cds 200911

We gaan er met de grove borstel door. Te onthouden: Fragile (binnenkort is Michael Moore te horen in Vooruit); Starbound; Conto; Rhythm Sphere; Electrifying Sounds Of The Paul Jeffrey Quintet; Franz Liszt “Un Portrait”; Le Dernier Tango à Paris; La Compañera; Folk Songs; Panthalassa: The Music Of Miles Davis 1969-1974. Dat laatste ook al omdat het de puristen wreed op de zenuwen zal werken.

  1. Fragile / Michael Moore / 2008 / ***
    Ik heb deze cd al een tijdje, en ik heb er al flink wat naar geluisterd, maar ik ben er nog altijd niet geheel uit. Het feit dat ik er naar terug blijf grijpen, zal ook wel wat willen zeggen, waarschijnlijk. Ik schort mijn oordeel op tot ik hem live in Vooruit heb gezien. Is naar verluidt het grote voorbeeld van Joachim Badenhorst.
  2. Starbound / Robin Verheyen / 2009 / ***
    In sommige media merken ze aan deze cd dat Robin Verheyen op zijn return zou zijn. Het enige wat ik merk is dat hij veel sopraansax gebruikt, en dat zijn muziek –op deze cd– een beetje toegankelijker lijkt. Minder avontuurlijk en vooruitstrevend dan het vorige werk dus, maar hij mag ook wel eens een rustpunt inlassen zeker?
  3. Catharsis / Roelofs2 Lauscher 3 / 2009 / **(*)
    Kijk zo’n cd’s zijn moeilijk te bespreken: het vakwerk en de professionaliteit druipt ervan af, het klinkt goed, het laat zich makkelijk beluisteren, maar… het valt niet op. Het is schitterende achtergrondmuziek, tijdens het werk, tijdens een diner, terwijl u een boek leest, maar u spitst er de oren niet van. Moeilijk zonder blazer(s), zal u zeggen, maar dan moet u dringend maar eens naar Vijay Ivers Historicity luisteren.
  4. Conto / Bansuri Collectif / 2009 / **(*)
    Bansuri Collectif speelde tijdens het Jong Jazz Talent in juli, en brengt een sound die kenmerkend is voor de jonge jazz tegewoordig: een slepende gitaar, een half flitsende (maar iets te ingehouden –Barbieri wil er precies in doorbreken, maar hij mag niet) sax, en niet te opdringerig maar we degelijk aanwezig drumwerk. Beduidend avontuurlijker dan Catharsis hierboven; beloftevol, maar er is nog werk aan.
  5. Hilfe Kommt / Dez Mona / 2009 / **
    Pfff. Wat een ontgoocheling. Veel te afgelikt; de alarmerend ijle sound van weleer heeft plaats gemaakt voor een dunne, veel te zuivere klank waarin veel minder passie te horen is. Het zal live wel beter zijn, hoop ik.
  6. Life On Earh / Tiny Vipers / 2009 / **(*)
    Oeh, die stem. Tiny Vipers komt uit ergens de buurten van Seattle, en past perfect in het folkachtige muziekgenre zoals M. Ward, Feist, Andrew Bird enzovoort
  7. Rhythm Sphere / Eric Legnini / 1995 / ***
    Verrassende cd; ik krijg hem via-via-via, en liet mij graag overdonderen door The Sorcerer en de title track Rhythm Sphere. Blijft niettemin heel mainstream (ondanks –of juist door– Joe Lovano), en nauwkeurig –waarmee ik bedoel dat het vaak iets weg heeft van een recital ipv een stuk jazz.
  8. Played / 1000 / 2009 / **(*)
    Mainstream of afgeliktheid zijn hier wel niet van toepassing als omschrijving. Deze muziakten wentelen zich en buitelen over elkaar heen op zoek naar spanningsvelden en harmonieën. U wou toch avontuur? Not for the faint of heart.
  9. Promo CD / Bart Maris / 2009 / ***
