Auteur: bruno

over *biep* lopen *biep*

Vrijdag was het zalig om te lopen, ondanks het slechte weer. Vóór het begin van de BNRF-periode was ik een beetje bezorgd of het wel zo lukken om te lopen, met die late uurtjes tijdens het festival. Maar gisteren heb ik gewoon mijn afstand een beetje teruggeschoefd. Waar ik vrijdag bijna acht kilometer heb gelopen, heb ik mij vandaag beperkt tot een rustig toertje rond de watersportbaan (iets meer dan vijf kilometer), en dan werk ik wel weer aan de afstand in augustus.

Al heb ik vandaag opnieuw iets meer dan 7 km gelopen (in 40 min). Mijn hartslag heb ik redelijk onder controle, met een gemiddelde van 150-152 op de langere afstanden. Behalve vandaag, waar de Suunto maar bleef piepen omdat ik boven de 155 ging (er zaten nogal wat heuvels in mijn parcours vandaag), zodat ik het alarm afgezet heb, en –na het eerste kwartier– op 160 bpm heb doorgedaan.

Geheel terzijde, maar mijn doel is om volgend jaar de stadsloop (10 km) in minder dan 50 minuten te kunnen afleggen. Sommigen hadden al beweerd dat te kunnen, maar zijn daar dit jaar niet in geslaagd –ik ga geen namen noemen natuurlijk.

Eigenlijk ben ik nu meer benieuwd ben naar hoe het zal vergaan met het lopen in de USA, waarvan men mij voorspelt dat ik er met temperaturen van 30 tot 40 graden zal moeten afrekenen. En waar ik mijn weg niet zal kennen. Maar misschien hebben ze wel fitnessruimtes in de hotels waar we verblijven. We zien wel.

BNRF: een wat trage start

Alles gaat goed overigens, op het BNRF. Vrijdag vertrokken ze een beetje met een valse start –een zekering had het begeven net in het midden van het concert van aRTET, waardoor hun set behoorlijk ingekort werd. Jammer, want ze waren goed bezig. Geen nood, u kan ze nog aan het werk zien (gratis bovendien) op de laatste dag van de Gentse Feesten, in de Duvel Droomschiptent.

Twee big bands, daarna, met stijlen die mijlenver uiteen lagen. Charles Tolliver vond ik iets te chaotisch, al pootte hij een goede show neer. The Vanguard Jazz Orchestra was dan meer een (te) goed geoliede machine, en toen Bert Joris erbij kwam, betekende dat toch een serieuze extra.

Ook het Kenny Werner Quintet was goed (geen uitschieter), maar ik had de indruk dat de zaal vooral op Toots Thielemans aan het wachten was.

Gisteren heb ik genoten van het Gianluca Petrella Indigo 4 –wat een verfrissing– en waren er verbazingwekkend veel mensen opgedaagd om de Vaganée / Del Ferro Group aan het werk te zien. Persoonlijk hoogtepunt was het Belmondo sextet featuring Yusef Lateef –ik ben al langer een fan van Lateef. De man is 90, maar komt duidelijk geen adem tekort!

Het Lincoln Center Orchestra met Wynton Marsalis was alles wat je ervan mocht verwachten. Even professioneel als The Vanguard Jazz Orchestra daags voordien, iets minder bestoft misschien, maar –durf ik het schrijven?– een beetje… te commercieel.

Een wat trage start misschien, maar we komen er wel.

druk

Met de titel van vandaag begon ik de post van gisteren. Vandaag de ganse dag foto’s bewerkt, het verslag (van Roel) staat klaar om door de planner van Het Project gepubliceerd te worden.

De foto’s van de optredens gisteren werden ondertussen op flickr gepost, in de BNRF 2007 set. Ik zet hier ook nog wel het een en het ander online. Maar eerst opnieuw naar het (BNR)Festival.

