bruno – Pagina 75

Betrouwbare reclame

Het is examentijd. Henri legt er soms twee of drie per dag af (de interdiocesane proeven waren vorige week), en geregeld krijgen (eisen) wij wat feedback. Eerder deze week was het taalluisteren.

De kinderen in de klas luisteren naar een reclameboodschap. Een slager van slachtbedrijf Renmans wordt geïnterviewd en vertelt hoe hygiënisch het daar is en van welk een uitzonderlijke kwaliteit het vlees is dat daar wordt verwerkt.

Lijkt het een betrouwbare reclame, luidt de vraag.

A Ja, want het is toch een interview.
B Ja, want ze geven belangrijke informatie.
C Neen, want het is toch maar reclame.
D Neen, want ik geloof reclame nooit.

Henri antwoordt D, maar het juiste antwoord blijkt B te zijn.

Er worden, denk ik, naar twee verschillende zaken gevraagd.

(1) Met een bewering als “Lijkt het een betrouwbare reclame?” kan een mens alle kanten op. En als we het dan toch over semantiek gaan hebben, dan was B misschien het correcte antwoord geweest als er had gestaan “Ja, want ze lijken belangrijke informatie te geven.” M.a.w. lijken zoals gebruikt in de betekens van “het heeft ervan weg dat”.

(2) Er wordt gepeild naar de intrinsieke betrouwbaarheid van reclame.

Wat ons betreft heeft Henri gewoon gelijk en blijft betrouwbare reclame een contradictio in terminis. Ik heb liever dat hij reclame niet gelooft, dan dat hij dat punt binnenrijft.

Sexy low-fat cupcakes (met frosting)

Beide recepten komen uit Vegan cupcakes take over the world van Isa Chandra Moskowitz and Terry Hope Romero.

Benodigdheden
Omdat sojaproducten vaak heel verschillend van smaak kunnen zijn, geef ik even mee dat mijn merk van voorkeur Provamel is.

Voor de cupcakes

175 ml sojamelk
118 ml sojayoghurt
59 ml appelmoes
44 ml neutrale olie
1 koffielepel vanille-extract
150 g suiker
155 g bloem
2 eetlepels maïzena
1 (kleine) koffielepel soda-bicarbonaat (baking soda)
1/2 koffielepel bakpoeder
1/4 koffielepel zout

Voor de chocolate buttercream frosting

60 g margarine
50 g shortening
60 g ongezoet cacaopoeder
100 g poedersuiker
3 eetlepels sojamelk

Zo gemaakt

Sexy low-fat vanilla cupcakes

Wie geen appelmoes heeft, kan er zelf maken. Wie geen appels heeft, kan net zoals ik rabarber gebruik. Verwijd de buitenste laag van de rabarber, en snij hem in kleine stukjes. Voeg wat zoetstof toe (twee eetlepels agave siroop bijvoorbeeld), en warm op tot u een moes bekomt. Laat afkoelen.

Verwarm de oven voor op 175°C. Haal uw cupcake pan boven en steek er alvast cupcake papierkes in.

Zeef de bloem, soda-bicarbonaat, bakpoeder en zout een keer of drie, zodat alles goed vermengd is.

Meng de suiker, de appel- (of rabarber)moes, de sojamelk, de sojayoghurt, het vanille-extract en de olie. Voeg er in twee-drie keer het bloemmengsel aan toe, en meng alles goed door tot er geen klonters overblijven.

Verdeel het deeg over de cupcakes, en bak gedurende 18 tot 20 minuten.

Chocolate buttercream frosting

What the hell is shortening? Heel eenvoudig: vet. Het recept vraagt om niet gehydrogeneerd vet, dus heb ik de Origino afgezocht naar die toestand. Ik kwam terecht bij een of andere mix van palmvet en nog wat, waarop stond dat het goed was voor bakken, frituren, en patisserie. Ik heb ergens een vermoeden dat ik net zo goed een dubbele hoeveelheid van de even niet-gehydrogeneerde margarine (in mijn geval de Provamel Bio Soya Bakken en smeren) had kunnen gebruiken.

