bruno – Pagina 126

Gekapt

“Gaat ge niet mee”, vroeg Tessa, tien minuten voor ze naar de kapper vertrok. Henri zat in Brussel om de jeugdboekenweek te openen in het Vlaams Parlement; hij was die jongen met de kanariegele trui die u misschien op het nieuws in het halfrond hebt zien zitten. Dus ging ik mee.

Ook van mijn haar verdween een goede centimeter, en de mens die eraan heeft geprutst heeft goed werk geleverd. Hoewel ik het zelf toch liever iets langer had –het groeit zo meteen wel terug– is Tessa van mijn haar wreed content. Het hare werd een (klein) beetje bijgeknipt en vervolgens geföhnd, en het zag er –langs achter en opzij toch– wervelend uit. Vooraan zag het eruit alsof de föhn was ontploft, en meteen ook haar haar (ik spaar u –en vooral eigenlijk Tessa– de foto). Och, geen erg: morgenochtend wordt het er gewoon uitgewassen.

Oh, f-ck

British Airways staakt vanaf 20 maart (Belga, via DS).

Het cabinepersoneel bij de Britse luchtvaartmaatschappij British Airways gaat eind maart in staking. De vakbond kondigt aan dat het cabinepersoneel zal staken op 20, 21 en 22 maart en opnieuw vanaf 27 maart. Die tweede actie zou vier dagen duren.

Schitterend, heb ik weer wat om mij zenuwachtig in te maken. Wij vertrekken op 31 maart. Met BA, jawel.

Dwangsom

Lijkt het niet wat absurd dat de staat 500 euro per dag moet uitbetalen aan 55 asielzoekers die geen opvangplaats van de overheid krijgen?

In (vergelijkbaar) perspectief geplaatst [bronnen: Steunpunt tot bestrijding van armoede, bestaansonzekerheid en sociale uitsluiting, Rijksdienst voor Pensioenen, RSZV]

500 euro per dag, dat is goed voor zo’n 15.000 euro per maand
500 euro per dag, dat is meer dan het bruto gewaarborgd gemiddeld minimummaandinkomen voor het verrichten van normale voltijdse arbeidsprestaties, dat schommelt rond de 1.400 euro per maand
500 euro per dag, dat is meer dan de werkloosheidsuitkering, die schommelt rond de 1.100 euro per maand
500 euro per dag, dat is meer dan het minimumpensioen, dat schommelt tussen 6.000 en 15.000 euro per jaar
500 euro per dag, dat is meer dan het leefloon, dat schommelt tussen 5.000 en 11.000 euro per jaar

Dat geld wordt geplaatst bij een advocaat, lees ik in de krant, en men weet eigenlijk niet goed wat daarmee gebeurt, gezien een asielzoeker geen bankrekening kan openen. Zou het niet nuttiger zijn, als men dan toch met deze absurditeit wil doorgaan, om dat boetegeld te storten in een fonds dat moet zorgen voor betere opvang voor asielzoekers?

Wat met de daklozen, de Roma’s, de mensen op OCMW wachtlijsten, de andere behoeftigen? Hebben die ook recht op zo’n dagvergoeding van 500 euro omdat ze geen huis hebben of omdat de regering niet snel genoeg inspeelt op hun noden? Kan de regering meteen niet in één klap eigenlijk alle behoeftigen uit de nood helpen? Kan iedereen die onder het dagmimimum van 500 euro leeft, niet door de staat bijgepast worden? Dan verdienen we binnenkort allemaal 180.000 euro netto per jaar.

Noodles

Dit blog begon net iets te veel spam te krijgen dan ik zin had om na te kijken op false positives (zaken die als spam gemarkeerd worden, maar het eigenlijk niet zijn). Eerst switchte ik van Spam Karma naar Akismet, maar dat haalde niet veel uit. Dus heb ik er nog iets anders tussengeplaatst: Simple Spam Filter (SSF) van Tan Tan Noodles.

