Auteur: bruno

bwards

Ha!
(Om een of andere reden wil ik al een tijd lang mijn teksten met ‘Ha!’ beginnen. Meestal besef ik dan voor publicatie dat het een stopwoord aan het worden is, waardoor ik waarschijnlijk nog nooit een tekst met ‘Ha!’ ben begonnen.)

Ha! Het is mijn gewoonte niet om over die metablogdinges te schrijven –ik lees ze natuurlijk wel, want ik zou anders wel eens helemaal des mensen kunnen vervreemden. Toen ik vanochtend mijn referers afging (jaja, ook dat hou ik in de gaten), vond ik mijzelf terug bij maar liefst twee andere blogs –en de bwards zijn nog niet eens begonnen. (Of misschien net daarom.)

Wann.es deelt mij in –ongetwijfeld in een vlaag van zinsverbijstering– bij de lijst “Wie wil ik zeker terugzien wegens goede herinneringen?” Eens zien of ik die lijst een tweede maal haal, nadat hij mij vanavond ontmoet heeft.

Brutin maakt het –vanzelfsprekend– veel bonter, door mij op te lijsten in zijn BwardsBloggersBingo –op de eerste lijn alstublieft. Voor de goede orde, onbekende mannen die mij ongevraagd aanraken, zullen zich de rest van het leven in castrato mogen uitdrukken. Voor vrouwen gelden vanzelfsprekend andere regelingen. (Oh shut up Bruno, of ge wordt weer rood vanaf het eerste moment dat iemand u aanspreekt.)

Serieus: ik bijt niet hé (toch niet voor ik u beter leer kennen). En ik kijk er eigenlijk wel naar uit. Want ik heb mij genoeg ingedekt met vriendjes en vriendinnetjes zodat ik niet bang moet zijn als (n)iemand mij aanspreekt, en bovendien tel ik ook nog eens twee blogpersoonlijkheden in mijn vriendenkring, waardoor ik gegarandeerd uit de spotlight kan blijven.

(Oh, een gokje wagen naar de ratio fototoestellen/aanwezigen?)

begrijpend lezen

Het staat in de gazet: Bloggers kraken website Crokychips (DM 23/03/2007). Het lijkt wel alsof de georganiseerde misdaad ermee gemoeid is.

Nog voor het chipsmerk Croky een domeinnaam voor zijn nieuwste product had kunnen registreren, waren enkele pientere surfers al met dat idee gaan lopen. Croky kreeg de site terug in ruil voor bergen gratis chips.

Crokidos, de jongste spruit van het chipsgamma, is nog maar pas door Croky op de markt gebracht. Het merk zocht wat reclame en mailde 214 bloggers met de vraag een videorecensie te maken over Crokidos. Die recensie zou geplaatst worden op de actiewebsite www.maakofkraak.be.

Die actiesite was nog niet actief, zo ontdekte een van de bloggers. Hij registreerde de site zelf en mailde alle betrokkenen dat hij de site ‘gegijzeld’ had. Hij eiste gratis chips voor alle 214 personen en kaartjes voor de Belgische blogawards in ruil voor de domeinnaam.

Ontdek de fouten. Erm wacht, dit zal korter zijn: ontdek de juistheden.

*zucht*

De krant heeft er twee weken over gedaan om de berichten (Maakofkraak, Maakofkraak II) op te pikken en te verwerken tot dit miezerig artikel. Misschien hadden ze toch beter wat meer research gedaan? Of gewoon gelezen wat er stond bij Pietel?

triptiekje: acr vs lr vs ap

Omdat het beeld meer zegt dan duizend woorden: een praktische vergelijking tussen Adobe Raw Converter (ACR), Adobe Photoshop Lightroom (LR) en Apple Aperture (AP).

Werkwijze: er is telkens vertrokken van hetzelfde RAW (NEF) beeld. Dat werd resp. via ACR, LR en AP aangepast voor witbalans (bij LR en AP via de dropper), en exposure. De beelden werden daarna in Photoshop verder bewerkt. Noise Ninja werd erop losgelaten (de beelden werden gemaakt op 1000 ISO), gevolgd door mijn signature procedure, geresized naar 900px langste zijde, en gesharpened (telkens dezelfde hoeveelheid vanzelfsprekend).

Kijk vooral ook naar de grotere versies om te vergelijken.

