recensies – Pagina 24

Albums 2012 (VI): klassiek digitaal

Twee lijstjes geleden had ik mijn recent binnegehaalde de klassieke cd’s opgesomd, maar ik koop steeds meer digitale albums, in cd-kwaliteit of hoger. Ik kan niet genoeg de diensten van Qobuz aanraden, waar de klassiek albums tegen een schappelijke prijs worden verkocht –geheel legaal vanzelfsprekend– en waar u vaak nog goedkoper dan de prijs van de cd een zogenaamde masters kan aanschaffen. (Cd kwaliteit dat is lossless 16 bits 44.1 kHz; masters dat is bij Qobuz alles daarboven, tot 24 bits 192 kHz. In de praktijk is dat ofwel 24 bits 44,1 kHz of 24 bits 96 kHz. Die hogere resoluties komen direct van de bron –de labels zelf dus– en zijn geen upgesamplede trucendozen. Als dat allemaal Latijn is voor u, weet dan dat u met gerust hart masters kan kopen of het gewoon bij cd kwaliteit kan houden.)

Hoewel ik niet meteen fan ben van compilaties (zijnde albums met werken van meer dan één componist), zitten er toch een paar fantastische compilaties bij. Zonder enige vorm twijfel aangeraden zijn het Bach & Schubert album van Simone Dinnerstein, Something Almost Being Said dat enorm lyrisch en emotioneel is zonder verdwaasd romatisch over te komen; Isabelle Faust met de Violin Concertos van Berg & Beethoven, net zoals haar Brahms : Concerto pour violon – Sextuor n° 2 overigens; en Music for a Time of War door Carlos Kalmar met The Oregon Symphony (muziek van Ives, Adams, Britten en Vaughan Williams). Geen compilaties, maar ook aangeraden: de Motetten van J.S. Bach door het Collegium Vocale o.l.v. Philippe Herreweghe; Claudio Monteverdi’s Missa “In illo tempore”; Fauré’s Messe de Requiem op. 48; Lutoslawski’s Orchestral Works (deel twee is net uit); Pärt’s Da pacem (ik word daar zo rustig van); Schuberts Willkommen und Abschied door Werner Güra en Christoph Berner; en het eerste deel van Vivaldi’s Concerti per fagotto.

Niet dat de rest niet goed is (behalve dan het Nino Rota-album van Richard Galliano misschien, dat u gerust kunt laten links –of rechts of ergens anders– liggen). Er zit alweer wat muziek uit de eigen interessesfeer tussen: een paar cellowerken, en de negende van Dvořák, die we nu al een tijdje met het V.E.M.-orkest spelen. Er is trouwens een gigantisch verschil tussen de interpretatie van Bernstein en Alsop, en ik ben er half van overtuigd dat mijn voorkeur naar Bernstein gaat. Ik stond vandaag trouwens met de versie van het Brussels Philharmonic in mijn handen, maar heb ze uiteindelijk dan toch maar niet gekocht (ik heb er al drie).

Veel luisterplezier.

