Maand: maart 2007

omtrent gisterenavond

Het concert van het Michel Bisceglia Trio viel geheel binnen de verwachtingen. Dat is goed, in die mate het zeer kwaliteitsvol was, maar het is jammer, in die zin dat het weinig verrassend was. In elk geval, de cd is een zeer goede weerspiegeling van het concert. Er is zeer sterk gebleken dat Bisceglia voornamelijk een arrangeur is, en een zeer goede overigens, die weet welke noot hij waar moet leggen om welk effect te bekomen. De jazz is waarschijnlijk minder vrij dan ze hoort, maar dat is een keuze die is gemaakt.

Rackham, achteraf in het Kafee, geeft de indruk daar haaks tegenover te staan –al is die indruk natuurlijk quatsch, gezien het aantal optredens dat de groep ondertussen reeds achter de rug heeft. Ze speelden evenwel zonder Bart Maris (toen ik er was toch), en Teun Verbruggen zat ergens achteraan in het duister weggemoffeld; ik had hem eerst al helemaal niet gezien –wel gehoord natuurlijk. Het licht was interessant voor het publiek, en arguably ook voor de fotograaf, maar daar spreek ik mij pas over uit als ik tijd heb gehad mijn foto’s te bekijken (zo ben ik wel natuurlijk).

Het geluid was voor beide concerten echter niet optimaal, maar ik veronderstel dat veel afhing van de plaats waar u zich bevond. In het geval van Bisceglia is dat begrijpelijk, gezien het om een onversterkt concert ging. Onversterkt, behalve de contrabas van Werner Lauscher dan, maar ik vermoed dat die anders helemaal in het drumgeweld van Marc Lehan zou verdwenen zijn. De piano was soms wat moeilijk hoorbaar, maar we zaten daarvoor dan ook aan de verkeerde kant van de ruimte (die evenwel de goede kant was om foto’s te nemen).

In het geval van Rackham was er vooral sprake van een geluidmassa, waarin maar weinig individuele instrumenten te onderscheiden vielen. Wij zaten toen in het niet-rokersgedeelte van het Kafee, maar toen ik vooraan foto’s ging nemen, hoorde het er niet echt veel beter uit. De composities van Juanita K –waar ik toch redelijk vertrouwd mee ben– kwamen er soms dermate distorted uit dat ze amper herkenbaar waren. Jammer –ik zou ze graag eens in een bescheidener ruimte horen.

—

We zijn dan ook (lang) voor het einde van het concert vertrokken, deels ook al omdat ik nog niks had gegeten, en omdat ik verschrikkelijk zin had om eindelijk nog eens in de Martino te gaan eten. De onglet stond bovendien opnieuw op het (suggestie)menu stond. Bleu, met sla, frietjes, en pepersaus alstublieft. “Het is een schande dat zoiets lekkers bestaat”, antwoordde ik Pascaline, toen ze vroeg of het smaakte. Tot grote hilariteit (en tevredenheid) in de keuken, want ze liet alles vallen om de chef die complimenten over te maken. En serieus, die onglet, dat is een absolute aanrader. Vraag hem bleu, en die saus is eigenlijk helemaal niet nodig (die werd overigens afzonderlijk gebracht, en ik heb ze voornamelijk voor bij de frieten gebruikt).

—

Vanochtend heb ik Rackham nog eens herbeluisterd. Juanita K (hun cd) verdient toch echt wel een beter geluid dan ik gisteren heb gehoord. Het mag niet te afgeborsteld zijn –dat soort muziek is het helemaal niet– maar ik herken toch graag de instrumenten in de brij die op mijn oren wordt losgelaten. En dat perspectief ontbrak –in het stukje concert dat ik gisteren heb gehoord– helemaal.

Maar zet u beide cds maar op uw verlangenlijstje. Ze bedienen twee geheel verschillende moods, en zijn allebei heel goed in hun genre.

Michel Bisceglia Trio, Inner You, Bisceglia Music, o.a. te koop via Jazzlab Series

Rackham, Juanita K, te koop via rackhazm.biz (en ik heb hem ook al in Media Markt gezien)

SOS jazz

SOS Jazz? Net nu jazz weer hot is? Jawel: SOS, al hebben we het hier niet over het noodsignaal, en is jazz wel degelijk hot, zo heeft Jef Neve weer maar eens bewezen. Maar ik loop op de zaken vooruit.

U krijgt maar liefst twee jazztips voor avond, eentje waarvoor u niet dient te betalen, en een andere waarvoor het toch wel een beetje zonde zou zijn als u niet kwam opdagen. En er zijn weer vrijkaarten voor Tuur.

Vanavond kan u niet om de Vooruit heen. Vooreerst is er het concert van het Michel Bisceglia Trio, waarna u kan afzakken naar het Kafee voor een gratis (!) concert van Rackham.

Pianist Michel Bisceglia verdiende zijn strepen reeds in de popwereld als componist en arrangeur voor o.a. Johan Verminnen, Ozark Henry, Hooverphonic en Mauro Pawlowsky; in de jazz kon u hem aan het werk zien met Randy Brecker en Toots Thielemans; én hij is bovendien ook nog componist van klassiek en filmmuziek. Begin deze maand werd de nieuwe CD van zijn trio voorgesteld, Inner You, en het is in die bezetting, en met dat nieuwe werk dat hij nu op tournee gaat in het kader van de Jazzlab Series.

