klassiek – Pagina 4

Albums 2012 (IV): klassiek

Wel kijkt: we zijn er eindelijk eens toe gekomen om (de helft) van de klassieke aanwinsten van 2012 op te lijsten. Ik heb veel te lang mijn klassieke muziek verwaarloosd, en ik ben begonnen aan een (stevige) inhaalbeweging. Ja, er zitten een paar (ocharme 4 in deze lijst) cello stukken tussen –subjectief, moi?

Ik heb over bijna elk van die albums iets te vertellen, maar ge gaat het toch niet lezen. Ik doe u een paar tips aan de hand: Vivaldi : Concerti per fagotto II –zo’n fagot klinkt ongelooflijk warm, en is het klassieke equivalent van de saxofoon voor jazz; de Vioolconcertos van Sibelius zijn net iets beter bij jonkvrouw Vilde Frang dan bij Hilary Hahn; dat Credo van Penderecki –ik ga eens op zoek naar zijn Cello Concertos denk ik; met de verzamerlaars van DG en The Ligeti Project, heb ik zowat alle Ligeti die een mens kan verlangen; de New World Symphony van Dvořák behoort tot het beste symfonische werk dat er bestaat –dat wil ik nog wel eens live opgevoerd zien; Das Wohltemperierte Klavier, Buch II van Bach door Peter Hill heb ik van bij Alex Ross; het Bach Album van Anne Akiko Meyers kan u zonder gewetensproblemen laten liggen. Liefst zelfs.

Voor de rest: zoveel schitterende muziek!

Vivaldi : Farnace (1738 version) / Diego Fasolis: I Barocchisti / 2011
Vivaldi : Concerti per fagotto II / Sergio Azzolini; Diego Cantalupi: L’Aura Soave Cremona / 2011
Vivaldi : Cello Concertos / Jean-Guihen Queyras / 2011
Sibelius : Symphonies #1, 2, 5 & 7 / Leonard Bernstein: Vienna Philharmonic Orchestra / 2011
Schoenberg; Sibelius: Violin Concertos / Hilary Hahn; Esa-Pekka Salonen: Swedish Radio SO / 2008
Scarlatti (D): Keyboard Sonatas / Alexandre Tharaud / 2011
Satie : Relâche – Vexations; Hindemith / Ensemble Ars Nova / 2004
Reich : The Desert Music – Three Movements / Kristjan Järvi: Lower Austrian Tonkunstler Orchestra / 2011
Prokofiev; Sibelius: Violin Concertos / Vilde Frang; Thomas Søndergård: WDR Sinfonieorchester Köln / 2009
Penderecki : Credo / Cantata / Antoni Wit: Warsaw PO / 2010
Pärt : Piano Music / Ralph Van Raat / 2011
Mare Nostrum / Jordi Savall / 2011
Ligeti: Clear Or Cloudy – Complete Recordings On Deutsche Grammophon (4 cd’s) / various / 2006
The Ligeti Project (5 cd’s) / various / 2006
Khachaturian: Spartacus / Michail Jurowski: Berlin Deutsches Symphony Orchestra; RAIS Chamber Chorus / 2012
Harvey : The Angels, Ashes Dance Back, Marahi & The Summer Cloud’s Awakening / Latvian Radio Choir / 2008
Gluck : Ezio (1750 version) / Alan Curtis: Il Complesso Barocco / 2011
Gershwin: Rhapsody in Blue; An American in Paris & Bernstein: Symphonic Dances from “West Side Story”; Symphonic Suite from “On the Waterfront” / Leonard Bernstein / 2010 (heruitgave)
Dvořák’s New World Symphony & Other Orchestral Masterworks / Fritz Reiner: Chicago Symphony Orchestra / 2005 (heruitgave)
Delius : Double Concerto, Violin Concerto, Cello Concerto / Andrew Davis: BBC Symphony Orchestra / 2011
Copland : Appalachian Spring; Gould : Fall River Legend / conducted by the composers / 1993 (heruitgave)
Bryars : Piano Concerto; After Handel’s Vesper; Ramble on Cortona / Ralph van Raat / 2011
Britten : Cello Symphony, Sinfonia Da Requiem, Cantata Misericordium / various / 1989 (heruitgave)
Boccherini : Cello Sonatas / Gaetano Nasillo / 2012
Bach, Johann Ludwig : Trauermusik / RIAS Chamber Choir / 2011
Bach : Das Wohltemperierte Klavier, Buch II BWV 870 – BWV 893 / Peter Hill / 2011
Bach : Air – The Bach Album / Anne Akiko Meyers; Steven Mercurio: English Chamber Orchestra / 2012

