Tag: fietsen

OMG (welk een fiets)

Welk een fantastische fiets.

Vrijdag, vlak voor de wekelijkse persconferentie van het Gentse stadsbestuur een aanvang nam, kreeg ik een telefoontje van de fietsenwinkel. Dat onze fietsen klaar waren, en dat we er konden om komen als we tijd hadden. De aanleiding van de fietsenkoop was Tessa, die dagelijks met de fiets naar het werk rijdt, en die absoluut aan een nieuwe fiets toe was. Eentje is geentje, en gezien ik nogal met sportdinges bezig ben, hadden we beslist voor mij een sportieve fiets te kopen. Na ijverig rondspeuren hebben we uiteindelijk beslist om in de fietsenwinkel van Walter Godefroot onze fietsen aan te schaffen.

Tessa ging voor een Koga Miyata (de confidence, dacht ik), maar ze vertelt er zelf nog wel over. Na lang wikken en wegen van Specialized tot Cannondale, ben ik uiteindelijk terecht gekomen bij Trek, meer bepaald de Madone 5.2. Zowat elke review die ik tegenkwam was lovend over deze fiets. Het is de Performance versie geworden, niet de Pro, omdat de eerstgenoemde net iets meer comfort zou bieden. Er zit een Shimano Ultegra SL groep op (ik heb de compact gekozen, niet de triple), en een heleboel Bontrager details.

Daarnet hebben we nog een toertje gemaakt, eerst braafjes samen maar nadien ben ik ‘iets’ sneller huiswaarts gereden. Ik heb daar voorlopig maar één ding over te zeggen: meer!

documenteerfase

U kent mij al een beetje. Of misschien helemaal niet. Peu importe, ik vermeld het nog maar even, dan bent u meteen mee. Ik ben een liefhebber. U mag dat op velerlei manieren interpreteren, ik ben gemakkelijk op dat vlak (lees: ik trek het mij toch niet aan). Mijn liefhebberijen strekken zich uit van mijn doktertje (tada, hebben we dit meteen uit de weg, want u zat er toch op te wachten) en onze zoon, via boeken, muziek (voornamelijk jazz, maar ook klassiek, in een proportie die de laatste jaren verhoudingsgewijs is gewisseld), film, fotografie, lopen –ik denk dat deze opsomming min of meer chronologisch verloopt– en binnenkort ook fietsen. Hopen sites heb ik afgespeurd, advies verzocht en gewonnen, en iedereen in huis gek gemaakt niet alleen met websites, maar ook brochures, prijslijsten en magazines. De kogel is nog net niet door de kerk, maar we zijn al een hele stap dichterbij.

Ik was esthetisch het meest ‘gepakt’ door de Celeste gekleurde Bianchi (de Via Nirone 7 Alu Carbon), maar reviews waarschuwden om beter weg te blijven van de *kuch* goedkopere exemplaren van het merk. Gezien de (nog) duurdere exemplaren ver buiten mijn budget liggen, valt Bianchi uit de boot.

De meeste fabrikanten hebben twee soorten racefietsen overigens. Een pure racer waar u snelle wedstrijden mee pakt, en een comfortabler versie waarmee u kilometers maalt. Dan zijn er nog de aluminium versies, de carbon versies, en de hybride mengeling waarbij de voorvork in carbon is, en vaak ook de achterste ophanging, maar de rest van het frame in aluminium. En dan zijn er nog de versnelingen, die meestal van Shimano zijn, gaande van Tiagra, via 105 naar Ultegra (al dan niet SL) tot Dura-Ace.

Maar goed, we hebben onze keuze reeds beperkt tot 4 ranges: Specialized Roubaix (uithouding), Specialized Tarmac (race), Cannondale Synapse (uithouding) en Cannondale Six (race). Niet getreurd, ik sla er u nog wel mee om de oren. Tips en ervaringen blijven welkom!

aanpakken

Het wisselen van de seizoenen brengt nog wel meer dingen mee dan alleen aften en koude. Dikke stapels liggen op mijn bureau verspreid, waaronder zich cds, halve besprekingen, boeken, tijdschriften en rekeningen bevinden. Het nieuwe cultuurseizoen biedt zich aan –het is volgens sommigen al druk onderweg– en mijn kalender is dan ook virtueel reeds tot aan de rand gevuld, alleen heb ik alsnog verzuimd alles ook effectief aan te vullen. Het huis ligt er dermate slordig bij, dat het beter lente dan herfst zou worden (niet dat zulks temperatuurgewijs veel verschil maakt) want ik ontwikkel lenteschoonmaakgevoelens.

