Auteur: bruno

boeken 200712

Mijn ervaring gaat niet verder dan drie winnaars van de Hercule Poirotprijs. Slechts eentje daarvan vond ik goed: New Yorkse nachten van Herman Portocarero, maar dat vond ik dan ook niet meteen een misdaadroman. De Wraak van Baudelaire, de winnaar van 2007, vond ik net zo over het paard getild als Spaeys Dood van een soldaat. Meer hoeft daarover niet worden gezegd.

Harlan Coben schrijft evenwel in datzelfde genre, en die is dik op weg om mijn opvolger voor Lee Child te worden (ik ben nog steeds tuk op Child, maar ik ben up to date met zijn boeken). Wreed wijs om te lezen, zeer ontspannend en meeslepend.

Held van de Coster is echt wel vrouwenliteratuur. Dit boek(je) kon enkel geschreven zijn door een vrouw, doorwrongen van de noodzaak mysterieus en intelligent over te komen. Het is het soort schrijfsels dat ambitieuze studentes Germaanse Talen in mijn tijd reeds in het Aquarium in de Blandijnberg plachten te schrijven. Het ademt de laatste restanten opgekropte puberproblemen uit, een verleden waartegen men aan afrekening toe is en een gordiaanse meisjesknoop die als een kuisheidsgordel ter ontsluiting van het verdere leven moet worden doorboord. Moeilijkdoenerij.

Van Michael Chabon ben ik al langer fan. Ook Gentlemen of the Road ontgoochelde niet. Het is een echt avonturenboek (ik had bijna geschreven: jongensboek), in een klassiek-epische stijl waar men wel de aandacht moet bij houden. Het is geschreven in een bedrieglijk moeilijk Engels, ik zou er niet aan beginnen als u zich niet thuis voelt in die taal.

De topper van vorige maand, en een mededinger voor de prijs van het beste Nederlandstalige boek van 2007, is Sneeuwlucht van Marleen Nelen. Nee, ik zeg dat niet omdat ze van Gent is. Er zit ergens een breuk rond hoofdstuk zes of zeven, en wat daaraan vooraf ging is zonder meer fantastische literatuur. Het ’tweede deel’ is iets minder sterk, maar dit blijft een aanrader. Ik kijk absoluut uit naar meer van Nelen.

  1. De wraak van Baudelaire / Bob Van Laerhoven / 2007 / *
  2. No Second Chance / Harlan Coben / 2003 / **(*)
  3. Gentlemen of the Road / Michael Chabon / 2007 / ***
  4. Held / Saskia de Coster / 2007 / *(*)
  5. Sneeuwlucht / Marleen Nelen / 2007 / ***(*)

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

Ze gaat voor de honderd

Gisteren gingen we nieuwjaren bij Tante Maria (ik moet dringend eens een foto maken van haar). Tante Maria is zowat de mater familias van onze clan, en in september is ze negentig geworden –verschoning, zoals ze gisteren zelf benadrukte: ze wordt 91.

Nog niet zo heel lang geleden heeft ze even een dipje gehad. Ze was wat verward en vergiste zich nogal, maar ondertussen is ze opnieuw de Tante Maria die ik al mijn ganse leven ken.

“Ik ga voor de honderd, Bruinen” (zo noemt ze mij al alzeleven), verkondigde ze gisteren. “Ik heb er eens goed over gedacht, en ik vind dat het wel leutig zou zijn als er eens iemand van onze familie honderd zou worden.”

Ze woont in de elleboog van een straat vlak bij de onze, en desgewenst kan ze de ganse va-et-viens van o.a. de schoolgaande jeugd in de gaten houden. (Niet dat ze dat veel doet, ze gaat liever op stap want ze heeft geen zittend gat –zoals men dat zegt.) Op haar venstertablet prijkt een weelde aan orchideeën, en ze is er bijzonder trots op. “Ik moet daar niets aan doen hé. Allez ja, om de twee dagen besproei ik ze zachtjes met wat lauw water, en elke maand krijgen ze een beetje meststof, maar kom, dat is toch bijna niets. En zie ne keer hoe schoon!”