Schorseneren

schorseneren schorseneren schorseneren

Henri

schorseneren schorseneren schorseneren

Wat opvalt is dat AP de beelden iets geler maakt –of warmer zo u verkiest. De schorseneren zien er –bij directe vergelijking– iets smakelijker uit in AP dan LR. Maar in tegenstelling tot wat ik eerst dacht, is de benadering van LR natuurgetrouwer dan die van AP. Henri zijn haar is niet rossig blond, maar neutraler zoals in de LR weergave.

LR heeft dan wel weer de neiging van (mij) de beelden iets te (laten) onderbelichten, maar dat is een kwestie van gewoonte en er rekening mee te houden, neem ik aan.

Hm. LR scoort in deze praktijktest duidelijk iets hoger dan AP.

spring is in the air

Ach, de liefde: de lente is in ’t land en de hartstocht laait weer hoog op. Een andere verklaring heb ik niet voor de prille twintiger die zich zuchtend naast mij kwam zetten op de trein, vanochtend.

Met trage uitgestelde halen trok hij zijn jas van zich af, verfrommelde die op het bagagerek, om vervolgens langs mij uit het raam naar buiten te zitten staren. De ogen iets vochtig, zijn ademhaling één lange zucht, en met een boek dat hij met tegenzin uit zijn tas haalde om het de ganse rit ongeopend op het tafeltje voor zich te leggen.

De witte dopjes van de iPod had hij al in voor hij bij mij kwam zitten, de muziek stond loeiend hard. Zo hard dat ze mijn eigen muziek overstemde, waardoor ik het na vijf minuten dan toch maar heb opgegeven verder te luisteren naar de Sitkovetsky transcripties voor viool van de Goldberg Variations. Gedurende het half uur van Sint-Pieters naar Zuid speelde hij bovendien telkens hetzelfde liedje af, dat ik vaag meende te herkennen, maar welkeen herinneringen ik niet ga bezoedelen door de titel hier neer te pennen.

Aangekomen in Zuid slofte hij beduusd achter zijn mede-forenzen de trein uit. Helemaal van de kaart, als van het Lam Gods geslagen (zoals wij hier in Gent zeggen). Aaah! De Liefde!

uw foto gratis

Soms overdrijven ze toch wat. Vandaag krijg ik informatie voor een fotowedstrijd doorgespeeld:

De Provinciale Landbouwkamer voor Oost-Vlaanderen organiseert deze fotowedstrijd om het positief imago van de land- en tuinbouw en het platteland te bevorderen. Verras ons met een foto en geef elke exemplaar een titel. Motiveer ook waarom deze foto gemaakt werd. Interesse om deel te nemen? Lees er dan het reglement op na of bekijk de flyer

Er wordt gewerkt in drie categorieën, zo leert het reglement ons (jongeren, amateurfotografen, beroepsfotografen), en de winnaar van elke categorie ontvangt 250€ prijzengeld.

Verder in dat regelement valt evenwel te lezen:

Door hun deelname aan de wedstrijd verlenen de auteurs aan de inrichters de onvoorwaardelijke toelating om hun werken te publiceren, als voorlichting of promotie, zonder dat zij hiervoor enige vergoeding of auteursrechten kunnen opeisen.

Huh? U stuurt uw foto in, en of u nu wint of niet, de provincie krijgt het vruchtgebruik op die foto. Vanzelfsprekend wenst de provincie het recht te verkrijgen op publicatie naar aanleiding van de fotowedstrijd, én ik kan nog aannemen dat de winnende werken mogen gebruikt worden voor verdere promotie (de winnaars krijgen tenslotte prijzengeld). Maar dat de organisatie meteen ook het recht verwerft op de beelden die niet hebben gewonnen, dat lijkt mij enigszins bij de haren getrokken.

Maak u overigens geen illusies. Het gaat er bij vele fotowedstrijden op dergelijke manier aan toe. Ook in het reglement bij de Gentse Feesten fotowedstrijd van de Stad Gent valt iets gelijkaardig te lezen (De Stad Gent verwerft alle rechten tot publicatie van de
ingezonden foto’s.).

Ook bij Het Project betalen we geen vergoeding voor het gebruikte materiaal. Wij eisen ons evenwel op geen enkele manier (her)publicatierechten toe.

De auteur van een gepubliceerde bijdrage behoudt alle auteursrechten. Gentblogt gebruikt de bijdragen enkel voor publicatie op haar website Gentblogt.be en de afgeleiden daarvan zoals RSS feeds of geagregeerde inhoud.