Het ding werk samen met Akismet: indien een reactie als spam wordt getriggerd, biedt SSF een captcha aan, zodat wie verkeerdelijk als spam werd aangeduid alsnog zelf zijn commentaar kan goedkeuren. Wie niet als spam gebrandmerkt werd, zou normaal gezien van dat alles niets mogen merken.

Tenzij er ondertussen massaal reacties niet verschijnen natuurlijk. Laat in dat geval eens iets weten; mijn e-mail adres staat in het colofon, onderaan op elke pagina.

Het gezin, en andere clichés

Het was blijkbaar vrouwendag, maandag. Mijn schoonvader en –vooral– ikzelf hebben voor de gelegenheid mijn moeder (nog) maar eens aan het werk gezet. Wij hadden een achterhuis leeg te maken. Na een dag recup lees ik wat rond in mijn newsreader, en ik dan volg ik via Patricia de links naar de column van Mia Doornaert en de reacties daarop, in de krant, en elders op het internet.

Het is opvallend, hoe hard de vrouwen hun best doen om Doornaert lik op stuk te geven. Het lijkt bijna Shakespeare (The lady doth protest too much, methinks, Hamlet Act 3, scene 2, 230), voeg ik er met een glimlach aan toe.

Het is immers niet vanzelfsprekend, een gezin met een carrière te combineren; bewondering voor tweeverdieners waar het wel lukt. Tweeverdieners, want tegenwoordig is er bijna algeheel onbegrip voor gezinnen waarbij slechts één partner uit werken gaat. En ik gebruik met opzet het gender-neutrale partner al stoot het —con permiso— op nog net iets meer ongeloof als niet de vrouw, maar de man zijn carrière ‘opgeeft’ voor het gezin.

De onvriendelijkheid voor werkende moeders kost de maatschappij nog meer. Ze vormt een verspilling van talent, schrijft Doornaert. Als we ‘moeders’ vervangen door ‘partners’, komen we mogelijks dichter bij het echte probleem: tewerkstelling. Eénverdieners zijn economisch minder rendabel voor de maatschappij. Passons.

Om de ongestelde vraag te beantwoorden: wij hebben nog geen seconde spijt gehad van onze keuze. Met eenzelfde reactie als van mijn toenmalige baas in 2007, worden we in 2010 echter ook nog wel eens geconfronteerd. I’ll be damned if I give a rat’s ass. Want voor ons –vergeef de woordspeling– werkt dit perfect. En ook mét haar carrière is Tessa een fantastische moeder.

(Bon, ik ga mijn brood in de oven zetten.)

Container

Samen met mijn schoonvader –en tijdens en na de lunch deed mijn moeder ook mee– de ganse dag container gevuld. De voormiddag toch, en een stuk van de namiddag, en dan dacht ik een uiltje te vangen, maar toen kwam Henri thuis.

We konden het zo gauw niet vullen, of er kwamen mensen in rondneuzen. Op zoek naar ijzer, speelgoed, kleren, computeronderdelen, houtblokken. Vaak schrijnende toestanden van arme mensen die het nodig hadden en heel beleefd vroegen of ze iets mochten meenemen. Al waren er ook anderen.

(Nu hem nog weg krijgen, want er staat een auto voor geparkeerd, zodat de vrachtwagen hem niet kan opladen.)

Bestoft

Het wonder is geschied: ik heb in ons huis gewerkt. Enfin, ons achterhuis, en ik heb voornamelijk afgebroken, maar ook dat is werken, gelijk de routinées u wel zullen vertellen. Ik heb een groot deel van de namiddag doorgebracht met mijn achterste tussen twee balken, om plafondlatten met bijhorende bepleistering naar beneden te schoppen. Nadat ik eerst een derde tot de helft al gewoon met een koevoet naar beneden had gehaald (een stuk van het plafond liep over een vide, en dus heb ik dat van bovenaf naar beneden geschopt). En ik heb een paar kubiek karton van tussen de spanten gehaald. Een cadeautje nog van de vorige eigenaar erm… 12 of 13 jaar geleden.

En morgen doen we gewoon verder.