Tot later!

nieuw speeldgoed

Druk! Vergeef mij dan ook dat ik –terwijl ik dit schrijf– mijn middageten naar binnenspeel. Ik heb net een interview achter de rug –samen met Huug— over Het Project, dat (binnen een tweetal maand) in een vooraanstaand weekblad wordt gepubliceerd. En binnen een klein uur moet ik reeds aanzetten naar de Bijlokesite voor de openingsavond van het BNRF.

Vanochtend ben ik gaan lopen: 7,58 km in 44:40 minuten met een gemiddelde hartslag van 153 bpm. Daarna ging het ijlings richting binnenstad: twee geheugenkaarten gekocht (met de bonnen die ik ten afscheid op mijn werk had gekregen); vervolgens (ontbijten om 11 uur) een koffie met croissant in de Barista; om uiteindelijk te eindigen bij mijn fotomeneer om mijn filmpje binnen te geven en mijn nieuw speelgoed af te halen.

Jawel, sinds vandaag ben ik de trotse bezitter van een Hasselblad 500c/m met Sonnar 4/150. De –Nederlandstalige– gebruiksaanwijzing zat er nog bij in fantastische jaren 70 typeset, én een briefje met daarop handgeschreven de belangrijkste tips voor het gebruik. Om rug van body te halen schuif terug insteken. Schitterend!

Voorlopig geen tijd om foto’s te maken van het toestel of de handleiding of het papiertje, en al evenmin met het toestel. Maar die schade haal ik binnenkort wel in.

publiek geheim (v): de ontsluiting

Vandaag is een dag van opruimen en afscheid. Vandaag is mijn laatste dag. Mijn contract loopt pas af eind augustus, maar gezien de vele verlofdagen die ik nog heb opgespaard en een beetje goodwill van de werkgever, kan ik straks de deur zacht, maar definitief, achter mij toetrekken.

Vandaag heb ik ook veel papier verwerkt, waarvan er een deel door de versnipperaar is gehaald (paswoorden en andere gevoelige informatie), maar waarvan het grootste deel toch in de papiermand is verzeild geraakt. Met Collega Martini (en Henri) ben ik daarnet een laatste keer chapati gaan eten in de kelders van de City2.

“En wat gaat ge nu doen”, was de veel gestelde vraag vanochtend bij de koffiekoeken.

Ach, ik loop al een tijd met grootse plannen rond, waar ik voorlopig nog niets over kwijt wil. Maar kijk, we beginnen met vakantie. Het BNRF! De Gentse Feesten! De trip naar Amerika! Het verblijf aan de kust! Jazz Middelheim! Jazz in ’t Park! Het wordt een gezellig drukke zomer.

suissekes

Gisterenavond had ik 20 chocolade suisses, 15 chocoladekoeken en 15 boterkoeken besteld, die ik vanochtend met Henri heb afgehaald. Treinreizen met zo’n hoeveelheid was niet evident; de twee grote zakken en de oversized taartdoos voor de suisses nemen nu eenmaal volume in. En om 9u01 blijken er nog veel mensen naar het werk te vertrekken. Ik had net drie plaatsen op een vierzit bemachtigd –het laatste zitje werd ingenomen door een vastslapende forens– toen een met morbide obesitas geplaagde vrouw zuchtend en steunend voor mij plaatsnam.

– “Excuseer mevrouw,” probeerde ik vriendelijk, “maar die plaats was voorzien voor mijn zoontje. Zou u het erg vinden om op één van die vrije plaatsen daar te gaan zitten?” (En er waren nog veel vrije plaatsen.)

“Zijt ge met meer dan twee dan, misschien?”, spoot er giftig uit.

– “Erm, nee, mevrouw, maar zoals u ziet heb ik hier een hele berg patisserie mee, die ik liever niet op het bagagerek vermorzeld zie worden”.

“Ge wilt zeggen dat ik mij moet verplaatsen voor een paar taarten?”

