druk – Pagina 3

Hamlet had het mis

…to do or not to do, thát is the question!

Eigenlijk gebruik ik nog steeds RTM om mijn to do lijstjes bij te houden. Het is web based, maar synchronizeert net zo goed met de iPhone, zodat ik er ook offline aan kan. Helaas kom ik er vaak gewoon niet toe om mijn lijst aan te vullen.

Naast die ‘melklijst’ beschik over nog zes ⁱ andere manieren om mijn zaken bij te houden: mijn inbox, gmail, de geopende browser windows, iCal, wordpress, en post-its (échte, geen digitale).

Mijn inbox is vaak problematisch. Daarnet stonden er nog 196 berichten in, met allemaal berichten waarvan ik denk dat ik er nog moet op reageren, ofwel dat ze nog van belang zijn voor iets waarmee ik bezig ben. Als een bericht ‘gebruikt’ is, dan verdwijnt het in het archief. Zo’n archief hield ik vroeger heel meticuleus bij, opgesplitst op persoon of casus en datum, maar de laatste tijd is het zoeken in de mailprogramma’s veel efficiënter geworden, zodat ik die onderverdeling veel minder fijn houd.
De inbox wordt opgekuist als het de spuigaten begint uit te lopen. Zoals nu bijvoorbeeld.
Google mail gebruik ik bijna exlusief ⁱⁱ voor de interne mailing lijst van Het Project. Wat meteen als voordeel heeft dat ik al die informatie op één plek terugvind. Voor de rest gaat het een beetje zoals in mijn mailprogramma: wat ‘gebruikt’ is, gaat in het archief, de rest blijf in de inbox, en krijgt een sterretje.
Wordt minstens maandelijks, maar bij voorkeur wekelijks ‘gezuiverd’.
18: zoveel browser windows heb ik momenteel geopend staan. Elk met zijn eigen tabjes nog natuurlijk. Van allemaal dingen waar ik mee bezig ben, en waar ik geen tijd voor heb om verder uit te werken, maar waarvan ik mijzelf wijsmaak dat ze te belangrijk zijn om te sluiten, en niet belangrijk genoeg om te bookmarken. Safari heeft gelukkig zo’n Reopen All Windows From Last Session, voor het geval het ding crasht of ik het abusievelijk laat afsluiten.
Wordt wekelijks verwerkt.
Ik ben een grote fan van handgeschreven agenda’s. Maar met die iPhone heb ik nu eindelijk het ding waarmee ik alles in één toestel kan bij hebben, dus ben ik opnieuw digitaal geworden. iCal synchroniseert niet alleen met mijn iPhone maar ook met Google Calendar –zodat ook Tessa perfect op de hoogte kan blijven van mijn bezigheden.
Wordt aangepast à la minute.
Eigenlijk heb ik maar weinig drafts staan in wordpress. De meeste zaken blijven daar slechts kort in staan voor ze gepubliceerd worden; de uitzondering is waarschijnlijk een fiks uit de kluiten gegroeide commentaar, waarvan ik beslist heb dat ik het toch maar ga uitwerken tot een eigen bericht.
Wordt verwerkt als ik denk tijd te hebben.
Als er echt iets dringend-dringend is, dan plak ik een post-it aan de bovenkant van mijn computerscherm. Zodat ik er niet naast kán kijken. Meestal gebeurt dat ’s avonds, en gaat het over iets dat ik de volgende dag móet doen.
Verdwijnt in minder dan 12 uur.

Bon. Ik ga eens wat opkuisen, denk ik. Als u nog een antwoord van mij moest krijgen, is de kans groot dat het er vandaag of morgen alsnog aan komt.

(Och, en is het bij u ook zo chaotisch?)

—

Het was eigenlijk best de moeite waard om mij die zin te zien schrijven. Ik ben begonnen met twee, verbeterde mijzelf meteen tot drie, en toen ik aan ‘houden’ zat, had ik achtereenvolgens al vier, vijf en zes ingetikt.
Enkel als iemand mij een heel groot bestand wil e-mailen, vraag ik om het naar daar te sturen.

Messy desk is sign of a sophisticated mind

Dat beweerde Nigel Hawkes, Science Editor bij The Times, toch in een artikel in 1992. Tessa had het in het ouderlijke thuis uitvergroot boven haar werkplaats gehangen, als een reactie op de vele verzoeken van haar ouders om toch maar eens de rommel op haar bureau op te ruimen. Het heeft lang in een knipselmap gezeten –en misschien zit het nog ergens in een of andere archiefdoos– maar ik heb het eindelijk op internet teruggevonden. Het internet weet alles.

