Categorie: muziek

We gaan er met de grove borstel door. Te onthouden: Fragile (binnenkort is Michael Moore te horen in Vooruit); Starbound; Conto; Rhythm Sphere; Electrifying Sounds Of The Paul Jeffrey Quintet; Franz Liszt “Un Portrait”; Le Dernier Tango à Paris; La Compañera; Folk Songs; Panthalassa: The Music Of Miles Davis 1969-1974. Dat laatste ook al omdat het de puristen wreed op de zenuwen zal werken.

144. Fragile / Michael Moore / 2008 / ***
     Ik heb deze cd al een tijdje, en ik heb er al flink wat naar geluisterd, maar ik ben er nog altijd niet geheel uit. Het feit dat ik er naar terug blijf grijpen, zal ook wel wat willen zeggen, waarschijnlijk. Ik schort mijn oordeel op tot ik hem live in Vooruit heb gezien. Is naar verluidt het grote voorbeeld van Joachim Badenhorst.
145. Starbound / Robin Verheyen / 2009 / ***
     In sommige media merken ze aan deze cd dat Robin Verheyen op zijn return zou zijn. Het enige wat ik merk is dat hij veel sopraansax gebruikt, en dat zijn muziek –op deze cd– een beetje toegankelijker lijkt. Minder avontuurlijk en vooruitstrevend dan het vorige werk dus, maar hij mag ook wel eens een rustpunt inlassen zeker?
146. Catharsis / Roelofs2 Lauscher 3 / 2009 / **(*)
     Kijk zo’n cd’s zijn moeilijk te bespreken: het vakwerk en de professionaliteit druipt ervan af, het klinkt goed, het laat zich makkelijk beluisteren, maar… het valt niet op. Het is schitterende achtergrondmuziek, tijdens het werk, tijdens een diner, terwijl u een boek leest, maar u spitst er de oren niet van. Moeilijk zonder blazer(s), zal u zeggen, maar dan moet u dringend maar eens naar Vijay Ivers Historicity luisteren.
147. Conto / Bansuri Collectif / 2009 / **(*)
     Bansuri Collectif speelde tijdens het Jong Jazz Talent in juli, en brengt een sound die kenmerkend is voor de jonge jazz tegewoordig: een slepende gitaar, een half flitsende (maar iets te ingehouden –Barbieri wil er precies in doorbreken, maar hij mag niet) sax, en niet te opdringerig maar we degelijk aanwezig drumwerk. Beduidend avontuurlijker dan Catharsis hierboven; beloftevol, maar er is nog werk aan.
148. Hilfe Kommt / Dez Mona / 2009 / **
     Pfff. Wat een ontgoocheling. Veel te afgelikt; de alarmerend ijle sound van weleer heeft plaats gemaakt voor een dunne, veel te zuivere klank waarin veel minder passie te horen is. Het zal live wel beter zijn, hoop ik.
149. Life On Earh / Tiny Vipers / 2009 / **(*)
     Oeh, die stem. Tiny Vipers komt uit ergens de buurten van Seattle, en past perfect in het folkachtige muziekgenre zoals M. Ward, Feist, Andrew Bird enzovoort
150. Rhythm Sphere / Eric Legnini / 1995 / ***
     Verrassende cd; ik krijg hem via-via-via, en liet mij graag overdonderen door The Sorcerer en de title track Rhythm Sphere. Blijft niettemin heel mainstream (ondanks –of juist door– Joe Lovano), en nauwkeurig –waarmee ik bedoel dat het vaak iets weg heeft van een recital ipv een stuk jazz.
151. Played / 1000 / 2009 / **(*)
     Mainstream of afgeliktheid zijn hier wel niet van toepassing als omschrijving. Deze muziakten wentelen zich en buitelen over elkaar heen op zoek naar spanningsvelden en harmonieën. U wou toch avontuur? Not for the faint of heart.
152. Promo CD / Bart Maris / 2009 / ***