    Kopen. Deze cd kost vijf euro, en u krijgt er een staalkaart van ’s mans kunnen mee in huis. Ik ga er geen woorden aan vuil maken.
  10. Electrifying Sounds Of The Paul Jeffrey Quintet / Paul Jeffrey / 1968 / ***
    De hoes alleen al. En welk een fantastische sound, welk een sax. Als muziek zich niet door (opname)techniek laat dicteren, dan krijgen we dergelijk schitterende resultaten. Ik zat gelijk in een jazzkroeg.
  11. The Jason Parker Quartet / Jason Parker Quartet / 2007 / **
  12. Live @ Jazz TV / Jason Parker Quartet / 2009 / **
  13. No More, No Less / Jason Parker Quartet / 2009 / **
    Mja. Een gegeven paard kijkt men niet in de bek?
  14. Franz Liszt “Un Portrait” / Guillaume Coppola / 2009 / ***
    Gelanceerd in 2007 wordt Coppola ondertussen al genoemd en geroemd als de toekomst van de piano in Frankrijk. Move over Alexandre Tharaud? Op deze debuutcd is alvast het betere vingerwerk te horen.
  15. Edvard Grieg: Cello Sonata, Lyric Pieces / Emmanuelle Bertrand, Pascal Amoyel / 2008 / **(*)
    Mooie, heel delicate versie van Griegs cello sonata. Bevat ook de opzwepende Troldtog (March of the Trolls), en een paar lyrische werken. Zeer ingehouden en gedisciplineerd.
  16. Johannes Brahms: Clarinet Sonatas / Georges Pludermacher, Michel Portal / 1996 / **
    Gelijk een tang op een varken. Pludermacher speelt met emotie, Portal speelt afgemeten droog en schijnbaar zonder gevoel. Ik weet weer waarom ik zoveel naar jazz luister.
  17. La Compañera / Henri Texier Quartet / 1983 / LP CARA 005 / ***
    De eerste samenwerking tussen Texier en Sclavis, en tevens zijn eerste plaat als group leader. Bevat reeds typerende elementen voor wat later in het trio Romano-Sclavis-Texier zal terugkeren. Zéér ritmisch.
  18. Folk Songs / Charlie Haden, Jan Garbarek & Egberto Gismonti / 1981 / LP ECM 1170 2301 170 / **(*)
    Haden zat toen in een overgangsfase, zo wordt gefluisterd, en deze plaat werd op het einde daarvan gemaakt. Wie op zoek is naar jazz pur sang, komt bedrogen uit; deze plaat bevat muziek die, trouw aan de naam meer bij folk en wereldmuziek aanleunt. Ik hoor het graag –het is rustig en achtergrondelijk– maar de meningen zijn verdeeld. Dit soort muziek, met etnische invloeden, is overigens weer helemaal in tegenwoordig.
  19. Panthalassa: The Music Of Miles Davis 1969-1974 / Bill Laswell / 1998 / LP CK67909 / ***
    Oei. Ai. Wat kan ik zeggen. Bill Laswell, de man die een jaar of twee geleden op Middelheim twee luidsprekertorens op het podium voorzag ter versterking van zijn basgitaren (ik heb ervoor gestaan op het podium, en de luchtverplaatsing was indrukwekkend), houdt zich bezig met de interpretatie van het fusionwerk van Miles Davis. Vertrekkende van de masters gaat de man mixen en verschuiven, en dat levert op zijn minst een interessante interpretatie op. Voor fans, verzamelaars, en liefhebbers van acid (jazz) toestanden en/of Bill Laswell.
  20. Le Dernier Tango à Paris / Gato Barbieri / 1972 / LP Stereo UAS 29440-U / ***(*)
    Inderdaad, Gato Barbieri heeft de soundtrack voor de legendarische film van Bertolucci. Maria Schneider zou achteraf nooit meer dezelfde zijn, maar deze muziek is alvast fantastisch (cfr de trailer op youtube).

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)