Categorie: activiteiten

Hi, this is Lance Armstrong

“Hi, this is Lance Armstrong“, zo klonk het vanochtend om twintig voor zeven op mijn Nike + iPod, “Congratulations, you just completed your longest work out yet!”

Veertig minuten, zo stond er op het Nike 5K schema. Veertig. Dat is helemaal iets anders dan tien of twintig, los van de evident-mathematische redenen. Gedurende veertig minuten mocht ik afwisselend twee minuten lopen, en één minuut wandelen. Ik had nog nooit (enfin, mogelijks met uitzondering van mijn middelbare schooltijd, hoewel ik ook dat betwijfel) zo lang gelopen. Mijn recente runs duurden maximaal 20 minuten.

Het grafiekje op Nikeplus.com toont een serieuze dip ergens rond de 25e minuut, maar tegen de 30e (ik zat toen aan ongeveer vijf km) ben ik die weer te boven gekomen. Al kwam ik niet meer aan mijn startniveau. Toen ik het –vlak voor die dip– even wat lastiger kreeg, heb ik mijn hartslag even gemeten, en ik zat toen aan 29 slagen op tien seconden of 174 bpm. Binnen de grenzen dus, maar ik ben toch maar wat langzamer gaan lopen. Mijn hartslag in rust is overigens 60 bpm, op dezelfde wijze gemeten. Misschien moet ik mij toch maar zo’n fancy HRM aanschaffen.

Resultaat: 7,4km gelopen in 40’13”, goed voor een gemiddelde van 5’26” per km (inclusief de wandelpauzes) en een verbruik van 532 calorieën. Lance was tevreden, en wie ben ik om hem tegen te spreken.

Na de eerste week training zit ik aan 17,57km in 1:32’19” met een gemiddelde van 5’15” / km en daarvoor heb ik 1264 calorieën verbruikt.

(Morgen moet ik 12 minuten lopen, en daarna even lang wandelen. 12 minuten, dat is voer voor een Cooper test!)

lopen+

Dat lopen spreekt mij vreselijk aan, zo wist u reeds, en ik had eigenlijk al geen zin meer om te wachten tot augustus om met een training te beginnen.

Zaterdag heb ik dan deftige loopschoenen gekocht, inclusief Nike + iPod systeem –kwestie van mijn vorderingen een beetje te kunnen bijhouden. Een wreed gemakkelijk systeem: je steekt een sensor in je Nike+ schoen, verbindt de receiver met je iPod, en lopen maar. Tijdens je looptocht luister je gewoon naar je muziek, en kan je desgewenst feedback krijgen. Als je je training heb afgewerkt, connecteer je de iPod met de computer, die de gegevens uploadt naar de nikeplus.com site.

nikeplus.com houdt al je gegevens bij en verwerkt die tot leuke grafiekjes. Je kan jezelf ook doelstellingen geven, zoals:

  • more often: heb ik ingegeven als run 8 times in 4 weeks
  • a distance: ingegeven als run 36 kilometers in 4 weeks
  • to burn calories: burn 2300 calories in 4 weeks
  • faster: 5 runs under the avg. pace of 5’00” in a month

Niet meteen een fenomenale ambitie, maar ge moet ergens beginnen, nietwaar? Vanop nikerunning.com heb ik een trainingschema gedownload, “Beginners 5K Schedule“. Ik gaf daaraan de voorkeur, boven een van de traditionelere schema’s, omdat het iets intensiever is (vier dagen per week). En ik heb meteen ook twee weken overgeslagen, omdat ik al een tijdje in het wildeweg aan ’t lopen was (lees: zonder schema).

Mijn eigenlijk doel is om vóór de eerste BNRFdag 5km te kunnen lopen. En tegen ergens in september 10km (ruime marge wegens de vakantiemaand juli). En om volgende keer mee te kunnen doen aan de Gentse Stadsloop.

Gisteren (ik dacht dat ik dinsdag moest beginnen, maar eigenlijk diende ik op maandag te starten) heb ik 20 minuten gelopen (1 minuut wandelen, vier minuten lopen). Elke vijf minuten kreeg ik bericht van de Nike + iPod, dus een chronometer had ik niet echt nodig voor de pauzes. Henri was mee, op de fiets, en we hebben ruimschoots kunnen babbelen. “Als je nog moet trainen, wil ik altijd wel meegaan hé papa”, zei hij aan het einde.

Resultaat: 3,87km gelopen + gewandeld, aan een tempo van 5’12” per km (inclusief de wandelpauzes), goed voor 279 calorieën.

Vandaag moest ik volgens het schema ‘amper’ 10 minuten lopen, gevolgd door 10 minuten wandelen. Tijdens die eerste tien minuten heb ik 2,18km gelopen, aan een tempo van 4’38” per km (dus zonder de wandeling achteraf), goed voor 157 calorieën.