     Kopen. Deze cd kost vijf euro, en u krijgt er een staalkaart van ’s mans kunnen mee in huis. Ik ga er geen woorden aan vuil maken.
153. Electrifying Sounds Of The Paul Jeffrey Quintet / Paul Jeffrey / 1968 / ***
     De hoes alleen al. En welk een fantastische sound, welk een sax. Als muziek zich niet door (opname)techniek laat dicteren, dan krijgen we dergelijk schitterende resultaten. Ik zat gelijk in een jazzkroeg.
154. The Jason Parker Quartet / Jason Parker Quartet / 2007 / **
155. Live @ Jazz TV / Jason Parker Quartet / 2009 / **
156. No More, No Less / Jason Parker Quartet / 2009 / **
     Mja. Een gegeven paard kijkt men niet in de bek?
157. Franz Liszt “Un Portrait” / Guillaume Coppola / 2009 / ***
     Gelanceerd in 2007 wordt Coppola ondertussen al genoemd en geroemd als de toekomst van de piano in Frankrijk. Move over Alexandre Tharaud? Op deze debuutcd is alvast het betere vingerwerk te horen.
158. Edvard Grieg: Cello Sonata, Lyric Pieces / Emmanuelle Bertrand, Pascal Amoyel / 2008 / **(*)
     Mooie, heel delicate versie van Griegs cello sonata. Bevat ook de opzwepende Troldtog (March of the Trolls), en een paar lyrische werken. Zeer ingehouden en gedisciplineerd.
159. Johannes Brahms: Clarinet Sonatas / Georges Pludermacher, Michel Portal / 1996 / **
     Gelijk een tang op een varken. Pludermacher speelt met emotie, Portal speelt afgemeten droog en schijnbaar zonder gevoel. Ik weet weer waarom ik zoveel naar jazz luister.
160. La Compañera / Henri Texier Quartet / 1983 / LP CARA 005 / ***
     De eerste samenwerking tussen Texier en Sclavis, en tevens zijn eerste plaat als group leader. Bevat reeds typerende elementen voor wat later in het trio Romano-Sclavis-Texier zal terugkeren. Zéér ritmisch.
161. Folk Songs / Charlie Haden, Jan Garbarek & Egberto Gismonti / 1981 / LP ECM 1170 2301 170 / **(*)
     Haden zat toen in een overgangsfase, zo wordt gefluisterd, en deze plaat werd op het einde daarvan gemaakt. Wie op zoek is naar jazz pur sang, komt bedrogen uit; deze plaat bevat muziek die, trouw aan de naam meer bij folk en wereldmuziek aanleunt. Ik hoor het graag –het is rustig en achtergrondelijk– maar de meningen zijn verdeeld. Dit soort muziek, met etnische invloeden, is overigens weer helemaal in tegenwoordig.
162. Panthalassa: The Music Of Miles Davis 1969-1974 / Bill Laswell / 1998 / LP CK67909 / ***
     Oei. Ai. Wat kan ik zeggen. Bill Laswell, de man die een jaar of twee geleden op Middelheim twee luidsprekertorens op het podium voorzag ter versterking van zijn basgitaren (ik heb ervoor gestaan op het podium, en de luchtverplaatsing was indrukwekkend), houdt zich bezig met de interpretatie van het fusionwerk van Miles Davis. Vertrekkende van de masters gaat de man mixen en verschuiven, en dat levert op zijn minst een interessante interpretatie op. Voor fans, verzamelaars, en liefhebbers van acid (jazz) toestanden en/of Bill Laswell.
163. Le Dernier Tango à Paris / Gato Barbieri / 1972 / LP Stereo UAS 29440-U / ***(*)
     Inderdaad, Gato Barbieri heeft de soundtrack voor de legendarische film van Bertolucci. Maria Schneider zou achteraf nooit meer dezelfde zijn, maar deze muziek is alvast fantastisch (cfr de trailer op youtube).