(Op die foto ben ik eigenlijk vreselijk bestoft. Flink een halve eeuw stof heeft zich in mijn longen genesteld –stofmaskers zijn voor erm… professionals. Nee, ik had geen bril op. Ik ga mijn haar wassen, dacht ik vanochtend toen ik opstond. Wel, dat was nuttig.)

Gogo

“Henri, ge weet dat ik niet graag heb dat ge uw speelgoed laat rondslingeren.”

“Ok, papa, ik ruim het meteen op.”

“Waarom staan die daar eigenlijk zo”, vraagt Tessa hem, nog voor hij ze kan verplaatsen. Wij verwachten beiden een starwars-antwoord.

“Ah, wel kijk, die daar,” verklaart hij terwijl hij wijst naar de grote groep, “dat zijn de werknemers van Carrefour, en die zijn boos. Die daar,” wijst hij naar het eenzame trio, “dat zijn de bazen. Allez, één baas, dé baas, met zijn bodyguards.”

Anckaert / Strings / Neve

Gisterenavond zaten wij in Ruiselede. Wij, want Tessa ging eindelijk nog eens mee. Ruiselede, want daar is Maene (van de piano’s) gevestigd. Ze hebben daar een concertzaal, met een schitterende akoestiek, en daar mocht Pierre Anckaert zijn nieuwe cd, Strings Attached voorstellen. De titel verraadt het al: het Pierre Anckaert Trio is niet alleen gegroeid naar het Pierre Anckaert Quintet, maar er kwamen nog eens de strijkers van het Brussels Chamber Orchestra bij.

Jazz en strijkers, het blijft een geriskeerde combinatie. “Het is veelal een beetje cheesy, die combinatie”, bracht Jef Neve subtiel aan. “Hebt ge soms wat tips om dat te vermijden?”

Al bij al een aangenaam concert, maar ‘het’ was er niet iets over. Niet alleen was er reeds de dwarsfluit Stefan Bracaval, maar daaraan werden nu een boel strijkers toegevoegd, die het allemaal nog wat zoeter maakten. Oordeelt u vooral zelf. Het concert maakte deel uit van het programma Neve, en wordt nu vrijdag uitgezonden.

cds 201002

2:16:16:32 ofte twee dagen, zestien uren, zestien minuten, tweeëndertig seconden. Zoveel tijd zou ik moeten doorbrengen om alle muziek (759 tracks) te beluisteren die ik in februari in huis heb gehaald. De eerste 14 albums kwamen gratis bij een muziekspeler die ik in januari had besteld, en waarvan ik eigenlijk nog een pak meer muziek mag voor downloaden (legaal, welteverstaan, en in hoge kwaliteit). Er zit weinig uitzonderlijks tussen, bij die eerste 14, al wil ik er toch wel even die Piano Concertos 3, 4 and 5 van Beethoven uitlichten. Niet dat de rest niet goed is, maar het is vaak gewoon mijn ding niet, of het springt er niet uit.

All My Tomorrows / Carol Kidd / 2004 / (nvt)
With a Song in My Heart / Gill Manly / 2009 / (nvt)
Perfect Alibi / Claire Martin / 2008 / (nvt)
Too Darn Hot! / Claire Martin / 2004 / (nvt)
Love was a Dream / Franz Léhair / 2009 / (nvt)
Reminiscences / Frédéric Chopin / 2005 / (nvt)
Messiah / Georg Friederich Händel / 2006 /(nvt)
Spem in alium / Thomas Tallis / 2004 / (nvt)
Vibraciones del Alma / Maximiliano Martin / 2009 / (nvt)
Consort music for five and six viols / John Ward / 2009 / (nvt)
On an Echoing Road / Ned Rorem / 2009 / (nvt)
Piano Concertos 3, 4 and 5 / Ludwig van Beethoven / 2009 / ***
Symphonies 38 – 41 / Wolfgang Amadeus Mozart / 2008 / (nvt)
Early Works for Guitar / Fernando Sor / 2010 / (nvt)

De rest is allemaal jazz, en komt van een verscheidenheid van bronnen. Mag ik meteen nog eens een lans breken voor ‘winkels’ zoals Instant Jazz, waar u een pak fantastisch jazzwerk vindt?!