Morgens is een rustdag; de volgende ‘afspraak’ is vrijdag: 5 minuten lopen, 3 minuten wandelen (twee keer herhalen).

Heb ik al gezegd dat ik enthousiast ben?

lopen

Eigenlijk zie ik dat wel zitten, dat lopen. Vorig jaar heb ik het enkel gedacht (hardop zelfs, maar dan wel enkel in Tessa’s nabijheid), doch deze keer is het beslist: volgend jaar doe ik mee aan de stadsloop van Gent.

In tegenstelling tot andere mensen hoef ik bovendien geen weddenschap af te sluiten ter motivatie. Al zie ik mij evenmin aansluiten bij een groep, hoewel dat best aangenaam lijkt. Maar de madam heeft dit weekend wel één of andere Start to Run gids gekocht bij De Standaard Boekhandel, die ik in de rapte al eens doorbladerd heb.

Met een iPod in de oren is niks voor mij (ik heb het geprobeerd), dus ik zal het zonder Evy’s gefluister moeten stellen. Een goede –maar goedkope– stopwatch staat op het verlangenlijstje. Voorlopig hoe ik het nog vrijblijvend, maar vanaf augustus, zo houd ik mijzelf voor, leg ik me één van de schema’s op, en loop ik de vijf km in maximaal 10 weken. En probeer me dan nog maar eens tegen te houden.

vakantie

Glimlacht: ik heb drie dagen vakantie genomen. Drie dagen waarin ik weinig tot bijna niet online ben geweest, en dat is toch al een hele tijd geleden. Eigenlijk ben ik alleen maar online gekomen om snel-snel de feeds in mijn newsreader te doorlopen en twee postjes-die-naam-niet-waardig op dit blog te publiceren. Wat dit dan tot derde in een rij maakt.

Geen nood, vanaf morgen is de vakantie voorbij en ben ik opnieuw mijn gestoorde zelf. Morgen gaat ook mijn laatste week als Planner™ in voor Het Project, zodat ik mij ten volle kan voorbereiden op de Grote Vakantie.

(Wij gaan op reis, dit jaar. En met reis bedoel ik echt voor fun. Een reis die op geen enkele manier met mijn of Tessa’s werk in verband kan worden gebracht. Geen congres, geen klantenbezoek, geen opdracht, maar de pure pleasure uit de “Are you here for business or pleasure, Sir?”-vraag die ons ongewtijfeld zal worden gesteld. De eerste keer in een lange tijd. Een relatief korte reis overigens, gedurende dewelke wij doorheen een klein deel van de Verenigde Amerikaanse Staten zullen trekken. Utah, Arizona en Nevada (Las Vegas! Elvis!), als ik het goed heb begrepen –wat maar zelden het geval is.)

Gentblogt zoekt

Het Project zoekt –net als vorig jaar– mensen die tijdens de komende Gentse Feesten willen meewerken aan Vlaanderens leukste stadsblog. Gent slaapt niet tijdens de Feesten, dus er is meer dan genoeg te doen. En het maakt niet uit of je nu één artikel wil schrijven per uur, per dag, of per Gentse Feesten, elke bijdrage is welkom.

Zodus: heb je zin om mee te werken aan Gentblogt tijdens de Feesten? Laat maar iets weten in de commentaar of via mail (public [at] volume12 [punt] net) .

stadsloop

stadsloopNet zoals vorig jaar heeft Henri meegedaan aan de stadsloop in Gent. En net zoals vorig jaar ben ik ook vandaag langsgegaan om foto’s te nemen voor Het Project. Het ligt me eigenlijk niet zo, die massa-sportmanifestaties fotograferen. Veel te veel mensen, veel te veel beweging, en niet eens tijd om mijn eigen kind te zien lopen. Te veel doelloos geklik-klik-klik.

(Hoe meer ik overigens bezig ben met fotografie, hoe meer ik evolueer naar portret en vooral enscenering. Daar merkt u voorlopig nog niet veel van, maar dat komt, geloof mij.)

Maar goed, ik was een beetje van de kaart omdat ik Henri alweer gemist had, zodat ik geen zin meer had om foto’s te maken van de volwassenen. We zijn nog even blijven hangen in de Vooruit, maar iedereen bleek dermate moe of uitgeput, dat we eigenlijk relatief snel naar huis zijn gegaan. We worden een dagje ouder, geloof ik.