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

Te zot voor woorden: ik zie dat de teller voor dit jaar al op 143 staat. Honderddrieënveertig nieuwe albums in mijn collectie (albums, want ik mag niet langer cd’s zeggen sinds ik ook opnieuw lp’s beluister). Op 31 oktober waren er 304 dagen in het jaar, dus dat betekent één album per twee dagen. Juist, ja.

Dat betekent dus ook dat het weinig zin heeft om diepgravende recensies te schrijven over die muziek, maar tevens dat er een paar albums zijn die duidelijk boven de rest uitstak. Waltz for Debby (Bill Evans); At This Time (Trio 3); Historicity (Vijay Iver); These Are The Vistas (The Bad Plus); Chapter Three: Viva Emiliano Zapata (Gato Barbieri): het zijn niet alleen stuk voor stuk meesterwerkjes, maar ze worden herhaaldelijk afgespeeld én blijven in mijn hoofd nazinderen. Ze worden héél erg dicht op de hielen gezeten door Brewster’s Rooster (John Surman); Stone In The Water (Stefano Bollani); On Broadway, Vol. 5 (Paul Motian); Fusion & Thesis (Jimmy Giuffre 3); Different But The Same (David Liebman & Ellery Eskelin).

Bijna al de rest is goed tot fantastisch –behalve die twee die mij helemaal niet konden bekoren: Lungs (Florence & The Machine); Echos, Arches & Eras (Huntsville).

Aanraders: wie het graag wat avontuurlijker en energieker heeft, zal Historicity (Vijay Iver) en These Are The Vistas (The Bad Plus) op prijs stellen (of Chapter Three: Viva Emiliano Zapata (Gato Barbieri) maar dan op een geheel andere manier); wie liever gemoedelijker jazz beluistert haalt Waltz for Debby (Bill Evans) en Stone In The Water (Stefano Bollani) in huis (of Brewster’s Rooster (John Surman).

Veel luisterplezier.

121. Lungs / Florence & The Machine / 2009 / *(*)
122. Fenix / Gato Barbieri / 1971 / ***
123. Miles & Monk at Newport / Miles Davis & Thelonious Monk / 1955 / ***
124. Workin’ with the Miles Davis Quartet / Miles Davis / 1595 / ***
125. Waltz for Debby / Bill Evans / 1961 / ***(*)
126. Big Picture / Trio M / 2007 / ***
127. Echos, Arches & Eras / Huntsville / 2008 / *(*)
128. Fragile / Michael Moore / 2008 / **
129. On Broadway, Vol. 5 / Paul Motian / 2009 / ***
130. At This Time / Trio 3 / 2009 / ***
131. Tati / Enrico Rava / 2007 / **(*)
132. Brewster’s Rooster / John Surman / 2009 / ***
133. Stone In The Water / Stefano Bollani / 2009 / ***
134. Historicity / Vijay Iver / 2009 / ***(*)
135. Moon Dreams / Dutch Jazz Orchestra / 2008 / ***
136. Chapter Two: Hasta Siempre / Gato Barbieri / 1973 / ***
137. Chapter Three: Viva Emiliano Zapata / Gato Barbieri / 1974 / ***
138. These Are The Vistas / The Bad Plus / 2003 / ***(*)
139. Folk Art / Joe Lovano / 2009 / ***
140. Black Pearls / John Coltrane / 1958 / ***
141. Fusion / Jimmy Giuffre 3 / 1961 / ***
142. Thesis / Jimmy Giuffre 3 / 1961 / ***
143. Different But The Same / David Liebman & Ellery Eskelin / 2005 / ***

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

Naar drie van de cd’s die ik vorige maand heb verworven, heb ik nog niet eens kunnen luisteren. Een roedel nieuwe cd’s en lp’s liggen ondertussen al op mij te wachten, wat betekent dat er voorlopig alvast een aankoopstop wordt ingelast. (Euh, na deze week toch. Denk ik.) Vorige maand ben ik ook begonnen met opnieuw lp’s in huis te halen, en als ik dan de digitale met de analoge opnames vergelijk, dan zit er toch wel een pak meer karakter in die oude methode –en nee, dan heb ik het niet over het gepiep en gekraak.

Na Middelheim had ik verschrikkelijke spijt dat ik niks van Rudresh Mahanthappa had aangeschaft, maar kijk daar kwam alras hulp van Tony Verstraete, die een heleboel interessant materiaal in zijn recent opgerichte Online Music Store Instantjazz heeft zitten. Mauger kwam mijn richting uit, alsook Dominic Duval & Jimmy Halperin en Darcy James Argue’s Secret Society. Om eens te proberen, zei Tony, terwijl hij de cd’s in mijn handen stopte en weigerde daar geld voor te ontvangen. “Ge hebt die niet besteld hé”, was zijn uitleg. “Maar ik denk dat het wel uw ding zal zijn.” Oei, schrok ik nog, want ik heb daar boek– en stripverhaalgewijs niet zo’n beste ervaring mee. Maar Tony kreeg gelijk: beide cd’s zijn absoluut mijn ding, en sinds Elliott Sharps Sharp? Monk? Sharp! Monk! ben ik helemaal te vinden voor Monk interpretaties. Instantjazz is overigens een verademing in deze tijden van crisis, niet alleen voor de redelijke prijzen, maar ook voor de service. Aanrader.

