USA2010 – Pagina 4

Schuldeisers en schietgeweren

In Houston hebben we ons zo gauw of tellen een koppel simkaarten aangeschaft. Elkaar drie maanden in de USA met een Belgische chip bellen zou wat te duur uitkomen, een inzicht waar we twee jaar geleden ook al tot waren gekomen. Behalve wijzelf, onze ouders, en onze gastheer, beschikt niemand over dat nummer.

Het nummer dat ik kreeg toegewezen, wordt niettemin dagelijks opgebeld. Van in Houston reeds, nog voor we het nummer aan iemand anders hadden doorgegeven –bijna nog voor we het nummer zelf hadden gebruikt om naar elkaar te bellen. Opnemen om uit te leggen dat het om een vergissing gaat, behoort niet tot de mogelijkheden. Er wordt immers een bandje afgedraaid zodra het systeem een stem registreert.

This is National Credit Audit Corporation calling. This is not a sales or a solicitation call, but a message regarding an urgent personal business matter assigned to your office. NCAC is a debt collector. This is an attempt to collect a debt. Any information obtained will be used for that purpose. Please contact our office at 1-800-779-4894 between the hours of 8 am and 5 pm central standard time Monday to Friday. Please reference DJC and your phone number when calling so we may assist you.

Sinds gisteren is er een tweede bij gekomen, die haar boodschap nog eens in het Spaans herhaalt. ¡Ola!

Hello. This is an important message from NCO Financial Systems Incorporated. The law requires that we notify you that this a debt collection company. This is an attempt to collect a debt and any information obtained will be used for that purpose. Please call back today at 888-281-77-85. Once again the number is 888-281-77-85. When calling please use reference id. Four. Two. Zero. Six. Two. Six. Eight. Five. Thank you.

Frauduleuze praktijken, niet meer of niet minder. Het internet staat vol klachten over beide bedrijven. Of ik al eens teruggebeld heb? Ik zal wel goed zot zijn, ja.

Wassen, dat brein

We hebben het getimed. Henri heeft zo’n digitaal uurwerk met chronometer, niet onvergelijkbaar met het Casio gedoe waar we in de jaren 70 (of was het al 80) allemaal zo zot van waren.

Vijf minuten. Ik rond af, want het uurwerk telt vanzelfsprekend tot op de seconde, en het zou mij niet verwonderen als het zelfs honderdsten registreerde.

En dan zes minuten. Ik rond alweer af.

En dan ging het afwisselend door, gedurende een uur of twee of meer zelfs.

Zes minuten film, vijf minuten reclame. Zo bekijken ze hier in de USA een film op Cartoon Network. Vijf minuten wederkerend bijna identieke inhoud. Een aankondiging voor Unnatural History (het hoofdpersonnage heet Henry), gevolgd door commercials over een buffet voor minder dan 10 USD; iets met stacks of pancakes die er vreselijk wansmakelijk uitzien; iets over Disney en Verizon; een resort in de Bahama’s; Subways waar ze op alles ‘yes’ zeggen; iets over makeup; en dan een paar schaars wisselende andere dingen. Ik word er zot van.

Het is pure hersenspoeling –ik weet wel waarom ik hem hier maar heel weinig naar tv laat kijken. We mogen ons gelukkig prijzen dat het bij ons verboden is om tijdens de jeugdprogramma’s reclame te tonen.

Science needle

Het Science Fiction Museum, met daarachter nog een stukje van de Space Needle. Volgende week (of is het de week nadien) is het zelfverklaarde museum week voor Henri en mijzelf.