Antibes / Greg Reitan / 2009 / **
Dit is no nonse, no frills jazz, gewoon klassieke jazz, goed gespeeld. Het springt er niet uit, maar ik krijg er geen hoofdpijn van. Mijn oren gaan zich niet spitsen, maar ik val er niet van in slaap. Deze mens kan goed spelen, maar het roert mijn ziel niet.
Caught in the Light of Day / Ivo Neame / 2009 / **(*)
Dat loopt gelijkaardig met Reitan, vooral klassieke jazz, maar met een iets spannende piano. Heel mainstream, heel toegankelijk, heel genietbaar. Bleef meer plakken dan Reitan.
Quintessence / Meeting Point / 2009 / **(*)
Nog van dat. Mainstream, zeer genietbaar, maar zonder erm… x-factor. Deze drie albums kunt ge probleemloos opleggen tijdens een etentje, niemand die er aanstoot aan zal nemen. Weinigen die ze zullen opmerken ook.
Pastorale / Stefano Battaglia / 2010 / **(*)
Minimalistische jazz, vol soundscapes. Perfect tijdens de stilte van de nacht en/of als achtergrond om een boek bij te lezen. Zonder partituur gespeeld.
Midas / John Turville / 2010 / **(*)
Turville is klassiek geschoold en dat is hoorbaar. De stem van Brigitte Beraha past mooi in het geheel van het werk. Interessanter dan Battaglia, iets meer jazz, maar net zo mainstream als die eerste drie. De invloed van Bill Evans is merkbaar.
The Paris Concert (edition one) / Bill Evans / 1979 / ***
The Paris Concert (edition two) / Bill Evans / 1979 / ***
De laaste albums met het laatste trio voor de dood van Bill Evans in 1980. Evans vond dit trio zelf het beste trio waarmee hij speelde; de opnames dateren van 1965 (twee jaar na de fantastische solo sessions).
Lost on the Way / Louis Sclavis / 2009 / ***
Het zal misschien niet onmiddellijk zijn wat u van jazz verwacht, als u jazz voornamelijk associeert met pakweg Jef Neve (vaak schitterende muziek overigens) of Dave Brubeck. Maar dit is interessante, verrassende en uitnodigend-uitdagende muziek. Sclavis is een nieuwe weg ingeslagen, beweert men van dit album, maar Sclavis slaat met elk album een beetje een nieuwe weg in. Binnenkort treedt de man op, met de muziek op deze cd (geïnspireerd op de reis van Ulysses). Ik kom er nog op terug.
Orchestrion / Pat Metheny / 2010 / *
Dit is meer een proof of concept dan een interessant jazzalbum. Metheny speelt gitaar, en laat de rest van de instrumenten op dit album gerobotiseerd met hem meespelen. Hij toert zelfs met dit gedoe, maar als het even spannend klinkt als dit album, kan u uw geld beter voor iets anders sparen.
Kenny Burrell & John Coltrane / John Coltrane / 1958 / ***
Standaard jazz, toen die nog vernieuwend was. Fantastisch album, vol swing en schwung en drive, zoals we nu van de hedendaagse jazz zouden verwachten. Maar dan anders.
One-Armed Bandit / Jaga Jazzist / 2010 / **(*)
Elektronica, met veel melodie en potentieel tot meeslependheid. Laat zich beluisteren gelijk een soundtrack, compleet met repetitie, spanningsopbouw en grandeur. Ik kan er momenteel niet genoeg van krijgen, maar ik vrees dat ik het binnen een jaar niet meer ga kunnen horen.
John Coltrane and Johnny Hartman / John Coltrane / 1963 / ***
het is een beetje wennen aan de stem van Hartman, die klinkt alsof hij zingt op een programma op BRT1, zondagmiddag tijdens de lunch. Blijven luisteren, want het loont de moeite, al is het een beetje oudbollig. Hier ligt het trouwens gaag op tijdens het eten. Op zondag.
Someday My Prince Will Come / Miles Davis / 1961 / **(*)