(vorige lijst)

El Pee

Vergaderen is somtijds wel leuk. Naast een lunch, kreeg ik vrijdag van een genereuze benefactor een hoop dubbels mee naar huis. Lp’s. Voornamelijk jazz, maar er zat ook een klassiek album tussen. “Soms koop ik een album twee keer, zonder het goed te beseffen”, klonk het. “Een teken waarschijnlijk dat het echt wel om een goede plaat gaat.” Ik ken het fenomeen, helaas.

Herbie Hancock, Mingus, Gato Barbieri, Dave Holland, Charlie Haden, Keith Jarrett, Jim Hall, en Krzysztof Penderecki die zichzelf dirigeert. Met Siegfried Palm op de cello.

“Kent ge die”, vroeg mijn celloleraar onlangs, en ik dacht dat ik Olof Palme had verstaan, maar ik nam toch maar aan dat hij niet wijlen de Zweedse premier bedoelde. Palm was beroemd (en geroemd) voor zijn vertolkingen van hedendaage klassieke muziek. Ik ben erg benieuwd.

Meer klassiek

Hm. Hoeveel versies van de Cello Suites heb ik ondertussen. Eens kijken: de eerste die ik zelf gekocht heb, is de lichtjes legendarische opname van Rostropovitch uit 1995; ik heb ook de erm ‘interpretaties’ van Yo-Yo Ma uit 1997 (die er eerlijkheidshalve ‘inspired by Bach’ bij heeft gezet); de versie van Pieter Wispelwey uit 1998; die van Paolo Pandolfo op viola da gamba uit 2000; en de heruitgave van Janos Starker op Mercury Living Presence uit 2004 (oorspronkelijk 1963-1965). En nu komt daar die bij van Jean-Guihen Queyras uit 2007. Ik word dat niet beu, die cello suites. Enfin, ik word Bach in zijn geheel eigenlijk niet makkelijk beu.

In de rest van het lijstje heb ik mij wat laten inspireren door Alex Ross (The Best Classical Music Recordings of 2011 in The New Yorker & Apex 2011 op zijn blog, The Rest is Noise).

Een bijzonder aangename ontdekking is Appalachia / The Song of the High Hills van Frederic Delius (arr. T. Beecham) door Andrew Davis en het BBC Symphony Orchestra & Chorus. Heletegans Far West zonder de gebruikelijke clichés. Ik wil daar nog wel meer van beluisteren.

Franck, Debussy, Poulenc / Anne Gastinel, Claire Désert / 2011
Marcel Proust le musicien / Various / 2011
Johann Sebastian Bach : Complete Cello Suites / Jean-Guihen Queyras / 2007
Johann Sebastian Bach : Concerts avec plusieurs instruments I-VI / Café Zimmermann / 2001-2011
Johann Sebastian Bach : Orchestral Suites BWV 1066-1069 / Freiburger Barockorchester / 2011
Johannes Brahms : Werke für Chor und Orchester (Rhapsodie pour contralto, Le Chant des Parques, Le Chant du Destin, etc.) / Philippe Herreweghe: Collegium Vocale Gent & Orchestre des Champs-Elysées / 2011
Frédéric Chopin : The Complete Waltzes / Stephen Hough / 2010
Claude Debussy : Images (oubliées), Six Epigraphes antiques, Pièces pour piano / Anna Kaasa / 2011
Frederic Delius : Appalachia / The Song of the High Hills (arr. T. Beecham) / Andrew Davis: BBC Symphony Orchestra, BBC Symphony Chorus / 2011
Georg Friederich Händel : Ariodante / Alan Curtis, Il Complesso Barocco / 2011
Jonathan Harvey : Bird Concerto With Pianosong / David Atherton, London Sinfonietta / 2011
György Ligeti : Lux aeterna / Daniel Reuss, Cappella Amsterdam / 2011
Franz Liszt : Harmonies du Soir / Nelson Freire / 2011
Gustav Mahler : Symphonie n° 4 / Philippe Herreweghe, Orchestre des Champs-Elysées / 2010
Krzysztof Penderecki : Concerto pour alto – Concerto pour violoncelle, op.2 / Antoni Wit, Warsaw Philharmonic Orchestra / 2011
Krzysztof Penderecki : Orchestral Works / Various / 2007
Robert Schumann : Geistervariationen / András Schiff / 2011

