Categorie: gent

9,30

Bloomberg, zo heet het vorige maand geopende restaurantachtig iets aan de Kouter. Wij hielden er vanmiddag halt op weg naar huis van Jazz in ’t Park om er een koffie te drinken. Het is een trendy etablissement, dat zich precies een beetje de allures van het nabije Café Théâtre of de Belga Queen wil aanmeten. De prijzen op de kaart zijn navenant.

Wij bestelden er een latte (2,30 €), een con panna (3 €) en een aardbei milkshake (4 €). Ter referentie: op de hoek, in het Grand Café ‘De Kouter’, kost een cappuccino 2,10 €; in de Mokabon heb je voor 1,80 € een koffie (met een toef slagroom op een schoteltje); op Jazz in ’t Park heb je voor 3 € twee soepjes of twee porties (2×5) oliebollen, of een hamburger, of…

Cappuccino heet bij Bloomberg overigens koffie con panna, mooi tussen haakjes geflankeerd door ‘met melkschuim‘. Cappuccino komt ook voor op hun kaart, maar daarnaast staat de vermelding ‘met slagroom‘. Panna is bij mijn weten nog steeds Italiaans voor room, en een cappuccino wordt niet met slagroom, maar met melkschuim geserveerd. Dus heb ik maar een cappuccino besteld, en er voor de duidelijkheid expliciet bij vermeld “maar met melkschuim alstublieft”. De serveerster beet haar tong af om mij niet te ‘verbeteren’, maar op de rekening stond toch vermeld ‘con panna‘. Het is dus precies toch geen drukfout.

Let wel, de con panna wordt gebracht op een blinkend aluminium schaaltje, met een miniscuul suikerpotje, en een melkkannetje en glaasje waarin nog geen duim vloeistof werd gegoten. Het oog wil ook wat. Nu ja, ‘ook’: meer zit er niet in, want de koffie zelf bevat dan weer weinig smaak, en zelfs de latte is aan de waterachtige kant.

Misschien moeten ze maar eens gaan kijken bij Coffee Drinks Illustrated. Of te rade gaan bij Marijke van La Dolce Barista, die haar karretje op zondag net aan de overkant van de straat opstelt en onvergelijkbaar betere koffie serveert. Met een stukje cake erbij.

mijne lochting

Zaterdag zijn wij even in het Caermersklooster binnengesprongen. Eigenlijk alleen omdat we gingen eten in de Karel de Stoute, en we een half uur te vroeg op de afspraak waren, én dringend de erm… faciliteiten dienden te bezoeken. De madam en de zoon waren er eerder al binnen gesprongen –om geheel andere redenen, de tentoonstelling dus– en terwijl zij voornoemde faciliteiten bezochten, ging ik op mijn gemakje grasduinen in de volkstuintjes.

Want nog tot 9 september kan u er naar de dubbeltentoonstelling Het abc van de volkstuin en Down to Earth (een fototentoonstelling van Freya Maes). Een tentoonstelling compleet met levend pluimvee en echte tuintjes (binnen in de expositieruimte), en verder met veel (achtergrond)informatie, filmpkens, en schone foto’s –blijf ook even staan bij de mooie portretreeks van de volkstuinierders.

Beslist de moeite waard. De toegang is gratis, maar let wel: op maandag staat u er voor een gesloten deur. Het Caermersklooster vindt u in het Patershol, Vrouwebroersstraat 6 (open van 10 tot 17 uur).

applaus

Bijna had ik geschreven ‘appaus‘, en dat heeft iets met comedy te maken, maar verder ben ik niet geheel op de hoogte van de referentie. “Waarom vraagt ge niet eerst wat iets wil zeggen, voor ge het gebruikt”, durf ik Henri wel eens onderwijzen. (Een veel te lange inleiding, ik weet het.)

Edoch, het applaus –met ‘l’, een beetje gelijk All that jazz met en zonder vraagteken– is er niet luider of zachter om.

Applaus, voor Het Project. Op Gentblogt gonst het dezer dagen (nog) meer dan anders, en het lijkt het internet wel heel alleen te vullen (toch in de regio Gent). Mijn borst zwelt (nog goed dat ik geen vrouw ben of ik was zwanger) en de krop in de keel belemmert mij het ademen. Tranen wellen in mijn ogen van contentement en trots als ik zie wat er daar weer allemaal roert.

Applaus, voor de elfendertig vrijwilligers die constant op pad zijn door Gent, en in onaflatende stroom Het Project van inhoud voorzien. “Ge kunt geen scheet laten, of iemand van Gentblogt heeft ze vastgelegd”, zo kwam mij gisteren ter ore toen ik eigenlijk voor de eerste keer (dat half uur Jong Jazz Talent van zondag niet meegeteld) op de Gentse Feesten rondliep. Applaus en dank, Gentblogt was niets zonder u.

Applaus, en de drums klinken zwaarder en een tel of drie sneller, applaus voor Michel, die op zijn eentje een 24/24 service voorziet voor Het Project. Van planning tot fotoverwerking tot eindredactie; de anders zo virtuele redactie die Gentblogt draaiende houdt heeft tijdens de Gentse Feesten een (tijdelijk) IRL adres. (Wij denken stiekem dat hij eigenlijk de eerste geheel bionische mens is.)

Applaus, want u bent allemaal weer eens fantastischer dan u ooit voor mogelijk had gehouden.

ingebroken en ontploft

“Weet ge ’t al?” De goedlachse buurman (nee, niet die dus) komt net thuis als ik met mijn schoonvader aan de voordeur sta te konkelfoezen. “Dinsdag hebben ze bij mij ingebroken.”

