten aangesloten bij de VVJ en met een officiële perskaart en alles’ bedoelt. Dan kan het wellicht wel foute boel zijn om je daarvoor uit te geven.
Dus ben ik een beetje gaan zoek op het Grote Internet. En wat blijkt? Enkel ‘beroepsjournalist’ en ‘journalist van beroep’ zijn beschermd. In een document (PDF) van op de site Pers & Gerecht is te lezen:
Journalistiek is een vrije activiteit. Er is geen gereglementeerde toegang tot dit beroep. Om het even wie kan het beroep uitoefenen en iedereen kan zich daarbij ‘journalist’ laten noemen.
‘Beroepsjournalist’ is alvast wel beschermd: op de site van de Brugse persbond bijvoorbeeld staat het volgende:
Wie de titel van ‘beroepsjournalist’ voert zonder daartoe gerechtigd te zijn, riskeert een geldboete van 200 tot 1.000 Euro.
De volledige wetteksten (PDF) zijn te downloaden vanop de site van de AVBB/VVJ.
In het vervolg zou ik mijzelf dus kunnen introduceren als ‘journalist bij Gentblogt‘. Al zal ik het zonder perskaart moeten stellen, want die blijven voorbehouden voor beroepsjournalisten.
klimatologisch
Het Nationaal Instituut voor de Statistiek publiceerde vandaag een tabel met het Klimatologisch jaaroverzicht (1998-2006). Daarbij is het al even schrikken wat betreft het verschil van de ‘normale waarden’ met de opgetekende gegevens voor bijvoorbeeld 2006, al valt op dat die verhoogde waarden sinds 1998 geen uitzondering zijn. De temperaturen zijn allemaal hoger, terwijl het aantal uren zonneschijn eigenlijk mooi binnen die normale waarden blijft (1.559 in 2006 vs 1.555 normaal).
Veel opvallender zijn de afwijkingen (van het normale gemiddelde) voor
- Aantal winterse dagen (max < 0°C) – normaal: 9,9; in 2006: 2
- Aantal zomerse dagen (max >= 25°C) – normaal: 21,3; in 2006: 45
- Aantal tropische dagen (max >= 30°C) – normaal: 3,3; in 2006: 11
en wat als ge oud wordt
De tekening op mijn rechterarm begint overal binnen te sluipen. De echte ‘onthulling’ zal –samen met de lente– nog even op zich laten wachten, maar zaterdag, op het Grote Nieuwjaarsfeest van de familie langs Tessa’s kant, wisten haar nichtjes (nichten, ondertussen, want de tijd blijft niet stilstaan op ergens tien-vijftien jaar geleden) mij met Grote Ogen Vol Verwondering te vertellen dat ze over mijn inkt hadden gelezen. Op mijn weblog (zwaait: dag N., dag S.).
Ondertussen doen de (schoon)ouders (dag moeder) mijns overstaans nog steeds alsof hun neus bloedt, dermate dat zelfs een beddelaken niet zal volstaan de rode droppen op te vangen. Al vind ik dat absoluut niet erg. Van Tessa heb ik te horen gekregen dat haar ouders het hebben ontdekt (dag, A. en E.), en dat de eerste reactie geheel binnen de verwachtingen vielen. (1) “Ge hebt er zelf toch gene laten zetten hé?!” (2) “En wat gaat hij doen als hij ouder wordt? We hebben dat gezien op de varkens van Wim Delvoye in China, en dat is geen schoon zicht, zulle.”
Waarmee ik oprecht mijn schoonouders wil danken voor de toch wel treffende vergelijking. Wie weet, hangen ze het vel van mijn rechterarm ooit nog als kunst op het plekje waar nu die mooie tekening van Frans Gentils prijkt en waarvan ik –hoewel ze die eigenlijk zelf iets te gruwelijk vinden– er nog niet in geslaagd ben ze mee naar de Albertlaan te smokkelen.
ze zijn er (apple)
Jawel, ze zijn er eindelijk, de twee media devices waar iedereen op zat te wachten. Enfin, ik toch. Al spoed ik mij om te zeggen dat ik op zijn minst de 2nd Gen versies ga afwachten.
Waarover het gaat?
De iPhone
iPhone combines three products — a revolutionary mobile phone, a widescreen iPod with touch controls, and a breakthrough Internet communications device with desktop-class email, web browsing, maps, and searching — into one small and lightweight handheld device.
Ga zelf maar eens kijken op de Apple iPhone produktpagina.
De iPhone is een …jawel, telefoon, met een van de meest gebruiksvriendelijke van het moment. Bellen, voicemail, de organisatie van SMSjes, het is allemaal intuïtief en vanzelfsprekend. Geen zevenduizend menu’s waarachter evenzoveel submenu’s schuilgaan.
Maar de iPhone is (vanzelfsprekend) ook een iPod (video iPod eigenlijk), met een nog betere interface dan de originele iPod.
En tot slot is de iPhone ook nog een Internet Device: Safari voor browsing, (e-)mail (POP3 en IMAP), Google Maps, en widgets (zoals we gewoon zijn van OS X).