(vorige lijst)

Jazz & Sounds in De Bijloke

Het grootste deel van de concerten vandaag staan in het teken van Lisa Cay Miller. Zopas speelde ze haar eerste van drie concerten in het pas geopende Kraakhuis. Om 20u speelt Robin Verheyen in de Concertzaal. Allen daarheen voor de derde dag van Jazz & Sounds.

Lisa Cay Miller speelde solo, op extended piano. Het verschil met prepared piano, zo maakte programmator Kristof Roseeuw ons Diets, is dat er voor extended piano geen harde maar wel zachte materialen worden gebruikt om de piano aan te pakken. Al vind ik niet meteen iets zachts aan een pot jam, een pot met spijkers erin, of dichtingsringen van een confituurpot (de rode draad blijkt confituur). Volgens mij is extended piano gewoon een term om gelijk welke uitbreiding van de piano mee te duiden (inclusief prepared piano). Semantics, hoor ik u schreeuwen.

Het stuk was gebaseerd op de kortverhalen van Doris Lessing, en Miller (of nmoet dat zijn Cay Miller?) had aan mensen in het publiek gevraagd om voor elk stuk (er waren er tien) een paar regels voor te lezen. Haar extended piano klonk vaak wat als een clavecimbel, of –met die pot spijkers op de snaren– als een soortement analoge synthesizer. Ik was er met de minste verwachtingen heen getrokken, maar op één of andere manier kon ik mij in dit concert wel vinden. De extendedness kwam niet te gemanieerd over, en onder de toevoegingen school een bijwijlen interessante partituur, waarin vaak zelfs enige uitbundigheid naar boven kwam. Misschien was het omdat ik met de soundtrack van The Pirates of the Caribbean (het thema van The Black Pearl) in mijn kop zat, die ik luttele minuten eerder zelf nog thuis op sopraansax had zitten vermangelen. Wat Miller bracht was niettemin doordacht, van de snerpende plombatiemeetrillende pianosnaarpijnigingen tot de zachte balladestukjes zonder extensions. Het maakt mij in elk geval benieuwd naar de rest van de avond.

Kom het vooral zelf ontdekken tijdens deze laatste Jazz & Sounds avond, in De Bijloke. Ik kan u verzekeren dat er nog plaatsen beschikbaar zijn.

Excuses voor eventuele fouten, ik heb geen tijd om na te lezen, ik moet terug voor het volgende concert.

MuziekklassieK

Het is niet omdat ik met mijn kop in de jazz zit, dat ik de andere genres verwaarloos. De laatste tijd heb ik ook nog wat klassiek in huis gehaald.

Georg Friederich Haendel: Agrippina / René Jacobs, Akademie Für Alte Musik Berlin / 2010
Charles Ives: Four Sonatas / Hilary Hahn & Valentina Lisitsa / 2011
Jean-Baptiste Lully: Bellérophon / Les Talens Lyriques / 2011
Melancolía – Spanish Arias and Songs / Patricia Petibon / 2011
Alessandro Striggio: Mass in 40 Parts / I Fagiolini – Robert Hollingworth / 2011
Johann Christian Bach: Missa Da Requiem / Rias Kammerchor / 2011
Maurice Ravel: Complete Music For Violin & Piano / Alina Ibragimova, Cédric Tiberghien / 2010