Bach : Cello Suites BWV 1007-1012 / Ophélie Gaillard / 2011
Bach : Motetten / Philippe Herreweghe: Collegium Vocale / 2011
Bach / Schubert : Something Almost Being Said / Simone Dinnerstein / 2012
Beethoven : The Symphonies / Riccardo Chailly: Gewandhausorchester Leipzig / 2011
Berg / Beethoven: Violin Concertos / Isabelle Faust; Claudio Abbado: Orchestra Mozart / 2012
Brahms : Concerto pour violon – Sextuor n° 2 / Isabelle Faust; Daniel Harding: Mahler Chamber Orchestra / 2011
Britten : Phaedra – A Charm of Lullabies – Lachrymae – 2 Portraits – Sinfonietta / Edward Gardner: BBC SO / 2011
Claudio Monteverdi : Missa “In illo tempore” / Paolo da Col: Odhecaton / 2012
Dvořák : Symphony No. 9 “From The New World”; Slavonic Dances Op.46 / Leonard Bernstein: Israel Philharmonic Orchestra / 1989
Dvořák : Symphony No. 9 “From the New World”; Symphonic Variations / Marin Alsop / 2008
Fauré : Messe de Requiem op. 48 / Philippe Jaroussky; Paavo Järvi / 2011
Fauré : Œuvres pour violoncelle & piano; Trio / Le Sage; Salque; Meyer / 2011
Le triomphe de l’amour – Airs d’opéras français des XVIIe et XVIIIe siècles / Sandrine Piau / 2012
Liszt : Années de pèlerinage / Bertrand Chamayou / 2011
Liszt : Années de pèlerinage / Nicholas Angelich / 2004
Lutoslawski : Orchestral Works / Edward Gardner: BBC Symphony Orchestra / 2010
Mozart : Requiem KV 626 / Teodor Currentzis: MusicAeterna / 2011
Mozart, Schubert : Quartets K. 465 & D. 804 / Chiaroscuro Quartet / 2011
Music for a Time of War / Carlos Kalmar; The Oregon Symphony / 2011
Nino Rota / Richard Galliano / 2011
Pärt : Da pacem / Paul Hillier and Christopher Bowers-Broadbent / 2011
Saariaho : D’om le vrai sens – Laterna Magica – Leino Songs / Kari Kriikku / 2011
Saint-Saëns : Cello Sonatas / Christian Poltera, Kathryn Stott / 2009
Schubert : Willkommen und Abschied / Werner Güra, Christoph Berner / 2012
Vivaldi : Concerti per fagotto / Sergio Azzolini; L’Aura Soave Cremona / 2010
Vivaldi : Juditha triumphans, RV644 / Alessandro de Marchi: Academia Montis Regalis / 2001
Vivaldi : La Fida Ninfa, RV 714 / Jean-Christophe Spinosi: Ensemble Matheus / 2008

(vorige lijst)

Matthäuspassion

Gisteren en vandaag ben ik –zijn we (gisterenavond was Tessa er ook bij, vandaag waren het enkel Henri en ik)– naar de open repetitie van de Matthäuspassion van Johann Sebastian Bach door het Collegium Vocale o.l.v. Philippe Herreweghe gaan luisteren in De Bijloke. Gisteren het eerste deel, vandaag het tweede deel, aan vijf euro per zitting, dus voor minder dan de helft van de prijs van de Grote Opvoering vanavond (tickets 28 of 22 euro voor resp. rang 1 of 2, reeds geruime tijd helemaal uitverkocht). “Dit is geen concert”, waarschuwde de dirigent ons, “wat inhoudt dat ik geregeld eens zal onderbreken om hier en daar wat aan te passen.”

De sfeer was veel ongedwongener dan op een gewoon concert, het was veel gemakkelijker om het werk te volgen (ook al omdat het in twee delen was opgesplitst nietwaar), en toch was het helemaal niet moeilijk om meteen terug in de juiste sfeer te zitten. Bovendien was het razend interessant om de opmerkingen van de dirigent te horen én te kunnen volgen. “Het is niet zozeer tie-die-die-die, maar eerder tie-die-die-pauze-tie”, klonk het in Nederlands, Frans of Duits.

Gisteren heb ik gevolgd aan de hand van de bewegingen (nummer, zangers en eerste versregel), vandaag had ik de liedteksten meegebracht op de iPad. Er zitten een paar gigantische kippenvelmomenten in, bijvoorbeeld wanneer Pilatus in het tweede deel aan de massa vraagt wat er met Christus moet gebeuren

Pilatus
Was soll ich denn machen mit Jesu, von dem gesagt wird, er sei Christus?
Evangelist
Sie sprachen alle:
45b. Cori
Laß ihn kreuzigen!

Die Laß ihn kreuzigen! wordt eerst door een deel van het koor gezongen, overgenomen door een tweede deel en dan een derde, en onderwijl zwelt ook het orkest aan, gelijk een domme massa die zichzelf maar steeds meer opruit.

