(Lang geleden dat we nog eens een meta-post hebben gehad.)
Flickr lanceert collections: een verzameling van verzamelingen, tot 5 levels diep. Klinkt dwaas en overdreven simpel, maar het is wel iets waar ik al lang op zat te wachten.
Zo kan ik nu bijvoorbeeld een collectie aanmaken voor mijn jazz foto’s (vs rock en andere toestanden), daarin een collectie voor de Blue Note Festivals, Jazz in ’t Park, Jong Jazz Talent, en Opatuur, om maar iets te noemen.
Nieuw speelgoed! Nuttig speelgoed!
“Euh, wacht papa, dat is geen fa, maar een fa kruis!”
D70, 1000 ISO, 50mm f/1.8 1/30s
(Wat vooraf ging:)
“Ik verveel mij!”
“Ewel lees dan wat hé, terwijl ik het eten verder maak.”
(Waarop hij zijn partituren pakt en begint noten te lezen.)
De eerste tocht van het nieuwe seizoen zit erop. Het is waarschijnlijk de koudste ochtend van de laatste dagen –mijn vingers zijn er net niet afgevroren– en bovendien besliste de regering net vandaag om zowat overal de snelheid tot 90 km/u te beperken.
Puike maatregel overigens, gezien (1) zo goed of niemand zich eraan hield en (2) er een pak meer files en vertraging was. Toen ik in Gent de autosnelweg richting Brussel opschoof bijvoorbeeld, zag ik dat er voor de afslag naar Gent een file tot voorbij Merelbeke stond, die langzaam maar zeker richting Wetteren uitdijde. Dat kan toch de bedoeling niet zijn.
Maar ik zal u zeggen, koudvuur of niet, het heeft mij verschrikkelijk deugd gedaan, dat motortochtje naar het werk.
Dat ik wild word van soep, weet u onderhand al. Er bestaat geen beter comfort food. Ziek, misselijk, zwakjes, teneergeslagen, of gewoon hongerig, soep is het antwoord op al uw wensen.
Minestrone (de basis, p. xxx) is één van die soepen die ook perfect te drinken zijn als ge een beetje ziek zijt. Het is in feite niet (veel) meer dan een kippenbouillon met stukken grofgehakte groenten in.
Benodigdheden: kippenbouillon, drie reepjes gerookt spek, een ajuin, het wit van één prei, twee stengels bleekselderij, twee wortels, wat knoflook, twee aardappelen, en seizoensgroenten (ik kom er op terug).
Alles begint dus met die bouillon van kip. Daarvoor laat u het karkas van een kip in drie tot vier liter water met wat prei, selder, wortels, een ajuin, en kruiden waaronder wat tijm en laurierblad, een tweetal uur op een zacht vuur pruttelen (nadat u het eerst aan de kook hebt gebracht, en afgeschuimd). Het eigenlijke werk begint pas daarna.
Bak een drietal reepjes gerookt spek in wat boter, en voeg er de (grofgesneden) groenten aan toe: ajuin, preiwit, bleekselder, wortels, knoflook. Laat een minuutje of twee op het vuur staan, en voeg dan twee liter van de bouillon toe. Breng aan de kook en voeg de seizoensgroenten toe.
Seizoensgroenten zijn een beetje uit de mode geweest, met al die geïmporteerde groenten. Maar ze zijn aan een come back begonnen. Als u bijvoorbeeld geabonneerd bent op een biopakket met biologische groenten, die u wekelijks bij uw afhaalpunt ophaalt, dan zitten daar steeds seizoensgroenten bij.
Wij gebruikten deze keer voornamelijk bloemkool en wat sluimererwten, maar u kan er net zo goed princessenbonen, rapen, of broccoli voor gebruiken. Voeg ze –alweer grofgesneden– aan uw soep toe. Als u meer dan één groente gebruikt, let er dan wel op of ze even snel gaar worden. Anders moet u de ene groente iets eerder (of later) in de soep doen.
Vijf minuten voor de soep klaar is voegt u nog snel een brunoise van aardappelen toe. Laat u niet afschrikken, een brunoise is niets meer dan een hoop fijngesneden blokjes groenten. Makkelijk zat, alleen opletten van de vingers met die scherpe messen (u hoeft ook zo snel niet te snijden als de TVkoks).
Klaar (serveer deze soep in soepborden, niet in kommen of tassen). Laat het u smaken.
Oh ja. Vaak voegt men aan het begin van de bereiding (vóór de bouillon wordt toegevoegd) nog passata of tomatenpuree toe, en aan het einde durft men ook wel eens een brunoise van tomaat toevoegen. En spaghetti, die u eerst afzonderlijk hebt gekookt, maar zelf ben ik niet zo’n fan van pasta in mijn soep.
(Een gelijkaardig verhaal verscheen gisteren op Gentblogt.)
