multisport

Er zijn twee dingen waar ge niet op moogt bezuinigen, schreeuwt het op elke informatieplaats over hard- en duurlopen: loop in goede schoenen, en loop met een hartslagmeter. (En de leuze: “eerst water, de rest komt later”.)

Dus hebben we ons gisteren een hartslagmeter aangeschaft, zowel de madam als ikzelf. Voor ons beiden was het al min of meer een uitgemaakte zaak: Tessa wou de goedkoopste, ik wou er één die mij bij de trainingen net dat ietsje meer informatie zou bieden.

Dus ging zij naar huis met de Polar FS2 (het toont het uur, de looptijd, en meet uw hartslag), en ik met het Suunto Multisport Pack, met daarin de Suunto t3 en de GPS Pod (ik heb die Garmin Forerunner 305 gezien en gewogen, en jongens is dat ding groot en zwaar). De afstandsmeter heb ik nog niet getest (het was te bewolkt voor een deftig signaal, en ik had geen zin om er mij te veel door te laten afleiden), maar de hartslagmeter, de Training Effect module (TE), en de intervalfunctie werken zoals verwacht.

Voor vandaag stonden er 40 minuten op het programma, telkens twee minuten lopen, en één minuut wandelen, net zoals vorige week. Goed voor 7,17km en 516 calorieën (volgens Nike+iPod) ofte een gemiddelde hartslag van 160 en 472 calorieën (volgens Suunto).

Eigenlijk een iets te zware training voor mijn niveau, en morgen staan er 20 ononderbroken minuten op het programma. Ik heb al voorgenomen dat ze in TE 2.0 zullen gelopen worden, een lichte training, met nadruk op herstel en opbouwen van de basis (max. TE = 5.0).

(Deze week heb ik 16,63km gelopen in 1:26’50” met een gemiddelde van 5’13” / km.)

db100b

De laatste week ging het hier wat trager, en dat was omdat ze bij pair een beetje teveel databases op dezelfde server hadden draaien. Gisterenavond ben ik van database server verhuisd (van db95b naar db100b), en het ziet er voorlopig al wat beter uit.

Tot zover deze boodschap van algemeen nut.

serieus

We gaan eens zien hoe serieus hij is met dat lopen van hem, moeten ze daarboven gedacht hebben voor ze de sluizen openzetten. Mogelijks waren ze vergeten dat ik zelf een god ben (ik pak die draad nog wel eens op), want een regenbuitje gaat mij voorlopig niet tegenhouden.

Groot was dan ook mijn ontgoocheling toen ik, voorzien van een lichte regenjas, gedurende gans mijn tocht geen spatje water ben tegengekomen. (Een slechte run, dat wel, veel te hevig begonnen, en mij te pletter gezweet in die regenjas. Morgen ga ik eens kijken naar zo’n hartslagmeter.)

maar allez

Solsbury Hill van Peter Gabriel is Song Van De Dag op de gelijknamige website.

Toen ik het YouTube filmpje bekeek, zag ik daar een oude man met een halfkaal hoofd en een geitensik een rare fiets voortduwen. Humpf, ze hebben iemand ingehuurd om de paljas uit te hangen, dacht ik even. Maar al gauw bleek dat die man geen stand up deed, maar verdikke Peter Gabriel zelf was!

En toen voelde ik me plots wel heel oud worden. Want de oudste Peter Gabriel die ik me voor de geest kon halen, dateert uit ergens 1994 (Secret World Live), terwijl de Peter Gabriel van Solsbury Hill al van 1977 dateert. Jaja, dit is telkens dezefde meneer, hieronder.

peter gabriel peter gabriel peter gabriel peter gabriel

(Dat er nu alstublieft niemand durft zeggen: “Peter Gabriel, wie is dat?”)

scheerapparatenhospitaal

(Onthou die titel maar voor Scrabble.)

Zij mocht dit weekend in Gent vertoeven voor de verjaardag van haar vriending. Elk excuus om in Gent te zijn is goed wat mij betreft, en Peter zal instemmend knikken/jaloers zijn dat ze naar de chocoladebar zijn afgezakt ook.

In de Walpoortstraat, rechtover de Marimain stootten ze op het scheerapparatenhospitaal (foto gepikt van Kathleen).

Waddefok?!

Vroeger was dat een zeer pittoreske winkel (Volta Shop), een echte oude en ambachtelijke zaak, van boven tot onder volgestouwd met dozen, en bemand (m/v) door Mensen Met Kennis Van Zaken™. Men heeft er lange tijd verbouwd –hoewel de winkel altijd geopend bleef, zelfs toen er op een moment amper nog een vloer lag (kijk, de kelder!). Ondertussen is het een trendier zaak geworden, met postkaarten, en die zo uit de jaren 80 lijkt weggelopen. Schijn kan bedriegen, maar ik ben er sindsdien niet meer binnen gegaan.

volta shop - foto van fifiteen.be

(Bovenstaande foto komt vanop fifteen.be, meer bepaald hun Shop abc.)