Dikke, dikke tranen moeten langs uw wangen druppelen middenin beweging 61a waarin Christus zijn menselijke zwakte toont wanneer hij aan het kruis genageld uitslaakt: Eli, Eli, lama asabthani? (Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten). Het is meteen het enige stuk dat niet in het Duits wordt gezongen maar in het Aramees. Michael Nagy, de zanger die Jezus vertolkt, slaagde er helemaal in om de wanhoop van Christus in die woorden door te laten klinken.

Het einde dooft uit bij de dood van Christus: Wir setzen uns mit Tränen nieder / Und rufen dir im Grabe zu: / Ruhe sanfte, sanfte ruh! (Huilend gaan wij zitten / En roepen U in het graf toe: / Rust in vrede, rust zacht.)

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=zTZkk66pd1I&w=500&h=369]

Minstens één melodie zal u bekend in de oren klinken, tenminste als u ook een beetje bent opgegroeid met The Concert in Central Park van Simon & Garfunkel. Het negende nummer, American Tune (cfr de videoclip hierboven) is bijna identiek aan de melodie uit Bachs Matteüspassie (die het dan weer op zijn beurt uit de hymne Mein G’müt ist mir verwirret van Hans Leo Haßler haalde). Bach haalt de melodie in een aantal bewegingen aan (telkens een chorale: 15, 17, 40 en 54), waarvan 54 waarschijnlijk de meest bekende is: O Haupt voll Blut und Wunden

O Haupt voll Blut und Wunden,
Voll Schmerz und voller Hohn,
O Haupt, zu Spott gebunden
Mit einer Dornenkron,
O Haupt, sonst schön gezieret
Mit höchster Ehr und Zier,
Jetzt aber hoch schimpfieret,
Gegrüßet seist du mir!
Du edles Angesichte,
Dafür sonst schrickt und scheut
Das große Weltgerichte,
Wie bist du so bespeit;
Wie bist du so erbleichet!
Wer hat dein Augenlicht,
Dem sonst kein Licht nicht gleichet,
So schändlich zugericht’?

Misschien worden zo’n repetities wel meer opengesteld voor het publiek? Mij zou het alvast zeer interesseren.

Albums 2012 (V): ik ga naar een persco en…

…ik kom terug met cds natuurlijk.

Mijn vrienden van Rombaux brachten voor mij mee:

Mark In The Water / Ken Vandermark / 2011
De tweede soloplaat van multirietblazer Ken Vandermark; elke compositie is opgedragen aan een andere muzikant.
Brad Mehldau Trio / Ode / 2012
Kijk, het zijn de mensen die binnenkort op Gent Jazz staan. Dat wil ook lukken. Een uitstekende cd alweer, zo gonst het.
Army of Strangers / Jessica Pavone / 2011
Benieuwd of ze even sterk gegroeid is als Mary Halvorson.
Alma / Paolo Fresu & Omar Sosa / 2012
Dat kan alleen maar lyrisch zijn.

En in de foyer van De Bijloke stak een bijzonder sympathieke man mij deze cd in de handen, met de boodschap dat ik daar maar eens naar moest luisteren.

The Rhythm of Change / Helder / 2012
Voluit Helder Deploige, met een tekening van Dooreman op de cover. Hierzie, op YouTube: titeltrack The Rhythm of Change en My Private Joke

(vorige lijst)

Albums 2012 (IV): klassiek

Wel kijkt: we zijn er eindelijk eens toe gekomen om (de helft) van de klassieke aanwinsten van 2012 op te lijsten. Ik heb veel te lang mijn klassieke muziek verwaarloosd, en ik ben begonnen aan een (stevige) inhaalbeweging. Ja, er zitten een paar (ocharme 4 in deze lijst) cello stukken tussen –subjectief, moi?

Ik heb over bijna elk van die albums iets te vertellen, maar ge gaat het toch niet lezen. Ik doe u een paar tips aan de hand: Vivaldi : Concerti per fagotto II –zo’n fagot klinkt ongelooflijk warm, en is het klassieke equivalent van de saxofoon voor jazz; de Vioolconcertos van Sibelius zijn net iets beter bij jonkvrouw Vilde Frang dan bij Hilary Hahn; dat Credo van Penderecki –ik ga eens op zoek naar zijn Cello Concertos denk ik; met de verzamerlaars van DG en The Ligeti Project, heb ik zowat alle Ligeti die een mens kan verlangen; de New World Symphony van Dvořák behoort tot het beste symfonische werk dat er bestaat –dat wil ik nog wel eens live opgevoerd zien; Das Wohltemperierte Klavier, Buch II van Bach door Peter Hill heb ik van bij Alex Ross; het Bach Album van Anne Akiko Meyers kan u zonder gewetensproblemen laten liggen. Liefst zelfs.

