make me!

Waarschijnlijk heb ik het al een paar keer gehad over het lijstje met recepten dat ongeduldig op mij ligt te wachten. In het begin waren dat vier-acht-twaalf recepten, maar ondertussen was dat uitgegroeid tot bijna honderd, ingedeeld zelfs in een aantal categorieën. Zonet heb ik er een beetje in zitten snoeien, en dat aantal is daardoor geslonken tot 29. Op het lijstje –in de map make me–prijken onder andere een aantal versies van granola, brioche, croissants, en een heleboel taarten en cakes.

Naast die bookmarks heb ik vanzelfsprekend nog een pak recepten uit boeken en tijdschriften, die al even ongeduldig op mij liggen te wachten. Gisteren en vandaag belde taxipost met een pakje uit het verre Amazonië (resp. uk en fr), en dat wierp volgende bronnen in mijn schoot:

Make

  • Cocina Nueva, van Jane Lawson, dat niet zolang geleden door Yves Desmet in De Morgen nog werd aangeprezen als één van de beste kookboeken van 2008
  • How to be a domestic goddess, van Nigella Lawson, omdat ik zo onder de indruk was van haar appelsien-amandelcake. En —my god— ze ziet er een pak jonger en dunner uit op de achterflap.
  • The Cake Bible, door Rose Levy Beranbaum, wordt aanzien als één van dé standaardwerken in zijn genre.

Werk aan de winkel.

Appeltaartcake

Wacht. Laat het eens goed tot u doordringen: Appel. Taart. Cake. Zowel taart als cake, en met appelen! Dat kan niet slecht zijn. Calls for cake, van Orangette, is één van die browser venster die hier al een tijdje open staan. Er staan er nog twee andere naast, ook al cakes, maar ik ben eigenlijk een beetje van plan om niet meer dan één dessert per week te maken. Tenzij ik ergens naar toe moet en ik een dessert zou meebrengen. En het weekend telt niet mee. Hm.

Wat mij verschrikkelijk aanstond aan dit recept –naast de ingrediënten dan– is dat het een soort van hand me down is, een recept dat door zijn heerlijkheid met een bijna mythische hoeveelheid faam wordt beladen, en daardoor –vaak van generatie op generatie– wordt doorgegeven. Dit recept komt uit een Canadees magazine, en bereikte Orangette (die in Seattle woont!!!) via een vriend van een vriend van de moeder van een vriend. She pressed a folded piece of paper into my hand, explaining simply that it was the recipe for an apple dessert, and that I would love it.

Recept naar Orangettes Apple Tart Cake (Adapted from Judy Amster’s friend).

Benodigdheden

Voor de cake (zie foto hierboven):

  • 1 cup rietsuiker i
  • 1 cup huishoudbloem
  • 1 tsp. bakpoeder
  • 5 tbsp. (75 g) koude boter, in stukjes
  • 1 tsp. vanille extract
  • 1 groot ei, licht opgeklopt
  • 3 grote Granny Smith appels

Voor de bovenlaag:

  • 3 tbsp. rietsuiker
  • 3 tbsp. (45 g) boter, gesmolten en niet te warm
  • 1 tsp. kaneel
  • 1 groot ei

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 175°C. Iets minder is ook goed, hij mag vooral niet té warm zijn, anders verbrandt de taart.

Meng suiker, deeg en bakpoeder. Voeg er de boter aan toe, en meng met de vingers tot er geen klonten meer overblijven ii. Het resultaat ziet er een beetje uit als gemalen amandelen.

Voeg de vanille en het ei toe, en meng goed. Spreid het mengsel over een taartvorm. Het mag redelijk vlak blijven, t.t.z. er hoeft geen opstaande rand te worden gevormd.

Schil de appels, haal de kern eruit, en snij ze in dunne partjes. Schik de partjes op het deeg, flink dicht bij elkaar. Probeer ze tot dicht tegen de rand te leggen –dichter dan op de foto hierboven dus.

Bak de taart gedurende 45 minuten.

Meng voor de bovenlaag iii alle ingrediënten in een kom, en meng ze goed doorheen met een garde. Als de taart 45 minuten werd gebakken, haal ze dan even uit de oven (doe de ovendeur terug dicht), en giet er de bovenlaag over –niet alles hoeft bedekt te zijn!

Bak nog eens 25 minuten, en laat vervolgens minstens 20 minuten afkoelen.

De taart smaakt het best als ze volledig afgekoeld is, wordt in het recept beweerd, maar ik vond ze nog net iets beter (half-)warm.

Smakelijk!