Het was de bedoeling dat ik donderdag mijn eigen bureau ging opruimen. Maar ik had daarvoor iets nodig wat aan de andere kant op Tessa’s en Henri’s bureau lag, en toen ik daar nog een grotere rommel aantrof, heb ik maar eerst hun werkoppervlak aangepakt. Hoewel er waanzinnig veel is verdwenen (een volle vuilniszak van 30 liter, en een grote kartonnen doos papier) heeft het twee dagen geduurd eer ze daar iets van gemerkt hebben.

Ondertussen ligt mijn bureau nog steeds overvol. Ik had dinsdag namelijk bij Kerygma iets gelezen over vol-au-vent, en was –bén– volop bezig daar onderzoekswerk over te verrichten. (Zie de stapel links, met o.a. het van Dale Groot Woordenboek van de Nederlandse Taal, Het Gerecht van Homarus, en De Zilveren Lepel.) Bereidingen en navenante berichtgeving volgt ooit nog wel eens.

Het ligt ook vol met kookboeken en -tijdschriften (Mijn Little Italy, 3 maanden delicious.); koffie labels; cds; knipsels; rekeningen; etc. Maar ik weet –net zoals in het artikel wordt beweerd– alles liggen. Alles.

Denk ik toch.

non-info

Henri had vandaag geen school –niet door de staking, maar wegens een al eerder aangekondigde lokale studiedag (of zo). En Tessa ging van thuis werken, want ik moest nog weg. Een produktieve dag begint evenwel met een goed ontbijt, dus togen wij na mijn korte looptochtje (30 min.) naar Brasserie Nero. Ik ben de wentelteefjes met bosvruchten nogal genegen, maar Henri wou het verwenontbijt. Hij had het vorige week op de kaart ontdekt, en ik had hem gezegd dat zijn moeder daarvoor wel zou te vinden zijn, om dat met hem te delen. Bij dat verwenontbijt horen ook pannenkoeken, en het moet gezegd: die pannenkoeken –zo’n dikke Amerikaanse– zijn heerlijk.

Ondertussen zijn ook de persvisies van het Filmfestival begonnen. Dus ben ik in zeven haasten richting Zebrastraat gehold (geen openbaar vervoer vandaag, nietwaar) om mijn perspas af te halen, en de eerste film van het festival te bekijken (Transsiberian). Daarna een lunch in Vooruit, en dan was ik nog op tijd thuis voor een korte fietstocht (20 km, en Tessa dacht dat ik een half uurtje weg was). Vanzelfsprekend heb ik een paar bemerkingen, na zo’n eerste wat langere tocht, maar die zullen tot morgen moeten wachten. Ik moet eerst mijn brood nog bakken. Min of meer op tijd deze keer.

(Oh, en de post kwam ook langs, met eenzelfde aangetekende zending.)

zeef, meet geheugen

Soms weet ik niet meer wat erin zit, in dat hoofd van mij. Dat het er niet lang in blijft zitten, dat is niet meteen een geheim –mijn korte-termijngeheugen laat zeer te wensen over. Normaal gezien vertrouw ik op een resem agenda’s, maar ook dat systeem is niet waterdicht, zo blijkt.

Gisteren werd de nieuwe Ancienne Belgique site site gelanceerd, en op die opening was ik –samen met een heleboel andere bloggers– uitgenodigd. En ik zag dat wreed zitten. Aansluitend was er overigens een concert van Tom Helsen voorzien, iemand die ik niet eens half slecht vind (ik heb hier nog ergens een cd van hem liggen). De nieuwe site werd ontworpen door de mensen van Netlash, waarvan u allemaal minstens Netlashen Bart kent. De nieuwe site site nogal wijs in elkaar, lees ook wat Netlash er zelf over te vertellen heeft, en als u de AB vaak bezoekt, maakt u zich maar beter een profiel aan –voor zover dat nog niet is gebeurd.

Edoch, het weekend was een beetje (gezellig) druk, waardoor ik zondag geheel op automatische piloot –na eerst, zoals beloofd, met Henri naar Junior Eurosong te hebben gekeken– richting De Centrale ben getrokken voor de wekelijkse portie Opatuur. Een solo concert van (Gentenaar) Frederik Leroux, een uitstekend concert, niet op muziektechnisch vlak, maar wel zeer creatief. Binnenkort leest u er meer over bij Het Project.

(Canon EOS 5D, EF 70-200mmf/2.8L IS USM@180mm, f/2.8, 1/80s, 1000ASA)

vrijdag zoefdag

Die vrijdagen, die gaan meestal nogal rap voorbij. Opstaan, voor ontbijt zorgen en Henri naar school brengen, gaan lopen, douchen, naar de wekelijkse persconferentie van het Gentse Stadsbestuur, een koffie in de Mokabon, middageten (in Vooruit deze keer: moussaka), terug naar huis, artikel over de persconferentie schrijven, en we kunnen aan het weekend beginnen. Gaat dat bij u ook zo ontspannend vlot, die aanloop naar het weekend?