Voor de rest: zoveel schitterende muziek!

Vivaldi : Farnace (1738 version) / Diego Fasolis: I Barocchisti / 2011
Vivaldi : Concerti per fagotto II / Sergio Azzolini; Diego Cantalupi: L’Aura Soave Cremona / 2011
Vivaldi : Cello Concertos / Jean-Guihen Queyras / 2011
Sibelius : Symphonies #1, 2, 5 & 7 / Leonard Bernstein: Vienna Philharmonic Orchestra / 2011
Schoenberg; Sibelius: Violin Concertos / Hilary Hahn; Esa-Pekka Salonen: Swedish Radio SO / 2008
Scarlatti (D): Keyboard Sonatas / Alexandre Tharaud / 2011
Satie : Relâche – Vexations; Hindemith / Ensemble Ars Nova / 2004
Reich : The Desert Music – Three Movements / Kristjan Järvi: Lower Austrian Tonkunstler Orchestra / 2011
Prokofiev; Sibelius: Violin Concertos / Vilde Frang; Thomas Søndergård: WDR Sinfonieorchester Köln / 2009
Penderecki : Credo / Cantata / Antoni Wit: Warsaw PO / 2010
Pärt : Piano Music / Ralph Van Raat / 2011
Mare Nostrum / Jordi Savall / 2011
Ligeti: Clear Or Cloudy – Complete Recordings On Deutsche Grammophon (4 cd’s) / various / 2006
The Ligeti Project (5 cd’s) / various / 2006
Khachaturian: Spartacus / Michail Jurowski: Berlin Deutsches Symphony Orchestra; RAIS Chamber Chorus / 2012
Harvey : The Angels, Ashes Dance Back, Marahi & The Summer Cloud’s Awakening / Latvian Radio Choir / 2008
Gluck : Ezio (1750 version) / Alan Curtis: Il Complesso Barocco / 2011
Gershwin: Rhapsody in Blue; An American in Paris & Bernstein: Symphonic Dances from “West Side Story”; Symphonic Suite from “On the Waterfront” / Leonard Bernstein / 2010 (heruitgave)
Dvořák’s New World Symphony & Other Orchestral Masterworks / Fritz Reiner: Chicago Symphony Orchestra / 2005 (heruitgave)
Delius : Double Concerto, Violin Concerto, Cello Concerto / Andrew Davis: BBC Symphony Orchestra / 2011
Copland : Appalachian Spring; Gould : Fall River Legend / conducted by the composers / 1993 (heruitgave)
Bryars : Piano Concerto; After Handel’s Vesper; Ramble on Cortona / Ralph van Raat / 2011
Britten : Cello Symphony, Sinfonia Da Requiem, Cantata Misericordium / various / 1989 (heruitgave)
Boccherini : Cello Sonatas / Gaetano Nasillo / 2012
Bach, Johann Ludwig : Trauermusik / RIAS Chamber Choir / 2011
Bach : Das Wohltemperierte Klavier, Buch II BWV 870 – BWV 893 / Peter Hill / 2011
Bach : Air – The Bach Album / Anne Akiko Meyers; Steven Mercurio: English Chamber Orchestra / 2012

(vorige lijst)

