boeken – Pagina 12

boeken 200711

Drie boeken ‘slechts’ deze maand, en dat heeft veel te maken met het vierde boek, dat ik in november nog wel ben begonnen, maar dat ik zo slecht vind dat ik me er gewoon moet doorheen worstelen. Het was anders wel helemaal decrescendo geweest, in het lijstje, maar bekijk het positief: des te groter is de kans dat het volgende keer crescendo wordt!

Van Murakami begin ik steeds meer fan te worden. Het Engels blijft wel nog steeds redelijk kinderachtig (allez dan: adolescent) –ik ben benieuwd wat dat gaat geven als ik eindelijk aan een Nederlandse vertaling zal beginnen. Het is dan ook weinig verwonderlijk dat beide boeken (Kafka on the Shore en Norwegian Wood) grote aantrekkingskracht hebben voor twintigers –waarmee ik geen afbreuk wil doen aan twintigers of aan Murakami’s boeken. Ik heb het met plezier gelezen, en kijk uit naar de volgende.

Verbeke lijkt niet meer aan het niveau van haar debuut te geraken. Niet dat haar boek slecht is, maar het is gewoon niet zo goed als dat ander. Een vloek voor elke schrijver waarschijnlijk, zo’n debuut. Mijn favoriete verhalen uit deze bundel waren De Wezel en zijn prooi (waarin de verliezer de winnaar te gronde richt) en Een benijdenswaardig mens (waarin het voortdurende winnen zwaar weegt).

En Jeroen Brouwers, tsja. “Is het weer zoals bij het vorige,” vroeg Tessa, “waarbij je het begin goed vond en het helemaal afzwakte naar het einde?” Ja dus. Want ik hou wel van ’s mans stijl, maar ik vond het verhaal –naarmate het vorderde– steeds ongeloofwaardiger en zonder de nodige inkleding verder gaan. Jammer.

Kafka on the Shore / Haruki Murakami / 2002 / ***
Groener gras / Annelies Verbeke / 2007 / **
Datumloze dagen / Jeroen Brouwers / 2007 / *

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

boekenlust

Gisteren stond Tessa terug voor de deur. Aan mijn bed eigenlijk, want hoewel ik Henri ondertussen al naar school had gebracht, had ik nadien terug mijn dagkleren voor mijn pyjama verruild, en was ik terug in bed gekropen. Geheel verwaterd kwam ze boven geslopen, de berregende valies onderaan de trap achtergelaten.

Drie uur had ze geslapen, maar toch zijn we eerst nog een rondje rond de Blaarmeersen gaan lopen –ik twee, zij eentje– waar de hagelstenen tijdens mijn tweede ronde mijn gezicht net niet openschartten. Een snelle lunch in de Progrès, en een bezoekje aan Het Paard van Troje waar wij tegen zeer spartaanse prijzen twee zeer interessante boeken hebben gevonden. En toen ik vanochtend een verse lading clementines ging halen, heb ik ook van bij de Limerick een paar mooie dingen meegebracht.

Dit is niet New York. De iconen voorbij, Jacqueline Goosens (tekst) en Bart Michiels (foto’s). In een aantal recensies (DS en DM, waarvoor JG ook columniste is) had ik gelezen over de manier waarop Michiels zijn foto’s maakt, en hoe hij verschrikkelijk lang kan wachten op het juiste moment (bespreking RVi). Ik kon mij daar erg in vinden, en zijn foto’s mogen er dan ook zijn (understatement). Dit boek zal hopelijk vaak uitgedeeld worden als eindejaarscadeau.

Made in Italy, Giorgio Locatelli. Aangeprezen als het ultieme Italiëkookboek. Een turf van vijf en een halve centimeter hoog, met ruim zeshonderd pagina’s boordevol verhalen, recepten en foto’s. Ter illustratie van de aanpak, het hoofstuk ‘pasta’ (redelijk onmisbaar in een Italiaans kookboek), begint op pagina 274 met een foto, en het eerste recept (voor pasta zelf) staat pas op pagina 290.