En omdat klassiek meestal nogal duur is, koop ik dat ook wel eens digitaal. Qobuz, een Franse instelling, heeft een erg ruim aanbod van een veelvoud aan genres, waaronder klassiek. De albums worden er aangeboden in verschillende bestandskwaliteiten, van mp3 over (lossless) cd-kwaliteit tot studio masters (24 bits 96 khz) en in verschillende formaten (wma, aiff, flac, alac). Ze hebben ook een streaming abonnement. En ze hebben een goede service. In het album van Emmanuelle Bertrand zat in track 13 een foutje (na zes minuten hield het –te vroeg– op), en toen ik het –in gebrekkig Frans– meldde, kreeg ik spontaan een album naar keuze gratis aangeboden (ik heb die Grimaud gekozen).

Franz Schubert: Winterreise / Christine Schäfer & Eric Schneider / 2006
Bach: Sonates & Partitas BWV 1001-1006 – Pisendel: Solo / Amandine Beyer / 2011
Le violoncelle parle / Emmanuelle Bertrand / 2011
Higdon & Tchaikovsky Violin Concertos / Hilary Hahn / 2010
Johann Sebastian Bach: Concertos pour piano BWV 1052, 1054, 1056, 1058, 1065 / Alexandre Tharaud / 2011
Mozart: Concertos n° 19 & n° 23 – Chopin: Etude in F minor / Hélène Grimaud / 2011

(vorige lijst)

Hier findst Du Deine Ruh

Meneer Brysse is dood.

Ik zat in de laatste klas waar hij les aan heeft gegeven, het 6e jaar basisschool Sint-Barbara, en meneer Brysse is één van die mensen die een blijvende indruk op mij heeft nagelaten. Ik herinner mij nog als gisteren twee van de gedichten die we van hem moesten leren: Moederken van Gezelle (ik ga nooit vergeten wat een lichtdrukmaal is), en Der Lindenbaum (in het Duits, jawel) van Wilhelm Müller, dat we niet alleen uit het hoofd dienden te leren, maar ook moesten zingen zoals Schubert het op muziek gezet had. We zouden het eerst als gedicht leren, en nadien liet hij het ons beluisteren, gezongen door de onvermijdelijke Dietrich Fischer-Dieskau.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=jyxMMg6bxrg&w=500&h=369]

Am Brunnen vor dem Tore, da steht eind Lindenbaum
Ich träumt in seinem Schatten, so manchen süssen Traum…

Ik ga de Winterreise nog eens opleggen vandaag, denk ik. Het ga u goed, meneer Brysse.

Stravinsky jazz

The Bad Plus, één van de meest fenomenale jazzgroepen pakte Stravinsky onder handen voor Duke Performances in Durham en het Lincoln Center for the Performing Arts in New York. Op 26 maart ging het in wereldpremière in het Reynolds Theater van Duke University. Een groot deel van de uitdaging was het befaamde stuk voor orkest te hertalen naar een stuk voor trio (Ethan Iverson op piano, Reid Anderson aan de bas, en Dave King op drums).

“What we’re trying to do, essentially, is turn the piece into something of our own,” Iverson says. “The size of the work is what’s so different this time — after doing a three-or-four-minute excerpt from a ballet, now we’re doing a gigantic piece of music. The concept is kind of like learning 28 little pieces of music that are all really different and don’t repeat!”
[The Bad Plus Tackle Stravinsky’s ‘Spring’, NPR, 20/03/2011]

Er werd meer dan een jaar aan gewerkt om het stuk goed te krijgen. Het resultaat kreeg de titel On Sacred Ground: Stravinsky’s The Rite of Spring mee, en werd enthousiast onthaald door het publiek en de pers.