Het gaat niet goed met mijn kat. Eind vorig jaar is hij ziek geworden, en gezien hij steeds verschrikkelijk dorst had, dachten we eerst aan diabetes. De dierenarts heeft dat echter tegengesproken, en Macon kreeg een antibioticakuur voorgeschreven. Even, heel even, bracht dat beterschap, maar al gauw ging het weer slechter.
Hij staat wankel op zijn poten, slaagt er met moeite in de trappen op en af te lopen (waardoor we soms zijn excreties uit de traphal moeten weghalen), en kwijnt zienderogen weg. De regio aan zijn heupen, is volledig ingevallen, en als je daar voelt, dan raken je vingers elkaar door zijn lichaam heen. Goed kan dat niet zijn.
Hij klaagt niet, of weinig, en is telkens weer verschrikkelijk gelukkig als we thuiskomen en wat tijd met hem kunnen spenderen. Veel doet hij niet meer, behalve wat wiegen op zijn voorpoten, en spinnen als een naaimachien als ik hem zachtjes –opdat hij niet zou vallen– over zijn kopje streel.
Het wordt tijd voor afscheid, vrees ik. Maar dat besef maakt het er niet makkelijker op.
Wie mij eens helemáál wil doen smelten, moet mij bloemen kopen. Tessa en Henri –ten zeerste met dat fenomeen bekend– hadden mij zaterdag een bos tulpen meegebracht naar de Vooruit, waar ik hen zat op te wachten voor de lunch.
Dat doet wel wat, zo’n bos bloemen op u zien afwandelen –in volle Vooruit bovendien. Een serieuze bos overigens, waarmee Henri zijn armen vol had. En waarvoor we achteraf thuis met moeite een vaas voor hebben gevonden waar ze allemaal samen in konden.
Krijgt u ook zo graag bloemen?
Hoogst waarschijnlijk, erm wacht, nee: hopelijk ben ik niet de enige die zich vragen stelt bij het ‘kussengevecht tegen zinloos geweld’ in Aalst, dit weekend? Ik ben zeer te vinden voor een goed kussengevecht, ik herinner mij wel degelijk de pluimen die rond de oren vlogen van mijn neef, mijn nichtje, en mijzelf, op een verder ongedefinieerde avond aan zee tijdens een schoolvakantie. Verschrikkelijk veel plezier was dat.
Maar hoe het hypocriete beeld van ‘zinloos geweld’ verbonden kan worden aan een gevecht? Hello! Anybody home up there?
’t Is Lente (dat woord verdient een hoofdletter), dus heb ik eigenlijk zo goed als niks gedaan van wat ik oorspronkelijk van plan was (u mag het causaal verband echter zelf zoeken).
Eerst gingen we apertieven aan de Kouter, waar relatief weinig volk naar de plantjes stond te kijken, maar des te meer volk rond de Blauwe Kiosk stond aan te schuiven. Heel lang zijn we er dan ook niet blijven plakken, net genoeg om een bord mixed toastjes op het gemak naar binnen te spelen en een beetje naar de mensen te kijken.
Lunch was een beetje een moeilijke keuze, er werd getwijfeld aan Leontine of de Sarabande, maar uiteindelijk zijn we toch maar weer bij de laatste shift van den Progrès aanbeland. 14 € voor soep, voorgerecht en een verschrikkelijk malse steak bearnaise. Ge moet u niet afvragen waarom het daar altijd vol zit.
Nog snel een koffie op de Vrijdagmarkt, en dan ben ik wezen helpen een vloer vrij te maken in de Sint-Katelijnestraat, waarna we alweer terrasje hebben opgezocht (alweer de Vrijdagmarkt, die toen nog baadde in de zon).
En nu zit ik rustig thuis niks te doen. Want het is geen Tuur vanavond, bij hoge uitzondering. En ik ben te moe om naar Rabih Abou-Khalil te gaan luisteren in de Vooruit. (Ge gaat mij toch niet van Debby en Nancy houden, fluistert de madam –net teruggegkomen– al bevreesd in mijn oor. Misschien muis ik er alsnog onderuit dus.)
Dit stuurde ik vanochtend naar de mailing lijst van Het Project (het was een beetje inderhaast geschreven, dus ik heb er nu wel de spelfouten uitgehaald):
Er staat voorlopig al een kroniekje op, de rest zal moeten wachten tot later. ’t Is weekend, en bovendien terrasjesweer. Ik heb een kleurenfilm in mijn fototoestel gestoken, ga langs bij de tattoo-madam voor een check-up, ga daarna in de Marimain aperitieven, om nog eens daarna soep te eten in de Vooruit, en dáárna misschien al eens op de kermis rond te gaan kijken.
Misschien zie ik nog wel ergens GBers op mijn pad?
En zo geschiedde. Een SMS-je en wat verdere afspraken op de lijst later, zaten we met een halve Projectgroep op de kermis te lanterfanten.
Al is onderwijl de zoon naar een verjaardagsfeest getrokken, en heb ik een muskaatnootrasp en een plat à tatin bijgekocht. Ik ben zot van muskaatnoot.