Vlees is het mooiste, Bart Moeyaert (selectie gedichten) en Elisabeth Broekaert (foto’s). Intrigerend thema, en mooie, uiterst neutrale foto’s van Broekaert. Bernard Dewulf had er in DM een recensie voor geschreven, die een beetje aarzelend was, maar de foto’s die er toen waren bij geplaatst hadden me al lang over de schreef gehaald om het boek in huis te halen.

En daarnaast heb ik de nieuwe Chabon (Gentlemen of the Road) –ik moet dringend aan The Yiddish Policeman’s Union beginnen, dat hier al meer dan drie maand op lezing ligt te wachten– en een ontbrekende Murakami (Dance Dance Dance) meegebracht. En de usual suspects: Jeroen Brouwers’ Datumloze dagen, Annelies Verbekes Groener gras en de winnaar van de Poirot Prijs, Bob Van Laerhovens De Wraak van Baudelaire.

Genoeg lectuur tot het einde van ’t jaar, vermoed ik.

Ah, en ter afsluiting, een interessant interview met Paul Verhaegen (Omega Minor) in Bookslut (geen angst, ondanks de titel van de site, is dit geheel Safe for Work).

boeken 200710

In 1995 waren ze eraan begonnen, Neil Gaiman en Michael Reaves, ten tijde van de Neverwhere serie. iemand was echter geïnteresseerd in hun idee, en ook toen ze hun ideeën verder uitwerkten op papier, toonde geen enkele studio interesse om daarop in te gaan. Dus hebben ze het maar uitgebracht als boek, hun Interworld. Harry Potter is het niet geworden, maar dit is wel het soort boek waarvan ik hoop dat ook Henri het graag gaat lezen. Het bevat de nodige actie, intermenselijke relatietoestanden, is niet moraliserend of belerend, en leest heel vlot. Hopelijk komt er een vervolg, en hopelijk wordt het door een *goede* regisseur in een televisieserie-voor-de-jeugd omgezet.

Triptych en Tyrannosaur Canyon zijn twee pulpdingetjes, waarin Slaughter de ambitie vertoont een diepgaand auteur te zijn, en Preston gewoon vlot leest. Ik ga van beide zeker nog meer lezen.

I feel your pain, is een gedachte die mij niet geheel vreemd was bij het lezen van Krabbés Marte Jacobs. Ik zal mij meteen maar outen als fan van Krabbé, maar dit is toch wel meteen een boek geworden dat heel mooi is en veel pijn doet. Het is een delicate novelle, en zeer romantisch (maar niet op een driestuivers-manier).

Triptych / Karin Slaughter / 2006 / **
Tyrannosaur Canyon / Douglas Preston / 2005 / **
Marte Jacobs / Tim Krabbé / 2007 / ***
Interworld / Neil Gaiman & Michael Reaves / 2007 / **(*)

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

boeken 200709

September was amper rijker aan literatuur dan augustus, zo is gebleken. Vol goede intenties gestart, maar wegens tijdsgebrek en andere besognes ben ik niet tot veel lectuur toe gekomen. Ik heb wel Frank Albers‘ Beatland in huis gehaald, maar nog niet de ongecensureerde Kerouac. Ik zal vandaag of morgen eens in de Limerick binnenwandelen om te zien of hij al binnen is.

Next van Crichton is een zeldzaam boek. Het is namelijk een van de uitzonderlijk weinige boeken waarin ik maar niet ben geslaagd mijn suspension of disbelief opzij te zetten. Volstrekt ongeloofwaardig, de plots lijken wel uit drie vier andere boeken bijeengesprokkeld om op het einde, zonder voorafgaandelijke verwittiging, alsnog bijeen te komen. Wie mijn boekensmaak een beetje kent, weet dat ik anders bijzonder grote fan ban van zo’n plots die samenkomen, maar hier komt de ene deus na de andere, ex machina op de scène afgedaald. Onderhoudend, maar leest als een wetenschappelijk werk dat voor de massa diende begrijpbaar te worden gemaakt. U kiest beter een andere Crichton.