De gelegenheid maakt…

Gewoon voor de fun, hebben we vandaag nog wat rekensommen gemaakt. (Ook omdat het de ganse dag regende, en we geen goesting hadden om naar buiten te gaan.)

iPad

Het zal nu zo ongeveer een maand geleden zijn, dat ik in Redding, CA een iPad heb gevonden. We hadden eerst een paar Apple Stores aangedaan, waar Henri de dingen wel gretig bepotelde, maar waar ze telkenmale waren uitverkocht. Ik had er mij al bij neergelegd dat het tot in Seattle zou duren eer ik er één kon bemachtigen, tot Tessa in Redding een onooglijk klein plakkaat zag met daarop Apple Store, now open! (dat zwarte appeltje, links op de foto).

We waren alledrie redelijk verbouwereerd toen we er een grote stapel onverkochte iPads troffen, in alle toen beschikbare maten (dus geen 3G’s).

De eerste dagen dat we in Seattle zaten, heb ik Tessa meermaals aan de telefoon naar huis begeleid. Aan de hand van de standaard Maps app (gevoed door de wifi), kon ik haar perfect vertellen welke richting ze uit moest om de bus te halen, inclusief de trappen die ze zou tegenkomen, of het restaurant dat ze “waarschijnlijk zo nu ongeveer” aan haar linkerkant zou voorbij stappen. En het ding is snel. Maps is sneller dan via Google Maps op de computer, en is veel groter op het scherm.

De iPad is geen vervanger van de computer. Het is een informatie hub, waarop ik mijn newsfeeds lees (NetNewsWire dat synchroniseert met Google Reader) en eventueel de langere stukken naar Instapaper stuur (of verder lees); mijn mail check; rap wat informatie opzoek (via Safari); documenten op mijn Dropbox account bekijk; wat notities neem in Evernote; een spelletje speel (Angry Birds, Labyrinth 2); mijn adresboek, kalender en passwoorden (1Password) gesynchroniseerd heb, en boeken (iBook, Kindle en Kobobooks) en ook al eens een stripverhaal (via Comixology) of een tijdschrift lees (foto hierboven: de PDF versie van Downbeat via GoodReader, ligt broederlijk naast de papieren versie –die ik nu niet meer koop).

Er zijn ongetwijfeld vele nadelen aan verbonden (de beperkte bruikbaarheid in volle zon bijvoorbeeld), maar ik ben ongelooflijk content van de iPad. Op 28 mei is de iPad ook te koop in o.a. Frankrijk, Italië en het VK; België moet nog wachten tot juli. Afgaande op bijvoorbeeld de Franse prijsstelling, wordt het dollarteken naar gewoonte simpelweg vervangen door een euroteken –nuja, zoveel scheelt dat tegenwoordig niet meer.

(En hoe het meevalt om boeken te lezen op een iPad? Dat is voor een volgende keer.)

Schoolgaande jeugd

We schieten goed op, met de lessen. Zo goed, dat er ook in Seattle gegarandeerd tijd zal zijn voor een museumweek (daar kijkt hij erg naar uit), en dat we stilletjesaan aan de eindtoetsen mogen beginnen denken ook. Vandaag was het wiskunde, en sommige vragen vind ik allesbehalve vanzelfsprekend.

Die pull heb ik hem verplicht om uit te doen, niet zoveel later dan deze foto werd genomen. ’s Ochtends kan het inderdaad wel wat frisjes zijn, maar de temperatuur is vandaag alweer aardig opgelopen. De studiepauzes op het terras zijn fantastisch; soms geef ik ook les buiten, maar we laten ons –allebei– veel te makkelijk afleiden.

Lazy Sunday

’t Heeft wel twee minuten geregend vandaag, terwijl wij in de Metropolitan Market (het equivalent van den delhais) wat inkopen deden. Dat was na de brunch, maar voor de koffie. We hebben naar huis geskyped, en dan hebben we buiten gezeten en gelezen. En avondgegeten op het terras in de zon. Welk een heerlijke zondag.

Goed weer vandaag

Het was een mooie dag vandaag. Henri en ik hadden besloten om vanochtend nog eens in de Café Presse te gaan ontbijten. Tijdens ons eerste Seattle verblijf, twee jaar geleden, woonden we daar drie straten van, maar vandaag zaten we een dik half uur op de bus voor we ter plaatse kwamen.

