Zij is ook terug. Maar ik mag er niets van vertellen. De madam heeft immers een eigen weblog, en daar leest u binnenkort alles over fietsen in Lyon en feestmaaltijden bij Paul Bocuse.
Oeps. Dat mocht ik nog niet zeggen zeker?
Auteur: bruno
hoofdklarend
Het leuke aan met de motor naar het werk komen, is niet alleen het gevoel van onafhankelijkheid en snelheid. Het is ook het enige moment van de dag, zo heb ik gisteren gemerkt (vandaag ben ik helaas terug met de trein), waarop mijn hoofd totaal leeg is van alles wat anders voortdurend aan mijn mouw zit te trekken.
Het enige wat tijdens zo’n rit in mijn hoofd zit, heeft met het rijden zelf te maken. Ga ik nog wat rapper om de druk op mijn polsen te verminderen? Gaat dat kieken daar invoegen? Oei, ik zou beter opschakelen. Hé, kijk, een andere motorrijder: even zwaaien. En dat zijn allemaal gedachten van een halve seconde. Anticiperen is het enige wat ik doe op de motor.
En dat is zo rustgevend. Ge hebt geen gedacht. (Pun actually not intended.)
hij
Hij is terug. Mind you, ik heb hem nog niet gezien, maar het eerste wat hij deed –zo hou ik mijzelf voor– was mij opbellen.
“Dag papa. ’t Is uw zoon hier hé.”
– “Dag jongen, zijt ge terug? Hoe was het aan zee?”
“Pa-paaa!”
– “Ewel, ge zat toch aan zee, op boerderijklas?”
“Ja, maar ik heb liever dat ge zegt: boederijklas.”
– “Ok. Hoe was het op boerderijklas?”
“Wel, dat zal ik u allemaal straks thuis wel vertellen. Da-ag.”
legale software
Het is niet evident om aan legale software te geraken. Maandagnamiddag bestel ik Photoshop Lightroom. Op het einde van de bestelling krijg ik de keuze tussen een download versie, of om de software thuisgestuurd te krijgen in een doos. Call me old fashioned, maar ik heb toch graag iets tastbaars als ik zoveel geld uitgeef (220 € is niet niks, vind ik).
Nadat mijn bestelling geplaatst is, ontvang ik keurig een e-mail met bevestiging, en een manier om te zien hoe het met de bestelling gesteld is. De standaard zaken, quoi.
If you purchased hard goods, for your additional credit protection, all orders are manually reviewed by our E-Commerce Department prior to fulfillment. Before your order leaves our warehouse we will update the shipping information and e-mail you the tracking number. You can track the shipment with your carrier of choice.
Goed. Ik log in.
Maandag staat er Order Pending
, en op de details pagina Expected Arrival Date Monday, April 2, 2007
. Die Order Pending
is waarschijnlijk voor mijn additional credit protection
, neem ik graag aan.
Dinsdag: Order Pending
.
Vandaag: Order Pending
. EAD blijft telkens hetzelfde.
Ondertussen is mijn trial period vanzelfsprekend verstreken. Ik heb een serienummer nodig, want ik moet dringend foto’s bewerken. Laten we even naar de klantendienst bellen. Hallo Adobe?
– “Ah, nou neen, meneer, een serienummer kunnen wij niet geven. Dat staat op de enveloppe die in de doos zit.”
– “Kan ik dan nog wijzigen naar de download versie?”
– “Helaas niet meneer, want uw shipment is al onderweg. Wat zegt u, 2 april, nee hoor, volgens mijn gegevens moet u die deze week nog krijgen.”
Bon. Het zal mijn eigen schuld wel zijn door zo’n doos te willen, zeker?
de wereld
“En je hebt een zoon die heel de wereld is”, kreeg ik onlangs te horen.
En toen stond alles even stil –dat is al de tweede keer op relatief korte tijd overigens. (Nog goed dat ik op hetzelfde moment geen bloemen kreeg, of ik was helemaal weggesmolten).
f-ing summertime
…en als ik al in het Engels begin, kan u ervan op aan dat het mij hoog zit. Sinds de zomertijd ben ik totaal ontregeld. Enfin, laat ik het daar maar op steken.
Gisteren nog beweer ik op de lijst van Het Project: “ik ga even wat eten, een beetje televisie kijken, en dan ben ik weer paraat.” Dat eten is nog net gelukt, maar eenmaal terug thuisgekomen, ben ik met kleren en al voor de televisie in slaap gevallen. Ik ben minstens vijf keer wakker geschoten, terug ingedommeld, en een dik kwartier geleden is deze nieuwe dag voor mij begonnen. Alle lichten waren nog aan, de muziek stond nog op, en op de televisie was Het Journaal aan de zoveelste loop bezig. En waren er 48 nieuwe berichten op de Projectlijst.
