Maand: mei 2005

al testend leert men

Iene-twieë-dreie-testinghe. Eens zien of het de moeite is om mijn flickr account te integreren in dit weblog.

Eigenlijk was/is het de bedoeling om thumbnails door te linken naar tpv, maar voorlopig leiden ze dus naar mijn flickr account (wat voor de foto’s betekent: twee keer uploaden; een keer naar tpv, een tweede keer naar flickr).

Een test, want ik wil nog steeds (binnen afzienbare tijd) overschakelen naar een three column layout, waarin ook thumbnails voor ‘recent gekocht’ en eventuele besprekingen voorkomen.

Wordt vervolgd.

(Over foto’s gesproken: ik ben nogal content over de foto van Vincent Noiret op tpv vandaag. Al hoeft u het, zoals steeds, daar niet noodzakelijk mee eens te zijn.)

maten en gewichten (deel x)

Het was lang gelden. Een (kort) overzichtje van vandaag:

  • Kip kreeg boete voor oversteken straat (Een kip heeft in Californië van de politie een boete van 54 dollar (43 euro) gekregen omdat ze een straat overstak)
  • DENDERMONDE. Dertig maanden cel voor Roemeense inbreker (drie inbraken)
  • AALST. Drie jaar cel voor onverbeterlijke dief (drie diefstallen en een inbraakpoging)
  • AALST. 3.500 euro boete voor dronken aanrijder (drie inzittenden, een echtpaar en hun vierjarige dochtertje, raakten zwaargewond
  • LEBBEKE/AALST. Een jaar rijverbod waarvan de helft met uitstel, drie maanden celstraf en een boete van 2.500 euro (Hij veroorzaakte een ongeval waarbij André D.V. (52) en Peter M. (21) in oktober 2002 het leven lieten)

Het belang van / gebrek aan context:

BRUSSEL. Vrouw werkonbekwaam na verkeersagressie

Een agressieve automobilist heeft zaterdag in Brussel een vrouw in mekaar geslagen. De man kreeg het aan de stok met de automobiliste op de Bergensesteenweg in Anderlecht. De kerel was beginnen schelden waarop de vrouw hem achterna reed. De twee vochten het even later uit. De vrouw kreeg rake klappen en is een maand werkonbekwaam. Ze liet zich echter niet onbetuigd en verkocht de man ook enkele tikken.

boos (follow-up)

Voor de eerste keer in mijn leven heb ik een klachtbrief verstuurd. Het soort dingen waar ze u tijdens de taallessen steeds weer voor trainen: een opstel, een speech, een (klacht)brief. En geheel tot mijn verbazing kreeg ik dezelfde dag (vandaag) reeds antwoord.

Bottom line: Bij uw volgende bezoek aan onze winkel kan u een aankoopcheque ter waarde van 5€ afhalen bij het onthaal. Een geste die ik wel op prijs stel.

Zoals ik echter in mijn brief aan hen vermeldde, is het mij niet om de vijf euro te doen. Ik zal de aankoopcheque zaterdag afhalen, maar in de loop van volgende week geef ik ze via dit weblog weg. Hetzij via een tirage au sort, hetzij via een eenvoudige kwis, ik zie wel.

woord voor woord

Zaterdag (ik heb pas nu tijd gevonden om de krant te lezen) verscheen Platte televisie voor een prijsje in DS, geflankeerd door vijf modellen ter illustratie.

Toen ik op zoek ging naar meer info over een van de modellen (right-click, Search Web for …) kwam ik terecht bij een andere Vlaamse krant. Blijkt dat het artikel (woord voor woord) een maand geleden reeds in Het Volk was gepubliceerd. Inclusief de vijf keer 81 centimeter voorbeelden. Niet dat daar noodzakelijk iets mis mee is (waarschijnlijk worden de meeste lifestyle artikels in meerdere kranten herbruikt), maar in dit geval kon u dus (een maand geleden) maar beter Het Volk gelezen hebben als u mee wou zijn.

PDFkes: DS: 01 02 // HV: 01 02

Het is een beetje een non-bericht, ik weet het, maar het laat me vooral weer beseffen dat een krant tegenwoordig maar een uiterst beperkte meerwaarde heeft. Op een maand tijd is een deel van die informatie (zeker wat betreft plasma en LCD) al voor een gedeelte achterhaald, dus wil je gedegen en in-depth informatie, dan ga je beter op het internet op zoek, of begeef je je naar een speciaalzaak. Anderzijds zijn waarschijnlijk heel wat consumenten op zoek naar een beetje overzicht, en dat vind je dan weer wel terug in zo’n artikels.

