Tag: de morgen

Nieuws? Nieuws!

Iedereen kan online protesteren en een virtuele camping (in casu Camping16) bevolken, “maar alles kan beter, en iemand moet het voortouw nemen”, schreef De Morgen ter verdediging van het voorpaginanieuws dat er geen was en de twee bladzijden tellende katern die daarbij hoorde.

Nieuws door Bruno Bollaert Nieuws door Bruno Bollaert

Drie dagen lang probeerde De Morgen te kamperen op een plaats waar dat niet mocht –meer zelfs, in een bij uitstek verboden plaats voor de meeste activiteiten in het Brusselse Warandepark, dat deel uitmaakt van de neutrale zone rond o.a. de Amerikaanse ambassade en waar manifestaties uit veiligheidsoverwegingen (duh) niet zijn toegelaten. De Morgen volhardt in de boosheid, wordt drie dagen steevast weggestuurd, en is daar blijkbaar zo verbaasd over dat de redactie het de moeite vindt om dit wereldschokkend nieuws op de voorpagina te plaatsen. ‘De Morgen’ probeerde écht te doen waar anderen zich alleen virtueel aan wagen, stond volt trots te lezen op die voorpagina. Waar ze dan wel trots op moeten ze zijn, of wat ze juist bereikt hebben (behalve voor bladvulling te zorgen, en de tijd van onder meer de Brusselse politie te verspelen), daar ben ik in het artikel niet achter gekomen. (U wel? Lees het na op de voorpagina, pagina 4 en pagina 5 in pdf.)

Als ze nog inspiratie nodig hebben voor artikels, heb ik alvast deze suggesties: De Morgen probeerde drie dagen te kamperen op de Brusselse ring. Of ook: De Morgen probeerde het record treintrekken-met-de-tanden van John Massis te verbreken. Of wat politiek: De Morgen probeerde BHV te splitsen. En: De Morgen probeerde de Vlaamse en Waalse politici tot een regeerakkoord te brengen. Ik kijk er al naar uit.

Een app, een app!

De Morgen is er nog steeds niet met haar voor oktober aangekondigde iPad app, en een mens verwacht dan dat ze tijd hebben genomen om met iets goeds naar buiten te komen. Onlangs gaf De Pergroep, dat naast De Morgen ook de Nederlandse kranten Volkskrant, Trouw, Parool en AD uitgeeft, tijdens een Amsterdams iPad-event een sneak preview van hun langverwachte app. Op DeJaap.nl wordt daar door een fanboy van De Morgen (werknemer, freelancer, whatever) serieus hyper over gedaan. De Persgroep-app, zo klinkt het daar, combineert al het nuttige en aangename van het krantlezen op de iPad, en Bert Brussen vertelt vervolgens hoe men vervolgens de krant in opmaak kan lezen, of als enkel tekst. En dat er ook een fotogalerij is. En een live nieuwsfeed. Hm. Dat klinkt baanbrekend verdacht als de iPad app van De Standaard.

De app zelf is gratis; wie de app downloadt, kan 15 gratis kranten downloaden. Nadien kost een krant 0,79 euro (1,50 euro voor de zaterdageditie met magazine) en betaalt men 14,90/85,00/149,00 euro voor een maandelijks/halfjaarlijks/jaarabonnement. Een abonnement op de papieren krant geeft geen recht op de iPad-editie; of een online abonnement wel recht geeft op de iPad-editie vind ik niet terug.

Bij de lancering van de iPad app van De Standaard, was ik enorm geambeteerd door het opstartscherm met de onoverslaanbare reclame. Ondertussen werd die reclame verwijderd, maar ziet, wat gebeurt er bij De Morgen? De Persgroep plaatst gewoon een heuse (snelheidsvertragende) advertentie na de splashscreen.

Op het eerste gezicht klinkt het dus helemaal als een kloon van de iPad app van De Standaard (en te oordelen aan de screenshots bij DeJaap ziet het er ook zo uit). Ik vind dat niet meteen een probleem; er zijn maar zoveel manieren om tekst te tonen –vlakke tekst met foto’s en de krant in PDF als alternatief, is goed genoeg.

Doe maar simpel, i.p.v. de zogenaamd innoverend Goedele app waar de lezer naar links en naar rechts en naar boven en naar onder moet scrollen om het magazine te kunnen lezen. Ik ben geabonneerd op National Geographic, Backpacker en Stereophile via de Zinio app, en daar leest men gewoon bladzijden zoals in het magazine (of vlakke tekst). The Wire, leest gelijkaardig via de Exactly app, maar de pagina’s laden véél trager in (en dat stoort).