De muziek van Bisceglia is eerder ingetogen, met prachtige, beheerste ballads en een afgemeten piano. Dergelijke intimistische muziek vraagt dan ook om een passende setting. In tegenstelling tot de andere Jazzlab Series concerten, kon dit concert niet doorgaan in de Balzaal, maar is men moeten uitwijken naar de Theaterzaal. Veel te groot, zo hoor ik u al voorzichtig fluisteren, maar hier komt dan ook die SOS op de proppen. In de theaterzaal worden we namelijk vergast op een akoestisch scène-op-scène concert. Zowel publiek als artiesten zullen er op de scène plaatsnemen voor een onversterkt concert. De omstandigheden alleen al maken dit een niet te missen evenement.

Voeg daar evenwel nog eens de schitterende muziek van de nieuwe CD aan toe, die hier al een halve maand op repeat ligt, en de avond kan niet meer stuk. Wij kijken uit naar Out to sea (geschreven met Piet Goddaer), Paisellu miu (Rocco Granata) en The Traveller. Al kan het trio net zo goed standards aan, zoals Parkers Blues for Alice. Hou uw portefeuille maar in de gaten, want voor u het weet hebt u de CD mee naar huis. Wedden?

Let wel, de avond is nog niet gedaan. Na het Bisceglia Trio begeven we ons naar het Kafee, voor het jazz-pop-rock geweld van Rackham. Toine Thys (sax) is net zomin als Teun Verbruggen (drum) vies van een crossover. Deze keer houden ze het minder experimenteel, met duidelijke rockallures met daarin een hoofdrol ook voor gitaar en trompet. Rackham heeft in het Franstalige landsgedeelte en in Brussels een grote schare fans, ook al door hun sterke podiumprésence. Wij zijn alvast zeer te spreken over hun eind vorig jaar verschenen CD Juanita K.

En hier zijn we dan: dat jazz hot is, bewees u zelf door uw talrijke opkomst voor het concert van Pascal Schumacher en Jef Neve, twee zondagen geleden bij Opatuur. U kwam en hoorde dat het goed was, en dat het succes Jef Neve nog steeds niet naar het hoofd is gestegen. Nu zondag kan u bij Opatuur Pierre Van Dormael en Hervé Samb aan het werk zien. Wij verwachten in zwoele Afrikaanse oorden te vertoeven: Van Dormael ontmoette de Senegalees Samb toen hij les gaf in Dakar, en ondertussen heeft Samb een interessant palmares opgebouwd. Ook benieuwd? Stuur dan een mail naar wedstrijd@gentblogt.be, met als onderwerp “Tuur in Afrika”, en wie weet mag u wel gratis binnen, zondag.

Michel Bisceglia Trio
15/03, 20u, Vooruit Theaterzaal, 12 € / 8 €. Ik vul het gat in mijn cultuur, schreef ik eerder. Beter niet missen, is mijn verdict ondertussen.

Rackham
15/03, 22u, Vooruit Kafee, gratis. Yeah!

Pierre Van Dormael en Hervé Samb
18/03, 20u, Opatuur Citadellaan 17, 10 €.

(Deze aankondiging verscheen gisteren ook op Gentblogt.)

collections

(Lang geleden dat we nog eens een meta-post hebben gehad.)

Flickr lanceert collections: een verzameling van verzamelingen, tot 5 levels diep. Klinkt dwaas en overdreven simpel, maar het is wel iets waar ik al lang op zat te wachten.

Zo kan ik nu bijvoorbeeld een collectie aanmaken voor mijn jazz foto’s (vs rock en andere toestanden), daarin een collectie voor de Blue Note Festivals, Jazz in ’t Park, Jong Jazz Talent, en Opatuur, om maar iets te noemen.

Nieuw speelgoed! Nuttig speelgoed!

Fa kruis

Fa kruis

“Euh, wacht papa, dat is geen fa, maar een fa kruis!”

D70, 1000 ISO, 50mm f/1.8 1/30s

Do(Wat vooraf ging:)

“Ik verveel mij!”

“Ewel lees dan wat hé, terwijl ik het eten verder maak.”

(Waarop hij zijn partituren pakt en begint noten te lezen.)

motortime!

De eerste tocht van het nieuwe seizoen zit erop. Het is waarschijnlijk de koudste ochtend van de laatste dagen –mijn vingers zijn er net niet afgevroren– en bovendien besliste de regering net vandaag om zowat overal de snelheid tot 90 km/u te beperken.

Puike maatregel overigens, gezien (1) zo goed of niemand zich eraan hield en (2) er een pak meer files en vertraging was. Toen ik in Gent de autosnelweg richting Brussel opschoof bijvoorbeeld, zag ik dat er voor de afslag naar Gent een file tot voorbij Merelbeke stond, die langzaam maar zeker richting Wetteren uitdijde. Dat kan toch de bedoeling niet zijn.