De onverlaat is ’s nachts bij mijn buurman binnengedrongen (terwijl die lag te slapen), is tot achteraan op de koer doorgegaan, en heeft daar de fiets van buurman meegenomen. Toen hij met zijn buit vertrok heeft hij de voordeur ook nog eens laten opstaan. Kwestie van de collega’s ook een kans te geven?

(Nog goed dat wij onze poort vergrendelen ’s nachts, dacht ik al gauw.)

De sympathieke buur langs de andere kant van mijn buurman, wist te vertellen dat hier nog wel eens fietsen die buiten blijven staan, worden meegenomen. Proper. Een eindje verder heeft er net iemand een nieuwe Vespa gekocht, die ook voor zijn deur staat. En daar hopelijk zal blijven staan. (Al heb ik hem gisteren en vandaag niet meer gezien. Laat ons hopen dat hij binnen staat voor de regen.)

Nee, ik heb niks gehoord. Hiervan (Bewoners Meersstraat ’s nachts geëvacueerd) overigens ook niet, en dat is ook al vlakbij.

u hebt gekozen

*zucht* Ik vraag mij af wat hier nu weer achter steekt: Vuurwerk in gemeenteraad (DG, 26/06/2007).

De gemeenteraadszitting verliep gisteravond op zijn zachtst gezegd tumultueus. Volgens CD&V en Groen! waren er om 19.15uur niet genoeg raadsleden aanwezig om de vergadering geldig te laten doorgaan. Zij weigerden om naar binnen te gaan.

[…]

Om de gemeenteraad rechtsgeldig te laten verlopen, moeten er ten minste 26raadsleden – de helft plus één van alle leden – aanwezig zijn en dat ten laatste vijftien minuten na het normale startuur van de gemeenteraad, 19uur.

Gezien ik voor Groen! een zekere affiniteit heb –en dus ook een hogere tolerantiegraad (jawel, ik beken)– wil ik hun deelname aan deze onzinnige actie, die getuigt van verregaande kleutermentaliteit, nog even steken op de rebelse oppositiehouding waarvan Jef Tavernier vandaag in DM –geheel terecht– vindt dat ze terug moet komen.

Wat betreft de tsjeven, kan ik alleen maar zeggen dat zulk gedrag geheel binnen de verwachtingen ligt van een hypocriete puriteinse partij die ik met plezier van regelneverij wil beschuldigen. Het is alleen maar meer van dit blind aanhangen aan de regeltjes dat ons Belgen staat te wachten als –god verhoede het (hebt u hem?)– Leterme premier zou worden.

Hopelijk komen ze er niet uit, en krijgen we een herkansing in september (om in de bloksfeer te blijven). En anders: te laat de put gevuld als het kalf verdronken is (hebt u hem alweer?).

scheerapparatenhospitaal

(Onthou die titel maar voor Scrabble.)

Zij mocht dit weekend in Gent vertoeven voor de verjaardag van haar vriending. Elk excuus om in Gent te zijn is goed wat mij betreft, en Peter zal instemmend knikken/jaloers zijn dat ze naar de chocoladebar zijn afgezakt ook.

In de Walpoortstraat, rechtover de Marimain stootten ze op het scheerapparatenhospitaal (foto gepikt van Kathleen).

Waddefok?!

Vroeger was dat een zeer pittoreske winkel (Volta Shop), een echte oude en ambachtelijke zaak, van boven tot onder volgestouwd met dozen, en bemand (m/v) door Mensen Met Kennis Van Zaken™. Men heeft er lange tijd verbouwd –hoewel de winkel altijd geopend bleef, zelfs toen er op een moment amper nog een vloer lag (kijk, de kelder!). Ondertussen is het een trendier zaak geworden, met postkaarten, en die zo uit de jaren 80 lijkt weggelopen. Schijn kan bedriegen, maar ik ben er sindsdien niet meer binnen gegaan.

volta shop - foto van fifiteen.be

(Bovenstaande foto komt vanop fifteen.be, meer bepaald hun Shop abc.)

In diezelfde jaren 80 –toen het dus nog een Authentieke Winkel™ was– heb ik er mijn eerste scheerapparaat gekocht (een Philishave met drie meebewegende koppen), en een paar jaar later –toen zaten we al in de jaren 90– een trimmer (van Braun), die ik nog wekelijks bezig om mijn gemillimetreerde haren kort te houden.

De naam scheerapparatenhospitaal (toen: hospitaal voor scheerapparaten) stond er niet zomaar. Je kon er met om ’t even wel machien gaan, steeds hadden de eigenaars een oplossing voor uw probleem ermee. Bovendien stond er prominent in de vitrine een sculptuur, voorstellende twee mannen met tussen hen in een brancard, met daarop een kapot scheerapparaat. En die twee mannen waren gemaakt van onderdelen van scheerapparaten. (Heeft daar toevallig iemand een foto van?)

Daddefok!

gezellig brocant

hoekhuis

(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro 400H, 400ISO)

Dit kwam me altijd over als een verschrikkelijk gezellig huis. Niet zo lang geleden zat er een brocanterie in, waar ik ooit eens nieuwsgierig ben binnengestapt. Het huis is niet zo heel groot, met krakende meubelwiegende plankenvloeren, en veel hoekjes en kantjes. Perfect dus voor het soort winkel dat erin huisde.