September is meteen ook de maand waarin ik de Argentijnse saxofonist Gato Barbieri eindelijk hebt ontdekt. Door sommigen omschreven als een kruising tussen John Coltrane en Albert Ayler, produceert deze muzikant een heel typerend geweldadig soort geluid op zijn tenor saxofoon, dat mij heel goed ligt. Barbieri –wiens naam een paar keer is gevallen tijdens de jurering voor het Jong Jazz Talent in juli– is vooral bekend geworden door zijn soundtrack voor Bertolucci’s Last Tango in Paris, een film uit 1972 met Marlon Brando en de twintigjarige Maria Schneider, een film die op zijn beurt grote bekendheid geniet mede door een scène waarin nogal kwistig met boter wordt omgesprongen. (Een scène bedacht door Brando, zo laat ze optekenen.) Verwar deze Maria Schneider overigens niet met die Marie Schneider. Edoch, Gato Barbieri. De man leeft nog, al maakt hij volgens wikipedia dezer dagen iets wat vooral op smooth jazz gelijkt, en dus niet echt meer in verhouding staat tot zijn vroegere werk. Misschien zien we hem nog wel op eens Gent Jazz (of Middelheim) verschijnen?

105. The Modern Jazz Quartet / The Modern Jazz Quartet / 1957 / LP Atlantic SD 1265 / **(*)
     MJQ heeft bij vele liefhebbers een slechte reputatie. Waarlijk, ook deze lp bestaat uit zeer genietbare achtergondjazz die misschien een tikkeltje avontuurlijker mocht zijn, maar als introductie tot jazz kan u hiermee moeilijk verkeerd gaan.
106. Sonny Rollins, Vol. 1 / Sonny Rollins / 1956 / Blue Note BLP-1542/BST-81542 / **
     Slechte lp. En dan heb ik het over de fysieke toestand van de plaat, want ze is waarschijnlijk iets te grijs gedraaid. Vol. 1 valt zo ergens tussen Saxophone Colossus en Vol. 2 in.
107. Miles in the Sky / Miles Davis / 1968 / CBS 85548 / ***
     Naast Miles zelf spelen hier ook Wayne Shorter, Herbie Hancock en George Benson, diezelfde gitarist inderdaad die vaten zoetsappigheid over Gent Jazz uitstortte in juli. De plaat bevindt zich op de overgang naar de grotere fusion invloeden.
108. Soultrane / John Coltrane / 1958 / Prestige LP OJC-021 (P-7142) / ***
     Die had ik nog niet op cd (en nu dus nog steeds niet). Soultrane is één van Coltranes eigen favoriete albums. We were doing a session and we were hung for a tune and I said, “Trane, why don’t you think up some old standard?” He said, “OK I got it.[“]…and they played “Russian Lullaby” at a real fast tempo. At the end I asked, “Trane, what was the name of that tune?” And he said, “Rushin’ Lullaby.” I cracked up.
109. Paul Bley/NHØP / Paul Bley & Niels-Henning Ørsted Pedersen / 1973 / SteepleChase Records SCS-1005 / ***
     Heel toegankelijke en mooie plaat (ook beschikbaar op cd), waarop beide muzikanten elkaar uitzonderlijk complementeren.
110. Chapter Four: Alive In New York / Gato Barbieri / 1975 / ABC Records ASD-9303 / ***(*)
     Nog goed dat ik een deftige naald en een lichte pick-up arm heb, of ik had deze plaat ondertussen al grijsgedraaid. Alles klopt, op deze plaat, vol muzikanten waarvan ik nog nooit had gehoord. Van de zeurende sax tot de korte parlando passages.
111. I Giganti Del Jazz Vol. 6 / Gato Barbieri, Don Cherry, Albert Ayler, John Handy / datum ongekend / **
     Compilatie album uit de Giganti Del Jazz reeks, dat zo’n 100 albums telt. Goed samengesteld, de werken passen heel erg goed bijeen.
112. Yesterdays / Gato Barbieri / 1974 / ***
