Tag: reizen

Seattle: house with a view

house with a view

(Canon EOS 5D, EF 16-35mm f/2.8 L II USM)

Het zicht op downtown Seattle vanop ons balkon. Het balkon is breed en diep genoeg om er comfortabel te zitten (als het niet regent), en er staat zelfs een BBQ op. Het huis is heel rustig gelegen, het enige lawaai dat we horen, komt van het occasionele opstijgende vliegtuig in de verte, of een toeterende boot van nog verder. Niks dat stoort.

house with a view

Dit is het zicht vanop onze slaapkamer.

Het zijn alletwee nachtfoto’s, vandaar de wat rare hoek. In het eerste geval rustte het fototoestel op de balustrade van het balkon, in het tweede geval op de venstertablet.

(Er is veel te vertellen over vandaag, maar ik ben te moe. Binnenkort meer.)

Seattle: nog drie maand

“Hoe laat is het nu eigenlijk”, is de vraag die ons vanochtend bezig hield. Het scheelt tien uur met België, neen twaalf, neen negen, en uiteindelijk heb ik het gewoon via internet opgezocht en de klokken juist gesteld. Negen is het goede antwoord. Het is hier negen uur vroeger. Meer dan genoeg voor een serieuze jetlag.

“We zijn hier nog drie maand”, is wat er ons vandaag van heeft weerhouden om al te veel te doen of (vooral) te kopen. Vanochtend gingen we ontbijten in Café Presse (damn, ik moet hier toch een shortcut vinden voor de accenten op dit qwerty-klavier). Het hoekje om, three blocks down that street, en dat is allemaal veel dichterbij dan de Amerikaanse afstanden zouden laten vermoeden. Tessa had er Oeufs plats, jambon, fromage, wat werd uitgesproken als ‘ofbla‘, en waarbij wij slechts met veel zelfbeheersing onze glimlach niet tot een schaterlach lieten uitgroeien. Maar het was heel lekker.

Via Pike Street zijn we daarna tot Pike Market gestapt, waar ze vis en vlees en groenten en fruit aan redelijke prijzen verkopen, beterkoop dan in de Madison Market op E Madison Street, waar het voedsel wel organic heette, maar de prijzen nogal hoog lagen. Ondertussen hebben we een beetje verder ook Trader Joe’s ontdekt, waar de groenten en het fruit ook organic zijn, maar de prijzen veel menselijker. En ik heb zo het gevoel dat alles hier wel organic is.

Downtown, rond Pike Street en Pine Street, is zowat het retail district, met alles van Macy’s en Nordstrom en GAP en Niketown en Aveda. En een food court, zoals we dat kenden van Las Vegas vorig jaar, waar ze een heleboel verschillende soorten fast food hebben, van hamburger tot chinees met alles daartussen.

Seattle is wel degelijk koffie stad. Op elke hoek van de straat is wel een coffee place, en ondertussen hebben we al ontdekt dat ge die ketens (Seattle’s Best, Starbucks) beter links laat liggen, en bij de ‘kleine’ independents binnenstapt. Ik ga nog plezier beleven om de beste koffie en de beste branderij eruit te halen, denk ik. Maar hey, we zijn hier nog drie maand, dus we hebben nog tijd zat.

Seattle (i)

Bedankt voor alle uitingen van bezorgdheid. Om met de pointe te beginnen: wij zijn er, en onze bagage is er ook. Op hetzelfde moment en met hetzelfde vliegtuig nog wel.

In London is het —zoals gezegd— een uur vroeger, en bovendien had de aansluiting nog vertraging ook. Wij hebben helemaal niks rebooked, maar zijn –bloedneusgewijs– gewoon naar de juiste Gate gewandeld en hebben daar het juiste vliegtuig geboard. Van Terminal 5 (waar onze vlucht uit Brussel landde) naar Terminal 4 (waaruit onze vlucht vertrok), is het overigens achttien minuten met een shuttle.

We waren pas gerust toen het vliegtuig –met ons erin– opsteeg, en helemaal content toen we onze bagage op de carrousel zagen verschijnen. De douane was voor een keer nergens een probleem. In Terminal 4 deden ze zelfs vlak voor onze neus een nieuwe gang open –dus mochten we als eersten door– en in Seattle waren ze verschrikkelijk ontspannen.

inkopen

Het huis waarin we zijn terecht gekomen, en dat ik al ergens in januari had ‘besteld’ is beter dan verwacht. En de verwachtingen waren al goed. Kirby, de eigenaar/bewoner heeft een prachtige woonst, twee verdiepen, smaakvol ingericht. We hebben net wat inkopen verricht, wat gegeten, en nu gaan we slapen. Het is ondertussen 6u (’s ochtends) Belgische tijd ofte 20u Seattle time. Het is meer dan 24 uur geleden sinds we opgestaan zijn. En het is nog steeds vrijdag.

