Tag: parijs

Parijs dus

Een week geleden zaten we nog in Parijs. Ons logement lag een beetje buiten Parijs, maar na een halfuurtje via het voorstedelijk treinnet stonden we aan de Gare du Nord. We hebben 7,50 euro voor een cappuccino (het melkschuim stond torenhoog en de koffie was niet meer dan een bodempje espresso in een gigantische tas) betaald bij Carette, maar het deed ons denken aan Bloch en ik zag er me zo al elke week heen trekken. (Ik zie mijzelf ook regelmatig de Lotto winnen, maar ik blijk niet zo’n uitmuntende ziener te zijn als ik zou willen.)

Kamer met zicht

Het sneeuwde ook, en dat inspireerde de tieners op dag twee uiteindelijk toch om een sneeuwballengevecht te houden én een sneeuwman te maken. Die tweede dag (zondag) trokken de vrouwen alleen de stad in –de mannen enigszins gerustgesteld dat de winkels gesloten waren, al bleek dat niet te kloppen– en ik heb ze toen ’s ochtends naar het station gebracht. Toen ik ze ’s avonds ging halen, was het echter net beginnen sneeuwen, redelijk hevig zelfs. Naar het station was het bergaf, maar dat betekende natuurlijk dat het van het station… jawel: bergop ging. Onze wagen is klein, de banden zijn smal, en tijdens het klein half uur dat ik aan het station stond te wachten, was ik net niet ondergesneeuwd. De weg terug was redelijk… avontuurlijk. Ik was blij dat er niet te veel ander verkeer op de baan was (ik ben maar twee andere voertuigen tegengekomen), want het was een beetje moeilijk om er te geraken. Hilarisch ook, want terwijl mijn stuur een halve slag naar links of rechts gedraaid stond, ging de auto gewoon vooruit. We zijn er geraakt, zonder brokken.

Koffie bij Carette Iedereen is zot van Jef

De laatste dag, net een week geleden dus, gingen we het Louvre bezoeken. Iets te druk voor mij (véél te druk voor mij), dus ging ik op mijn eentje naar de Rue de Rome, waar zich zowat de grootste concentratie muziekwinkels moet voordoen –en dan heb ik het over muziekinstrumenten en partituren, niet over platen. Ik vond er eindelijk de partituur van Rameau die ik zocht (maar geen Duphly helaas), en de collectie van Yann Tiersen (Piano Works 1994-2003).

Louvre

Dit is ongeveer het enige wat ik van het Louvre heb gezien –bij de uitgang van de metro is er een gaanderij waar men naar binnen kan kijken. Een beetje gelijk een terrarium, met allemaal kleine mensjes erin.

Parijs is leuk, maar ik heb precies de neiging daarheen te trekken als het koud is. Wat misschien niet zo’n goede zet is voor iemand zoals ik die liever warmte heeft. Nog goed dat het gezelschap zo aangenaam was.

Basilique du Sacré-Cœur (boven)

Basilique du Sacré-Cœur (up)

(Leica M6 TTL, Voigtländer Color-Skopar 28mm f/3.5, Kodak BW400CN, 400ASA)

Voorlaatste in de reeks (de laatste volgt morgen). Een redelijk traditioneel beeld, ik weet het. Maar al dat volk! Al die mensen! In februari! Wat moet dat in de zomer niet geven?

Hitchcock in Paris

Begin februari zaten wij in Parijs. Ik had toen de Yashica-Mat en wat Fuji Pro400H meegenomen, maar blijkbaar ook de Leica. Ik was dat geheel vergeten, tot ik vandaag het filmpje dat ik zaterdag had afgegeven opnieuw ging ophalen bij Dirk. Ik was geheel in de veronderstelling dat ik alleen foto’s van het voorbije Gent Jazz Festival en het Jong Jazztalent concours zou terugkrijgen, maar blijkbaar zat dat filmpje er al vier maand op! Vier maand!