Klop de twee vetstoffen goed op –gebruik eventueel een elektrische mixer, maar het zou kunnen dat de hoeveelheid te gering is. Prak alles goed samen met een vork, voor u er met de garde op losklopt.

Voeg dan het cacaopoeder toe, maar wees voorzichtig bij het mengen: gebruikt opnieuw een vork, anders stuift het er nogal op los (cfr foto hierboven).

Voeg nadien de poedersuiker toe in kleine hoeveelheden, en als het te droog wordt, kan u wat sojamelk toevoegen. Proef af en toe eens, ik ben gestopt ruim voor de voorziene hoeveelheid suiker was opgebruikt.

Klop op het einde alles nog eens flink door met de garde (een paar minuten stevig doordraaien).

Assemblage

Doe de frosting in de spuitzak, en breng op de afgekoelde cupcakes aan. Versier verder naar goeddunken, en serveer.

Smakelijk!

Wij lopen!

Een tijdje geleden ben ik opnieuw beginnen lopen, kleine afstandjes van maximaal 7 km, en voorlopig protesteert de knie nog niet. Maar belangrijker is dat ik eindelijk ook Henri heb kunnen motiveren (lees: initieel verplichten) om te lopen. Sinds begin deze maand lopen we elke woensdag en zondag samen.

Voorlopig gaat het om een afstand van 1,5 km, die we vandaag met een snelheid van 6’05” / km hebben afgelegd. Ik droom er al van dat ik misschien tegen het einde van de maand toch al eens 4 km met hem zou kunnen lopen, maar ik ben al heel tevreden dat hij beweegt. Bovendien is het goed voor zijn ademhaling, en dus ook voor zijn trompetgeschal. En hij is (min of meer) enthousiast.

Geheugen? Welk geheugen?

Er was iets gebeurd, vandaag, en ik ging daarover berichten, maar ik ben het vergeten. Ik heb de ganse dag al een paar keer overlopen, maar ik vind het niet meer. Niet in de persberichten bij Gentblogt, niet op mijn loopparcours of bij de schapen, de schaapherder en zijn hond die ik onderweg tegenkwam, niet in mijn spicy burger (op een donker broodje) of in de flash van de Tasty World, ook niet in de apple crumble of de Yirgacheffe trifecta van de OR, niet in de platenbak van Music Mania, niet op de tram, niet in het boek waarin ik zat te lezen, niet in de telefoontjes die ik heb gepleegd of ontvangen, niet in mijn e-mails, niet in de saxofoon of de partituren, niet in de klankkast van de gitaar, niet in de 23 cd’s die ik geript heb, niet in de zelfgeplukte boontjes, niet in de gigantische doos verse frambozen die Tessa mee naar huis bracht, en ook niet in de afwas van twee dagen die altijd rapper afgewassen is met twee.

En Henri wil op facebook. Maar dat was het ook niet.

Verjaardag!

Het is vandaag een jaar geleden dat we naar de stembus trokken, zo hoorde ik op het nieuws van zessen. Enfin, wij trokken niet naar de stembus, maar hadden een volmacht gegeven, gezien wij vorig jaar in de VS zaten. En ziet, een jaar later zitten we nog altijd in dezelfde impasse van vier jaar geleden. ’t Zijn tijden.

Vaderdag

’t Was vaderdag vandaag, dus ik heb voor de verandering eens niets gedaan. Vanochtend was Henri voor mij om koeken gegaan, kreeg ik een gigantisch groot glas fruitsap, en pralines en een pot choco ter vervanging van de advocaat die ze in de klas voor de vaders hadden gemaakt (en die Tessa met veel genoegen in ontvangst nam).

Zoek de bal

De zoon en ikzelf zaten daarnet op, wat het begin was van een gigantisch leuk feest maar waarvan wij moesten weglopen wegens dat Tessa van wacht is, welnu op dat feest waren wij een balletje over een weer aan het gooien. En toen ik deze foto zag die Tessa van ons samenspel had gemaakt, moest ik plots aan die foto’s van het voetbal denken, die vroeger in de krant stonden, en waarop de bal vakkundig was gewist. Wie de positie van de bal kon raden, won een of andere prijs en ongetwijfeld ook eeuwige roem.