Oh. Dit is wel degelijk Seattle: het is nog geen moment gestopt met regenen.

teneinde (v)

Live vanuit Brussels National Airport. 7,50 € voor 60 minuten wireless dank zij Telenet. Het wedervaren tot nog toe.

  1. Vanochtend was er een botsing in Wetteren. Geen nood, de vlucht is om 12u, en de schoonouders kwamen ons ophalen om 7u30. Aankomst luchthaven: 9u
  2. De check-in verliep fantastisch. We hadden onze boarding passes via internet kunnen printen, de bagage was een kwestie van drie valiezen op een rolband zetten (zonder aanschuiven), en klaar. Tijd op overschot.
  3. Veel overschot. Heel veel overschot. De eerste vlucht, van Brussel naar London is vertraagd. Eerst voor een kwartier, dan een half uur, nu reeds een uur. De connecting flight mag geen probleem zijn, het is in London een uur vroeger dan hier, en we hadden twee uur overschot.
  4. De bagage zal er niet zijn bij onze aankomst. Dat wordt ons nu al officieus bevestigd. Het begon al bij de incheckbalie. “Ik zou die briefjes maar goed bewaren”, vertelde de meneer die onze valiezen van de zelfklevende bagagebriefjes voorzag. Toen Tessa daarnet ging vragen hoe het zat met de connecting flight, kreeg ze opnieuw te horen dat we het wel mochten vergeten onze bagage onmiddellijk in Seattle aan te treffen. “Er is een communicatiestop rond terminal 5,” zo klonk het, “maar wij weten dat er minstens vier uur nodig is om uw bagage van de ene vlucht naar de andere te transfereren.”

Hope for the best zeker?

—

(Gisterenavond werden we nog gebombardeerd met sms’jes, e-mails en telefoontjes. Dat was verschrikkelijk wijs en lief –om emotioneel van te worden. Dankuwel allemaal, en tot binnenkort!)

—

Update 12u15

  1. “All passengers on a connecting flight from London, departing before 3 o’clock have to go see Connections. They have been rebooked on a different flight“, klinkt het aan Gate B31.
  2. “Dat houdt in,” zegt de mevrouw aan de balie desgevraagd, “dat u naar een andere vlucht bent overgeboekt. Dat kan zijn een directe vlucht, of een vlucht met een tussenstop. Maar dat kunnen ze u pas in London vertellen.”
  3. Tweede keer 7,50 € betaald om dit op mijn weblog te zetten.

teneinde (iv)

Bon. ’t Is kwart voor drie. We hebben een laatste voorraad medicijnen en crèmes ingeslaan; gelunched in de Progrès; twee valiezen gekocht; en de boarding passes uitgeprint (t.t.z. als PDF doorgestuurd want we hebben geen inkt meer in onze printer).

Rest ons: de valiezen te vullen, en beslissen of we er twee of drie meedoen; een website afwerken; twee-drie blogposts voorbereiden; een jazzartikel voor Het Project schrijven; en alles van mijn desktopcomputer op de laptop zetten.

Niet te vergeten: opladers van vanalles; paspoorten; boeken; gsm; geld; visa-kaart.

Hey, het is bijna zover!

(“Ok, ik zit ook redelijk goed op schema”, hoor ik mijn madam net zeggen. Het komt dik in orde dus.)

teneinde (iii)

Het is de eerste keer dat ik zo’n last heb van dat zomeruur. Mogelijks omdat er hier niemand anders thuis is, en ik dus niet gebonden ben aan enige routine van mijn lotgenoten. Tessa zit immers nog even in Firenze en Henri doet de ronde van de grootouders –kwestie dat ze hem nog eens goed kunnen verwennen voor hij drie maanden uit hun leven verdwijnt.

Met Mobistar is alles van een leien dakje gelopen. Ik heb gebeld, en gevraagd of mijn abonnement naar een ander kon gewijzigd worden, en dat is geheel probleem- en kostenloos verlopen. Vanaf 8 april gaat dat in.

Telenet is een ander paar mouwen. Ik heb een mailtje gestuurd –zoals dat wordt gevraagd ergens bij Mijn Telenet— en ik kreeg redelijk snel een mailtje terug, waarin werd vermeld dat men mij zou contacteren. Dat was donderdag. Ondertussen heb ik nog steeds niets van hen gehoord. Ik ga toch maar eens bellen.

Van de toestand bij terminal 5 van British Airways word ik officieel een beetje nerveus. En ik word niet rap nerveus. Anderzijds heb ik online gezien dat onze plaatsen in de beide vliegtuigen (van Brussel naar London, en van London naar Seattle) reeds werden toegekend, dus het zal wel loslopen zeker? In elk geval bevestigt het mij een beetje in mijn voornemen om met zo weinig mogelijk bagage te vertrekken. Wat er niet is, kunnen ze ook niet kwijtraken.