– “U moet helemaal niet, maar ik zou het wel zeer vriendelijk van u vinden.”

Enfin, ze bleef nog even protesteren, mijn persistente beleefdheid en het ondersteunend gemonkel van de medereizigers noopten haar uiteindelijk toch tot verplaatsen. Evenwel niet zonder eerst nog eens bijzonder dreigend naar mij en daarna zeer afgunstig naar mijn koeken te hebben gekeken. (En ja, ik heb getwijfeld om er haar één aan te bieden.)

concerten 2007 Q2

Sh*t. Ik ben weer niet meer mee. Wat heb ik allemaal gezien/gehoord vorig kwartaal?

Mijn eerste keer in de Charlatan (eindelijk). Voor Dez Mona dan nog wel (foto). De omgeving van het concertzaaltje van de Charlatan leende zich perfect voor dit optreden; de akoestische omstandigheden waren daarentegen behoorlijk slecht. Dez Mona vraagt om een luisterbereid publiek en een stille zaal, en daarvoor is de Charlatan dan duidelijk weer niet optimaal te noemen. Niettemin heb ik van dit concert met volle teugen genoten, en ben ik benieuwd om ook iets luidruchtiger groepen aldaar te horen te krijgen.

Ook het optreden van The Van Jets in de Balzaal van de Vooruit werd zeer gesmaakt (gillende tieners incluis), en Sioen in de Handelsbeurs, als wist mijn op dat vlak meer ervaren gezelschap te vertellen dat hij niet in zijn beste doening was toen.

Fenomenaal was dan weer het concert van Wilco, dat ‘met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid’ mag gerekend worden tot een van de beste van dit jaar –zelfs al is het nog maar half onderweg, dat jaar, en zelfs al had ik bonkende hoofdpijn. De Vooruit weet ze toch maar te programmeren, die goede groepen.

Jazzgewijs onthouden we traditioneel het triumviraat Joris-Loriers-Aerts, maar net zo goed Braeckman, Van Oost en Vermandel, en de duo’s Fabrizio Cassol en Fabian Fiorini en Lode Vercampt en Joachim Badenhorst. Ik had nochtans wreed uitgekeken naar Ewout Pierreux en Yannick Peeters, maar Peeters had haar beste dag niet, vrees ik.

Bon, overmorgen begint het BNRF, dus vermoedelijk krijgt u in augustus reeds die waslijst alhier te verwerken.

  1. Joris, Loriers en Aerts / 1-04-2007 / Opatuur / ***
  2. Dez Mona / 6-04-2007 / Charlatan / ****
  3. Braeckman, Van Oost en Vermandel / 15-04-2007 / Opatuur / ***
  4. Saxafabra / 18-04-2007 / Vooruit / **
  5. Bohren / 21-04-2007 / Vooruit / 0 (cfr)
  6. Rony Verbiest, Hans Van Oost en Werner Lauscher / 22-04-2007 / Opatuur / ***
  7. The Van Jets / 26-04-2007 / Vooruit / ***
  8. Fabrizio Cassol en Fabian Fiorini / 29-04-2007 / Opatuur / ***
  9. Sioen / 4-05-2007 / Handelsbeurs / ***
  10. Lode Vercampt en Joachim Badenhorst / 6-05-2007 / Opatuur / ***
  11. Ewout Pierreux en Yannick Peeters / 13-05-2007 / Opatuur / **
  12. Saxkartel / 20-05-2007 / Opatuur / **
  13. Peter Hertmans en Erwin Vann / 27-05-2007 / Opatuur / **
  14. Wilco / 30-05-2007 / Vooruit / ****
  15. Anne Wolf, Theo de Jong en Hans Van Oost / 03-06-2007 / Opatuur / **

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorig kwartaal)

entrance pupil

We leren bij.