Binnenkort komt ze hier eten, want ze wil wel eens zien hoe ik mij uit de slag kan trekken achter het fornuis. Ik kijk daar verschrikkelijk naar uit. Toen ik op de middelbare school zat, trok ze tijdens de examentijd altijd bij ons in. Mijn ouders werkten, en het werd als belangrijk geacht dat ik elke dag een goede maaltijd achter de kiezen had voor ik aan de leerstof begon. Dus had Tante Maria elke dag een uitgebreid middagmaal klaar als ik van het examen (dat altijd in de voormiddag werd afgenomen) thuiskwam: én soep, én hoofdgerecht, én dessert. Genoeg om de halve straat mee te voorzien of één opgroeiende tiener. Ik ga blij zijn als ik eens voor haar mag koken.

foto12

Het is online. Sinds gisteren al, maar toen was het helemaal niet presentabel. Ondertussen hebben we er een soortement aangepast Hemingwayachtig ontwerp aan meegegeven, zodat we het aan de wereld kondig mogen maken.

foto12.be

Het is er nog wat stoffig, de lettertjes staan nog niet helemaal recht, maar het is functioneel en de rest wordt aangepast terwijl u erop zit te kijken. Het draait op wordpress, omdat dat het meest flexibel én het gemakkelijkst bleek, én omdat we er ondertussen het meest met vertrouwd zijn. Voorlopig zonder plugins of andere propereteiten, maar in de komende dag/week/maand wordt er druk verbouwd. Als het klaar is, laat ik hier weten hoe het allemaal ineen steekt.

Oh, als de naam wat ongeïnspireerd lijkt, dan komt dat omdat het ook een beetje zo is. Maar het past in mijn 12-obsessie, en ik hoop dat u de foto’s belangrijker zult vinden dan de url.

voornemens 2008

Iets bespreken voor ge het hebt gedaan/gezien/meegemaakt/beïndigd, vind ik nog steeds bij het haar getrokken. Iets aankondigen voor ge het gaat doen daarentegen…

Aldus, zo op de laatste dag van het jaar, een paar (goede) voornemens. Kwatongen –we weten allebei wie ge zijt– zullen beweren dat ik met een paar niet toekom, maar mijn moeder zei altijd: ge moet klein beginnen. (Niet dat ze dat ooit gezegd heeft, maar zo’n uitspraak hoort er nu eenmaal bij.)

We beginnen klein (en in chronologisch-haalbare volgorde):

  • een fotoblog (her)starten: dat zou het eenvoudigste moeten zijn, ware het niet dat ik er nog niet mee klaar ben. Foto’s genoeg, maar ik heb nog geen (sub)domein bepaald, enzovoort. Niemand die zegt dat ik er op 1 januari mee moet beginnen overigens, maar dan moet ik een andere symbolische dag vinden waartegen ik mijn zelfopgelegde deadline niet kan naleven. U ontdekt het morgen.
  • financieel dagboek bijhouden: ik heb dat jaren aan een stuk gedaan (de ganse jaren 90 bijvoorbeeld), en ik ga er opnieuw aan beginnen. Ik vind dat leuk, zo getallekes.
  • een foto-portfolio aanleggen: dat komt er zeker aan. Ik weet alleen nog niet tegen wanneer. 2008 duurt 366 dagen, dus ik heb goede hoop.
  • a polaroid a day: daar heb ik veel zin in. Maar ik heb geen scanner (en ik zie er mij ook nog geen kopen het eerste halfjaar). Dus ik kan pseudocreatief doen, en elke dag een polaroid nemen, en die dan digitaal fotograferen en zo online zetten, maar ik zie dat momenteel niet zitten. Wordt herbekeken in de zomer.
  • leren breien: het trekt mij vreselijk aan, maar het lijkt mij eerder iets om in de herfst mee te beginnen. Wordt te gepaste tijde herbekeken.

Het zijn geen voornemens zoals mijn karakter verbeteren, helaas, maar op de leeftijd waarop ik nu ben gekomen, weet ne mens toch al dat zulks niet meer lukt. Veel fotodinges precies, hebt u het ook gemerkt?

En ik heb eigenlijk nog veel meer zaken in petto, maar dan pin ik mijzelf daar weer te veel op vast, en dan komt het er toch niet van. Had ik al gezegd dat ik een slecht karakter heb?

zweeds saffraanbrood

Een van de eerste broodboeken die ik heb gekocht –en meteen ook het boek waar ik al het meeste ‘plezier’ aan heb beleefd is Bijzonder Brood, een vertaling van Linda Collisters Bread uit 2001. Mijn –ondertussen onherkenbaar gemodificeerd– basisrecept voor brood komt daaruit, maar het bevat ook recepten voor mouna’s en chelsea buns (die komen later nog wel aan bod).