Gevaarlijk is dan weer een zinnetje als maar tegenwoordig worden de toestellen steeds meer betaalbaar, gezien van de vijf besproken toestellen er vier ongeveer 2.800 EUR kosten (het vijfde ts 1.699 en 1.999), en er als ‘koopje’ dit wordt meegegeven: LCD-televsies heb je al van 550 euro (51 centimeter); voor een plasmascherm van 94 centimeter betaal je minstens 2.000 euro. (BTW de spelfout televsies staat in beide kranten.)

Een snelle search bij pakweg Vanden Borre leert ons dat we reeds een klassiek (CRT) toestel het onze kunnen noemen vanaf 139 EUR (met een maximumprijs van 899 EUR); voor 259 EUR is er reeds een 70cm 4/3, voor 311 EUR hebben we een 70cm 16/9. Een superscreen televisie (CRT) is er reeds vanaf 499 EUR voor een 82cm 16/9 (max 999 EUR, zelfde grootte). Plasma of LCD begint pas bij 399 voor een 51cm TFT, of 499 voor een 35cm LCD. De eerste plasma vinden we terug bij 1.799 EUR, al heb je dan wel meteen een 106cm. Voor datzelfde bedrag kan u wel een dikke 200 keer naar de cinema.

(De duurste, vraagt u? Bij VdB is dat een 155cm plasma van Sony, de KE-P61MRX1, waarvoor u welgeteld 21.499 EUR mag neertellen.)

Of de prijzen voor plasma en LCD daarmee betaalbaarder worden, durf ik, zeker in het licht van prijzen van de CRTs, betwijfelen. Hoewel, in tijden waar men makkelijk 150+ EUR voor een jeans of 50 EUR voor een t-shirt uit de portefeuille tovert…

music server

Nu komt het wel heel dichtbij: Cambridge Audio hebben op hun website de informatie over hun eerste Music Server vrijgegeven. De 640H (ik neem aan dat de H staat voor Hard Disk) krijgt een plaatsje in de gelauwerde Azur reeks.

Op papier ziet het er alvast zeer goed uit:

– Rip your entire music collection to the 160GB hard drive
– Burn content to CD-R/CD-RW
– Share and stream music from your PC or Mac
– Wireless capability to effortlessly create a multi-room hi-fi system
– Simple on-screen user interface
– and… An audiophile quality CD player

Audiophile betekent in dit geval een Wolfson WM8740 24/192kHz DAC. Er zitten connecties op voor muis, toetsenbord en scherm, drie USB poorten, je kan twee of meer 640H’s met elkaar verbinden om meer HD space te verkrijgen (er is voorzien dat je zo’n 3000 ongecomprimeerde muziekbestanden op 160 GB krijgt), én je kan de Music Server via ethernet of wireless met je computer verbinden. Of je bvb iTunes kan gebruiken om de 640H te sturen, weet ik (nog) niet. In elk geval claimen ze bij Cambridge Audio over een zeer eenvoudig navigatiesysteem te beschikken, via de LCD op het toestel of via OSD op de TV. Zoals ze zelf zeggen in hun forum:

I’m pleased to say that the 640H features a GUI (Graphical User Interface) which means you can see exactly what’s going on through your TV (or plasma / LCD). We’ve developed this in-house and it’s extremely easy to operate. Even the marketing department can use it!

Cmabridge Audio Azur 640H - back

Netwerkverbinding betekent ook dat je de track info en artwork vanop het Internet kan downloaden, en via het toestel krijg je ook toegang tot Internet Radio.

Als nu de prijs nog meezit…

opties

Sinds iets voor negen vanochtend tot ongeveer een half uur geleden, heb ik vandaag geen seconde binnen doorgebracht (een paar winkels niet te nauw genomen). Ontbijten bij Bloch, een e-mailadres gaan halen bij de fnac (om een klacht naar toe te sturen), op het gemak de Veldstraat door, middagmaal op het terras bij de Sarabande, een ijsje in de Kortedagsteeg, naast Romain op het terras van de Marimain in de Walpoortstraat, Bal in de Straat hier om de hoek. Een zongevulde dag.

Zonder het te weten, heb ik i.’s raad opgevolgd: in het naar huis komen, zijn we in de Koningin Elizabethlaan (aan het station) in de Limerick binnengestapt. “Goh, ik ben op zoek naar dat boek van dingske, Koebla, dacht ik, maar ik ben de naam kwijt. En iets Frans, niet te moeilijk van taal, ik heb Grangé al gelezen, en dat lag me wel, maar ook Claudel. Tsja, zoiets hé.” En even later stond ik terug buiten met Bart Koubaa’s Lucht, en Un long dimanche de fiançailles van Sébastien Japrisot (nee, ik heb de film nog niet gezien). Daarmee weet ik meteen waar ik in het vervolg mijn boeken ga halen.