Dus goed, ik ben benieuwd. De app wordt verwacht tegen half december, en ik zal zeker mijn 15 kranten downloaden. Maar (1) als ik telkens op de reclame moet wachten, zal de app geen lang leven beschoren zijn en (2) ik verwacht als abonnee van de gedrukte krant toegang tot alle digitale versies.

Waar u zat op te wachten: de iPad getuigenissen

Het staat vol in de gazetten over de iPad natuurlijk. Ze willen allemaal de eerste zijn met hun bespreking, waar ik verwachtensvol naar ging bladeren (al dan niet digitaal). In plaats van een bespreking kreeg ik in beide instanties, zowel bij De Morgen als bij De Standaard, getuigenissen. Dat is een totaal oninteressante en gemakzuchtige manier van journalistiek (als ik geïnteresseerd ben in iemands mening, lees ik zijn weblog wel); als het dan ook nog eens vol halve waarheden staat…

Neem nu Mia Doornaert, columniste van De Standaard. Ze begint als volgt:

Patulae recubans sub tegmine fagi, in idyllische landelijke rust, probeerde ik de iPad uit. Onmiddellijk een grote teleurstelling. Het model dat ik meekreeg was het goedkopere waarvoor je draadloos internet nodig hebt. En dat had ik dus niet in het lommer van wat om eerlijk te zijn niet een fagus (vijgenboom) is maar een hoge ratelpopulier in een heerlijke tuin in Damme. Als nogal Blackberry-verslaafd wil ik kunnen googelen en e-mailen enzovoort waar en wanneer ík dat wil, niet waar en wanneer mijn omgeving dat toelaat. Slecht punt dus.

Laat ons met Latijn beginnen, moet ze gedacht hebben, dat staat verstandig, en ik kan de insiders meteen laten weten dat ik Vergilius heb gelezen –of toch kan citeren. Helaas zit mevrouw Doornaert opgescheept met de WiFi versie van de iPad, en beschikt ze niet over de 3G die ze eigenlijk verlangt. Haar bovenstaand waardeoordeel houdt dan ook net zoveel steek als zeggen dat de achterdeuren van uw driedeursversie VW Golf niet open gaan.

Een tekort vind ik ook dat er geen USB-poort aan is, wat het doorsluizen van data en foto’s en films en dergelijke sterk bemoeilijkt.

In deze bewering wordt ze versterkt door haar collega Ruben Mooijman, chef economie van De Standaard, die net hetzelfde poneert. Misschien hebben zij een verschillend model iPad, maar mijn toestel kan ik via USB met mijn computer verbinden. Het is geen standaard USB poort (Apple zal wel een reden gehad hebben, of wou gewoon dwars liggen), maar hey, het gaat vele keren rapper dan via WiFi. Misschien vonden ze gewoon de verplichting om via iTunes te moeten gaan verschrikkelijk hinderlijk, maar dat is dan weer een ander paar mouwen. Foto’s, muziekbestanden en zelfs heelder films van de computer naar de iPad versassen, verloopt rapper dan.. ghoh, De Standaard downloaden.

Al ben ik het eens met Houbi, en ben ik zeer sterk geneigd om een iPad abonnement op DS te nemen. Trouwens, beste mensen van De Standaard, ik heb betaald voor die iPad app, is het niet ongelooflijk onbeschoft dat u mij verplicht om een reclamepaneel te bekijken terwijl uw applicatie (tergend traag) opstart? En terwijl u toch bezig bent, kan u meteen linker- en rechtertap toevoegen om respectievelijk naar de vorige of de volgende pagina van de krant te gaan —swipen heeft nogal de neiging niet te willen werken in uw app. En een spread van twee pagina’s in landscape mode? En een tekstversie met foto’s (instelbaar)? Dankuwel!

Niet helemaal juist

Sinds zondag ben ik de festivalfotograaf voor Gent Jazz. Dat houdt o.a. in dat de media mijn beelden van de mediaserver van het festival kunnen plukken. Bij Focus Knack hebben ze dat gedaan (Gent Jazz Dag 5 –met propere vermelding van de fotograaf), en ook in De Morgen is er vandaag, naast al het TW Classic geweld, gelukkig ook nog wat plaats gevonden voor Gent Jazz (en Cactus festival).

Not Odean Pope by Bruno Bollaert

De doelpunten van Odean Pope titelen ze daar bij het stuk van Didier Wijnants. Saxofonist Odean Pope haalde geregeld kort maar krachtig de teugels aan, luidt het onderschrift bij de foto. En ook daar wordt de fotograaf vermeld.

