Deze keer was ik voorbereid: van de drie boeken die werden besproken, had ik er twee gelezen. De schaduw van de wind (Carlos Ruiz Zafon) met veel plezier, Los (Tom Naegels) was een waste of time (zie ook boeken 200503). Het derde, How I live now (Meg Rosoff) komt op mijn wish list.
Het panel was het niet met mij eens. Met panel bedoel ik dan Jos Geysels, die daar als self sustained eminence grise de clichés bevestigde die ik bij de vorige editie reeds had vermoed.
De schaduw van de wind kon zijn goedkeuring niet wegdragen: hij vergeleek het met de hype rond de Da Vinci Code, ook al een boek dat hij, intellectueel zijnde, maar meteen onvoorwaardelijk naar de prullenbak verwees. De parallellen waren vanzelfsprekend: beide boeken nemen het niet zo nauw met de werkelijkheid, en ze spelen zich af rond een gegeven in het verleden. (Waarmee hij meteen 85% van de fictieliteratuur heeft getypeerd.)
Je mag er niet te veel bij nadenken, want dan zou je pas echt ontdekken hoe slecht het boek eigenlijk wel was. Het was trouwens obvious dat het boek geschreven was door een scenarioschrijver, zo was zijn commentaar. Hij alludeerde niet op de wel zeer visuele en gedetailleerde stijl van Zafon, maar bedoelde dat de hoofdstukken zeer kort waren gehouden, met aan het einde telkens een cliffhanger. Rrrrrright.
Tsja, het was vooral duidelijk merkbaar dat het boek té toegankelijk was voor de linksdenkende intelligentsia. Nee, dan lag Los hen heel wat beter. Het lijkt wel het mea culpa van links. Al hun twijfels over hun breeddenkendheid komen erin aan bod, alle losse situaties werden gebundeld in een manifeste en collectieve bevestiging van ‘ik kan slecht denken over de islam zonder daarom racistisch te zijn’. De Salonfähigkeit droop ervan af.
Mag ik even mijn tevredenheid uitdrukken over de aanwezigheid van Bent Van Looy? Bent, voor wie hem niet kent, is frontman van Das Pop, blijkt een fervent lezer, en was pas redelijk laat voor deze Uitgelezen uitgenodigd. Zijn kijk op de boeken was verfrissend. Zijn visies sloten daarom niet meteen bij de mijne aan, maar waren los van enige pretentie. Daar zat duidelijk een persoon die in het lezen plezier schept. (Geysels trachtte vol ijver –maar vruchteloos– zijn inbreng met een superieure glimlach te pareren.)
Ook zeer goed was Wim Willaert, acteur en muzikant (De Dolfijntjes, FES), die twee gedichten (waarvan één vertaling) van Lanoye op muziek had gezet. Grandioos.
Nog even de tips van het panel:
- Phara de Aguirre: Het boek der omhelzingen (Eduardo Galeano)
- Bent Van Looy: De Walgvogel (Jan Wolkers)
- Anna Luyten: “Laat alle deuren op een kier” (verzameld werk van Leonard Nolens)
- Jos Geysels: Empire Falls (Richard Russo)
En dan sluiten we af met goed nieuws: volgend seizoen gaat Uitgelezen gewoon door (vanaf oktober).