Naast schrijver is Benali ook duurloper. Ik had nog maar één boek van hem gelezen, Feldman en ik, dat ik eerder dit jaar als hoogdraverij had bestempeld. Ook dit boek bevat een al te grote complexiteit voor het thema, maar als je rond een bij het haar getrokken plotverwikkeling leest, is dit boek best interessant. Toch als je zelf ook loopt. Echt aanraden zou ik niet doen.

Next / Michael Crichton / 2006 / *
Marathonloper / Abdelkader Benali / 2007 / **

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

boeken 200708

Slechts één boek, vorige maand. National Book Award Winner, geschreven door Philip Roth, hey, het kan niet fout gaan, dacht ik toen ik het boek kocht in Chicago vorige maand. Helaas. Ik heb het naar overal mee naartoe gesleept, en mij moeten verplichten om het uit te lezen. op het vliegtuig was het ideale literatuur om bij in slaap te vallen, maar voor het wachten tussen twee fotoshoots op pakweg Middelheim, was het veel te hoogdravend om zomaar in te lezen.

U zal mij niet horen beweren dat dit een slecht boek is, laten we het erop houden dat het niet mijn ding is. Het kon mij niet beklijven, maar ik ben ervan overtuigd dat er mensen zullen rondlopen die dit boek bijzonder geslaagd vinden. En dat stemt mij blij.

Daarna ben ik als anti-dote in wat pulp begonnen, maar ik ben ondertussen ook verschrikkelijk geïntrigeerd geraakt door Beatland, waarin Frank Albers Jack Kerouacs On the Road gebruikt als handleiding voor een tocht door Amerika. Mogelijks herlees ik eerst Kerouacs meesterwerk, en spoed ik mij dan naar de winkel om Albers’ epos te verorberen. (Of misschien moet ik mij eerst maar eens tot ‘On the Road’, de ongekuiste versie wenden.)

Sabbath’s Theater / Philip Roth / 1995 / *(*)

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

vanalles wat

Er werd eerst half afgesproken tijdens Jazz in ’t Park (dat morgen overigens herbegint), en vanochtend werd het bevestigd: vanmiddag hebben we (Henri en ikzelf) gelunched met Opa T. In de Progrès vanzelfsprekend, en in het verder charmante gezelschap van A. en B. Vier stoverijtjes, en een steak voor de jongeheer.

Een lekkere stoverij-met-frieten, én een heerlijk malse steak voor Henri –ik heb zijn vlees voorgesneden en daarbij vanzelfsprekend ook voorgeproefd! De mayonaise heb ik overgeslaan, maar ik heb wel van de pickles geproefd die onder zachte dwang van Opa T. alsnog op tafel werden gebracht –anders gelooft hij (onderwijl druk naar mij wijzend) weer niet dat er wel degelijk pickles op het menu stonden.

Achteraf ging elk zijn weg, wat wil zeggen dat wij nog gauw even de mokabon binnenstapten voor koffie en een gróót glas melk (en een ijsje en nog een koffie –ssst). En om onze buit te overlopen. Henri heeft gisteren namelijk boek twee van Harry Potter zowat in één ruk uitgelezen Ik heb hem gezegd dat hij eerst vijftig bladzijden in een leesboek moet lezen voor hij aan een Donald Duck of een Jommeke mag beginnen, en sindsdien heeft hij al drie leesboeken verslonden. Gisteren was evenwel overdaad –“ik zou willen stoppen, maar ik kan niet want het is zo spannend”. Hij heeft er dan ook de ganse nacht over gedroomd, en ons twee keer uit bed gehaald (telkens hij er zelf wakker van werd).

Maar goed, vandaag zijn we dus deel drie gaan halen, in de Standaard Boekhandel (ge denkt toch niet dat ik de Fnac nog binnenstap), en daar begint hij dan morgen in te lezen (op Jazz in ’t Park inderdaad). Binnenstappen in die Standaard Boekhandel is een kleine ramp voor mij, want strategisch vlakbij de kassa’s geplaatst, bevinden zich de sportboeken. Wij hebben dus meegebracht: Harry Potter III, Marathonloper (Abdelkader Benali), Beter trainen met de hartslagmeter (Paul Van Den Bosch), en Groot handboek lopen (Herbert Steffny). We gaan weer bijleren.

