mijn delhaize

Het zal meer dan een jaar geleden zijn dat ik nog eens een voet in de Delhaize aan de Watersportbaan had gezet. Niet dat ik iets tegen die winkel heb of had, of dat ik er iets intrinsiek onaangenaam had meegemaakt; het was er gewoon niet meer van gekomen. De meeste van mijn inkopen doe ik bij de lokale middenstand: Dobbelaere voor de vleeswaren, het Vitamientje voor groenten en fruit, OriginO voor spaghetti en couscous en quinoa en ontbijtgranen, en voor de non food en grotere hoeveelheden water, melk en cola light, gaan we meestal (twee)maandelijks bij de Colruyt langs. Al moet ik vermelden dat Tessa met grotere regelmaat wel eens de Delhaize binnenstapt, als we echt dringend melk nodig hebben bijvoorbeeld.

Het is niet meer mijn Delhaize van vroeger. De kassa’s zijn verruimd –al kan ik mij voortellen dat het er op piekmomenten nog even druk en chaotisch is als vroeger–, je kan van de ingang rechtstreeks naar de kassa’s zonder eerst lang fruit en groenten te moeten passeren, de rekken zijn lager zodat je minder het gevoel hebt opgesloten te zitten, maar de algemene indeling is grofweg hetzelfde, zodat ik meteen nog wist waar alles stond. Het is er in elk geval gezelliger geworden.

Oud nieuws, waarschijnlijk, zelfs heel oud nieuws, voor de meesten. Maar bon, ik heb mijn Delhaize herontdekt. Misschien kom ik er nog wel eens om melk en water en wasproducten, tussen twee Colruytbeurten in.