(Het was trouwens tijd voor cocooning, met dit ‘gure’ weer.)

extern geheugen

Als ik met de trein naar het werk kom, sleep ik altijd vanalles mee. Ik beschik over een vijftal verschillende tassen, die ik afwissel naar gelang het seizoen en de behoefte (met of zonder fototoestel bijvoorbeeld). Maar eigenlijk heb ik een aantal constanten in mijn tas zitten, zijnde een halve Moleskinewinkel. Ik heb het immers steeds moeilijker om zaken te onthouden (getuige daarvan een driedubbele boeking vanavond), dus schrijf ik steeds meer op. (Gouden tip: als u mij voor iets nodig hebt, stuur mij een mailtje. Het is geen garantie, maar dan kan ik het tenminste geflagged in mijn inbox houden.)

  • Twee agenda’s, een kleine rooie (planner) en een grotere zwarte (weekly)
  • Een ruled notebook of twee: eentje voor persoonlijke projecten en eentje voor Project-projecten
  • Een (ruled) reporter notebook: voor als ik notities moet nemen, meestal tijdens concerten. Die neem ik dan mee, en als ik ergens een computer vind (tijdens de lunchpauze op het werk bijvoorbeeld), dan schrijf ik de teksten uit.

Als ik met de motor ben gaat een selectie daarvan in de rugzak (de rooie agenda en de persoonlijke projecten) samen met een broek en een tshirt (ik kan moeilijk de ganse dag in motorleer rondlopen). Indien nodig breng ik ook de rest mee, maar hoe minder gewicht, hoe beter.

Vandaag verstreek evenwel een deadline voor een bespreking, en laat ik nu toch net niet dat reporterboek al gans de week thuis vergeten zeker?

(Enfin, ondertussen ben ik thuis, en heb ik de self imposed deadline gehaald.)

fashion

Het was een beetje druk gisteren (alweer!), of liever er diende redelijk wat te worden geschipperd. De dag begonnen met pain perdu (wentelteefjes/verloren brood) thuis, daarna hebben we in een winkel bons ingeruild, gegeten op het terras bij de Italiaan waar ze de beste kaaskroketten van Gent hebben (Sirena – Walpoortstraat), mijn meer dan een maand stripachterstand ingehaald bij De Poort, naar huis gesneld, in de rapte het eerste concert van Henri gezien, en dan afgezakt naar een geheime locatie alwaar ik samen met Huug en Jeronimo de Meurtre sous l’escalier (fotografisch) mocht verslaan.

Meurtre sous l’escalier was de voorstelling van de herfst/wintercollectie 2007-8 van Jan Welvaert. Mijn eerste fashion photoshoot, zonder stress, want voor Het Project. (Heb ik al eens gezegd dat Het Project een fantatische leerschool is? De kansen die ik daardoor al heb gekregen –enfin, ik dwaal af.)

Bij het karige licht van twee volgspots met veel flair –want zo hoort het– bewegende modellen vastleggen is geen evidentie. Ik heb eerst een beetje geprutst met Av, maar net zoals bij concertfotografie geeft dat veel te willekeurige sluitersnelheden. Na een minuut of vijf heb ik het algauw op manueel gezet, f/2.8 en een sluitersnelheid die gradueel werd aangepast van 1/40s tot 1/100s als de spot er recht op zat. Alles zonder flits natuurlijk.

Meurtre sous l’escalier (v) Meurtre sous l’escalier (iii) Meurtre sous l’escalier (iv)

In ’t klein zien de meeste foto’s er goed geslaagd uit, maar iets groter blijkt er redelijk veel bewegingsonscherpte in te zitten. Ze staan maar een fractie van een seconde stil, die modellen, en eer je goed gefocust hebt zijn ze alweer weg. Het smaakt in elk geval naar meer. Prachtige modellen, en een ronduit schitterende collectie van Welvaert. Het wordt een warme winter.

oorverdovend

Vanochtend heb ik een beetje uitgeslapen (wel tot 07u!), hoewel het allesbehalve laat was gisteren (ergens rond 01u of zo). Ik voelde me een beetje misselijk, en dat steek ik op de grote luidsprekerzuilen gisteren in de Balzaal van de Vooruit.

Moet dat nu echt, vraag ik mij af, met dat volume zo luid? Goed, ik stond dan helemaal vooraan, naast zo’n luidsprekerzuil, maar het is niet alsof ik daar op een bevoorrechte fotografenplaats stond of zo, en dat ik er die ongemakken maar diende bij te nemen. Rond mij stonden hele horden adolescenten die vanzelfsprekend allemaal zo dicht mogelijk bij hun idolen wilden geraken.

En dan had ik nog oordoppen in, ik kan me niet voorstellen hoe dat voor de andere mensen moet geweest zijn. Ik stond net naast zo’n zuil, en als ik mijn hand er even voor hield, dan werd het bijna weggeblazen door de kracht waarmee de woofer lucht verplaatste. Goed voor wie wat verfrissing zocht in de hete zaal, maar nefast voor het gehoor.

De enige verstandige zet zijn dus oordoppen, waardoor het geluid volledig vervormd wordt. En dat kan toch helemaal niet de bedoeling zijn.