It was Stravinsky’s notes, but it sure as hell wasn’t Stravinsky. The Bad Plus left us with the exciting feeling of having seen something special being born. It’s hard to imagine a modern piece of music being as violently transformative as Rite in 1913, but the Bad Plus definitely laid something new and provocative on us, which is just about as tough as sparking a riot in 2011.
[The Bad Plus Premieres “On Sacred Ground: Stravinsky’s Rite of Spring”, The Thread, 29/03/2011]

Ethan Iverson publiceerde een wat technisch essay over zijn wedervaren met Stravinsky en The Rite of Spring op zijn blog, Do The Math: Mixed Meter Mysterium. Een paar dagen na de première opende hij in zijn relaas Victory Lap met TBP expects to be playing On Sacred Ground frequently in upcoming seasons. Hopelijk steekt hij daarvoor ook de plas over.

Wie daarop niet wil wachten, kan het ganse stuk beluisteren via The Checkout: The Bad Plus: On Sacred Ground. Veertig fantastische minuten –doen!

Klassiek? Jazz?

Gisteren zat ik in De Bijloke voor Pascal Schumacher & Friends – Reflections on Brandenburg 3. Schumacher verwierf vooral bekendheid door zijn samenwerking met Jef Neve, en is een verdienstelijk vibrafonist. Hij neigt nogal naar de loungey kant van het spectrum, maar ook dat kan op tijd en stond heerlijk resoneren.

Op vraag van De Bijloke schreef hij een compositie rond het 3e Brandenburg Concerto van Johann Sebastian Bach: Reflections on Brandenburg 3. Het half uur durende werk werd –tijdens het eerste deel van het concert– uitgevoerd door het Pascal Schumacher Quartet, bijgestaan door een strijkersorkest (voornamelijk mensen uit het Spectra Ensemble en het Spiegel String Quartet). Allemaal kwaliteit!

Klassiek en jazz, het blijft evenwel een moeilijk huwelijk. De strijkers werden op het instrument versterkt –het aanbrengen van het microfoontje op de viool ging bij de ene al wat makkelijker dan bij de andere– en dat brengt meteen al een andere klankkleur met zich mee. Voeg daarbij een vurige drum en een vibrafoon, en voor we het goed beseffen, zitten we richting elektronisch klassiek (herinner u het Rondò Veneziano).

Bach laat zich ook gemakkelijk herwerken naar dat drummerig opzwepend gedoe. Hoor die gezwinde toonladdereffecten, zie die strijkstokken op en neer zwiepen. Als het op den duur wat gaat klinken zoals de synthetische begeleidingscd die bij de bovenstaande partituur werd geleverd, dan gaat het toch wat de verkeerde kant uit. (Overdrijf ik? Natuurlijk overdrijf ik. Ik doe dat als het goed was, en dan mag dat ook als ik kritiek heb.)

Eens de inleiding voorbij werd de muziek interessanter, maar veel meer dan een aangenaam kabbelende soundtrack werd het evenwel nooit. Het tweede deel, een vierdelige suite getiteld JS, was muzikaler. Het werd gespeeld zonder strijkers, en ook dat kwam de muziek ten goede. Geen kwaad woord over die strijkers overigens, en al evenmin over de andere muzikanten; ik ben echter niet meteen enthousiast over de composities. Bij een werk zoals die suite had ik graag meegegeven dat Bach nooit veraf was, en dat de componist dat subtiel herwerkt had. Helaas was Bach al te prominent aanwezig, en dat vertaalde zich dan weer in een eclectisch soort schizofrenie waaronder vooral de luisteraar te lijden had.

Als encore kregen we een stukje uit de binnenkort te verschijnen cd van het Pascal Schumacher Quartet. Via Metamorphosis kondigt die cd zich aan als aangenaam te beluisteren muziek, en uit dat stuk blijken alvast invloeden zoals de lyrische Zorn (met The Dreamers) en het energieke The Bad Plus. We zijn benieuwd.

cds 201003-04

Een beetje laat, maar ik heb eigenlijk bijna niet naar muziek kunnen luisteren deze maand. Al de albums heb ik dan ook in maart gekocht, en ik heb er hier slechts met stukjes naar kunnen luisteren –ik heb zelfs nog wat albums waar ik nog helemaal niet naar heb kunnen luisteren (en die ik dus naar volgende maand heb verschoven). Nu we in Seattle zitten, komt er hopelijk wat meer tijd vrij om te luisteren, en hopelijk kan ik ook wat concerten meepikken.