Alleen, het is niet helemaal juist, wat ze schrijven. De saxofonist op de foto is niet Odean Pope, maar Terrence Brown. En de fotograaf is niet Alex Vanhee, maar Bruno Bollaert. Er staat speciaal een makkelijk wegknipbaar kaderke met mijn naam rond de foto, zoals hij in hogere resolutie op de media server wordt gezet. Waar trouwens ook foto’s van Odean Pope op staan, zoals deze:

Not Odean Pope by Bruno Bollaert Odean Pope by Bruno Bollaert

Stijgende kansen

Hoe hoger het diploma, hoe lager de kans op werk, kopt een niet nader genoemde krant vanochtend. In een (veel) kleiner gedrukte ondertitel valt nochtans reeds te lezen dat hogeropgeleiden de snelst groeiende groep onder de werkzoekenden vormen.

Hoedt u zich, wil ik u graag eens betuttelen, voor dergelijke fouten. De bewering in de titel is geheel onjuist; de bewering in de ondertitel is correct. Yves Desmet, de man die zich afvraagt waarom het extreme steeds –maar verkeerdelijk– wordt benadrukt in de berichtgeving, vindt hier meteen een schoolvoorbeeld van hoe het niet moet. Om de krantenverkoop een handje te helpen, besluit men in de redactie dan maar een ophefmakende krantenkop te bedenken. Blijkbaar is het niet zo erg dat in die kop geen letter waarheid staat.

Mensen met een diploma hoger onderwijs behoren inderdaad tot de snelst groeiende groep bij de werkzoekenden, toch in relatieve cijfers. Het is een beetje zoals die Vlaamse kwaliteitskrant, De Morgen, die volgens het bericht in DS (De Standaard blijft groeien, 07/11/2009), die andere Vlaamse kwaliteitskrant, de grootste stijger in het Vlaamse krantenlandschap is. Met maar liefst 53.719 verkochte exemplaren per dag(!) –behalve dan dat Het Laatste Nieuws er 290.015 per dag verkoopt.

Zo ook met die werkloosheidscijfers. Volgens het bericht in de krant waren er 564.478 werkzoekenden in oktober 2009. 78.926 daarvan zijn mensen met een diploma hoger onderwijs (een stijging van 20% t.o.v. okotber 2008); 305.353 daarvan zijn mensen met een diploma voor een opleiding tot het secundair onderwijs (een stijging van 12%). Dus inderdaad, procentueel bekeken stijgt de groep mensen men een diploma hoger onderwijs sterker dan de groep mensen met een diploma secundair onderwijs. In absolute cijfers kunnen we evenwel nog steeds besluiten dat, wanneer u maximaal over een diploma (of getuigschrift) van het secundair onderwijs beschikt, de kans kleiner is dat u werk hebt dan wanneer u een diploma hoger onderwijs hebt (resp. 54% vs 13% van de werklozen in oktober 2009).

—

(Minder relevante maar toch pertinente nagedachte.)

Hoe zit dat overigens met die cijfers? Volgens Statbel waren er in de eerste helft van 2009, 367.000 werklozen in België. Een gigantische stijging, vind ik dat, van 367.000 in de eerste helft van 2009, naar 564.478 in oktober 2009.

DM haalt de cijfers echter bij de RVA, en daar vinden we terug dat er in september 444.503 werkzoekenden waren (die een uitkering kregen van de RVA –zie ook deze mededeling). Op één maand tijd zouden er (volgens de cijfers van de RVA) dus 119.975 werklozen bij gekomen zijn.

Pas op, in een andere tabel vinden we dan terug dat er in september 2009 (tel de totalen op) 474.741 niet-werkende werkzoekenden die recht hebben op uitkeringen betaald door de RVA waren (dan komen er twee ‘soorten’ mensen bij); of zelfs 695.115 als we er de niet-werkende niet-werkzoekenden wel uitgekeerden bijtellen. Ik ben niet echt zeker met welke cijfers ik de gegevens uit DM moet vergelijken –de cijfers voor oktober vind ik er (nog) niet terug.

—

Caveat: geen van al die werklozen werkt bij die populaire Gentse stadsblog vanzelfsprekend.

Dingeskes. De Morgen.

Misschien moeten ze toch maar eens terug een soortement redacteur aannemen bij De Morgen, want de laatste tijd staat de krant vol van dergelijke fouten: Van 2003 tot en met 2007 bracht de combitaks de stadskas meer dan 500.000 euro op, maar omstreden is hij niet. Zeker niet in gevallen als deze, wanneer meerdere mensen beweren onrechtmatig opgepakt te zijn geweest. “Die mensen kunnen bezwaar aantekenen tegen de combitaks”, verklaart […] (“Onomstreden” was het woord waarnaar de [hoofd|eind|-]redacteur zocht neem ik aan.) Dit blog is inderdaad evenmin vrij van fouten, maar ik pretendeer dan ook niet Vlaanderens meest kwalitatieve publicatie te zijn. Och, ’t is de laatste keer dat ik er iets over gezegd heb. Serieus.