Vandaag maken we Zweeds Saffraanbrood, en dat komt zo uit de oven:

zweeds saffraanbrood

Benodigdheden

  • 1 theelepel saffraandraadjes
  • 220ml melk
  • 15g verse gist
  • 1 ei
  • 500g bloem (tarwe trio –wit)
  • snuifje (zee)zout
  • 50g suiker
  • 100g boter

(Wie saffraandraadjes zoekt, vindt die in Gent waarschijnlijk bij Staelens-Vits Bij Sint-Jacobs, of anders mogelijks in Delhaize.)

Stap 1: deeg maken

Giet twee soeplepels (eetlepels) kokend water over de saffraandraadjes, en laat wat staan. Doe dat bijvoorbeeld eerst, en zoek nadien de rest van de ingrediënten bijeen. Brokkel de gist in de handwarme melk, en roer goed door. Klop het ei los, en giet er het melk-gistmengsel bij.

Smelt de boter tot ze zacht is. Doe de bloem in een kom, doe er de suiker en de zout bij, en giet er het ei-melk-gistmengsel bij; de zachte boter; en het saffraanwater waar u de draadjes uit hebt verwijderd.

Meng dat alles, tot u een heel glad en elastisch deeg bekomt. Als het te vochtig is, doet er nog wat bloem bij. Ik kan het belang van goede bloem niet genoeg benadrukken. Kneed gedurende een minuut of vijf op het aanrecht, doe het terug in de kom, en laat op een warme plaats gedurende ongeveer een uur rijzen tot het in volume verdubbeld is.

Stap 2: brood rollen

Verdeel het deeg in zeven stukken –of in acht, zoals ik, als u dat gemakkelijker uitkomt. Rol die stukken uit tot lange rolletjes van zo’n 30cm. Rol die vervolgens spiraalvormig op, telkens in dezelfde richting.

Plaats er één in het midden van een bakplaat, en plaats de rest er losjes rond. Ze hoeven niet aan te sluiten, dat gebeurt vanzelf tijdens de tweede rijsperiode.

Zet de bakplaat in een grote plastic zak op een warme plaats, en laat zo’n 30 minuten rijzen, tot ze opnieuw ongeveer in volume verdubbeld zijn.

Stap 3: bakken

Verwarm de oven voor op 200°C. U kan een ei tweede loskloppen, en daarmee het brood bestrijken, vlak voor het de oven ingaat. Bak het brood (de broodjes) in 25 minuten.

zweeds saffraanbrood

Laat ze even afkoelen, maar ze zijn extra lekker als ze nog wat warm zijn.

Smakelijk.

brownie

Voor kerstdag kreeg ik van mijn moeder een schoendoos in mijn handen gestopt. Er zat eerst nog wel een verpakking rond natuurlijk, maar daaronder zat een zilveren doos met in grote zwarte letters een schoenmerk erop gedrukt. Eigenlijk de perfecte verpakking voor wat erin zat, bij nader inzien.

In de doos zat namelijk een brownie. En een brownie is niet dat chocolade koekje, maar een camera. Kodak lanceerde het eerste model in 1900 en de laatste werd verkocht in 1980 denk ik. Mijn camera is een Brownie Flash IV, en er zaten twee rolletjes film bij: Agfa Isopan ISS, 100ASA, waarvan de houdbaarheid is verstreken in februari 1970 (twee maanden na mijn geboorte). Film is niet geheel vanzelfsprekend: op zo’n brownie zit een 620 spoel, en die gebruikt wel dezelfde film als een 120 rolletje, maar dus wel een andere spoel. Het internet zit gelukkig vol instructies, en binnen de kortste keren vond ik How to respool 120 film onto a 620 spool.

De lens is –volgens de op het internet gevonden specificaties– een Kodet f/14, en de sluitersnelheid voor snapshots ligt ergens rond de 1/40s. Naast die ‘I’ setting (instantaneous) is er ook een ‘B’ modus (bulb), waarbij de sluiter open blijft zo lang hij ingedrukt wordt. Waar is mijn lichtmeter hier ergens?

Zo wijs maat!