Cannonball Adderley Quintet in Chicago / Cannonball Adderley / 1959 / ***
Een heerlijk energiek rondspringende (nuja) Cannonball Adderly en een ingehouden Coltrane stuwen deze plaat vooruit. Dezelfde bezetting (maar dan met Bill Evans aan de piano) zou een maand later met Miles Davis Kind of Blue opnemen.
Stardust / John Coltrane / 1958 / ***
Coltrane staat niet altijd in de spotlight, op dit album vol ballads dat eerst onder de naam van trompettist Wilbur Harden werd gereleased. We onthouden vooral Time After Time, en de strijkstok van bassist Paul Chambers.
Eleanora Fagan (1915-1959) To Billie with Love / Dee Dee Bridgewater / 2010 / **
Weinig verrassend tribute album. Goed als achtergrondmuziek voor uw avondlijke cocktailparty’s.
Mess Around / Robin McKelle / 2010 / *(*)
De kans is groot dat het volle zalen zou trekken op een festival zoals Gent Jazz, want er is wel degelijk een publiek voor. Maar eerlijk? Ik snap niet hoe dit soort muziek blijft verkopen. Goed voor coverbands en beginnende groepjes, of voor mensen die er een verassende en intelligente interpretatie aan kunnen geven. Ze zijn dun gezaaid, die mensen.
Sound Tracks / Yves Peeters Group / 2010 / ***(*)
Haal dit gewoon in huis. Het betere Belgische werk, zelfs met de sterk Amerikaanse inslag. Dit is al een fantastische soundtrack op onze road trip geweest.
Schubert – Impromptus / Franz Schubert door Alexei Lubimov / 2010 / ***
Het soort muziek waarvan uw borstkast gaat zwellen, maar waarbij ge net zo goed door melancholie wordt overspoeld. Hoewel expressief, is dit soms een ietsje te ‘sec’ gespeeld naar mijn zin. Al ben ik eigenlijk best te vinden ben voor dat soort ingehouden romantisch pianowerk. Grmbl. Ik kan er precies zelf niet meer aan uit.
Lyn’s Une / Alyn Cosker / 2009 / **
Grotendeels saaie mainstream muziek, die men in de USA wel eens in de lift of door de headseats in de vliegtuigen durft te duwen. Het zijn absoluut geen slechte muzikanten –daarom krijgt het album dan ook twee sterren– maar de muzikale richting mist focus en diepgang. Het goede is dat dit nog mogelijkheid heeft tot evolutie, maar vooralsnog is dit onopvallende muziek die zich hapklaar laat beluisteren. (Al begon het tegen het einde toch wat op mijn zenuwen te werken.)
Magnetism / Ben Heit / 2009 / ***
Beter dan oorspronkelijk verwacht, met een aantal verrassende wendingen, maar zonder écht vernieuwend of uitdagend te (willen) zijn. Aangename ritmes, professionele muziek, die hier gerust mag opliggen terwijl ik verder in mijn boek lees. Dit mocht eigenlijk best wat meer aandacht krijgen; ik zou die mens wel eens live willen zien –als ik ooit nog eens in Duitsland geraak.
Gesualdo Variations / Carlo Gesualdo door David Chevallier / 2010 / ***(*)
Dit is een heel curieus project. Gitarist David Chevalier improviseert op de muziek van Carlo Gesualdo. Meer klassiek dan jazz, maar de Gedualdo-purist zal het ongetwijfeld als meer jazz dan Gesualdo omschijven. Ik heb er nu al een keer of vier naar geluisterd, en het blijft ‘plakken’. Geen uptempo beats natuurlijk, maar de gitaar en –vooral– de saxofoon pikken heel gepast in op de madrigalen. (En zoals u weet ben ik niet rap te vinden voor combinaties klassiek-jazz. Ik zou wel eens willen weten wat een expert gelijk J.V.D. hiervan vindt.) Boeiend. Te koop via Linn Records.
Shock! / Gareth Williams / 2009 / **(*)
Ondanks de titel is dit een redelijk braaf album. Maar dan wel één waar ik precies graag naar teruggrijp. Opnieuw mainstream, maar de afwisseling tussen piano en fender maken dit album des te boeiend. De muziek heeft een kenmerkend retrotintje. Williams is vooral bekend als sideman bij Claire Martin (ook al onder contract bij Linn Records), en heeft aldus een stevige reputatie opgebouwd. Dit album laat verlangen naar meer.
Hello Troll / Helge Lien Trio / 2009 / ***(*)
Mooi, degelijk, en onmiskenbaar beïnvloed door Brad Mehldau. Ligt hier graag op repeat. Oordeel zelf: Troozee, live in Berlin, maar ook Gamut Warning en It Is What It Is But It Is. Te verkrijgen bij Linn Records.
The Lost Tapes – Volume 1 / Maynard Ferguson / 2009 / ***(*)
Big Band is fun (zolang er geen kleffe strijkers aan te pas komen). De opnamekwaliteit is niet geheel vlekkeloos te noemen, maar de energie druipt van deze plaat. Een heerlijke versie van Watermelon Man, al heb ik ergens gelezen dat er nog een betere studio-opname van bestaat. Helaas heb ik ervoor geopteerd om volume 2 voorlopig niet aan te schaffen, maar dat wordt rechtgezet zodra ik een betre internet connectie heb. Volume 1 is verkrijgbaar via iTunes of in cd kwaliteit via Linn Records (waar ook volume 2 beschikbaar is).