Een heleboel jazz

De laatste tijd heb ik een paar interessante zaken gehoord, en ik heb verzuimd erover te vertellen. Er waren De Beren Gieren in Vooruit (28/02), die hopelijk niet te veel de cerebrale weg inslaan en zich lekker gek en wild blijven gedragen zoals een jonge groep dat eigenlijk moet. Diezelfde avond was er het trio Romano-Sclavis-Texier, waarvan werd beweerd dat de drummer niet echt meer mee kon. In het begin had ik het gevoel dat Sclavis een ander concert speelde dan Texier en (inderdaad vooral) Romano, maar ik had het meeste last van de vertrouwdheid met het materiaal. Hun Afrikaanse muzikale verslagen behoren ondertussen zo tot het jazz-erfgoed, dat onze verwachtingen soms te dicht bij de albumversies liggen. U kent dat wel, die ene plaat van die artiest of groep, die u hebt grijs gedraaid en waarvan u elke noot weet liggen nog voor ze gespeeld wordt (hoewel u eigenlijk geen noten kan lezen)? En als u dan naar een concert gaat, en die noten liggen niet dáár waar u ze verwacht, dan bent u daardoor een klein beetje ontgoocheld –hoewel de muzikant ze in die live versie muzikaal misschien nog beter in het nummer heeft ingepast? Dat gevoel had ik wat bij dat trio.

Het Monk tribute van Jason Moran in De Bijloke (07/03) was dan weer een fantastische show. Het deed heel Amerikaans aan, met de beeldprojecties achter de muzikanten, de visuele effecten (bijvoorbeeld de muts op Moran zijn kop), het verhaaltje (soms werd er iets té lang verteld), het documentaire effect, en Moran die virtueel meespeelde met Monk. Het had alle potentieel om een commercieel succes te zijn, en te oordelen aan het talrijk opgekomen publiek, was het dat ook. Ik heb ervan genoten om wat het was, inclusief de exit naar de foyer, waar de muzikanten nog even doorspeelden (cfr foto hierboven).

Daarna heb ik twee keer Robin Verheyen gezien. Eerst bij Opatuur (04/03), die voor de gelegeheid was uitgeweken naar de Gentse fotogalerij Flinxo, en waar de akoestiek niet zonder fouten was en de stoeltjes stonden opgesteld als in de tram. Het geringe aantal luisteraars maakte er het beste van, en Robin wist een heel boeiend solo concert op te bouwen. Een groot deel van de muziek die hij speelde, wordt overigens opgenomen, en wordt waarschijnlijk ergens in het najaar gereleased.

De tweede keer speelde Verheyen in Bozar (11/03), in double bill met Bojan Z (voluit: Zulfikarpašić). Het was er verschrikkelijk warm in de zaal. Slaapverwekkend warm, en met de weinig aanstekelijke solo muziek van Bojan Z, was het moeilijk om de aandacht erbij te houden. Bojan is een pianotechnisch virtuoos, maar ik miste wat dynamiek. Een uitbreiding met contrabas en drums naar trio was mogelijks interessanter geweest. Al heb ik nadien zijn soloplaat via spotify beluisterd, en dat klonk precies beter dan de live versie. Ik was niet echt ondersteboven van zijn Dad’s Favorite, wat niet meer dan een vermangelde versie van Nature Boy is. Maar bon, het publiek zat duidelijk vol fans, want er werd geapplaudisseerd dat het een lieve lust was.

Robin Verheyen was erg goed, al heb ik het meeste gemist. Het begon veel te laat (bijna 22 u –zijn schuld niet natuurlijk), en ik had een trein te halen om thuis te geraken. Robins muziek spreekt veel meer aan, is veel verscheidener, en hij trad voortdurend in dialoog met Ralph Alessi. En Thomas Morgan op contrabas is ook al een plezier om bezig te zien/horen. Het heeft al mijn wilskracht gevergd om weg te lopen om mijn trein te halen.

Donderdag (15/03) zat ik in De Werf voor The Claudia Quintet + 1. Ze brachten onlangs het album What Is the Beautiful? uit, waarin ze de poëzie van Kenneth Patchen in de jazzcomposities integreren. Dat gaat soms ver, want het album opent met Showtime, waarbij eerst de contrabas, en nadien ook de brushes, de voordracht van Kurt Elling volgen. Nee, Kurt Elling was er niet bij, op het concert, maar Theo Bleckmann heeft zich voortreffelijk van zijn taak gekweten (op het album nemen ze elk een aantal nummers voor hun rekening). De muziek blijft de hele tijd verbonden met de stem, op een heel natuurlijke/vanzelsprekende manier. Zeer geslaagd.