Bij het grasduinen in informatie over Hasselblad lenzen –die nieuw al verschrikkelijk duur zijn, maar ook tweedehands goed hun waarde lijken te behouden– stoot ik vanzelfsprekend op de officiële documenten op de Hasselblad site. Niet alleen vind je daarin de gebruikelijke MTF-grafiekjes (waar ik mij niet mee bezighoud), maar ook de volledige depth of field-tabellen (zeer handig), en iets wat heet de entrance pupil position. Huh? was ook mijn eerste reactie.

The entrance pupil position is the correct position of the axis of rotation when making a panorama image by combining individual images of a scene.

Een beetje Googlen levert al gauw het volgende op: Finding the No-parallax point, op de panoramasite van John Houghton, en Panoramas – Finding the entrance pupil bij Nikonians.

Vereenvoudigd komt het erop neer dat het voor professionele panorama’s niet volstaat om tig foto’s te nemen van een landschap, evenmin om gewoon vanuit het middelpunt van uw toestel de camera op statief rond te draaien, maar wel om uw toestel, op statief, rond te draaien op de entrance pupil position. En daarvoor hebt ge allerlei hulpstukken zoals deze nodig, waarmee ge dat draaipunt kunt instellen.

Verschrikkelijk fascinerend.

zebrapad(en)

Beste automobilist,

Het lijkt u misschien vreemd, maar de Europabrug telt wel degelijk twee (2!) zebrapaden. Eentje daarvan bevindt zich aan de lichten langs de kant van de Neermeerskaai, het andere bevindt zich –o wonder!– langs de kant van de Gordunakaai. Een korte afstand, ik ben mij ervan bewust. Voor beide zebrapaden dient u evenwel te stoppen als er iemand aan het oversteken is.

En meneer, als u dan toch moet stoppen voor de rode lichten aan het tweede zebrapad, waarom insisteert u dan om op het eerste zebrapad –nota bene vlak voor mijn voeten– tot stilstand te komen? En juffrouw, extra gas geven om mij in de gietende regen vooral niet door te laten op het zebrapad –terwijl u mij van ver had kunnen zien oversteken indien u op dat moment niet overijverig naar een ander radiostation had zitten zoeken– getuigt van veel onvoorzichtigheid.

Maar ach, ik kan mij voorstellen dat die paar seconden voornaamheid voor u van levensbelang waren. Ik heb er mij dan ook niet druk in gemaakt. Maar meer dan beleefdheid, zou ik u toch willen vragen even aan de veiligheid te denken. Er ligt wel degelijk een zebrapad. En ik zou niet graag het kind zijn dat u de volgende keer helemaal over het hoofd ziet.

Dank.

films200706

Belofte van de maand: The Hamiltons. Geef die mensen een budget en goede acteurs, en die maken een goede film. De acteurs nu zijn onervaren, sommigen zijn ronduit slecht (al zitten er een paar betere tussen); het script rammelt, maar als (indie) debuut is dit zeker niet onaardig.

De Nouvelle Vague, hier met Godard en Truffaut en Belmondo. Ze komen alledrie samen in À bout de souffle, Belmondo in zeer eerste grote rol, Truffaut voor het verhaal, en Godard als cineast. Een groot deel van de dialogen en details van het verhaal werd ter plekke uitgevonden, net zozeer als belichting en draaimomenten werden geïmproviseerd. Er zit zoveel in die film, zo grappig en oudbollig en gekunsteld en spontaan en ongeloofwaardig en natuurlijk. Met hopen onvergetelijke flarden dialoog:

Patricia: “Quelle est votre plus grande ambition dans la vie?”
Le romancier Parvulesco: “Devenir immortel… et puis mourir.”

Of nog, wanneer Michel Poiccard en Patricia met elkaar proberen te breken

Quand on parlait, je parlais de moi et toi de toi. Alors t’aurais du parler de moi et moi de toi.

Zo maken ze geen films meer, zou ik willen schrijven. Maar dat zou gelogen zijn.