Maar ik zal u zeggen, koudvuur of niet, het heeft mij verschrikkelijk deugd gedaan, dat motortochtje naar het werk.

homarus 1: minestrone (a soup for al seasons)

Dat ik wild word van soep, weet u onderhand al. Er bestaat geen beter comfort food. Ziek, misselijk, zwakjes, teneergeslagen, of gewoon hongerig, soep is het antwoord op al uw wensen.

Minestrone (de basis, p. xxx) is één van die soepen die ook perfect te drinken zijn als ge een beetje ziek zijt. Het is in feite niet (veel) meer dan een kippenbouillon met stukken grofgehakte groenten in.

Benodigdheden: kippenbouillon, drie reepjes gerookt spek, een ajuin, het wit van één prei, twee stengels bleekselderij, twee wortels, wat knoflook, twee aardappelen, en seizoensgroenten (ik kom er op terug).

Alles begint dus met die bouillon van kip. Daarvoor laat u het karkas van een kip in drie tot vier liter water met wat prei, selder, wortels, een ajuin, en kruiden waaronder wat tijm en laurierblad, een tweetal uur op een zacht vuur pruttelen (nadat u het eerst aan de kook hebt gebracht, en afgeschuimd). Het eigenlijke werk begint pas daarna.

minestrone minestrone

Bak een drietal reepjes gerookt spek in wat boter, en voeg er de (grofgesneden) groenten aan toe: ajuin, preiwit, bleekselder, wortels, knoflook. Laat een minuutje of twee op het vuur staan, en voeg dan twee liter van de bouillon toe. Breng aan de kook en voeg de seizoensgroenten toe.

Seizoensgroenten zijn een beetje uit de mode geweest, met al die geïmporteerde groenten. Maar ze zijn aan een come back begonnen. Als u bijvoorbeeld geabonneerd bent op een biopakket met biologische groenten, die u wekelijks bij uw afhaalpunt ophaalt, dan zitten daar steeds seizoensgroenten bij.

Wij gebruikten deze keer voornamelijk bloemkool en wat sluimererwten, maar u kan er net zo goed princessenbonen, rapen, of broccoli voor gebruiken. Voeg ze –alweer grofgesneden– aan uw soep toe. Als u meer dan één groente gebruikt, let er dan wel op of ze even snel gaar worden. Anders moet u de ene groente iets eerder (of later) in de soep doen.

Vijf minuten voor de soep klaar is voegt u nog snel een brunoise van aardappelen toe. Laat u niet afschrikken, een brunoise is niets meer dan een hoop fijngesneden blokjes groenten. Makkelijk zat, alleen opletten van de vingers met die scherpe messen (u hoeft ook zo snel niet te snijden als de TVkoks).

Klaar (serveer deze soep in soepborden, niet in kommen of tassen). Laat het u smaken.

minestrone

Oh ja. Vaak voegt men aan het begin van de bereiding (vóór de bouillon wordt toegevoegd) nog passata of tomatenpuree toe, en aan het einde durft men ook wel eens een brunoise van tomaat toevoegen. En spaghetti, die u eerst afzonderlijk hebt gekookt, maar zelf ben ik niet zo’n fan van pasta in mijn soep.

(Een gelijkaardig verhaal verscheen gisteren op Gentblogt.)

macon

Macon

Het gaat niet goed met mijn kat. Eind vorig jaar is hij ziek geworden, en gezien hij steeds verschrikkelijk dorst had, dachten we eerst aan diabetes. De dierenarts heeft dat echter tegengesproken, en Macon kreeg een antibioticakuur voorgeschreven. Even, heel even, bracht dat beterschap, maar al gauw ging het weer slechter.

Hij staat wankel op zijn poten, slaagt er met moeite in de trappen op en af te lopen (waardoor we soms zijn excreties uit de traphal moeten weghalen), en kwijnt zienderogen weg. De regio aan zijn heupen, is volledig ingevallen, en als je daar voelt, dan raken je vingers elkaar door zijn lichaam heen. Goed kan dat niet zijn.

Hij klaagt niet, of weinig, en is telkens weer verschrikkelijk gelukkig als we thuiskomen en wat tijd met hem kunnen spenderen. Veel doet hij niet meer, behalve wat wiegen op zijn voorpoten, en spinnen als een naaimachien als ik hem zachtjes –opdat hij niet zou vallen– over zijn kopje streel.

Het wordt tijd voor afscheid, vrees ik. Maar dat besef maakt het er niet makkelijker op.

bloemen

Wie mij eens helemáál wil doen smelten, moet mij bloemen kopen. Tessa en Henri –ten zeerste met dat fenomeen bekend– hadden mij zaterdag een bos tulpen meegebracht naar de Vooruit, waar ik hen zat op te wachten voor de lunch.

Dat doet wel wat, zo’n bos bloemen op u zien afwandelen –in volle Vooruit bovendien. Een serieuze bos overigens, waarmee Henri zijn armen vol had. En waarvoor we achteraf thuis met moeite een vaas voor hebben gevonden waar ze allemaal samen in konden.

Krijgt u ook zo graag bloemen?