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

concerten 201003

Een aantal fantastische concerten gehoord, vorige maand. Maart was bovendien de maand van het nieuwe Jazz & Sounds festival, waarvoor we ongeduldig naar de tweede editie uitkijken. Het werd uitvoerig besproken op Gentblogt: Jazz & Sounds: afwisselend; Jazz & Sounds: het retrogevoel; Jazz & Sounds: méér!.

Vijay Iyer & Rudresh Mahanthappa – Raw Materials / 02-03-2010 / Vooruit, Gent / ***(*)
Energie en getemperdheid, vingervlugheid en virtuoziteit; deze twee mensen zijn op elkaar ingespeeld, en dragen met veel goesting hun muziek op de luisteraar over. Ik heb ze nu al zoveel beluisterd, samen en/of apart, en het gaat maar niet vervelen.
Pierre Anckaert Quintet & Brussels Chamber Orchestra/ Strings Attached / 05-03-2010 / Piano’s Maene, Ruiselede / *(*)
Een kamerorkest en jazz, dat lukt alleen maar als uw naam James Last is. Goede poging, maar het is geen spek voor mijn bek.
Yves Peeters Group / 12-03-2010 / De Werf, Brugge / ***(*)
Een groep die schreeuwt om ontdekking, met een schitterende bezetting. Ik weet niet van wie ik het meeste fan ben, maar de sax-zangtechniek van Kummert is het meest opvallende.
Eve Beuvens & Mikael Godee / 14-03-2010 / Opatuur @ De Centrale, Gent / *(*)
Dit was zeer goed, zo trachtte men mij te overtuigen, maar ik hoorde het gewoon niet, die goedheid.
Francesco Bearzatti Quartet / 21-03-2010 / De Werf, Brugge / ***(*)
Een spetterend feest waarmee deze groep al twee jaar toert, en waar nog geen greintje verveling doorheen scheen. Vergelijk dat dan met MOPDtK, dat nog maar net met het nieuwe repertoire toert, en dat nu al geheel georchestreerd overkomt. FBQ neemt binnenkort een nieuw album op.
Impressions of a Blue Kind / 22-03-2010 / Zaal Miry, Conservatorium, Gent / **
Meer klassiek dan jazz, en waarschijnlijk vooral voor (conservatorium-)studenten op prijs te stellen als (compositie-)vingeroefening.
De hedendaagse klarinet in kamermuziek / 23-03-2010 / Zaal Miry, Conservatorium, Gent / **
Mooi uitgevoerd, maar weinig gedurfd; Steve Reich is toch wel een erg voorzichtige keuze in 2010.
Colin Stetson / 25-03-2010 / Vooruit, Gent / ***(*)
Hét concert van het Jazz & Sounds festival. Stetson bespeelt één instrument, en laat het lijken alsof er een gans orkest uit zijn mond komt.
Erik Truffaz/Malcolm Braff / 25-03-2010 / Vooruit, Gent / *
Dé ontgoocheling van het festival. Truffaz was totaal ongeïnspireerd, en Braff niet sterk genoeg om het concert alleen te dragen.
Hairy Bones: Peter Brötzmann, Toshinoro Kondo, Massimo Pupillo, Paal Nilssen-Love / 25-03-2010 / Vooruit, Gent / ***(*)
Lawaai! Muziek! Geweld! Oordopjes! Fantastische klanken voor wie de uitdaging aankon.
Joëlle Léandre / 26-03-2010 / Vooruit, Gent / ***(*)