Want vier jaar na de Columbine High School massacre maakt Gus Van Sant Elephant, over exact dezelfde thematiek. Veel meer dan te trachten over het voorval te filosoferen, of er een ingewikkelde (pseudo) psychologische film van te maken, maakt Van Sant een vloeiende film, met een interessante structuur die geen moment hapert. Let wel, de film bevat genoeg suggesties over mogelijke aanleidingen een oorzaken, maar het ligt er nooit vingerdik op. Op geen enkel moment wordt deze film moraliserend of gaat het belerend vingertje de hoogte in. Boeiend.

En het houdt niet op, met de goede films, deze maand (ik heb er dan ook weer genoeg gezien). Any Way the Wind Blows van Tom Barman is een wervelend pareltje. Absurd, begrijpelijk abstract, en met een einde dat er geen is, maar dat de kijker absoluut niet achterlaat met een gefrustreerd arty-farty gevoel. Momenteel te koop voor een spotprijs, en laat het schaamrood uw wangen maar kleuren als ge die kans aan u voorbij laat gaan.

La meglio gioventù is één van de zeldzame films die de verwachtingen van de hype destijds, volledig inlossen. Dit is zonder meer een prachtfilm, die zichzelf niet verliest, noch in het documentaire-gevoel, noch in verhaalstructuur. Ik zou hem meteen opnieuw kunnen zien, ware het niet dat ik nog een ganse stapel dvd’s op mij heb liggen wachten. Maak niet dezelfde fout als ik; laat hem dus geen jaren in een stapel verloren liggen.

Bonuspunten nog voor Tierra en Machuca; de prijs voor de slechtste film gaat zonder enige twijfel naar Organ, een slaapverwekkend saaie film die wordt omschreven als horror of thriller; en van Riget (I & II) ten slotte, was ik een klein beetje ontgoocheld. Al bleef het grappig, neigde het net iets te vaak naar camp voor mijn goesting.

Maar al bij al een geslaagde filmmaand.

  1. Alfie / Charles Shyer / 2004 / vijfTV / **
  2. The Mothman Prophecies / Mark Pellington / 2002 / KA2 / **
  3. The Hamiltons / The Butcher Brothers / 2006 / DVD / **
  4. Huo Yuan Jia (Fearless) / Ronny Yu / 2006 / DVD / **(*)
  5. Good Bye Lenin! / Wolfgang Becker / 2003 / DVD / ***(*)
  6. The Texas Chainsaw Massacre: The Beginning / Jonathan Liebesman / 2006 / DVD / **
  7. The Skeleton Key / Iain Softley / 2005 / DVD / **
  8. Veronica Guerin / Joel Schumacher / 2003 / Canvas / **
  9. La Haine / Mathieu Kassovitz / 1995 / DVD / **
  10. Tierra / Julio Medem / 1996 / DVD / ***(*)
  11. Machuca / Andrés Wood / 2004 / DVD / ***
  12. Dare mo shiranai (Nobody Knows) / Hirokazu Koreeda / 2004 / DVD / ***
  13. À bout de souffle / Jean-Luc Godard / 1960 / DVD / ***
  14. Elephant / Gus Van Sant / 2003 / DVD / ****
  15. Any Way the Wind Blows / Tom Barman / 2003 / DVD / ****
  16. Organ / Kei Fujiwara / 1996 / DVD / 0
  17. Riget I (The Kingdom I) / Lars von Trier & Morten Arnfred / 1994 / DVD / ***
  18. Riget II (The Kingdom II) / Lars von Trier & Morten Arnfred / 1997 / DVD / ***
  19. Cradle 2 the Grave / Andrzej Bartkowiak / 2003 / VT4 / *
  20. Open Season / 2006 / DVD / **
  21. La meglio gioventù / Marco Tullio Giordana / 2003 / DVD / ****

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige (twee) maand)