We bestelden een cappuccino, een vers fruitsap, een omelette aux herbes en een frisse salade van asperges, en het bracht meteen allemaal herinneringen terug –zelfs bij Henri. De koffie bij Café Presse is heel lekker; de bonen komen van Caffé Vita, er is er hier één niet zo ver vandaan (op 5th Avenue North), waar ik al een heerlijke macchiato heb gedronken.

Achteraf stapten we binnen bij Stumptown (vlak naast Café Presse), voor een hot chocolate en een macchiato en een cappuccino (ik kon het niet laten, ik heb er twee koffies gedronken), en ik bracht bonen mee: Indonesia Gajah ACEH, volgens de meneer van Stumptown “sweet but earthy“. Ik kijk er al naar uit om hem te proeven.

Mjah, en dan gingen we onze gewone weg van weleer af: eerst hebben we een beetje in het Cal Anderson park gekuierd –zie Henri hierboven met de voeten in het water. Nadien gingen we naar downtown, langs de Sonic Boom –twee jaar geleden, toen ze nog op 15th bij de Safeway zaten ging ik er redelijk frequent langs, nu zijn ze verhuisd naar Melrose Ave.

Ondertussen was het zo warm geworden dat we wel binnen moesten vluchten in de Pacific Place. Een shopping mall, maar ook een cinema (AMC), waar we ‘dan maar’ naar Iron Man 2 hebben gekeken (rated PG-13). Achteraf smeekte Henri mij de Borders binnen: het derde deel van zijn Warriors reeks is uit (de laatste twee heeft hij in het Engels gelezen), en hij wou graag deel vier. Ik heb hem gezegd dat hij ten vroegste maandag opnieuw een boek krijgt, en dat hij maximaal twee boeken per week zal krijgen. Hij leest al meer dan ikzelf –en bovendien dus ook nog in het Engels. “Hoezo jullie lazen nog geen Engelse boeken toen jullie mijn leeftijd hadden”, verwonderde hij zich al bij Tessa.

—

Kan er iemand Griekenland voor heel even uit de EU schoppen alstublieft? Het begint hier gelijk allemaal nóg wat duurder te worden. In juli mogen ze gerust terugkeren; ondertussen kunnen ze/we een oplossing zoeken –damn, was het maar zo gemakkelijk.

Pakjes (ii)

Die dag dat Amazon langs kwam –allez, de UPS-mevrouw die haar haar in een staartje had gedaan ondat het waarschijnlijk best meer dan 23 graden celcius was.

Uitpakken, foto nemen, en in iTunes steken…

…en straks beginnen luisteren natuurlijk.

Hoe ga ik dat nu weer allemaal meepakken naar huis?

Pakjes (i)

Amazon heeft mij een trial van Prime cadeau gedaan, waardoor al mijn bestellingen nu (gedurende een maand) gratis binnen de twee dagen worden afgeleverd. Ik verwacht morgen een grote levering. (Eindelijk muziek!)

Ze (Amazon dus) hebben overigens ook een shopping app voor iPad (en iPhone), maar dit geheel terzijde.

“Ge moet anders ook eens die Hemkes proberen”, raadde een heel goede en wreed wijze Belgische (alt) saxofonist mij aan. Ik heb maar een half woord nodig natuurlijk, en vandaag lag er reeds een klein pakje voor de deur, met daarin een trio rietjes (mijn gewone Jazz Selects en twee verschillende sterktes Hemkes).

En er zat een cd in de bus, van DoM (Dawn of Midi), die mij gevraagd hadden of ik er niet eens naar wou luisteren –ze zijn met een groot blogoffensief bezig, heb ik de indruk. Binnenkort meer daarover, ik ga eerst die rietjes eens proberen.

(Euh ja, zoals ge ziet, het is hier heel zonnig. Voor morgen verwachten ze 23 graden.)