Maand: juni 2006

optimized for ditgital use

Op de Leica M lenspagina kan u het volgende lezen:

Leica M lenses now optimized for ditgital use.

The Leice M lenses will be equipped with a new code on the bayonet ring in future to enable the planned digital Leica M camera to recognize the lens type. All lenses leaving the factory from July 1st, 2006 onwards can still be fully used with the current analog cameras as well as classic models built after 1954. Lenses in the current range as well as many earlier models can be retrofitted at the cost of the owner to benefit from the image optimization in the camera. The lenses are compatible with the planned digital M camera even without retrofitting, except that the additional features cannot be used.

75 EUR per lens kost die retrofitting. In de bijbehorende folder stelt Leica Camera AG: The launch of the digital Leica rangefinder camera is planned for the second half of 2006.

Fotokina in september brengt dus de digitale M van Leica; de Panasonic DMC-L1 met de Leica FourThirds D-lens (beide reeds getoond op PMA); en de nieuwe zaken van Nikon (D80? D3X? D3H?). Ik ben benieuwd.

voor uw begrip en geduld

Eergisteren lagen maar liefst drie berichten van De Lijn op mij te wachten. Drie keer hetzelfde, maar in elk van onze drie brievenbussen één exemplaar daarvan. Dat overkomt ons wel meer, vooral wanneer het gaat over mededelingen van openbaar nut, waaronder helaas ook het verkiezingsafval valt. Spijtig, want twee derde daarvan gaat daardoor rechtstreeks de papiermand in.

Deze keer vond ik het niet zo erg (niet dat ik er mij anders in druk maak). In de Lijn-omslag staken twee briefjes:

Beste bewoner

De Lijn wil u graag bedanken voor uw begrip en geduld tijdens de werken van De Lijn.

Daarom vindt u bij deze uitnodiging voor het instapfeest ook een probeerbiljet voor tram of bus.

Wij zien u graag terug op onze bussen en trams!

Ha! Zeer mooie geste. En dank zij ons veelvoud aan brievenbussen kregen wij dus maar liefst drie probeerbiljetten! Dankuwel.

Op 16 juni, van 17:30 tot 19 worden we bovendien vergast op een In-stap-klaar-feest Albertlaan en Groot-Brittanniëlaan (met receptie en verrassingsact!) in het parkje aan de Albertbrug.

Let op, want onderaan de uitnodiging staat (ik zie het zelf nu pas):

Wij danken u alvast voor het bevestigen van uw komst!

Niet vergeten! Want u komt toch ook naar dit lovenswaardig initiatief!

eh?

Iemand had mij gevraagd (of ik had aan iemand verteld) over dat raar ding dat nog in mijn feeds zat ivm statistiek en alles. Ik vergeet het altijd te vermelden (meestal kijk ik er gewoon niet naar), maar kijk, zonet keek ik mijn feeds na, en daar verscheen de onverlaat.

Eh List?

The Eh List collects statistics about your blog from all around the blogosphere.

It goes out on a regular basis and figures out what the other search sites know about your blog and summarizes it for you. You can of course subscribe to an individualized feed so your stats arrive in your feed reader daily which can alert you to sudden changes in how the blogosphere sees you.

WYSIWYG

The Bluesstore

Zaterdag vond de vijfde editie van het bluesfestival The Bluesstore plaats in Zele. Zele is de ‘hometown‘ van Tessa, en bovendien is het haar nonkel die het festival organisteert. Puur voor de fun, al zijn ze best bekend, zo heb ik me laten vertellen. We zeggen al een paar jaar dat we zeker komen kijken/luisteren, en voor dit lustrum konden we moeilijk ontbreken.

Voor de eerste keer vond het festival plaats in een tent aan de kerk van Zele. Er stonden drie groepen op het programma.

The South, een Belgisch-Nederlandse band rond de Antwerpse Janne Swolfs. Voornamelijk zuiderlijke blues (New Orleans), die een beetje afgestoft overkwam. Goed als opener.

Ze werden opgevolgd door Maxwell Street, een groep die twintig jaar geleden reeds werd opgericht, en daarmee meteen één van de pioniers in de Belgische Blueswereld werd. Chicagoblues. Yeah! Meer mijn stijl, en wat mij betreft het hoogtepunt van de avond. Wegens overlijden van een van de leden werd de bezeting nogal door elkaar gehaald, en waardoor, als ik mijn papiertje bekijk, slecht één van de oorspronkelijke leden nog mee op het podium stond (Marino Noppe).

Afsluiter waren the Blues-o-matics, die geheel de verwachtingen van hun naam inlosten. Ietwat commercieel, maar ze wisten behoorlijk de ambiance in de keet te brengen (houden). Een mengeling van rockabilly, cajun, hony-tonk en tex-mex, waaraan zelf Van Morrison niet wist te ontsnappen.