Albums 2012 (III): Bitches

En nog steeds ga ik het niet hebben over mijn ondertussen aanzienlijk geworden hoeveelheid nieuwe aanwinsten in de klassieke muziek. In het stapeltje netjes verpakte albums die ik van Chris (van Rombaux) meekreeg na het (schitterende) concert van Jason Moran in De Bijloke, zat de cd van Nicholas Payton (cfr de titel), en die kon ik vandaag –op vrouwendag– niet zomaar negeren. Zodus: meer jazz.

The Face of Mount Molehill / Neil Cowley Trio / 2011
Staccatojazz van de man die enkel fortissimo speelt op zijn piano. Opzwepende toestanden, die vooral ritmisch aantrekkingskracht hebben.
Symphonies In My Head / Håkon Kornstad / 2011
Past in het schuifje waar ook Colin Stetson zit; een soloplaat met loopjes en rietblaastoestanden.
Fremdenzimmer / Baloni / 2011
Joachim Badenhorst. Enough said: dit wordt smullen.
Bitches / Nicholas Payton / 2011
Een tribute aan Miles, nietwaar. De man (Payton, niet Miles, want die is al een tijdje dood) zorgde in 2011 voor behoorlijk wat controverse omtrent zijn persoon en zijn gedachtengoed. Hij speelt geen jazz meer: I am Nicholas Payton and I don’t play “the j word.” I play BAM. BAM is an acronym for Black American Music. Hij legt het helemaal uit in On Why Jazz Isn’t Cool Anymore, en was verder ook behoorlijk verward over The Difference Between Prejudice And Racism: That said, it is not really possible for any colored persons to be racist, prejudice perhaps, but not racist. Since Black or Brown peoples are not in a position of superiority to assert their authority over a White person by means of economics, education, politics, health care, or any other significant issue, they cannot be racist. In short: Black and Brown peoples don’t control shit, so they can’t be racist.[…] Only place a Black person can assert racism over a White is at the basketball court, on the bandstand, or in the bedroom.
The Nethack Dictionary / Othin Spake / 2011
Live toestanden van Teun Verbruggen, Jozef Dumoulin en Mauro Pawlowski. Er zijn mensen die spontaan beginnen kwijlen bij het aanhoren van die laatste naam.
Portico Quartet / Portico Quartet / 2011
De nieuwe richting van het Portico Quartet. Ik ben niet helemaal overtuigd.
Accelerando / Vijay Iyer Trio / 2012
Gewoon nog maar eventjes in de rapte naar geluisterd, maar dit klonk al geweldig goed. Er staan zes covers op, blokletterde NPR. Zeker eens naar dat artikel doorklikken, ze hebben er links naar de oorspronkelijke versies op YouTube.

(vorige lijst)

Boeken 201202

Twee boeken, twee keer Sigler, en ik heb het mij niet beklaagd.

Contagious / Scott Sigler / 2008
Het vervolg op Infected, dat ondertussen de lezer geheel in zijn ban houdt. Een beetje buitenaards, een beetje techno, een beetje erm…vreemd, maar wie bereid is mee te gaan, zal met volle teugen genieten. Geen cerebraal gedoe, trouwens.
Ancestor / Scott Sigler / 2007, 2010
Jurassic Park voor volwassenen, maar dan anders. En beter. Alweer genieten. Ik ben fan van Sigler geworden, vrees ik.

(boeken vorige maand)

Films 201202

Zo content: de maand mag dan wel minder lang zijn, maar ik heb amper films gezien in februari. Acht films, waarvan het grootste deel toch wel behoorlijk was. Niet meer geabonneerd zijn op Prime, was de juiste beslissing. En Drive is een absolute aanrader.