Och, ik ga er mij niet druk om maken hoor. Misschien hebt u er wel geen enkel probleem mee, met die regeling. Maar het lijkt mij toch een beetje een schuin beleid voor overheidsinstanties.

Ze zouden het ook gewoon kunnen vragen natuurlijk. “Bij deelname vermeldt u of wij uw foto achteraf mogen gebruiken in onze publicaties. Wij kunnen u daarvoor helaas niet vergoeden, maar vanzelfsprekend behoudt u alle auteursrechten op uw eigen werk, en vermelden wij bij elke publicatie duidelijk de naam van de fotograaf.” Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?

Lightroom en Aperture

Laat ons meteen maar het volgende vaststellen: Lightroom is sneller dan Aperture. Dat gezegd zijnde, merk ik daar op mijn MacPro hoegenaamd bijna niets van. Maar geen nood, ik ga u (en mijzelf) niet vervelen met allerlei techtalk. Daar bestaan betere bronnen voor.

Ondertussen heb ik Lightroom (LR) en Aperture (AP) zowat een maand naast elkaar gebruikt, waarbij mijn (lichte) voorkeur uitgaat naar Aperture. En dat is zuiver gebaseerd op het eindresultaat.

De foto-interface van LR is veel aangenamer, zoals bijvoorbeeld de split screen om voor en na te vergelijken. Bovendien beschikt LR over een heuse history voor de bewerkingen die je hebt uitgevoerd, en dat is zeer handig. AP werkt evenwel veel beter met de loupe om de geschikte witbalans te vinden, en voor onderbelichte beelden (belangrijk bij concertfotografie) past AP de exposure mooier aan.

Al ben ik er nog niet volledig uit, én ik heb bovendien nog een dag of vijf alvorens mijn LR trial afloopt. Mogelijks dat ik het komende weekend in extremis nog wacht duchtiger ga vergelijken. In elk geval, RAW processing is in mijn workflow niet meer (maar ook niet minder) dan een noodzakelijke tussenstap voor exposure en white balance. De echte verwerking gebeurt nog altijd in Photoshop (retouching, sharpening, etc.)

Costello

Voor wie het nog niet wist (of het reeds uit het oog was verloren): Elvis Costello komt naar het Blue Note Records Festival op 17 juli (volgende week is het persconferentie, en dan leest u meer over het BNRF bij Het Project). Mijn eerste bewuste kennis making met Costello was via Spike (een album dat ik helaas op een of andere manier ben kwijtgespeeld), met daarop Veronica. Ik dweepte toen nog danig met Paul McCartney, en op die manier ben ik dan bij Costello terecht gekomen (McCartney schreef mee aan Veronica). Costello is uiteraard zoveel meer dan Veronica, en is zodanig divers dat hij gewoon nergens bij valt in te delen. Denk maar aan de samenwerking met het Brodsky Quartet voor de The Juliet Letters, of zijn collaboratie met Burt Bacharach, of met Allen Toussaint, waarmee hij naar het BNRF komt.

En toch pik ik er even deze (overbekende) song uit, hier verschrikkelijk goed gecovered door Fiona Apple. Rillingen, smart, agonie, passie –het is haar quasi op het lijf geschreven.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=EiOmhOumh-w]

I want you, Blood And Chocolate, 1988

Als ik u was zou ik niet té lang wachten om die BNRF tickets aan te schaffen.

nog steeds geen challe

Henri was nogal enthousiast over mijn brood vanochtend, zo mocht ik daarnet aan de telefoon vernemen. Het is nog steeds geen challe (want geen tijd of goesting om mij met het vlechten bezig te houden), al zitten er deze keer wel drie losgeklopte eieren in.

Het is duidelijk een geschikt basisrecept, en met de hoeveelheid ingrediënten die ik de vorige keer al heb opgesomd (700g bloem met daarin wat zout; 220ml lauw water met daarin 25g gist; drie losgeklopte eieren), krijg je een knoert van een brood, waar wij met ons drietjes toch twee middagen van kunnen lunchen.

De wijziging deze keer is (1) dat ik er wat suiker aan heb toegevoegd –het recept vroeg eigenlijk om honing en (2) dat ik, ipv witte bloem, een grovere soort heb gebruik. Het resultaat is een nog verder gerezen brood (door de suiker?) en een krokantere korst.

Volgens mij is het ook ideaal om te toasten. Vanavond eens proberen.