Samen met mijn schoonvader –en tijdens en na de lunch deed mijn moeder ook mee– de ganse dag container gevuld. De voormiddag toch, en een stuk van de namiddag, en dan dacht ik een uiltje te vangen, maar toen kwam Henri thuis.
We konden het zo gauw niet vullen, of er kwamen mensen in rondneuzen. Op zoek naar ijzer, speelgoed, kleren, computeronderdelen, houtblokken. Vaak schrijnende toestanden van arme mensen die het nodig hadden en heel beleefd vroegen of ze iets mochten meenemen. Al waren er ook anderen.
(Nu hem nog weg krijgen, want er staat een auto voor geparkeerd, zodat de vrachtwagen hem niet kan opladen.)
Je hebt nog geen last gehad van mensen die er juist hun vuilnis komen inkappen? Ik heb me ooit eens een container gehuurd en na een nacht was die al vol met allemaal spullen die niet van mij waren, trrr…
amaai! Dat is straf! Je dure container gevuld met afval van anderen. Je moet maar durven! A propos, Bruno, je bent goe bezig! Doe zo verder. Tessa zal blij zijn.
Je hebt toch wel parkeerverbodstekens gezet? Dan mag die auto daar niet staan
Nee, geen verbodstekens –we hebben het ding immers voor onze poort laten plaatsen, omdat we zo geen schaarse parkeerplaatsen aan de straat ontnamen.
Maar we hebben naar de politie gebeld, niet om te laten takelen, maar of zij die mens eventueel vriendelijk zouden willen vragen om die wagen even te verplaatsen. Zij geven immers geen adres door van de eigenaar van dat voertuig (bescherming van de privacy), al ik wist ik door de bewonerskaart dat het iemand uit de buurt was. En hopla: plots was die wagen weg, en ondertussen is de container ook weg.