In diezelfde jaren 80 –toen het dus nog een Authentieke Winkel™ was– heb ik er mijn eerste scheerapparaat gekocht (een Philishave met drie meebewegende koppen), en een paar jaar later –toen zaten we al in de jaren 90– een trimmer (van Braun), die ik nog wekelijks bezig om mijn gemillimetreerde haren kort te houden.

De naam scheerapparatenhospitaal (toen: hospitaal voor scheerapparaten) stond er niet zomaar. Je kon er met om ’t even wel machien gaan, steeds hadden de eigenaars een oplossing voor uw probleem ermee. Bovendien stond er prominent in de vitrine een sculptuur, voorstellende twee mannen met tussen hen in een brancard, met daarop een kapot scheerapparaat. En die twee mannen waren gemaakt van onderdelen van scheerapparaten. (Heeft daar toevallig iemand een foto van?)

Daddefok!

lunchpauze

Ha! Ik ben wel degelijk mijn schade aan het inhalen. Op de weekends na, heb ik deze maand al elke lunchpauze een film bekeken.

Soms is het een extra lange film, en dan kan ik die ofwel thuis verder uitkijken. Vandaag heb ik de film gewoon x2 versneld afgespeeld. Tweemaal is het maximum waarbij in Cyberlink PowerDVD nog ondertitels worden getoond, en klank wordt meegestuurd. De film was toch Japans (en heel traag), dus om de dialoog te volgen speelde het alvast niet zo’n rol.

Niet meteen voor herhaling vatbaar, maar wel praktisch, deze keer. De film was een beetje saai, en zo’n doorspoelfunctie zou ik voor sommige boeken ook wel willen inzetten.

Lang leve de lunchpauze overigens.

déjeuner ou dîner?

Een Franse lunch dus, enfin, lunch met een aantal aangename Franstalige collega’s (Brasserie Le Saint Germain). Waarbij toch maar weer is gebleken dat boekenfrans kunnen lezen en begrijpen niet meteen een garantie is om informeel gesproken Frans (vlot) te kunnen volgen. Voeg daar een rumoerige omgeving aan toe, en mijn milde neiging tot APD, en u kunt zich ongeveer een beeld vorm van wat ik van de conversaties heb onthouden. (Dat het noordfrans is om dîner te zeggen tegen déjeuner –en déjeuner tegen petit déjeuner— en dat collega E. daarop kwam omdat ze zich daaromtrent een grap van Astérix en Obélix herinnerde.)

Niets exotisch, maar wel deftig eten: een risotto aux brocolis et parmesan en brochette de poissons, sauce diable, riz, en koffie achteraf. Naar Brusselse maatstaven niet eens zo duur (13,50€ pp).

gezellig brocant

hoekhuis

(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro 400H, 400ISO)

Dit kwam me altijd over als een verschrikkelijk gezellig huis. Niet zo lang geleden zat er een brocanterie in, waar ik ooit eens nieuwsgierig ben binnengestapt. Het huis is niet zo heel groot, met krakende meubelwiegende plankenvloeren, en veel hoekjes en kantjes. Perfect dus voor het soort winkel dat erin huisde.

mijn delhaize

Het zal meer dan een jaar geleden zijn dat ik nog eens een voet in de Delhaize aan de Watersportbaan had gezet. Niet dat ik iets tegen die winkel heb of had, of dat ik er iets intrinsiek onaangenaam had meegemaakt; het was er gewoon niet meer van gekomen. De meeste van mijn inkopen doe ik bij de lokale middenstand: Dobbelaere voor de vleeswaren, het Vitamientje voor groenten en fruit, OriginO voor spaghetti en couscous en quinoa en ontbijtgranen, en voor de non food en grotere hoeveelheden water, melk en cola light, gaan we meestal (twee)maandelijks bij de Colruyt langs. Al moet ik vermelden dat Tessa met grotere regelmaat wel eens de Delhaize binnenstapt, als we echt dringend melk nodig hebben bijvoorbeeld.

Het is niet meer mijn Delhaize van vroeger. De kassa’s zijn verruimd –al kan ik mij voortellen dat het er op piekmomenten nog even druk en chaotisch is als vroeger–, je kan van de ingang rechtstreeks naar de kassa’s zonder eerst lang fruit en groenten te moeten passeren, de rekken zijn lager zodat je minder het gevoel hebt opgesloten te zitten, maar de algemene indeling is grofweg hetzelfde, zodat ik meteen nog wist waar alles stond. Het is er in elk geval gezelliger geworden.

Oud nieuws, waarschijnlijk, zelfs heel oud nieuws, voor de meesten. Maar bon, ik heb mijn Delhaize herontdekt. Misschien kom ik er nog wel eens om melk en water en wasproducten, tussen twee Colruytbeurten in.