Het begon met een piano, en vandaag loop ik rusteloos de trap op en af, van zolder tot kelder en terug, onderwijl grootse plannen smeedend en verwoed naar verwijderbare objecten speurend. Een beetje zoals Terminator, maar dan zonder al dat metaal in mijn lijf. Of computer in mijn hoofd. Of bionische superkrachten. Of… enfin, u begrijpt mij best. Het is overigens ook een beetje de schuld van mijn buurvrouw (nee, niet die van buurman), die gans haar huis prachtig aan het verbouwen is, en waar ik gisteren een kleine rondleiding in heb gekregen. Wij denken nog steeds aan een badkamer en een keuken, en het dak van onze achterbouw. De bank ziet het zitten om mee te werken, nu wij zelf nog.

Edoch, we gaan beginnen met de agenda bij te werken, en dat zal vermoedelijk samengaan met mijn bureaublad (het échte, niet dat van de computer) leeg –of op zijn minst: geordend– te krijgen; en dat zal resulteren in duidelijkheid omtrent een aantal deadlines.

  • Trompetlessen Henri regelen done
  • blurbtekst (of twee-drie) schrijven
  • aan drie artikels voor Het Project werken
  • een paar cds bespreken/concerten aankondigen (deels voor Het Project ook); ik heb er twee liggen die heerlijk klinken, en één die niet echt mijn ding is, maar het betreft wel een bijzondere editie –die u misschien wél ligt
  • koekjes bakken en daarover berichten
  • confituur maken en daarover berichten
  • Pieters vraag eindelijk eens beantwoorden

Ondertussen verricht ik ook verder opzoekwerk rond Project Fiets; morgen ga ik nog eens een andere fietsenwinkel bezoeken. Ik heb mijn hart al verpand aan een bepaalde racefiets, maar ik wil eens luisteren of het niet interessanter is een cyclocross aan te schaffen. Kwestie van in de herfstwinter ook gemakkelijk buiten te kunnen komen. Oh, onderwijl begeef ik mij ook richting autokeuring –dat ligt op de baan. Mijn boek heb ik al klaargelegd, want de lengte van het bezoek raakt mijn kouwe kleren niet, zolang ik maar niet moet terugkeren.

Gisteren heb ik mijn nieuwe VISAkaart ontvangen, nu is het nog wachten op mijn ‘geheime code’.

En ik moet dringend meer tijd voor fotografie maken; op de laatste vergadering van Het Project zag het ernaar uit dat ik kandidaten had gevonden voor een project waar ik al een tijdje op broed. Ik ga eerst eens een test shoot doen met Tessa en dan beginnen we daar ook aan.

Nu we het toch over fotografie hebben: de Canon 5D mark II werd zopas voorgesteld. 2.500 EUR voor de body, of 2.700 USD –wat dan weer hertaalt naar 1.900 EUR. Voor (veel) minder dan 600 EUR kunt ge tegenwoordig wel aan een retourtje New York geraken zeker? De meest belangrijke feature is deze: New 21.1 Megapixel CMOS sensor with improved EOS Integrated Cleaning System (E.I.C.S.) (en dan nog voornamelijk dat laatste gedeelte), en hopelijk een verbeterde (hoge) ISO-gevoeligheid.

Ah, en enkele van mijn foto’s werden gepubliceerd in een tijdschrift. Maar daar vertel ik bij een volgende gelegenheid wel over.

uit uw huis!

