Naar drie van de cd’s die ik vorige maand heb verworven, heb ik nog niet eens kunnen luisteren. Een roedel nieuwe cd’s en lp’s liggen ondertussen al op mij te wachten, wat betekent dat er voorlopig alvast een aankoopstop wordt ingelast. (Euh, na deze week toch. Denk ik.) Vorige maand ben ik ook begonnen met opnieuw lp’s in huis te halen, en als ik dan de digitale met de analoge opnames vergelijk, dan zit er toch wel een pak meer karakter in die oude methode –en nee, dan heb ik het niet over het gepiep en gekraak.
Na Middelheim had ik verschrikkelijke spijt dat ik niks van Rudresh Mahanthappa had aangeschaft, maar kijk daar kwam alras hulp van Tony Verstraete, die een heleboel interessant materiaal in zijn recent opgerichte Online Music Store Instantjazz heeft zitten. Mauger kwam mijn richting uit, alsook Dominic Duval & Jimmy Halperin en Darcy James Argue’s Secret Society. Om eens te proberen, zei Tony, terwijl hij de cd’s in mijn handen stopte en weigerde daar geld voor te ontvangen. “Ge hebt die niet besteld hé”, was zijn uitleg. “Maar ik denk dat het wel uw ding zal zijn.” Oei, schrok ik nog, want ik heb daar boek– en stripverhaalgewijs niet zo’n beste ervaring mee. Maar Tony kreeg gelijk: beide cd’s zijn absoluut mijn ding, en sinds Elliott Sharps Sharp? Monk? Sharp! Monk! ben ik helemaal te vinden voor Monk interpretaties. Instantjazz is overigens een verademing in deze tijden van crisis, niet alleen voor de redelijke prijzen, maar ook voor de service. Aanrader.
September is meteen ook de maand waarin ik de Argentijnse saxofonist Gato Barbieri eindelijk hebt ontdekt. Door sommigen omschreven als een kruising tussen John Coltrane en Albert Ayler, produceert deze muzikant een heel typerend geweldadig soort geluid op zijn tenor saxofoon, dat mij heel goed ligt. Barbieri –wiens naam een paar keer is gevallen tijdens de jurering voor het Jong Jazz Talent in juli– is vooral bekend geworden door zijn soundtrack voor Bertolucci’s Last Tango in Paris, een film uit 1972 met Marlon Brando en de twintigjarige Maria Schneider, een film die op zijn beurt grote bekendheid geniet mede door een scène waarin nogal kwistig met boter wordt omgesprongen. (Een scène bedacht door Brando, zo laat ze optekenen.) Verwar deze Maria Schneider overigens niet met die Marie Schneider. Edoch, Gato Barbieri. De man leeft nog, al maakt hij volgens wikipedia dezer dagen iets wat vooral op smooth jazz gelijkt, en dus niet echt meer in verhouding staat tot zijn vroegere werk. Misschien zien we hem nog wel op eens Gent Jazz (of Middelheim) verschijnen?
- The Modern Jazz Quartet / The Modern Jazz Quartet / 1957 / LP Atlantic SD 1265 / **(*)
MJQ heeft bij vele liefhebbers een slechte reputatie. Waarlijk, ook deze lp bestaat uit zeer genietbare achtergondjazz die misschien een tikkeltje avontuurlijker mocht zijn, maar als introductie tot jazz kan u hiermee moeilijk verkeerd gaan. - Sonny Rollins, Vol. 1 / Sonny Rollins / 1956 / Blue Note BLP-1542/BST-81542 / **
Slechte lp. En dan heb ik het over de fysieke toestand van de plaat, want ze is waarschijnlijk iets te grijs gedraaid. Vol. 1 valt zo ergens tussen Saxophone Colossus en Vol. 2 in. - Miles in the Sky / Miles Davis / 1968 / CBS 85548 / ***
Naast Miles zelf spelen hier ook Wayne Shorter, Herbie Hancock en George Benson, diezelfde gitarist inderdaad die vaten zoetsappigheid over Gent Jazz uitstortte in juli. De plaat bevindt zich op de overgang naar de grotere fusion invloeden. - Soultrane / John Coltrane / 1958 / Prestige LP OJC-021 (P-7142) / ***
Die had ik nog niet op cd (en nu dus nog steeds niet). Soultrane is één van Coltranes eigen favoriete albums.We were doing a session and we were hung for a tune and I said, “Trane, why don’t you think up some old standard?” He said, “OK I got it.[“]…and they played “Russian Lullaby” at a real fast tempo. At the end I asked, “Trane, what was the name of that tune?” And he said, “Rushin’ Lullaby.” I cracked up.