Onderstaande foto’s bleven op mijn netvlies haperen, niet om de kwaliteit –duh– maar om de kitscherigheid van de snapshots en het hoge Hitchcockgehalte. Waarmee ik bedoel dat het lijkt alsof de foto’s collages zijn van een afzonderlijke voorgrond en achtergrond.

it's Paris, baby

(Leica M6 TTL, Voigtländer Color-Skopar 28mm f/3.5, Kodak BW400CN, 400ASA)

Zeg nu zelf, dit kon makkelijk een studioshot zijn waarop de figuranten voor een statische achtergrond werden geplaatst, compleet met uitgeflitste en over-expressieve gezichten.

it's Paris, baby

(Leica M6 TTL, Voigtländer Color-Skopar 28mm f/3.5, Kodak BW400CN, 400ASA)

Idem voor deze: die Eifeltoren past gewoon niet in dit plaatsje.

Of sta ik alleen met deze indruk(ken)?

gemis. of net niet (v)

fly boats

(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro400H, 400 ASA)

Op een bepaald moment was er sprake van dat we zo’n tocht met een Bateau Mouche zouden ondernemen. Het was koud, en we zouden Parijs vanuit de glazen warmte van zo’n boot kunnen bekijken, en onderwijl nog een hapje kunnen eten ook. Dat Henri enthousiast was, hoef ik niet eens te schrijven. Maar bij het Louvre werden we van de Seine weggewaaid, en de bootjes zijn uit ons collectief geheugen gewist. ’t Zal voor een volgende keer zijn.

Wist u overigens (dank u wikipedia) dat Bateau Mouche een gedeponeerde merknaam is van de Compagnie des Bateaux Mouches, de oudste rederij die op de Seine in Parijs rondvaarten organiseert (sinds 1949)?

gemis. of net niet (iv)

Het tweede Grote Evenement in Parijs beleefde Henri op dinsdag. We hadden ’s ochtends een dagticket voor de metro gekocht, en toen het donker begon te worden, vonden we dat we nog niet genoeg waar voor ons geld hadden gekregen. Zo’n dagticket kost toch wat geld, en als je niet minstens drie ritten maakt, kon je beter individuele tickets (of een carnet van tien) gekocht hebben. Dus gingen we naar de Arc de Triomphe.

De Arc bevindt zich op de Place Charles de Gaulle – Étoille, waar alle grote invalswegen van Parijs samenkomen. Eén daarvan is de Avenue des Champs Elysées. Ik was juiste locatie even vergeten, en in plaats van aan l’Étoille uit te stappen, reden we door naar La Défense, waar zich la Grande Arche bevindt. Dat ligt allemaal op de axe historique, vertrekkende van het Louvre en (voorlopig) eindigend in La Défense.

Vanuit de wagon in de metro tot boven is het een hele klim. Henri was eigenlijk vreselijk vermoeid, en had vooral zin om terug naar het hotel te keren. Elke trap werd met tegenzin genomen, tot we uit de metro op het plein vlak voor de Grande Arche stapten. In één klap kwam al zijn energie terug, rende hij het plein op, eerst weg van de Arche, en vervolgens als een vliegtuig met zijn armen gespreid, de trappen op naar het tentzeil onder de boog. Het enige wat hem deed stoppen was een stevige “niet lopen op de trappen!” die mogelijks tot aan de Champs Elysées hoorbaar was.

Grande Arche

(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro400H, 400 ASA)

Boven toonde ik hem in de verte de Arc de Triomphe, en na eerst vruchteloos te hebben gevraagd om het geld neer te tellen om de Arche met de lift te bestijgen, insisteerde hij de weg naar de Arc te voet verder te zetten. Eén metrostop verder hebben we hem uiteindelijk toch gedwongen om opnieuw ondergronds te gaan, iets waar hij alleen maar bereid was in toe te stemmen op voorwaarde dat we toch wel honderd procent zeker bij de Arc terug bovengronds zouden komen. De Champs Elysées zelf hebben we wijselijk bewaard voor een ander moment.