  1. Ik ben niet zo’n zoetekauw, en vond 3/4 cup al meer dan voldoende.
  2. Dit kan ook met een keukenrobot. Doe alles in de keukenrobot, en pulseer tot alle klonten zijn verdwenen.
  3. De bovenlaag wordt een soort speculaas, en het geheel lijkt soms –eenmaal volledig afgekoeld– een beetje op een koekje met appelvulling.

semifreddo met framboos

Wie lust geen ijsjes? De Italianen lijken er heer en meester in, met hun zevenentwintighonderd verschillende soorten en smaken: sorbetto, gelato en semifredo. Toen Bill Granger enige afleveringen geleden zonder enige moeite een semifreddo in elkaar flanste (dezelfde aflevering van die kip overigens), kwam het dessert al gauw op mijn te maken lijstje te staan. Het is een ellenlang lijstje ondertussen, ik heb het er nog wel eens over.

Gebaseerd op Bill Grangers recept i voor semifreddo met framboos, pistache en rozenwater.

Benodigdheden

  • 6 eigelen
  • 3 eetlepels honing ii
  • 250 ml opgeklopte slagroom
  • 150 g frambozen iii

Semifreddo met framboos

Zo gemaakt

Klop de slagroom stijf, en zet opzij.

Klop de eigelen en de honing met een elektrische klopper tot een romig en bleek mengsel –dit duurt een tijdje, tot bijna tien minuten.

Meng de slagroom onder het eigeelmengsel.

Neem een brood- of cakevorm, en leg er plastic vershoudfolie in. Schenk het mengsel erin, en plaats het gedurende 1 tot 2 uur in de diepvries, tot het gedeeltelijk bevroren is. Schep er dan de frambozen onder, en plaats terug in de diepvries tot het volledig bevroren is.

Plaats het twintig minuten in de koelkast alvorens uit te storten en op te dienen (snijd de semifreddo in schijfjes).

Semifreddo met framboos

Smakelijk!

  1. Bill Granger gebruikte dus ook nog rozenwater en pistachenoten, maar die had ik niet voorhanden.
  2. Eigenlijk ben ik niet zo zot van honing. Met suiker lukt het net zo goed, en ook met suikervervanger zoals rijststroop moet het volgens mij goed aflopen.
  3. Grangers recept vraagt om verse frambozen, maar ik heb diepvriesframbozen gebruikt.

pannenlikker

“Ok. Wie wil er de eerste pot?”, vroeg ik terwijl ik aan de derde afwas begon. Ik heb twee desserts gemaakt, waaronder een chocolademousse, omdat ik voor dat andere dessert 6 eigelen nodig had, en dus met zes eiwitten bleef zitten.

Zo gauw of tellen kwam Henri, die voor de rest van de korte namiddag met zijn neus in een spannend leesboek zat gedoken, naar de keuken gespurt. Hij kroop daarbij listig Tessa voorbij, die reeds met de handdoek klaar stond om de vers afgewassen mengpot af te drogen.

“Ah,” droop hij stilletjes af, “het is een afdroogpot.”

Le Bénéfice du Doute

Salut les animaux. Retrojazz met Animus Anima

Grrr! Meer nog: grrr! Ik raakte er maar niet aan uit. Gewoon slecht zijn, of uitstekend, dat zat er voor deze avond niet in. Of om u maar meteen de pointe van dit verhaal te vertellen: ze begonnen (veel) te braaf, werkten hun eerste set naar een climax af, en donderden als banbliksems over het publiek heen tijdens de tweede. Animus Anima is de naam van deze groep amokmakers, hun recente cd heet Le Bénéfice du Doute, en dat is exact wat we hun voor dit concert gaan geven: het voordeel van de twijfel.

U leest het volledige verslag bij Het Project: Salut les animaux. Retrojazz met Animus Anima

Salut les animaux. Retrojazz met Animus Anima Salut les animaux. Retrojazz met Animus Anima

Hamlet had het mis

to do or not to do, thát is the question!

Eigenlijk gebruik ik nog steeds RTM om mijn to do lijstjes bij te houden. Het is web based, maar synchronizeert net zo goed met de iPhone, zodat ik er ook offline aan kan. Helaas kom ik er vaak gewoon niet toe om mijn lijst aan te vullen.

Naast die ‘melklijst’ beschik over nog zes i andere manieren om mijn zaken bij te houden: mijn inbox, gmail, de geopende browser windows, iCal, wordpress, en post-its (échte, geen digitale).