In 1961 bracht John Coltrane My Favorite Things uit (opgenomen in 1960); in 1961 speelde hij mee op dit album van Miles Davis, hoewel hij toen al het Miles Davis Quintet had verlaten. Spijtig dat jazzmuzikanten tegenwoordig veel minder de hedendaagse muziek verwerken in hun composities.
Forty Fort / Mostly Other People Do the Killing / 2009 / ***
Ha! De plaat is beter dan het concert. Ttz tijdens het concert kon ik mij niet ontdoen van een zeker gevoel dat het allemaal voor de show was. Op de plaat klinkt dat minder door. Deze jongens lijken hun geschiedenis te kennen, en verwerken een heleboel ouder werk in hun composites. Zonder slaafs de muziek te volgen, herinterpreteren ze het werk. Deconstructief, zouden we het ingewikkeld kunnen benoemen. Ik ben benieuwd naar hun evolutie.
Parken / Han Bennink / 2009 / ***
Verrassend weinig experimenteel, heel beluisterbaar en genietbaar.
Annular Gift / Ken Vandermark / 2009 / ***(*)
Wow! Mogelijks het beste wat ik vorige maand in huis heb gehaald. Dit gaat geen seconde vervelen, zit vol dynamiek en geestdrift en wervelwinden en speeldinges.
Voladores / Tony Malaby / 2009 / **(*)
Type-voorbeeld van de hedendaagse jazz. Staccato drumwerk, tegendraadse bas, hortende sax; het wordt allemaal vermoedelijk kapotversterkt op een concert terwijl het net zo goed klinkt op een beluisterbaar volume.
Live aux Instants Chavires / Joëlle Leandre / 2009 / **(*)
Dit moet een fantastisch optreden geeest zijn. Leandre komt naar Jazz & Sounds deze maand, alvast iets om naar uit te kijken.
Entry / Linda Oh / 2009 / ***(*)
The Red Hot Chili Peppers zoals u ze nog niet gehord hebt (track 9: Soul to Squeeze). En dan zeggen dat ik het hierboven nog spijtig vond dat er zo weinig wordt gedaan met hedendaagse andere muziek in jazz. Heerlijk basspel van deze juffrouw, die hier nog niet echt is doorgedrongen, als komt daar hopelijk verandering in.
Canada Day / Harris Eisenstadt / 2009 / ***
Nog zo eentje die eruit sprong. Zo hoort het: respect voor het verleden, maar totaal hedendaags. Met het betere vibrafoonwerk.
Palace Ghosts and Drunken Hymns / Will Holshouser / 2009 / ***
Het begint heel onschuldig met een trekzakmuziekske, maar ontwikkelt zich al gauw in een uitbundig feest. Zou ik live moeten zien, om niet hetzelfde als met MOPDtK tegen te komen. Maar klinkt veelbelovend; de plaat ligt hier graag op.
Green Delay / Phronesis / 2009 / ***(*)
Yeah-hey! Met dezelfde Ivo Neame als hier een beetje hoger, maar dan nog veel uitbundiger en dynamischer. Op het eerste gehoor nogal mainstream, en dit zal ook zeker de liefhebbers van Jef Neve (sorry, maar het is nu eenmaal een heel herkenbaar referentiepunt) als de avontuurlijker liefhebber bekoren.
Archive Series Vol. 1: The DHQ ’07 / Dave Holland / 2010 / ***
’t Is Dave Holland. Daar valt niks over op te merken.
The Complete Atlantic Recordings / Lennie Tristano / 1955-1961 / ***
The Complete Verve Recordings / Teddy Wilson / 1952-1957 / ***
Origine / Aldo Romano / 2010 / *
Bij het eerste nummer waant ge u zo in een Franse film noir of iets Bilitis-achtigs. Heel Frans, dat album, heel soundtrack-achtig, heel soft-romantisch jaren ’70 aandoend. Symfonische jazz, James Last, ik zeg maar wat. Pas op, het zit er in dat dit populair wordt. Al hoop ik echt van niet.
Void Coordinates / Elliott Sharp / 2009 / **
Kom ik binnenkort nog op terug. Sharp speelt straks op Jaaz & Sounds.