Vergaderbuit

Vrijdag is de meest geplande dag van de week. Daarnet zat ik op vergadering, en ik bracht daarvan terug mee naar huis:

Matt Bauder: Day In Pictures; Nate Wooley Quintet: (Put Your) Hands Together; Marcin Wasilewski Trio: Faithful; Portico Quartet: Isla

Colin Stetson: New History Warfare Vol. 2 – Judges

(Maar eerst ga ik zelf gaan blazen: orkestrepetitietijd.)

Fender Strat

Zo’n Fender Stratocaster is één van de meest iconische elektrische gitaren ooit gemaakt. Tuurlijk, er is ook de Fender Telecaster, de Gibson Les Paul, en mogelijks zelfs de Gibson SG, maar geen gitaar is zo bekend of werd zo vaak bespeeld als de Strat. Van Jimi Hendrix over Bob Dylan en Mark Knopfler, tot Ry Cooder, Stevie Ray Vaughan; de strat wordt gebruikt van folk over country, blues en rock, tot metal.

Maandag speelt Nile ‘Le Freak’ Rodgers met Chic in de AB ook op zo’n ding. Meer nog, hij geeft er één weg.

[vimeo 24746784 w=500 h=281]

Alle info staat op de ABblog, en er zitten al een paar leuke inzendingen tussen. Ge hebt nog tijd tot morgen om 11u om deel te nemen.

Aardappelgeweld

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=W4hOjBGjrjM&w=500&h=314]

Misschien moeten de mensen die o.a. hier in de reacties staan te schreeuwen over geweld, eens stilstaan bij dat geweld. Er is een veld patatten vernietigd. En hoewel het grotendeels om een kat-en-muisspel tussen politie en actievoerders ging, zijn er ook een paar schermutselingen geweest waarbij een aantal mensen werden verwond. Dergelijk fysiek geweld kan niet door de beugel. Of het nu gaat om de talloze politiemensen die we op de beelden hierboven, en op de televisiebeelden van de nieuwsdiensten van VRT en VTM, in full battle dress met matrakken op de verder ongewapende actievoerders zien neerslaan, dan wel om actievoerders die de politie hebben aangevallen, dát is een stap te ver.

Maar hoezeer dat ook te betreuren is, het gaat daar echt niet om. Het is bijzonder jammer dat een grote groep mensen daar niet voorbij kan kijken, en zich achter het afkeuren van het geweld verschuilt om een bredere maatschappelijke context uit de weg te gaan.

Het is een beetje naïef om het grootsprakerig te hebben over de voordelen van het onderzoek voor de maatschappij en over onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek (zoals hier in Terzake), als men nadien patenten en/of octrooien gaat verkopen aan bedrijven zoals BASF. De nefaste resultaten van dergelijke vercommercialisering van de voedselketen werden reeds aangetoond, o.a. in de VS, waar Monsanto de plak zwaait. Monsanto werkt samen met BASF voor onderzoek, ontwikkeling en marketing van biotechnologie.

Hoe hard men mag staan roepen dat de kenmerken van zo’n ggo-aardappel beter gekarakteriseerd zijn dan een gekruiste aardappel (cfr Marc Van Montagu en Geert Angenon), toch blijken er nog wel ongewenste neveneffecten te kunnen optreden bij consumptie. Toen Arpad Pusztai ontdekte dat de consumptie van een ggo aardappel –ontwikkeld op vraag van het Schotse Agriculture Environment and Fisheries Department— schadelijk was voor de gezondheid, werd er alles aan gedaan om hem monddood te maken. Monsanto, dat 90% van de ggo-zaadmarkt in handen heeft, was een van de actoren die druk uitoefenden.

Het recht op onderzoek mag voor de wetenschapper geen excuus zijn om zich te onttrekken aan een maatschappelijke verantwoordelijkheid. Een wetenschapper heeft de plicht de impact van (de resultaten van) zijn experimenten in te schatten, niet alleen wat betreft de volksgezondheid, maar ook de sociaal-economische draagwijdte ervan.