  1. Mijn inbox is vaak problematisch. Daarnet stonden er nog 196 berichten in, met allemaal berichten waarvan ik denk dat ik er nog moet op reageren, ofwel dat ze nog van belang zijn voor iets waarmee ik bezig ben. Als een bericht ‘gebruikt’ is, dan verdwijnt het in het archief. Zo’n archief hield ik vroeger heel meticuleus bij, opgesplitst op persoon of casus en datum, maar de laatste tijd is het zoeken in de mailprogramma’s veel efficiënter geworden, zodat ik die onderverdeling veel minder fijn houd.
    De inbox wordt opgekuist als het de spuigaten begint uit te lopen. Zoals nu bijvoorbeeld.
  2. Google mail gebruik ik bijna exlusief ii voor de interne mailing lijst van Het Project. Wat meteen als voordeel heeft dat ik al die informatie op één plek terugvind. Voor de rest gaat het een beetje zoals in mijn mailprogramma: wat ‘gebruikt’ is, gaat in het archief, de rest blijf in de inbox, en krijgt een sterretje.
    Wordt minstens maandelijks, maar bij voorkeur wekelijks ‘gezuiverd’.
  3. 18: zoveel browser windows heb ik momenteel geopend staan. Elk met zijn eigen tabjes nog natuurlijk. Van allemaal dingen waar ik mee bezig ben, en waar ik geen tijd voor heb om verder uit te werken, maar waarvan ik mijzelf wijsmaak dat ze te belangrijk zijn om te sluiten, en niet belangrijk genoeg om te bookmarken. Safari heeft gelukkig zo’n Reopen All Windows From Last Session, voor het geval het ding crasht of ik het abusievelijk laat afsluiten.
    Wordt wekelijks verwerkt.
  4. Ik ben een grote fan van handgeschreven agenda’s. Maar met die iPhone heb ik nu eindelijk het ding waarmee ik alles in één toestel kan bij hebben, dus ben ik opnieuw digitaal geworden. iCal synchroniseert niet alleen met mijn iPhone maar ook met Google Calendar –zodat ook Tessa perfect op de hoogte kan blijven van mijn bezigheden.
    Wordt aangepast à la minute.
  5. Eigenlijk heb ik maar weinig drafts staan in wordpress. De meeste zaken blijven daar slechts kort in staan voor ze gepubliceerd worden; de uitzondering is waarschijnlijk een fiks uit de kluiten gegroeide commentaar, waarvan ik beslist heb dat ik het toch maar ga uitwerken tot een eigen bericht.
    Wordt verwerkt als ik denk tijd te hebben.
  6. Als er echt iets dringend-dringend is, dan plak ik een post-it aan de bovenkant van mijn computerscherm. Zodat ik er niet naast kán kijken. Meestal gebeurt dat ’s avonds, en gaat het over iets dat ik de volgende dag móet doen.
    Verdwijnt in minder dan 12 uur.

Bon. Ik ga eens wat opkuisen, denk ik. Als u nog een antwoord van mij moest krijgen, is de kans groot dat het er vandaag of morgen alsnog aan komt.

(Och, en is het bij u ook zo chaotisch?)

  1. Het was eigenlijk best de moeite waard om mij die zin te zien schrijven. Ik ben begonnen met twee, verbeterde mijzelf meteen tot drie, en toen ik aan ‘houden’ zat, had ik achtereenvolgens al vier, vijf en zes ingetikt.
  2. Enkel als iemand mij een heel groot bestand wil e-mailen, vraag ik om het naar daar te sturen.

browser alfabet

Gezien bij Sara, en de oorsprong is mogelijks terug te brengen tot Adam Polselli: The Alphabet, According to Safari. (Al zal het nog wel eerder door iemand anders geprobeerd zijn.)

De opdracht is eenvoudig: in de adresbalk van uw browser alle letters van het alfabet afgaan, en telkens noteren welke site daarbij als eerste wordt gesuggereerd.

  1. amazon.fr
  2. blog.volume12.net
  3. citibank.be
  4. delicious.com
  5. ebay.be
  6. flickr.com
  7. gmail.google.com
  8. home-barista.com
  9. imdb.com
  10. jazzinbelgium.com
  11. kramerknives.com
  12. latartinegourmande.com
  13. morgenkomtpolly.be
  14. newyorker.com
  15. opatuur.be
  16. pasmarose.de
  17. quickmill.it
  18. runnersworld.com
  19. shop.squaremilecoffee.com
  20. teveblad.be
  21. users.telenet.be/opatuur
  22. volume12.net
  23. woordenlijst.org
  24. xe.com/ucc/
  25. youtube.com
  26. zone09.be

Weinig verrassend. Voor mijzelf althans.