(Voor strips meed ik sowieso al de fnac, die komen in 90% van De Poort. Waar ik vandaag de box met de eerste twee delen van The Complete Peanuts heb meegebracht.)

Hoewel ik altijd al tevreden ben geweest over het departement ‘Klassiek’ in de fnac, ben ik nu nieuwsgierig geworden naar de eventuele alternatieven. Vandaar: weet er iemand waar je klassieke CDs kan vinden in het Gentse? En jazz? Ik weet dat er in Antwerpen een zeer goede jazzwinkel is, maar in Gent? Iemand?

boos

Ik ben het stille type klant, zo een waar u zal zelden van zal horen. Is uw service naar behoren, dan verkondig ik met veel plezier aan iedereen die het wilt horen, dat u een goede zaak hebt. Ik ben bereid een paar slordigheden te slikken, maar als het te ver gaat, maar pak ik mijn biezen en verspreid ik met minstens evenveel geestdrift mijn nieuwe overtuiging.

Momenteel gaat het die laatste richting uit met de fnac. Nu moet u weten, ik ben al lid van de fnac, sinds het jaar dat de vestiging in Gent er is gekomen. Niet alleen ben ik al zo lang lid, ik geef er sindsdien ook elke week een meer dan behoorlijke som geld uit aan boeken en CDs (waar ik eigenlijk liever niet over nadenk).

Een tijdje geleden was ik wat verbolgen over het feit dat ik plots het tramticket waarmee ik naar het centrum gekomen was, moest voorleggen indien ik nog aanspraak wou maken op een gratis ticket van de fnac voor mijn terugreis. Maar goed, waarschijnlijk waren er misbruiken geweest, en ze moeten het toch op een of andere manier onder controle zien te houden. Mantel der liefde.

Vorige week diende ik mijn lidmaatschap van de fnac te hernieuwen. Geen probleem aan de balie, integendeel, ze ontvangen met graagte mijn 10 EUR voor de hernieuwing (waar ik een veelvoud van recupereer op die drie jaar), en hop, mijn nieuwe kaart wordt wordt ter plekke bedrukt en is klaar voor gebruik. Bij het buitengaan neem ik nog gauw de Zone 09 mee om in de Vooruit door te nemen.

En wat zie ik, over de helft van pagina 30 uitgesmeerd?

Word nu lid van de fnac tegen halve prijs. Scheur deze advertentie uit en geef ze af aan het onthaal van Fnac Gent van 18 tot en met 27 mei 2005. Geldig voor nieuwe leden en herinschrijvingen, niet cumuleerbaar met andere inschrijvingsvoorwaarden.

Dat was op 21 mei. Goh, dacht ik nog, daar hadden ze mij ook van mogen verwittigen, aan de balie. Ik zal volgende week eens van mij laten horen. Onwrikbaar. De juffrouw aan de balie had de vriendelijkheid de verantwoordelijke daar even over op te bellen. To no avail. “U had die bon maar eerder bij u moeten hebben.”

We spreken over 5 EUR. Dat moet zowat 0,1% van mijn jaarlijkse boeken-en-CDbudget zijn. Ik denk er sterk aan de fnac voortaan links te laten liggen.

geen ontkomen aan

Eigenlijk had ik het gisterenavond al beslist. Hoewel: toen ik gisteren op het werk vertrok, was er een probleem met de garagepoort. Geblokkeerd. Geen beweging in te krijgen: met man en macht was eraan gesleurd, maar het ding gaf geen krimp. De firma die instond voor het onderhoud van het gebouw werd gecontacteerd, maar een technieker zou ten vroegste om 18u zijn opwachting maken. Gelukkig was ik met de trein.

(Al was dat ’s ochtends ook wel weer een spel geweest, gezien de trein maar liefst 15 minuten vertraging had opgelopen. Een aantal reizigers had ervoor geopteerd ‘over te lopen’ naar de 7u15 die tot Zaventem ging, maar een harde kern bleef koppig staan. Toen de trein eindelijk het station binnenrolde, was het perron overspoeld door een groot deel van de meute van de 7u22 –hoewel hún trein uitzonderlijk vanop een ander spoor werd bediend.)

Gezien het voorspelde goede weer en de perikelen ’s morgens, had ik al half besloten de volgende dag (vandaag dus) met de motor te gaan. Maar hoe zat het met de poort op het werk? Ik had geen zin om in Brussel aan te komen en dan opnieuw huiswaarts te moeten keren, omdat ik de motor niet in de garage kan binnenrijden. Hem in Brussel op straat achterlaten was geen optie.