- Paul Bley/NHØP / Paul Bley & Niels-Henning Ørsted Pedersen / 1973 / SteepleChase Records SCS-1005 / ***
Heel toegankelijke en mooie plaat (ook beschikbaar op cd), waarop beide muzikanten elkaar uitzonderlijk complementeren. - Chapter Four: Alive In New York / Gato Barbieri / 1975 / ABC Records ASD-9303 / ***(*)
Nog goed dat ik een deftige naald en een lichte pick-up arm heb, of ik had deze plaat ondertussen al grijsgedraaid. Alles klopt, op deze plaat, vol muzikanten waarvan ik nog nooit had gehoord. Van de zeurende sax tot de korte parlando passages. - I Giganti Del Jazz Vol. 6 / Gato Barbieri, Don Cherry, Albert Ayler, John Handy / datum ongekend / **
Compilatie album uit de Giganti Del Jazz reeks, dat zo’n 100 albums telt. Goed samengesteld, de werken passen heel erg goed bijeen. - Yesterdays / Gato Barbieri / 1974 / ***
Iets vermoeiender dan Chapter Four: Alive In New York, maar blijft een uitstekend album. Naar deze muziek moet je luisteren (klemtoon op moet én op luisteren); ze eist gewoon de aandacht op tot uw oren gaan tuiten. - Kinsmen / Rudresh Mahanthappa / 2008 / ***
Indische invloeden (duh) maar dan zonder dat het een gimmick of storend wordt. Het perfecte voorbeeld van hoe men etnische invloeden best binnenbrengt in (westerse) muziek. Ganesha heeft hij op Middelheim gespeeld, dacht ik; het is in elk geval een heel herkenbaar nummer. Hij speelde toen zijn altsax vaak in het lagere register zodat hij de warmte van een tenor toont. - The Beautiful Enabler / Mauger / 2008 / ***
Maugus is alweer Mahanthappa, deze keer samen met Mark Dresser en Gerry Hemingway (bekend van het Anthony Braxton Quartet). Vraagt iets meer van de luisteraar dan Kinsmen, maar die luisteraar krijgt dan weer heel wat terug. - Monk Dreams / Dominic Duval & Jimmy Halperin / 2009 / **
Allesbehalve uitdagend is deze Monk Dreams, dat het vooral moet hebben van de nette harmonieën uit Monks oeuvre. Duval en Halperin hadden eerder al Monkinus uitgebracht, en dit album zou in het verlengde daarvan moeten liggen. Ze zijn nagenoeg op hetzelfde moment opgenomen, dacht ik ergens gelezen te hebben. Heel heldere klank, en vergeet vooral niet dat dit interpretaties zijn. - Infernal Machines / Darcy James Argue’s Secret Society / 2009 / ***
Hola! Wat een naam. Darcy James Argue is een Canadees die naar de Verenigde Staten (hij woont momenteer in Brooklyn) verhuisde om er compositie te leren. Hij richtte in 2005 zijn Secret Society op, en Infernal Machines is hun debuut. Darcy James Argue’s Secret Society noemt zichzelf een steampunk band –ik denk met genoegen terug aan Steve Martland in de jaren 90), en telt 18 leden. De groep heeft een weblog –met regelmatige updates– verkoopt T-shirts, en kent een ondertussen naar jazz standaarden ongehoorde fanbase. Invloeden van Bob Brookmeyer (en Maria Schneider) zijn duidelijk merkbaar; de sound past perfect bij het soort Belgische jazz dat vaak op Gentse gratis festivals en in Vooruit te horen is. Beetje gewaagd, maar zeer beluisterbaar. Lees ook dit: Jazz Standards That Aren’t (Newsweek) & The History of Jazz, by Darcy James Argue (The New York Observer). Cd beschikbaar via Instantjazz –aanrader. - Invisible Light / Michel Bisceglia Trio / 2009 / **(*)
Michel Bisceglia brengt cd’s uit met de regelmaat van boekenbeursauteurs. Ook dit album is opnieuw catchy en rustgevend, iets wat u ’s avonds oplegt om ontspannen de nacht tegemoet te gaan. Wij horen dit graag. - Kamikaze / Kamikaze / 1997 / **
In 1997 kenden de leden van Kamikaze elkaar nog maar net. Begin september namen ze –12 jaar later– opnieuw een album op dat (als ik het goed voorheb) binnenkort op het El Negocito Records label zal verschijnen. U kon gaan luisteren, ik heb dat gedaan, en achteraf ook besproken. - Little Things Run The World / Ben Allison / 2008 / ***
Zeer genietbaare plaat, eigenlijk net iets beter dan de opvolger, al heeft dat mogelijks te maken met een persoonlijke voorkeur (of afkeer). - Think Free / Ben Allison / 2009 / **(*)
Het vioolspel hoefde voor mij niet echt, het laat mij vooral iets te veel terugdenken aan een folky Madeleine Stowe die de blinde violiste Emma Brody speelt in Blink (1994). Als u moet kiezen, koop dan beter die andere.
Steek uw hand op (in de commentaren?) als u alles gelezen hebt.
0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(cds vorige maand)