Een zeer interessante aanzet verder, van Yves Desmet, in zijn stuk, pardon: essay, Makkers, staakt uw wild geraas (let op de subtiliteit van de titel, waarmee hij tegelijkertijd aangeeft dat hij wel degelijk tot het links intellectualisme behoort, en er toch een heel erg klein beetje afstand van neemt). Een beetje raar misschien die tekst overigens, wanneer hij schrijft dat we vooral de radicale kant van de islam bekritiseren, terwijl die –in zijn argumentatie– eigenlijk een minderheid vertegenwoordigt. Een beetje hypocriet noem ik dat dan, gezien de media vanzelfsprekend niets liever doet dan dergelijke extremismen in de verf te zetten. Waarom kreeg anders zo’n ontzettende uitzondering als Nordine Taouil zo’n uitvoerig platform in diezelfde krant?

Verder is het interessant om zien dat ook hij De Groene Amsterdammer leest, of toch op zijn minst het stuk Nederland is een zacht pakje boter (30 oktober), waarin ook Margreet Fogteloo het heeft over Paul Scheffers Het land van aankomst. Jammer dat Desmet geen tijd meer had om ook De Europese Revolutie: Hoe de islam ons voorgoed veranderde van Christopher Caldwell te lezen. In de Groene staan overigens al een hele tijd interessante artikels over het migratieprobleem in Nederland. Opvallend hoe daar (in die berichtgeving in de Groene dus) overigens de zaken meer worden toegelicht en bevraagd en er minder opinies worden gespuid.

Hilarische opiniestukjes ook, dit weekend, over het algemeen rookverbod. Journalist Douglas De Coninck (ex-kettingroker, of toch bijna), schrijft een heel eloquent stuk voor de invoering van het verbod, die er niet voor terugdeinst even de draak te steken met de emo-oproep van Walter Pauli. Daar tegenover plaats men dan een stuk van Luc De Bauw, secretaris-general van Fed.Ho.R.Ca Vlaanderen, die argumenten aanbrengt die niet alleen De Coninck zopas had weerlegd, maar tevens ontkracht werden door de resultaten in de andere Europese landen waar het rookverbod reeds langer een feit is.

Waardeloos

Belg bezit gemiddeld 159.000 euro, zo kopte De Morgen dit weekend niet alleen haar katern De Financiële Morgen, maar ook op de voorpagina van de krant had de redactie een rood vakje voorzien met daarin die informatie. Non-informatie, kan u gerust stellen.

159.000 euro gemiddeld, dat is immers volgens de krant, 802,5 miljard euro ‘geld’ plus 901 miljard euro onroerend goed, gedeeld door een bevolking van 10,7 miljoen. Als uw vermogen beduidend lager uitkomt, vermeldt de krant er in het artikel nog bij, dan hoeft u zich niet meteen zorgen te maken. De statistieken geven niet aan hoe de rijkdom over de bevolking verdeeld is.

Duh. Double-duh. Lies, damned lies and statistics gaat hier zelfs niet op. Er zit geen enkele waarde in deze bewering. Niets. Nada. Noppes. Het cijfer beantwoordt aan geen enkele realiteit. Om het in perspectief te plaatsen, is deze kop even waardevol als Is prins Laurent dan toch de papa van Clément? (Ja, ik ben dat voorbeeld speciaal voor u gaan zoeken.)

Paul is dead: het belang van tijdgeest

Ze hadden gewoon de tijdgeest mee, dát is het argument waarmee Bart Steenhaut, coördinator van de muziekredactie bij De Morgen, het belang van The Beatles in één pennentrek tracht te minimaliseren. Het opiniestuk dat woensdag 16/09/2009 in De Morgen verscheen, windt er van bij het begin geen doekjes om: Waarom The Beatles overschat zijn. Een bijna interessante titel, en in vroeger tijden zou het zelfs dapper geweest zijn om zich aan zo’n uitspraak te wagen. Vandaag getuigt ze echter hooguit van een gebrek aan inzicht.

Ach, ik ging er vanalles over schrijven. Dat de man gelijk niet door enige voorkennis wordt gehinderd. Dat het toch een klein beetje van belang is om cultuur in een (historische) context te kunnen kaderen. Dat ook Marie-Antoinette slachtoffer was van de tijdgeest. Dat er eigenlijk niet bijster veel gebeurt zonder tijdgeest. Tsja.

(Grappig overigens, dat Steenhaut schrijft: Kortom, time was on their side. Ik vraag mij af of hij weet wat en wie hij citeert.)