Het toestel heeft een multi-touch interface, voorzien om geheel met de vingers te worden bediend, en voorzien van een soft keyboard, wat bijvoorbeeld het tikken van tekst (voor SMS en mail) veel gemakkelijker maakt. Het geheel draait op OS X, is quad-band, 802.11b/g Wi-Fi, en Bluetooth 2.0 met EDR. Moet er nog zand zijn? Ewel, nu ge er toch om vraagt, het dingt ‘voelt’ of het zich in landscape of portrait bevindt (staand of liggend); of ge het aan uw oor houdt (en dus het display afzet om het verbruik te optimaliseren); en pas de lichtsterkte van het scherm aan uw omgeving aan.
Het komt in een 4 en 8GB versies, met een 2 megapixel camera, en een batterij die gemiddeld vijf uur meegaat bij gemengd gebruik (dus ja, ik wacht zeker op een volgende versie).
Apple TV
Het media centre dat door Apple al eerder werd gesuggereerd.
Apple TV puts your iTunes library — movies, TV shows, music, and podcasts — plus movie trailers from Apple.com on your TV. And your digital photos from iPhoto on a Mac or Adobe Photoshop Elements or Adobe Album on a Windows PC appear in high definition, so you can put on a stunning big-screen slideshow.
Films, series, muziek, podcasts, foto’s, u bekijkt het allemaal op uw TV via Apple TV, wat op zich op zijn (haar?) beurt dan weer draadloos –of via ethernet kabel– met uw computer verbindt. Apple TV heeft overigens maar één HDMI kabel nodig om zich met uw TV te verbinden, zowel voor audio als video –al kan het ook met meerdere kabels voor ‘oudere’ systemen (geen SCART precies).
Ach, u hoeft mijn enthousiasme niet te delen, maar binnen een jaar of twee-drie heb ik beide toestellen in huis. Wedden?
eruit ofte binnen
We zijn er uit. Alle onze financiële problemen zijn opgelost. Vandaag werden immers de jaarlijkse interesten op onze zichtrekening gestort: +0,27 EUR. Meteen kregen we ook de maandbijdrage te verwerken: -2,30 EUR voor het Fortis Easy Pack.
Pas op, bij de concurrentie is het niet onmiddellijk beter. Mijn zichtrekening bij KBC bracht mij tot dusver erm… niks op (creditrente van 0,25% vanaf 1 500 euro
–op een zichtrekening, juist, ja), al heb ik wel meteen een jaarafrekening gekregen voor de diensten in 2007 ten belope van 22 EUR + 3,22 EUR rekeningverzekering. Goed voor ongeveer 2,10 EUR per maand, net iets goedkoper dus dan Fortis. En ik ben daar al 35 jaar klant.
Interessant(er) lijkt mij de spaarrekening bij Ethias Bank. Jaarlijkse kost: 10 EUR (voor de bankkaart); al de rest is gratis, er is een basisrente van 2,40% (vs 1,50% bij KBC en Fortis), en er hoort een gratis zichtrekening bij. Zonder (credit)rente evenwel, zelfs niet de 0,25% vanaf 1.500 EUR van de KBC, maar evenzeer zonder beheerskosten. Ze rekenen wel 0,80 (+ BTW) aan vanaf de 25ste geldafhaling aan een automaat (electronische betalingen blijven gratis). Of kan het nog beter?
vier kilo
Vier kilo moeten eraf. Ik doe dus mee aan de jaarlijkse psychose van tijdelijke post-feestelijke vermagerzucht. ’t Is van moeten –van mezelf dan wel, en niet om medische reden. Het is dat de grafiek een verkeerde trend aanwijst, die vorig jaar werd ingezet, en dit jaar werd bevestigd. Na de feesten vorig jaar zijn er twee kilo bijgekomen, die er het ganse jaar door niet meer af wouden.
Dit jaar zijn er opnieuw twee kilo bijgekomen, en dat strookt niet langer met mijn zelfbeeld [*]. Dus moeten ze er terug af, en terwijl we bezig zijn, die twee kilo van vorig jaar ook. Het ontbijt bestaat dus uit clementijnen, het middagmaal uit een verse sla, en het avondmaal zoveel mogelijk uit groenten.
Erm, wacht eens, dat was al grotendeels het geval. Allez, op dat clementijnenonbijt na, dat eigenlijk bestond uit drie koffiekoeken. En die (belegde) baguette die ik ’s middags vaak nog bij mijn verse sla nam. En de dikke lap vlees die ik ’s avonds op mijn bord neervleide. En de aperitief-olijven. De droge worst! De pralines die Tessa meebracht.
*kuch*
—
[*] Vanochtend in de krant las ik dat mannen die bij het ouder worden een lichte obesitas vertonen (dus boven de 25 van het gezonde BMI), langer leven dan hun soortgenoten met een goed BMI (Licht overgewicht is dik in orde bij mannen, DM 09/01/2007). Bij zwaardere obesitas (>27) of te magere mannen (<20) gaat het overigens weer (sterk) achteruit met de gezondheid. Zonder twijfel een studie gesponsord door een fastfood-keten. Niet dat ik pro-ana ben –naast bovenvermeld artikel stond er een over een Spaans verbod op ana-sites– maar ik dacht dat de BMI-gezonde gewichten al redelijk ruim lagen.