De poort bleek vanochtend half open, en op het gelijkvloers trof ik een bericht dat ze geopend bleef tot 16u30; dan ging ze onherroepelijk dicht tot na het weekend. Maandag zou ze hersteld zijn, klonk het vol overtuiging.

Terug thuis (de tweede keer gingen de Brusselse tunnels al veel vlotter, dankuwel) parkeerde ik de motor op het inmiddels twee meter brede voetpad, deels voor de deur van de buurman, in afwachting dat ik de poort had geopend om de motor achteruit in de garage binnen te kunnen duwen. Ik had net de poort opengeduwd toen een wat oudere mevrouw (ergens in de 70), geleund op een wandelstok, mijn motor naderde. Ik bereide me al voor op een litanie, dat het niet kon, die motor zomaar op het voetpad, dat de mensen niet konden passeren. Ze knikte me toe, terwijl ze de motor monsterde.

“Proficiat meneer, dat is een schoon machien.”

– Euh, herpakte ik mij, dank u wel. Heel plezant nu, met dat warme weer.

“Ik ben niet zo zot van die bendemotors” ging ze verder (ze bedoelde harleys, etc), “maar die van u is iets gans anders. Sierlijk, heel fijn –u bent ook heel fijn hé, meneer,” voegde ze er guitig aan toe. “Dat gaat goed tesamen.”

uitgelezen (bis)

Deze keer was ik voorbereid: van de drie boeken die werden besproken, had ik er twee gelezen. De schaduw van de wind (Carlos Ruiz Zafon) met veel plezier, Los (Tom Naegels) was een waste of time (zie ook boeken 200503). Het derde, How I live now (Meg Rosoff) komt op mijn wish list.

Het panel was het niet met mij eens. Met panel bedoel ik dan Jos Geysels, die daar als self sustained eminence grise de clichés bevestigde die ik bij de vorige editie reeds had vermoed.

De schaduw van de wind kon zijn goedkeuring niet wegdragen: hij vergeleek het met de hype rond de Da Vinci Code, ook al een boek dat hij, intellectueel zijnde, maar meteen onvoorwaardelijk naar de prullenbak verwees. De parallellen waren vanzelfsprekend: beide boeken nemen het niet zo nauw met de werkelijkheid, en ze spelen zich af rond een gegeven in het verleden. (Waarmee hij meteen 85% van de fictieliteratuur heeft getypeerd.)

Je mag er niet te veel bij nadenken, want dan zou je pas echt ontdekken hoe slecht het boek eigenlijk wel was. Het was trouwens obvious dat het boek geschreven was door een scenarioschrijver, zo was zijn commentaar. Hij alludeerde niet op de wel zeer visuele en gedetailleerde stijl van Zafon, maar bedoelde dat de hoofdstukken zeer kort waren gehouden, met aan het einde telkens een cliffhanger. Rrrrrright.

Tsja, het was vooral duidelijk merkbaar dat het boek té toegankelijk was voor de linksdenkende intelligentsia. Nee, dan lag Los hen heel wat beter. Het lijkt wel het mea culpa van links. Al hun twijfels over hun breeddenkendheid komen erin aan bod, alle losse situaties werden gebundeld in een manifeste en collectieve bevestiging van ‘ik kan slecht denken over de islam zonder daarom racistisch te zijn’. De Salonfähigkeit droop ervan af.

Mag ik even mijn tevredenheid uitdrukken over de aanwezigheid van Bent Van Looy? Bent, voor wie hem niet kent, is frontman van Das Pop, blijkt een fervent lezer, en was pas redelijk laat voor deze Uitgelezen uitgenodigd. Zijn kijk op de boeken was verfrissend. Zijn visies sloten daarom niet meteen bij de mijne aan, maar waren los van enige pretentie. Daar zat duidelijk een persoon die in het lezen plezier schept. (Geysels trachtte vol ijver –maar vruchteloos– zijn inbreng met een superieure glimlach te pareren.)

Ook zeer goed was Wim Willaert, acteur en muzikant (De Dolfijntjes, FES), die twee gedichten (waarvan één vertaling) van Lanoye op muziek had gezet. Grandioos.

Nog even de tips van het panel:

  • Phara de Aguirre: Het boek der omhelzingen (Eduardo Galeano)
  • Bent Van Looy: De Walgvogel (Jan Wolkers)
  • Anna Luyten: “Laat alle deuren op een kier” (verzameld werk van Leonard Nolens)
  • Jos Geysels: Empire Falls (Richard Russo)

En dan sluiten we af met goed nieuws: volgend seizoen gaat Uitgelezen gewoon door (vanaf oktober).