(Straks –vanavond? vannacht?– komt mijn doktertje terug thuis van Londen. En gans het weekend zit ook al bomvol precies.)

intrigerend

…dat is wel het minste wat men van deze dag kan zeggen. En dan heb ik het nog niet eens over het weer. Een dag vol interessante conversaties, met een Lama die mij Batman comics kwam bezorgen bijvoorbeeld (dankuwel!!!), met mijn fotomeneer, mijn boekhouder, en met Haruki Murakami. Jawel, ook een boek lezen kan een vorm van converseren zijn. Vooral met een titel als What I talk about when I talk about running.

Het leven is passie, heb ik uit deze dag meegedragen, en of uw passie nu in uw werk of elders ligt, is eigenlijk van ondergeschikt belang. (Zolang mijn boekhouder de administratieve obstakels maar uit de baan kan ruimen –ik heb er het volste vertrouwen in.) Geld hoeft daarbij overigens geen hinderpaal te zijn.

Hm. Benieuwd hoe u die laatste zin interpreteert.

todelootodo

Het was een lange dag, zo had één van mijn slechtere opstellen in het lagere middelbaar kunnen beginnen. Het was een interessante dag, en morgen zal daar eigenlijk niet voor moeten onderdoen. En overmorgen ook niet.

Vandaag was de tweede keer in korte tijd dat ik in Antwerpen was voor een project –waarover ik voorlopig vanzelfsprekend nog niets lan loslaten. Twee negatieve puntjes deze keer, en dan heb ik het vanzelfsprekend niet over dat project, waar alles nog steeds op interessante zijn gang gaat. (1) Het Astridplein, en dat is het plein dat u opstapt als u het Antwerpse Centraal Station verlaat langs de kant van de Zoo, welnu, dat Astridplein, dat is verschrikkelijk lelijk. Niet zo lelijk als het Woodrow Wilsonplein in Gent, maar vele keren lelijker dan het Hendrikaplein dat u alhier opwandelt bij het verlaten van het Sint-Pietersstation. (2) Aquatopia is klein. Het is beter dan het Seattle Aquarium, maar ghoh, eigenlijk vond ik het aquarium in de Zoo minstens zo interessant. Op 1-2-3 stonden we opnieuw buiten –op dat foeilelijke Astridplein– en dat was dat. Nog goed dat we niet alleen daarvoor naar Antwerpen zijn getrokken.

Euh ja, meer heb ik niet eigenlijk. Behalve een waslijst van todo’s:

Dinsdag heb ik confituur gemaakt, en daarover moet ik nog een postje schrijven.
Ondertussen ben ik al twee dagen bezig aan een andere confituur, en daar wil ik dan ook nog over berichten.
Een nieuw brood: ik heb al twee keer een nieuw brood gemaakt, met een vulling, en daarover wil ik ook iets schrijven. Maar die vulling is nog niet helemaal zoals het hoort, en ik wil eerst dát in orde krijgen voor ik erover schrijf.
Binnenkort is het Jazz Middelheim, en daar wil ik ook nog iets over schrijven.
Dan moet ik héél dringend tekstjes schrijven voor concertaankondigingen.
Morgen met de boekhouder gaan ‘klappen’ over een (ander) project –en over mijn belastingen
En dan is er nog een ander project, waar ik graag voor Middelheim mee begonnen was, maar dat zal niet meer lukken. Hopelijk nog voor het einde van de maand, anders zal het voor september zijn.
Er zijn nog een heleboel foto’s die ik wil posten –morgen komt er minstens één aan.
Film: zaterdag gaan we naam Wall*E; en ik zou dolgraag ook nog Batman zien; maar volgende week zit ik alweer vast met Middelheim (een leuke manier van vastzitten, dat wel)
Op woensdag loop ik niet –net zomin als op zaterdag. Die ‘vrije’ zaterdag, dat ga ik behouden, maar vanaf volgende week begin ik toch ook op woensdag te lopen. Ik mis het te erg, zo in het midden van de week.

En dan zijn er nog een pak kleinere dinges. En morgen maak ik cupcakes. Ik heb een nieuw recept –met succes al één keer geprobeerd met rode vruchten; morgen draai ik er stukjes appel in.