Alweer een fantastisch optreden van een solo muzikant. Enfin, solo: Léandre interageerde met haar contrabas alsof het een persoon was.
Flat Earth Society feat. John Watts / 26-03-2010 / Vooruit, Gent / **
FES was goed, Watts was goed, maar het was meer musical dan concert. En de performance van Watts leide tot het soort eentonigheid dat mijn geest als clichébeeld van zo’n musical had gevormd. Spijtig.
Elliott Sharp’s Carbon / 26-03-2010 / Vooruit, Gent / *
Oie. Chill-muziek. Geef mij maar de akoestische Sharp van de Monkinterpretaties voor gitaar.
Sophie Alour – Jozef Dumoulin – Dré Pallemaerts / 27-03-2010 / De Bijloke, Gent / *(*)
Alour leek heel onzeker en aarzelend tijdens dit concert. Ik had haar nog nooit eerder gehoord, en geloofde dan maar de mensen die mij vertelden dat ze normaal gezien (post-)bop speelt en dat ze dat heel erg goed doet.
Ernst Reijseger / 27-03-2010 / De Bijloke, Gent / ****
Concert buiten categorie. Het was de eerste keer dat ik de capriolen van Reijsiger mocht zien, het zou dus best kunnen dat hij steeds dezelfde kunstjes opvoert, maar dat betwijfel ik sterk. De man bespeelt zijn cello gelijk een gitaar, zonder fretten en zonder verkeerde noten. Uitermate indrukwekkend.
Miroslav Vitous “Remembering Weather Report” / 27-03-2010 / De Bijloke, Gent / *
Een paar oude mannen die de indruk geven dat ze daar sterk tegen hun goesting elk hun beurt staan af te wachten om een solo te kunnen spelen, is niet mijn gedacht van een goed concert. Het zijn vakmannen, maar passioneel (of beklijvend of interessant) konden we dit concert niet noemen.
Ellery Eskelin/ Andrea Parkins/ Jim Black with Jessica Constable & Philippe Gelda / 28-03-2010 / De Bijloke, Gent / *(*)
Een beetje boeiend, maar niet geheel mijn meug. Dit concert hoorde niettemin terecht thuis op dit festival.
Wolter Wierbos / 28-03-2010 / De Bijloke, Gent / ***
Alweer een solist die de mogelijkheden van zijn instrument onderzoekt.
Enescu re-Imagined by Lucian Ban & John Hébert / 28-03-2010 / De Bijloke, Gent / *(*)
Er zat best wat in, in dit concert, maar het miste misschien wat coherentie.
Star Wars in concert / 30-03-2010 / Sportpaleis, Antwerpen / **
Voor het comfort van de zitplaatsen moeten we niet in het Sportpaleis zijn. Voor de weergave van de muziek ook al niet: de muziek komt versterkt uit de luidsprekers geschald, waardoor ze net zo goed een cd hadden kunnen opleggen. Edoch: er was een fantastische ‘ambiance’, en een spetterende lichtshow. Iedereen liet zich met veel plezier meevoeren in de wereld van Star Wars. Een staande ovatie, een vooraf afgesproken maar we gaan proberen het spontaan te laten overkomen encore, en we mochten terug naar huis. Ge moet het meegemaakt hebben.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)