Dwell Time / Håkon Kornstad / 2009 / ***(*)
Hier heb ik heel erg naar uitgekeken, en ik ben er niet door ontgoocheld. Kornstad speelt saxofoon, tenor en bass, en dwarsfluit en prutst met elektronica. Schitterende muziek, hou die mens in de gaten.
Restored, Returned / Tord Gustavsen / 2009 / **(*)
Soms bijna klassieke muziek, soms bijna pop (enfin, dat is wat overdreven). Met een zangeres, die –hoewel ik eigenlijk geen fan ben van haar stem– wonderwel bij de sfeer op deze plaat past. Het nummer Lay Your Sleeping Head, My Love kan zo in het repertoire van Dez Mona.
Little Movements / Eberhard Weber / 1980 / ***
Silent Feet / Eberhard Weber / 1978 / ***
Yellow Fields / Eberhard Weber / 1976 / ***
Deze drie cd’s zijn heruitgebracht in de ECM box Colours.
French Suite / Thomas Savy / 2009 / ***
Basklarinet! En eens niet door Louis Sclavis. Heel dynamische plaat. Zou ik graag eens live horen.
The Revolution Will Not Be Televised / Gil Scott-Heron / 1974 / ***
Title says all. Funky shit met een boodschap, een historisch belangrijk album. Scott-Heron heeft net een nieuw album uit, het eerste in 16 jaar.
Yesterday You Said Tomorrow / Christian Scott / 2010 / ***
Helaba, dit sprong er opnieuw uit. Christian Scott stond deze zomer nog op Gent Jazz, waar hij een aantal van de nummers op dit album reeds uitvoerde. Mainstream, maar beter dan verwacht.
Strings Attached / Pierre Anckaert / 2010 / **
Meer symfonische jazz. Vanavond zie ik ze live; hopelijk word ik aangenaam verrast.
If (Blue) Then (Blue) / Heinz Sauer / 2010 / ***
Hoewel dit eerder fragiele muziek is, springt dit album er alweer uit.
Carnegie Hall Concert / Gerry Mulligan / 1995 / **
Cool jazz. Gerry Mulligan en Chet Baker in concert; ze hadden in geen tien jaar meer samengespeeld. Opener Line For Lyons was een warm-up, om Chet Baker op zijn gemakt te stellen (de man was bloednerveus). Zelfs My Funny Valentine klinkt niet helemaal klef.
New History Warfare: Volume 1 / Colin Stetson / 2007 / ***
Nog iemand voor op Jazz & Sounds. Doet iets gelijkaardigs als Kornstad (cfr hoger), maar dan… anders. Binnenkort meer.
The Man With the Horn / Miles Davis / 1981 / **
Het eerste album van Miles nadat hij zes jaar niks meer van zich had laten horen. Rock, pop, funk en zelfs jazz fusion.
Dedicated to You (Sings the music of Coltrane & Hartman) / Kurt Elling / 2009 / **
Mja, waarom niet. Al kon het evengoed zijn: mja, waarom wel?

Bon, veel te veel cd’s, veel te weinig bespreking. Ik moet erop letten dat ik de cd’s omschrijf als ik ze net heb gehoord, net zoals ik doe met films als ik ze net heb gezien. Vooral als ik er zo’n hoop koop, wordt het anders quasi onmogelijk om het achteraf te doen (zoals ik nu heb gedaan).

Vanuit de winkel/amazon/Instant Jazz brengt u zonder schroom of vrees de volgende albums mee om uw collectie mee te verbeteren: Annular Gift van Ken Vandermark; Entry van Linda Oh; Green Delay van Phronesis; Dwell Time van Håkon Kornstad; French Suite van Thomas Savy. Als u nog geld over hebt, voegt u daaraan toe: Canada Day van Harris Eisenstadt; If (Blue) Then (Blue) van Heinz Sauer; Yesterday You Said Tomorrow van Christian Scott; One-Armed Bandit van Jaga Jazzist; en Forty Fort van Mostly Other People Do the Killing.

Overigens, hoeveel geld geeft u maandelijks uit aan muziek? Doe mee aan de poll bij Boleuzia.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)