Grmpf. Ik ben een beetje zenuwachtig ook, daar niet van. Om een ganse waslijst redenen waar ik u niet te veel mee ga vervelen. Over minstens één ervan heb ik u al gesproken, en dan heb ik het nog niet over de backlog aan werk waar ik momenteel mee worstel. Het wordt tijd dat het geheim uit mijn publiek geheim mag.
(Hey, het is half vijf ’s ochtends. U verwacht toch geen coherentie op dit ontiegelijke uur?)
berichtgeving
En zo komen we met Het Project precies ook nog eens in de traditionelere media terecht. Een overzichtje:
Gentblogt.be verkozen als beste groepsblog (VRTNieuws.net)
zo 25/03/07 – De weblog Gentblogt.be heeft op de eerste editie van de Blogawards in Antwerpen de trofee voor de beste groepsblog gewonnen. De prijsuitreiking is een nieuw initiatief. Bloggers konden zes weken stemmen voor hun favoriete onlinedagboek.
De eerste Belgian Blogawards werden uitgereikt in theaterhuis Het Paleis in Antwerpen.Het team van Gentblogt dat alles over Gent, zijn inwoners en de activiteiten in de stad bundelt, won de Blogaward in de categorie beste groepsblog.
In de categorie beste fotoblog ging wannabes.be met de prijs aan de haal. Michel Vuijlsteke kaapte de hoofdprijs weg in de categorie beste lifeblog.
Gentblogt.be verkozen tot beste groepsblog (DM, 26/03/2007)
De weblog Gentblogt.be heeft op de eerste editie van de blogawards in Antwerpen de award voor de beste groepsblog gewonnen. De prijsuitreiking is een nieuw initiatief waarbij bloggers zes weken lang konden stemmen voor hun favoriete online-dagboek. Vrijdag zijn de drie hoofdprijzen uitgedeeld. In de categorie beste fotoblog ging wannabes.be (http://wannabes.be/) met de prijs aan de haal. Michel Vuijlsteke kaapte de hoofdprijs weg weg in de categorie beste lifeblog met zijn http://blog.zog.org/.
Het team van Gentblogt (www.gentblogt.be), dat alless wat met Gent, zijn inwoners en activiteiten in de Oost-Vlaamse hoofdstad te maken heeft, bundelt, won in de categorie beste groepsblog. De prijsuitreiking werd georganiseerd door de Vlaamse bloggers en wordt ondersteund door onder meer HETPALEIS, Skynet, Gizmodo BE, Jobat en Studio Brussel.
Gent heeft beste groepsblog (De Gentenaar, 26/03/2007)
De weblog gentblogt.be heeft in Antwerpen de award voor de beste groepsblog gewonnen. Gentblogt haalt zijn nieuws vooral uit artikels uit De Gentenaar, die worden aangevuld met blogs van vrijwilligers en reacties van lezers. De prijsuitreiking gebeurde trouwens op basis van stemmen van online-lezers. (gjdv)
Kudos aan VRTNieuws en De Morgen. Wat betreft De Gentenaar… tsja.
bwards2006
Hm ja, ik ging er alweer niks over schrijven. (Het waren spannende tijden op de heenweg overigens.) Edoch, zoals het vrijdagnacht bij Het Project online kwam: Gent triomfeert op de bwards.
(Foto: Pieter Baert)
Niet alleen wonnen de wannabes uiterst verdiend de prijs voor de beste fotoblog; ging Michel (vanzelfsprekend) met de prijs voor het beste persoonlijk blog naar huis (een PSP om bij zijn collectie te plaatsen); Het Project schoot de hoofdvogel af met de prijs voor beste groepsblog. (En de site met de hoogste pagerank is ook al Gents.)
Wie heb ik allemaal ontmoet?
- onze Gentblogt bende reken ik even niet mee (sorry, Ilse en Henk en Hans en Teun en Tessa en Sandra en Michel en Joke en Cindy)
- de eerste persoon die ik aansprak was Kathleen –kwestie van haar een klein beetje jaloers te maken met de PEBL
- peter was er ook, maar die telt eigenlijk niet, want die kende ik al
- ik heb Pietel de oren van het lijf gezaagd om toch maar niet te vergeten bovenstaande foto naar Het Project op te sturen zodat we hem dezelfde nacht nog als FVDD konden plaatsen. Bedankt Pietel!
- dank zij Brutin en zijn BwardsBloggersBingo kwamen twee dames (en achteraf ook een heer) mij om een handtekening vragen. Juffrouw Dramoghe mag dan al zeer gracieus beweren dat ik niet rood ben geworden toen ze mij aansprak, maar waarom denkt ge dat ik het dopje van uw stylo liet vallen. (Gewoon omdat ik een onhandige kwibus ben, waarschijnlijk. Maar bon.)
- ik heb vol overtuiging naar Anton van de wannabes zitten wijzen, zodat hij ons wel niet kon negeren. En ja, hij is zo sympathiek als zijn teksten laten uitschijnen –om van zijn foto’s nog niet te spreken.