Drive / Nicolas Winding Refn / 2011
Dat zijn films zoals we ze graag zien: schitterende fotografie, een zwijgzame-heldplot, een degelijke soundtrack, en sterke vertolkingen van zowat alle acteurs. Met verwijzingen naar The Driver, maar gebaseerd op het gelijknamige boek van James Sallis uit 1995.
Hidden 3D / Antoine Thomas / 2011
Geen idee waar die 3D voor staat in de titel, maar het maakt blijkbaar deel uit van de officiële titel. Bon, ’t is iets met een oud huis en experimenten en *zucht* alweer een tien-kleine-negertjes bedoening. Te vermijden.
In Time / Andrew Niccol / 2011
Zo’n dystopisch verhaal (Niccol heeft het zelf geschreven), dat doet gelijk denken aan een andere film over iets in de toekomst over iets met DNA, maar hoe heette de regisseur (én schrijver) van die film nu weer?
Laura Smiles / Jason Ruscio / 2006
Een uitstekende vertolking van Petra Wright in deze aanvaardbaar goede film, die evenwel wat diepgang of consistentie (in beide betekenissen) mist om echt goed te zijn. Het slot is een beetje abrupt en laat de lezer met vraagtekens achter –en helaas niet op een goede manier. Ik ben een beetje streng, omdat deze film net haar potentieel niet heeft benut.
Tomorrow, When the War Began / Stuart Beattie / 2010
Dit laat zich gemakkelijk bekijken, dit regiedebuut van Stuart Beattie, die mee aan het script schreef en ook al aan de scripts van de Pirates of the Caribbean franchise heeft meegewerkt. Gebaseerd op het gelijknamige boek van John Marsden vertoont deze film toch wel heel wat parallellen met Red Dawn van John Milius uit 1984 (met o.a. het Dirty Dancing duo Patrick Swayze en Jennifer Grey). Het is niettemin een onderhoudende film, met o.a. rijzende ster Phoebe Tonkin (H2O: Just Add Water ofte de zeemeerminnekes en The Secret Circle). En ze zijn naar ’t schijnt bezig met een vervolg.
Last Night / Massy Tadjedin / 2010
Min of meer pessimistische (fatalistische?) relatiefilm met Keira Knightley, Eva Mendes en Sam ‘Avatar’ Worthington. Een zeker niet onaardig debuut van Tadjedin.
Ajeossi (The Man from Nowhere) / Jeong-beom Lee / 2010
Zo’n eenzame en zwijgzame held-film. Zeker niet slecht.
Independence Day / Roland Emmerich / 1996
Miljaar, die film dateert al van 1996. Met Jeff Goldblum. En Willeke Smith. Een beetje een klassieker, die Henri nog niet had gezien.

(films vorige maand)

Albums 2012 (II)

Wij gaan naar een (uitstekend) dubbelconcert, en we keren terug met zes cd’s en één dvd. Die dvd is overigens een Blu-ray, dus ik moet ervoor naar beneden, om het ding op het groot scherm te gaan bekijken. Voordeel: groter scherm; nadeel: mindere geluidskwaliteit… first world problems, inderdaad (en dit is niet eens een zin, want er staat geen werkwoord in). De dvd is Sounds and Silence, met als ondertitel Travels with Manfred Eicher, u weet wel, de meneer van ECM. Zeer goed naar het schijnt.

Bij de cd’s zit een reissue (het schitterende album van Jim Hall & Pat Metheny), iets ouder (van 2007 *kuch*) werk, en dan rest ons nog vier nieuwe.