Verder was het de bedoeling dat ik Tessa’s computer van Vista Business naar XP Pro zou downgraden, maar dat lijkt niet helemaal vanzelfsprekend te zijn. Ik ga toch nog eens verder onderzoeken vandaag, want dat ding is tergend traag, én het crasht met de regelmaat van een Zwitserse klok.

Mijn grootste probleem momenteel is evenwel dat ik een boek van 891 bladzijden aan ’t lezen ben, en dat ik nu aan bladzijde 272 zit. En dat ik het graag lees. Maar dat ik het niet meteen zie zitten om dat mee te sleuren. Grmbl.

teneinde (ii)

De bagage
Van British Airways mogen we per persoon twee valiezen, van maximum 23 kg elk, meenemen. Ik heb mijn madam hier al grote stapels boeken zien klaarleggen, en ik moet nog een manier brengen om haar van dat voornemen –die allemaal in de valies te krammen– vanaf te brengen. We zijn daar drie maanden, net in het tussenseizoen, dus we weten begod niet wat voor kleren we nu het beste laten meereizen. Ik vermoed warme, want minder warme wegen lichter en kunnen we daar waarschijnlijk goedkoop op de kop tikken. Travel light, ben ik geneigd te denken.

We mogen ook nog handbagage meedragen, bestaande uit 1 tas die maximaal 56×45×25cm groot mag zijn (mijn crumpler meet 38×29×23cm), en daarbij ook nog een een laptop, hand- of boekentas. Dat komt goed uit, want de laptops moeten mee; wat fotografisch ekiepement; Nederlandstalige boeken en de leerstof voor Henri; en de handleiding voor ‘meester papa’. Dat laatste zit in twee klasseurs, samen goed voor 13 centimeter papier, waarvan ik denk dat ik het handleidinggedeelte toch maar ga (laten) inscannen.

Eigenlijk vrees ik meer voor de terugreis. Het fotografisch ekiepement zou gezien de goedkope dollar best wel eens kunnen toenemen, net zoals de cd- en klerencollectie (wat als het daar plots warmer blijkt te zijn). Heeft iemand ervaring met het verzenden van bagage (pakweg boeken en kledij, dus geen fotozaken of cd’s)?

teneinde (i)

Momenteel ben ik in vanalles een beetje verdwaald. ‘Vanalles’ zijnde de voorbereidselen voor on Grote Avontuur. Ganse lijstjes zitten in mijn hoofd, maar raken maar niet op papier; heelder zaken die nog moeten worden afgewerkt en bijgesteld en opgelost.

GSM-abonnement
Bij Mobistar hebben we een Family formule, waarvoor we zo’n 50 euro per maand betalen, en waarmee we over genoeg beltijd beschikken om naar elkaar en anderen te bellen en te SMS’en. Ik kan mij voorstellen dat die formule niet geldig is voor belmomenten in het buitenand, en ik kan mij nog beter voorstellen dat ik geen 50 euro per maand ga betalen voor iets wat we niet gebruiken. Ik denk dat ik eens van die Tariff Check dienst gebruik ga maken.

Telenet-abonnement
Zelfde verhaal als voor de GSM.

Krantenabonnement
Werd opgeschort van het vertrek tot de terugkomst.

Nutsvoorzieningen
Dat is heel gemakkelijk: als ge het niet gebruikt, moet ge er niet voor betalen. Dacht ik toch.

De post
De postwisseling zelf is niet meteen een probleem. Er zal hier bovendien gemiddeld meer activiteit zijn, dan wanneer wij zelf thuis zijn. We hebben een gans netwerk van vrienden en kennissen die regelmatig langskomen, potentiële inbrekers betrappen (al gaan we toch ook vakantietoezicht aanvragen), katten en vissen eten geven, de tuin bewerken, én de post van de vloer rapen. Aangetekende zendingen zullen dan maar moeten wachten. Rekeningen betalen is gemakkelijk: wat niet gedomicilieerd is, kan via internet banking.

gemis. of net niet (v)

fly boats

(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro400H, 400 ASA)

Op een bepaald moment was er sprake van dat we zo’n tocht met een Bateau Mouche zouden ondernemen. Het was koud, en we zouden Parijs vanuit de glazen warmte van zo’n boot kunnen bekijken, en onderwijl nog een hapje kunnen eten ook. Dat Henri enthousiast was, hoef ik niet eens te schrijven. Maar bij het Louvre werden we van de Seine weggewaaid, en de bootjes zijn uit ons collectief geheugen gewist. ’t Zal voor een volgende keer zijn.

Wist u overigens (dank u wikipedia) dat Bateau Mouche een gedeponeerde merknaam is van de Compagnie des Bateaux Mouches, de oudste rederij die op de Seine in Parijs rondvaarten organiseert (sinds 1949)?