- wann.es was er! En niet alleen sprak hij mij aan, hij heeft meteen ook een foto genomen.
- ik heb _jesus mijn ‘kippenpoot’ laten zien
- en veel te lang met brutin staan klappen (oh, ik had al naar hem gelinked, en hij staat eigenlijk al genoeg in de belangstelling)
- (mijn excuses als ik iemand vergeten ben. Vul alstublieft aan in de reacties.)
En dan was er nog een afterparty in Gent, nietwaar.
Oh, geheel terzijde: dat ding van dat marcelleke en Costello ben ik vanzelfsprekend volledig vergeten. En als ik Henk zijn boekske binnen handbereik krijg, eet ik het bewuste blad op. Advocaat des duivels, deze mevrouw.
als de kat van huis is
… (de madam zit ergens in Frankrijk voor een congres) slaapt de muis een gat in de dag. En gaat hij daarna met zijn zoon de hoogstnodige zaken halen in het stadscentrum (twee DVDs van Lucky Luke bijvoorbeeld voor de zoon –voor geen geld– en vijf andere voor zichzelf –voor nog minder geld, echt waar). En bezoeken ze iemand anders’ huis, in gezelschap van de familie V.. En gaan ze uiteindelijk ergens eten in de buurt van station omdat ze vergeten zijn inkopen te doen, en dus niks eetbaars in huis hebben.
Een ontbijt konden we nog net bijeen scharrelen –geen van beiden had zin om naar de bakker te stappen– over het middagmaal moeten we nog nadenken. Maar daarna gaat het alvast kermiswaarts (“ik zou graag zo ne keer schieten, en dan in het spookkasteel, en dan naar het spiegelpaleis, maar oliebollen moet ik niet hebben deze keer” dixit de zoon). En om 16u is hij alweer weg. Naar de grootouders. En dan op boerderijklas. Ik overleef dat overigens amper, dergelijke uitstappen, dus stamp ik de komende dagen zo vol mogelijk zodat ik mijn gedachten kan verzetten. Ik heb toch ’t kot voor mij alleen.
homarus 3: schorseneren
Tagline: it’s a dirty job, but somebody’s got to do it.
Het loopt eigenlijk al tegen het hoogseizoen van de schorseneren aan. De schorseneer is een typische wintergroente, die populair was tot voor de tweede wereldoorlog. Om eerlijk te zijn, ik was de smaak volledig vergeten. Ik had het iets aspergeachtiger verwacht (de schorseneer wordt ook winterasperge genoemd), maar eigenlijk leunt de smaak dichter aan bij de pastinaak (nog zo’n vergeten groente). De meeste mensen kennen tegenwoordig enkel de ingemaakte schorsenerensmaak, die in mijn herinnering eigenlijk in niks gelijkt op de zelfbereide groente.
Zo zien ze eruit.
De schorseneer is een lange dunne wortel, met een bruine schil. Je koopt ze in zakken, en aan de wortel hangt meestal nog een flinke portie aarde. Spoel de schorseneren onder koud water, om zoveel mogelijk aarde te verwijderen. Schil ze met een dunschiller, en snij ze in stukken van een vijftal centimeter, en leg ze in koud water om verkleuren tegen te gaan.
En dit is meteen de lastigste taak bij de bereiding: het schillen. Tijdens het schillen komt er een melkachtige substantie vrij, die verschrikkelijk kleverig is. Alle restanten van zand blijven dan ook genadeloos aan de handen kleven. Keukenhandschoenen zijn geen slechte optie –daar moet ik aan denken, de volgende keer.
In Homarus stond het klassieke recept voor schorseneren (het product, p. 100): met béchamelsaus. Kook de stukken schorseneren in licht gezouten water, met een laurierblad. Dwarsligger als ik ben, kook ik niet, maar stoom ik de schorseneren boven water met daarin een laurierblad. Net zo goed.
Voor de béchamelsaus brengt u een 5dl melk aan de kook, waaraan u een (koude) roux toevoegt. Roux is heel eenvoudig een mengeling van bloem (2/3) en boter (1/3): warm de boter op, voeg er de bloem aan toe, roeren, van het vuur nemen, laten afkoelen, en klaar. Voeg die roux dus bij de kokende melk, verlaag de intensiteit van het vuur, en laat op een zacht vuur, onder voorturend roeren, inkoken. Breng op smaak met muskaatnoot, peper en zout.
Voeg er de (gare) stukken schorseneer aan toe. Opdienen, en smakelijk.
Men kan schorseneren ook bakken, of in de soep draaien, maar ik denk dat ik ze de volgende keer –gezien de smaak toch op pastinaak gelijkt– ga frituren. En volgens mij moet dat, net zoals aardpeer en pastinaak, verschrikkelijk lekker smaken in een puree (2/3 aardappelen, 1/3 aardpeer of pastinaak).
Ik hou u vanzelfsprekend op de hoogte.