Om tien voor tien kwam collega Martini ons kantoor binnengewandeld. “Oh man, I can’t begin to list the things you missed last week.”
Benieuwd kijk ik op. Veel gemist?
“Hell yeah! Let’s see, we had… erm… there was… erm and then that fella… erm.. well nothin’ really. But I bet you had an interestin’ week hangin’ with your head down the loo and all.
(Zie ook deel I, deel II, deel III & deel IV)
De tweede sessie ging iets moeilijker van start. De eerste afspraak moest worden verplaatst, en toen ik mij voor de tweede keer aandiende, stond ik voor een gesloten deur. Door de etalage zag ik evenwel Hettie en Dagmar ijverig een zwaar bestofte winkel poetsen, dus waagde ik mijn kans maar en klopte ik aan. De voorgaande nacht was er een lek ontstaan aan een wasmachine op de eerste verdieping, en daardoor was het plafond op het gelijkvloers onder de druk van het insijpelende water ingestort. Ondertussen was het wel hersteld, maar de winkel zelf zat nog danig onder het stof. Gesloten wegens werkzaamheden.
Tanne was onze afspraak evenwel niet vergeten, maar door de chaos duurde het nog even voor we aan de sessie konden beginnen. (Geen probleem, en dank om de afspraak alsnog te laten doorgaan in deze omstandigheden.) Geen sjabloon deze keer, maar de rest van de draak werd gewoon rond mijn arm getekend. Eerst in een vettig dik zwart potlood, nadien met een marker om de lijnen fijner aan te duiden. Het uur der waarheid, maar Tanne ging uiterst consciëntieus en secuur te werk, en ik zag dat ze de vorm en de kronkeling van de draak volledig door had. Ik had er het volle vertrouwen in.
Vandaag zouden we enkel de outline van het drakenlichaam zetten, en dan volgen er nog twee sessies, eentje voor de schubben en eentje voor het schaduwwerk.
Het deed nog steeds pijn. Wat zeg ik, in de plooi van de arm (de binnenkant van de ellenboog), deed het verschrikkelijk zeer. Meer nog dan de vorige keer, in de buurt van de tepel. Ook alles wat de binnenkant van de arm is (en dus tegen het lichaam ligt), liet zich goed voelen. De buitenkant (van de triceps en biceps) daarentegen, was een fluitje van een cent.
Deze keer duurde het amper twee uur, maar omdat de tekening een veel groter oppervlak besloeg dan de eerste keer, gaf het de indruk dat de pijn –een soort branderig gevoel nu– erger leek dan het was. Geen flammazine, want dat heelt te snel, maar wel bepantol. En voor de rest terug een beetje Tattoo Goo.
Nog twee sessies te gaan.
(Foto’s: Tessa)
De voorbije week is allemaal een beetje vaag. Van dinsdag herinner ik mij zo goed als niks. Ik herinner mij dat ik opstond toen de wekker afliep (om 6u15), de badkamer ben ingelopen, en quasi onmiddellijk terug in bed ben gekropen. Woensdag ging het plots heel wat beter, en donderdag zakte ik weer ineen. Vrijdag ben ik dan toch maar wat pijnstillers beginnen nemen, en gisteren heb ik mij zelfs buitenshuis gewaagd voor Henri zijn eerste ‘optreden’.
Henri is overigens verschrikkelijk lief geweest. Zijn grootouders dropten hem hier elke avond aan de voordeur –op mijn uitdrukkelijke vraag, omdat ik de rust nodig had. Dinsdagavond –ik herinner mij niet veel, maar dit wel– kwam Henri boven met een potje waarin hij druiven had gelegd, en een mandarijn. De druiven waren van de tros gehaald, en de mandarijn gepeld (iets waar hij een hekel aan heeft), en ertussen had hij brokjes chocolade gestrooid. Ik kon er niets van eten, dus heeft hij het na een half uurtje maar zelf opgegeten, maar ik vond het ongelooflijk lief. De ganse week heeft hij van de kleine dingetjes gedaan ‘om zijn papa te verzorgen’.
Ondertussen voorzag mijn (t)huisarts mij van alle mogelijke medicatie om de pijn te bestrijden en de misselijkheid te laten overgaan –de eerste dosis heb ik uitgekotst, en pas vrijdag durfde ik echt de medicamenten te gebruiken.
Het was –zo wordt mij verteld– een combinatie van een beetje vanalles: uitputting, migraine, virale infectie, en daar bovenop die aften en een verkoudheid. ’t Is er ’t seizoen voor, nietwaar.
Na lang twijfelen heb ik dan toch maar een tweede flickr account aangemaakt. De bedoeling is vooral om de concertfotografie van de andere foto’s gescheiden te houden; op (relatief korte) termijn zal ik waarschijnlijk imaginaryJazz rechtstreeks laten doorverwijzen naar de oorspronkelijke flickr account met concertfoto’s. (Op de nieuwe account komen mogelijks ook wel een paar foto’s van Tessa terecht.)
Henri kreeg de eer de nieuwe reeks te openen:
(Leica M6TTL, 50mm summicron, Kodak Professional BW400CN)
0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(concerten vorige maand)
0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(boeken vorige maand)
0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(films vorige maand)