Jim Hall & Pat Metheny / Jim Hall & Pat Metheny / 1999, 2011
The stuff legends are made of, gelijk ze in de VS zeggen.
A Stomach is Burning / Melanie De Biasio / 2007
Wie haar live gehoord heeft, is steevast in de wolken, maar het blijft lang wachten op een vervolg op dit debuut.
Organica / David S. Ware / 2011
Ik ben fan van deze redelijk geschifte mens, en vooral van wat hij doet met een saxofoon. Leren kennen via Guy, die zeer lyrisch was over zijn Live at Vilnius lp, en die ik via Tony van Instant Jazz in handen heb gekregen. En Sara heeft mij dan naar dit filmpke gestuurd.
Personalities / Fabian Almazan Trio / 2011
Ik heb Almazan al twee keer met Terence Blanchard aan het werk gezien, en hij speelt ook mee met Linda Oh (waar ook Ambrose Akinmusire meedoet) –album komt dit jaar uit– die ook in dit trio zit. ’t Is allemaal een beetje kruisbestuiving, in de jazz. (Dat is om aan subsidies te geraken, zouden ze al gauw opperen hier in België.)
Goldberg Variations / Variations / Dan Tepfer / 2011
Dan Tepfer is een schitterend pianist. Zijn Five Pedals Deep uit 2010 was een absoluut pareltje; in deze Goldberg Variations vertrekt hij van de oorspronkelijke Bachcompositie, waarop hij vervolgens gaat improviseren. Hij lijkt een droge technische oefening, maar er zit meer achter. (Lees ook: Looking at the Goldbergs, Part I: Dan Tepfer)
For a While / Baptiste Trotignon / 2012
Euh, nog een pianist. En we treffen Ambrose Akinmusire aan en Eric Harland en Dré Pallemaerts en een zekere Darryl Hall die u niet mag verwarren met Daryl Hall. De bijgeleverde dvd bevat een opname van een concert op Marciac in 2010.

(vorige lijst)

Albums 2012 (I)

Eigenlijk ging ik met klassiek beginnen, maar ik bleef het maar uitstellen en ik kreeg net een bestelling van Rombaux binnen, dus toon ik bij deze nog eens mijn (toch aldaar) legendarische albumtapijt.

Sketches and Ballads / Full Blast & Friends / 2011
Peter Brötzmann, Ken Vandermark, Thomas Heberer, Marino Pliakas, Dirk Rothbrust & Michael Wertmüller: als dat geen leutig luistermoment wordt, weet ik het ook niet meer.
Modern Music / Brad Mehldau & Kevin Hayes / 2011
Composed and arranged by Patrick Zimmerli; de Newyorkse componist en saxofonist is zich (opnieuw) in the spotlight aan het werken, eerst met deze plaat, en ondertussen is hij ook bezig met een stuk voor Joshua Redman met een strijkkwartet, een bassist en percussie. De première daarvan is voorzien voor herfst 2013.
Bienestan / Aaron Goldberg & Guillermo Klein / 2011
Doen verder ook mee, o.a. drummer Eric Harland en saxofonist Miguel Zenón. Bevat een bewerking van één van mijn favoriete jazznummers, All The Things You Are.
What is the Beautiful? / The Claudia Quintet +1 / 2011
John Hollenbeck presenteert The Claudia Quintet met vocals (Kurt Elling en Theo Bleckmann); de +1 komt door pianist Matt Mitchell.
Samdhi / Rudresh Mahanthappa / 2011
Het heeft er ongetwijfeld niets mee te maken, maar de titel van dit album laten me denken aan Baron Samedi, u ongetwijfeld bekend uit de James-Bondfilm (of het gelijknamige boek) Live and Let Die. We gaan voor de muziek.
Before the Rain / Noah Preminger / 2011
De naam Preminger associeert een mens eerder met Otto –, maar ik heb geen idee of deze jonge saxofonist verwant is met in 1986 overleden regisseur.
Otrabanda / Sam Vloemans / 2011
Ge moet daar zeker eens naar luisteren, Bruno. Bij deze.
Donkere Golven / International Trio / 2011
Dat internationale trio bestaat uit Joachim Badenhorst, Steve Swell en Ziv Ravitz, die hun in Brooklyn opgenomen en gemasterde muziek mochten uitbrengen bij De Werf. En verder dan Badenhorst moet ik niet lezen om van dit album te willen proeven.
Praten Dialect / Nathan Daems Quintet / 2011
Uit dezelfde Werfstal komt dit debuut van Nathan Daems, en iedereen die hen aan het werk heeft gezien weet dat (a) dit kwintet absoluut de moeite is (b) de Jong Jazztalent jury goed werk verricht.
Smart Matter / Turtleboy / 2011
Het schijnt dat dit goed is. Geen idee waar ik mij aan mag verwachten.
A Dreamers’ Christmas / John Zorn / 2011
Volgens Guy ‘windpokken’ Peters de beste kerstplaat ever.

(vorige lijst)