     Iets vermoeiender dan Chapter Four: Alive In New York, maar blijft een uitstekend album. Naar deze muziek moet je luisteren (klemtoon op moet én op luisteren); ze eist gewoon de aandacht op tot uw oren gaan tuiten.
113. Kinsmen / Rudresh Mahanthappa / 2008 / ***
     Indische invloeden (duh) maar dan zonder dat het een gimmick of storend wordt. Het perfecte voorbeeld van hoe men etnische invloeden best binnenbrengt in (westerse) muziek. Ganesha heeft hij op Middelheim gespeeld, dacht ik; het is in elk geval een heel herkenbaar nummer. Hij speelde toen zijn altsax vaak in het lagere register zodat hij de warmte van een tenor toont.
114. The Beautiful Enabler / Mauger / 2008 / ***
     Maugus is alweer Mahanthappa, deze keer samen met Mark Dresser en Gerry Hemingway (bekend van het Anthony Braxton Quartet). Vraagt iets meer van de luisteraar dan Kinsmen, maar die luisteraar krijgt dan weer heel wat terug.
115. Monk Dreams / Dominic Duval & Jimmy Halperin / 2009 / **
     Allesbehalve uitdagend is deze Monk Dreams, dat het vooral moet hebben van de nette harmonieën uit Monks oeuvre. Duval en Halperin hadden eerder al Monkinus uitgebracht, en dit album zou in het verlengde daarvan moeten liggen. Ze zijn nagenoeg op hetzelfde moment opgenomen, dacht ik ergens gelezen te hebben. Heel heldere klank, en vergeet vooral niet dat dit interpretaties zijn.
116. Infernal Machines / Darcy James Argue’s Secret Society / 2009 / ***
     Hola! Wat een naam. Darcy James Argue is een Canadees die naar de Verenigde Staten (hij woont momenteer in Brooklyn) verhuisde om er compositie te leren. Hij richtte in 2005 zijn Secret Society op, en Infernal Machines is hun debuut. Darcy James Argue’s Secret Society noemt zichzelf een steampunk band –ik denk met genoegen terug aan Steve Martland in de jaren 90), en telt 18 leden. De groep heeft een weblog –met regelmatige updates– verkoopt T-shirts, en kent een ondertussen naar jazz standaarden ongehoorde fanbase. Invloeden van Bob Brookmeyer (en Maria Schneider) zijn duidelijk merkbaar; de sound past perfect bij het soort Belgische jazz dat vaak op Gentse gratis festivals en in Vooruit te horen is. Beetje gewaagd, maar zeer beluisterbaar. Lees ook dit: Jazz Standards That Aren’t (Newsweek) & The History of Jazz, by Darcy James Argue (The New York Observer). Cd beschikbaar via Instantjazz –aanrader.
117. Invisible Light / Michel Bisceglia Trio / 2009 / **(*)
     Michel Bisceglia brengt cd’s uit met de regelmaat van boekenbeursauteurs. Ook dit album is opnieuw catchy en rustgevend, iets wat u ’s avonds oplegt om ontspannen de nacht tegemoet te gaan. Wij horen dit graag.
118. Kamikaze / Kamikaze / 1997 / **
     In 1997 kenden de leden van Kamikaze elkaar nog maar net. Begin september namen ze –12 jaar later– opnieuw een album op dat (als ik het goed voorheb) binnenkort op het El Negocito Records label zal verschijnen. U kon gaan luisteren, ik heb dat gedaan, en achteraf ook besproken.
119. Little Things Run The World / Ben Allison / 2008 / ***
     Zeer genietbaare plaat, eigenlijk net iets beter dan de opvolger, al heeft dat mogelijks te maken met een persoonlijke voorkeur (of afkeer).
120. Think Free / Ben Allison / 2009 / **(*)
     Het vioolspel hoefde voor mij niet echt, het laat mij vooral iets te veel terugdenken aan een folky Madeleine Stowe die de blinde violiste Emma Brody speelt in Blink (1994). Als u moet kiezen, koop dan beter die andere.

Steek uw hand op (in de commentaren?) als u alles gelezen hebt.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)