Niet geheel mijn ding, maar vooral Maxwell Street was zeker de moeite waard. En ik heb nog eens de kans gekregen om foto’s te nemen in andere dan de gewoonlijke omstandigheden:

Maxwell Street (i) Maxwell Street (ii) The Blues-o-matics (i) The Blues-o-matics (ii) The Blues-o-matics (iii)

conditie

Het gaat achteruit met de conditie. De leeftijd zal er wel voor iets tussenzitten, maar als een muilezel beladen met drie zakken groenten van bij Vitamientje tot aan de voordeur wandelen, gaat me niet meer zo goed af als ik me meen te herinneren. Vroeger hebben we nog wel eens van fitness gedaan, toen we nog in de Tarbotstraat woonden, en ik denk het eerste jaar dat wie hier naar de Albertlaan verhuisd waren. Sinds de geboorte van Henri (jaja, steek het maar op uw zoon) heb ik er evenwel geen tijd meer voor gemaakt.

Aan de 10km van Gent (Stadsloop) had ik dit jaar niet moeten beginnen. Maar misschien is het wel iets om naar toe te werken volgend jaar (ik beloof niks). Fitness clubs blijven tegenwoordig reeds open tot 23u (op weekdagen), dus daar verdwijnt meteen ook dat excuus. In de onmiddellijke nabijheid bevinden zich minstens drie trainingscentra: Fyzix aan de Rooigemlaan, Passage Fitness aan de Zuiderlaan, en Stadium aan de Coupure.

Wat kost zoiets tegenwoordig?

telenet anti-spam

Telenet biedt gratis een anti-spam dienst voor e-mail aan. Je kan de anti-spam uitlaten, of met een van twee opties activeren: ‘verwijder spamberichten‘ waardoor alle e-mail die telenet als spam bestempelt uit je inbox weggefilterd wordt, of ‘toon spam vermelding in onderwerp‘, waarbij aan de subject line van verdachte e-mail [SPAM] wordt toegevoegd.

Wanneer je bij die laatste optie toch een e-mail ontvangt die onterecht bedacht werd met spamcore, kan je de headers van die e-mail doorgeven aan telenet, zodat zij de afzender dan op een whitelist kunnen plaatsen.

Regelmatig stuur ik mijzelf een e-mail met een aantal interessante URLs (interessant genoeg om thuis beter te bekijken, maar niet interessant genoeg voor del.icio.us), en dergelijke e-mails worden steevast door telenet bestempeld als spam. Niettegenstaande dat ik ze van mijzelf naar mijzelf stuur. Ingeven op de whitelist haalt niet veel uit, want dan krijg ik deze respons:

Uw header werd reeds verwerkt en kreeg de status SPAM.

Duh! Alsof ik dat niet wist. Maar ik wil mijzelf op de whitelist plaatsen alstublieft. Eens horen wat ‘abuse’ te vertellen heeft…

[update] ze hebben gans mijn domein gewhitelist. Dank u, Telenet.

meer blauw op straat

Hoewel een kolonne vrachtwagens, volgestouwd met pletwalsen, meermaals en collectief over ons heen heeft gereden dit weekend; de man met de hamer ook tot driemaal toe zijn ding heeft gedaan; en de temperatuur deze ochtend nog niet echt je dat was, ziet het er allemaal toch behoorlijk vrolijker en aangenamer uit als de zon helemaal aan de hemel staat.

Blauwe lucht. Eindelijk.

competitiedrang

Het is de eerste keer dat ik de Stadsloop meemaak. Een beetje tegen de haren van de (groot)ouders in, die op deze dag normaal gezien het alleenrecht op Henri opeisen, want zelf zit ik op pinkstermaandag veelal op Croix of Folembray.

Het was een leuke race. Tenminste, toch voor Henri, en Zelie en Louis, die alledrie blij over de eindmeet kwamen gespurt, daarvoor door i. en Lief op een ijsje werden getrakteerd, om vervolgens de Kid’s Village onveilig te maken (springkasteel! trampoline!). Voor een aantal mensen (kinderen? ouders?) was deelnemen blijkbaar toch belangrijker dan winnen, want aan de start van de Kid’s Run was het een gedrum van jewelste. Niet alleen diende er een touw te worden gespannen om de kinderen (!) achter de startlijn te houden, bij sommigen zat de competitiedrang er zo er in gebakken dat ze zelfs de tijd niet namen om hun gunstige startpositie op te geven om zich degelijk op te warmen.

Vergelijkbare competitiedrang manifesteerde zich overigens niet alleen bij de deelnemertjes (en hun ouders?), maar ook sommige persfotografen lieten weer maar eens het beste van zichzelf zien. Toen ik een fotograaf van Het Nieuwsblad erop wees dat hij steevast voor mijn lens sprong telkens ik een foto trachtte te nemen (ik tikte hem vriendelijk op zijn schouder om hem daarop te wijzen), schold hij me uit voor alles wat mooi en lelijk was, en riep hij dat ik dan maar een stapje opzij moest zetten. “Foto’s voor ’t internet. Puh. Hoeveel bezoekers heeft uw sitetje per dag ventje.” Mjah. Ik heb hem zijn brood maar verder laten verdienen. (De zoveelste bevestiging om van deze hobby zeker niet mijn beroep te maken.)

Henri raakte maar niet uitgeput. Thuis heeft hij me nog geholpen de motor te wassen (hey, we gaan een zonnige week tegemoet), om daarna nog een keer of twintig over en weer te fietsen in de straat. Een fruitsla ging er nog in (na de grote portie soep met kaas en balletjes), maar toen lag hij amper in bed of hij sliep. Ik denk dat hij een heerlijke dag heeft gehad.

henri henri henri Henri met Segway