’t is van moeten

Grmbl. In mijn –waarschijnlijk beperkte– ervaring zijn ze niet voor elkaar gemaakt, apple/mac en pc/windows. Veel meer dan een elementair uitwisselen van bestanden zit er niet niet echt in. Airport bijvoorbeeld, werkt perfect in een mac netwerk. Het is effectief een kwestie twee kabeltjes insteken (electriciteit en netwerk), en hopla, ge zit op het internet. Plaats er een tweede mac bij en ziedaar: een intern netwerk. Plaats er echter een pc bij, en oei-oei-oei.

Toen we Tessa’s MacBook van Las Vegas meebrachten, was het inderdaad zo eenvoudig. Zet aan, geef toestemming en de nieuweling zat zonder enige hinderpaal op het netwerk. Op 802.11n zelfs. Onlangs kreeg Tessa een pc voor het werk (de mac volstond niet in een werksituatie en ze raakte niet gewoon aan VMWare Fusion), met daarin standaard wireless network mogelijkheden (zoals de MacBook en zelfs ook 802.11n als we de specificaties mochten geloven). Maar kijk, het ding wou niet op het netwerk tenzij we het standaard op 802.11b/g zetten. Trager dus (en de MacBook daardoor ook) en minder robuust, maar goed, het lukt.

Een printer delen moet ook wel ergens lukken, en in vroeger tijden had ik mij daar wel op gesmeten, maar tegenwoordig heb ik daar geen zin meer in. Ik gedraag mij liever de normale consument, die gewoon wilt dat het werkt.

—

Toegegeven, ik ben geen fan van windows, maar dat doet hier niet terzake. De laatste versie waar ik mee heb gewerkt was windows 2000, en in Vista raak ik plompverloren. Ik moet de ganse tijd toestemming geven aan applicaties om dingen te kunnen doen, en dan heb ik nog niet eens software geïnstalleerd en tracht ik nog maar gewoon om met Internet Explorer op internet te geraken. Het plopt van de systeemboodschappen langs alle kanten. Een verschrikking.

Eén voordeel alvast: ik kom er niet (meer) aan, aan die pc. Maar smijt die MacBook gerust mijn richting uit.

twee uur

Twee uur ben ik al bezig om een HP printer aan een volledig legale windows-pc te koppelen (die Vista Business draait). Twee uur. Direct via USB werkt het ondertussen (dat heeft anderhalf uur geduurd), maar niet als ik het via Airport Extreme tracht.

Toen ik de printer gekocht had, heeft het welgeteld 8 minuten geduurd om hem uit te pakken, de cartridges erin te duwen, de stekker in het stopcontact te steken, de USB-kabel in de Airport Extreme, en de printer op twee macs een testpagina te laten drukken. Dat is bijna langer dan om deze post te schrijven.

Maar niet op PC dus. Ik voel mij gelijk in 1987.

photoblog (voorspel)

Na lang tobben, overweeg ik toch om per 1 januari opnieuw met een photoblog te beginnen. Niet zoals Pieter B., die naast zijn pietel.be nu ook Fototoestanden heeft opgezet, waarheen hij al zijn fotografische wedervaren heeft verhuisd, maar eerder het klassieke een foto per dag/week of gewoon als-het-mij-uitkomt. Een beetje zoals The Parallax View destijds.

Maar het is eigenlijk nog geheel niet zeker. Zo’n photoblog mist immers de community die pakweg achter flickr zit, en ik ben niet zeker of ik tussen tig verschillende blogs wil differentiëren (dit blog, flickr v12, flickr bt, en dan wil ik nog aan een portfolio werken, en, en, en …). Maar ik heb er wel wreed goesting in.

Bovendien is het eigenlijk ook een aanloop naar iets anders, waarvoor ik binnenkort waarschijnlijk nog wel een oproep zal lanceren. Het principe zou dat moeten zijn van een foto per pagina, maar met de mogelijkheid om die ene foto te linken aan een reeks of iets fotoreportage-achtigs. De mogelijkheid, niet de verplichting! En het moet ook meerdere gebruikers aankunnen.

Geen zin op iets in elkaar te steken (ondertussen ontbreekt mij ook de kennis daarvoor), dus doorzoek ik even de features van the usual suspects: wordpress; movabletype; pixelpost; drupal…

Tips zijn welkom.