Slaapwel!

drukskes

’t Is een beetje druk. Nog amper 14 dagen en daar is Seattle, en er moet nog een heleboel voorbereid én afgewerkt worden. Ik ga vandaag een beetje gelijk een kieken zonder kop rondlopen, vrees ik.

(Tiens, nu ik eraan denk, zo’n HD CAM gelijk die mannen van Telenet gaan weggeven, dat zou precies wel leutig zijn om mee te nemen op reis.)

goed

Wilt ge weten dat ik vanochtend al was vergeten wat ik gisterenochtend had gedaan?

“Hoe ge weet het niet meer”, ondervroeg ik mijzelf. “Ge hebt toch weer geen ganse voormiddag doelloos zitten surfen? Of naar tv liggen kijken? Of boeken gelezen?”

“Natuurlijk niet,” kwam het sussende antwoord, “ik ben toch helemaal niet ziek meer.” En toen ik het ontbijt had gemaakt wist ik het weer: “ik heb Skype geïnstalleerd. Voor als we in Seattle zijn.”

En ik heb ontdekt dat ik met Henri naar de tandarts moest. Op tijd ontdekt dat ik met Henri naar de tandarts moest. Ik heb daarna wel een paar keer naar zijn school moeten bellen om te regelen dat ik hem op de middag kon afhalen –’s voormiddags zaten ze met de klas in het park. Het was schoon weer, en de juffrouw had gezegd dat ze zich dan maar warm moesten kleden, en botten aandoen, en dat als het niet regende dat ze dan naar het park zouden gaan. Waardoor hij zijn toets godsdienst in de namiddag heeft gemist. En geen huiswerk heeft meegekregen.

En dan heb ik, nog brood gebakken –ik moet tegenwoordige elke andere dag brood bakken. We eten gemiddeld een brood per dag –de overschot gaat in een doos, en daar maak ik in het weekend broodpudding van. Een klein brood, van zo’n vijf-zeshonderd gram, schat ik, maar toch: een gans brood met ons gedrieën. Het tweede brood, dat er een dag heeft gelegen, vind ik meestal wat slapjes geworden, maar ik heb daar nu een trucje voor gevonden. ’s Ochtends gaat het brood vijf minuten de (niet voorverwarmde) oven in, die op 250°C wordt ingesteld. Na die vijf minuten heeft dat brood opnieuw een knapperige korst zoals het hoort.

En ik heb inkopen gedaan in de Delhaize. Voornamelijk melk, want dat vliegt er hier door, met zo’n opgroeiende slungel. Henri drinkt geen frisdrank overigens. Enkel melk, of water, of (vers) fruitsap. Soms ook wel eens chocomelk. En het is niet dat hij geen frisdrank zou krijgen, hij vindt het gewoon niet lekker. Houden zo, jongen!

En dan was er muziekles.

En dan waren er oliebollen, die we samen met Opatuur hebben opgegeten.

En dan was er vergadering van Het Project, en eigenlijk had ik daar nog wel wat willen blijven plakken, maar ik was te moe, en mijn ziekte liep aan het einde, en ik had geen zin om te hervallen, dus ben ik maar braafjes naar huis gegaan. Ik moet mij overigens flink hebben gedragen, gisteren, want hoewel de regen bij bakjes uit de lucht viel heb ik niet eens lang op een tram moeten wachten –terwijl er rond dat uur gemakkelijk een half uur tussen twee trams kan zitten.

Het was een goede dag eigenlijk, nu ik er zo aan terugdenk.

zaterdag, stressdag

Die zaterdag in de binnenstad. Begonnen bij Bloch voor een laat ontbijt, naar de speelgoedwinkel, het Paard van Troje (ik krijg binnenkort een schoon cadeau van Tessa), de Slegte, AVA, en dan Standaard Boekhandel aan de Kouter. Daar splisten onze wegen even: Henri en ikzelf gingen naar Vooruit voor een drankje en wat rust, Tessa ging nog naar tig andere winkels om ons pas een dik uur later te vervoegen voor de lunch. Ten slotte naar De Poort, en dan met de tram naar huis.

Een grmpf-gevoel aan het Sint-Pietersstation: hoewel wij ijverig naar de bestuurder van de 21 zwaaiden, wou hij ons niet meer meenemen. Hij heeft zelfs nog even geting-ting-tingd omdat we het waagden voor zijn neus over te steken. Oh, en aan de thuishalte zijn we Huug nog tegen het lijf gelopen.

De tocht resulteerde in een pak strips, schriftjes, borsten, en dvd’s (Euro Cinema II van De Morgen). Maar met hoeveel interessante zaken ge ook naar huis moogt komen, ik blijf zo’n zaterdag een stressdag vinden.

(Daarna even rustig ontstrest door koekjes te bakken –recept volgt.)