Op donderdag word ik altijd mijn huis uitgestuurd. Allez ja, ik word elke dag mijn huis uitgestuurd, al was het maar door mijzelf om te gaan lopen, maar dinsdag en donderdag word ik maar liefst twee keer buiten gezet. Dinsdag doe ik mijn ronde, een beetje gelijk een dokter, maar dan geheel anders. Die dag doe ik boodschappen bij de lokale middenstand, die –tegen betaling weliswaar– heerlijke hoeveelheiden fruit, groenten, vlees en boeken mijn trekkar inladen. Donderdag komt hier iemand het huis proper houden. Nee, we kunnen dat zelf niet, en nee ik heb daar geen tijd voor. Om de hulp niet voor de voeten te lopen –en geloof mij, ik kan voor de voeten lopen als de beste– sluip ik tijdig het huis uit.

Vanochtend heb ik alzo kattenbakvulling gehaald, vier zakken klontvormige kleikorrels die tesamen net iets te zwaar wegen om een dikke twee kilometer van huis te voet te gaan halen. (Vorige week was er een uitstapje naar de Colruyt.) Maar het doel van vandaag was eindelijk eens in de moving store te geraken, die vorige week nog met vakantie was. Vol goede moed zakte ik naar de winkel af, maar ik was -een paar luttele minuten– te vroeg. Niet getreurd, de parkeermeter loopt, en ondertussen stapte ik maar even het Runners Service Lab binnen. Een dik kwartier later stond ik met kousen en een broek terug buiten, en voila: de moving store was open. Twee vliegen in één klap.

Met een vriendelijke mens een klapke gedaan, voorbeelden te zien gekregen, prijzen vergeleken, en ik mocht meteen al met een voorstel-met-korting terug huiswaarts keren. Benieuwd wat mijn doktertje daarvan gaat vinden.

fietsen (op de heide)

Het begint met een ontbijt, en dan staat ge plots thuis met twee fietsen. Ik bedoel: een pak fietsbrochures.

Tessa fietst naar het werk. Eigenlijk een onverantwoorde manier van transportatie, gezien ze slechts met grote moeite haar hoofd tien graden in gelijk welke richting kan draaien –dat is helaas geen overdrijving. Even achterom kijken voor aankomend verkeer is er dus niet bij, daarvoor moet ze stoppen en haar lichaam draaien. Een overblijfsel van de aanrijding met de MUG, waar zij 4 jaar geleden als arts meereed. De verzekering en de door de verzekering aangestelde expert beweren dat haar conditie een natuurlijke evolutie is van het computerwerk dat ze verricht. Dat ik meer computerwerk verricht op een week dan zij in die voorbije 4 jaar, en dat al mijn gewrichten foutloos werken en ik mijn hoofd nog steeds als een kerkuil rond kan draaien, wordt als irrelevant beschouwd. Dat er een direct aantoonbaar verband is tussen het ongeval en haar conditie ook. En dan heb ik het nog niet over belangenvermenging gehad. Maar laat ons vooral geen complot vermoeden.

Edoch, daar het ging het hier niet over. Tessa gaat met de fiets naar het werk, en die fiets begint zo stilletjesaan zijn leeftijd te verraden. Tijd voor een nieuwe dus. En gezien Henri een rekker (snelbinder in ’t schoon Nederlands) nodig had, en we toch aan ’t ontbijten waren in Brasserie Nero, en die fietsenwinkel vlakbij is, gingen we maar eens langs. En omdat ik in september zelf met fietsen wil beginnen, was ook ik daartoe makkelijk te overtuigen.

Maar mensen, wat kost dat geld. Voor twee fietsen kan ik bijna een nieuwe motor kopen (hij is te koop overigens, ik moet er eens deftig werk van maken om hem verkocht te krijgen –een zwarte Daytona 955i, gekocht in augustus 2004). Tessa heeft haar oog laten vallen op een Koga Miyata, en die hebben ook een racefiets die ik wel zie zitten. Al had ik ook een mooie van Giant gezien.

Is er iemand die mij wat wegwijs kan maken in die cyclosport? Ik zoek iets met het oog op eventuele deelname aan een triathlon binnen een jaar of twee. Maar wel recreatief; ik heb geen enkele intentie om zelfs maar semi-pro te worden –laat staan om er de hoeveelheid geld tegenaan te gooien die daarvoor nodig is. Bij die racefietsen spreken ze trouwens ook van carbon en demping en aerodynamica alsof het een motor was –ik hoef niet eens mijn vocabularium aan te passen. Behalve dan dat er pakweg 27 versnellingen op zitten ipv zes.