En dan zou ik nog niet iets over fotografie (en mijn motor) ook willen vertellen, maar ik moet nog een aankondiging schrijven voor Het Project, en straks komt mijn boekhouder. ’t Zal voor een volgende keer zijn.

boeken 2007 Q2

Hm. Ik was 2007 niet meteen spetterend gestart, wat betreft literatuur. Dit laatste kwartaal heb toch iets van de ‘schade’ ingehaald, maar het niveau van de boeken die ik heb gelezen, is niet bepaald hoog te noemen. Moordlijst van Denise Danks is ronduit slecht te noemen. Dan hoor ik u al zuchten: “maar Bruno, het is gewoon een thriller”, en dan repliceer ik: “nee, het is een slechte thriller”. Want Lee Child bijvoorbeeld, is ook pulp, maar dan wel goede pulp. En Ruth Rendell behoort tot diezelfde categorie van thrillers, maar dat is ook onvergelijkbaar beter. Al moet ik zeggen dat ik Chabrols verfilming, La demoiselle d’honneur, toch wel nog net dat ietsje beter is –tiens, zou die al uit zijn op DVD?

En goed kijk, we laten die thrillers voor wat ze zijn. Koubaa gaat met Nevski serieus de dieperik in. Het is nog goed dat hij er Gent herkenbaar bijsleurt, of ik had hem een nul gegeven. Dat pover sterretje krijgt hij er nu bij voor de moeite. Maar niet van harte. Japin is nog zo iemand die een onding heeft uitgebracht. Gelukkig telde het maar dik honderd bladzijden, want ik ben er niet zeker van dat ik het vod anders had uitgelezen. En nog één: de ‘Grote Europese Roman’, ofte: laten we eens moeilijk doen gelijk Saskia De Coster, en zien of we dan ook meer au sérieux worden genomen. Nee dus. En de knoert van Peeters bestaat uit drie keer zoveel bladzijden als het vod van Japin. En ik heb ze ook allemaal doorgenomen.

Maar goed, niettemin gaat de kwaliteit toch in stijgende lijn. Tirza –dat doet mij denken aan de hond van mijn groottante, die Mirza heette– krijgt al twee sterren, al is het maar omdat ik mij heel even, in een moment dat sneller voorbij was dan het orgasme van de gemiddelde man, liet denken dat Grunberg de verwrongheid van de maatschappij trachtte te vatten. Nah, toch niet. Maar ik zal die tweede ster maar laten staan zeker?

Met kop en schouders reeds, steekt Pleysiers De Latino’s uit voornoemde hoop. Niet dat zijn boek zo verschrikkelijk goed was, maar eigenlijk behandelt hij eenzelfde soort materie als Grunberg, alleen dan wel zonder daar nodeloos complex over te gaan doen.

Driemaal zo hoog staat Van Reybrouck, precies de enige van al die Nederlanstalige schrijvers die beseft wat schrijven inhoudt, en dat bovendien nog op een deftige manier aan het papier weet toe te vertrouwen.

En hoewel hij evenveel sterren werd toebedeeld als Van Reybrouck, valt eigenlijk geen van voornoemde schrijvers te vergelijken met Gaiman, die daar op eenzame hoogte moet achterblijven. In vergelijking verdient hij ruimschoots vier sterren, ware het niet dat hij nog beter werk heeft geschreven (American Gods bijvoorbeeld.) ’t Is vakantie, ’t is een sprookje, ’t is ideaal om op reis mee te nemen –en vertaald in ’t Nederlands ook (Ster).

The Bridesmaid / Ruth Rendell / 1989 / **(*)
Het gebied van Nevski / Bart Koubaa / 2007 / *
De Latino’s / Leo Pleysier / 2007 / **(*)
Grote Europese Roman / Koen Peeters / 2007 / *(*)
De grote wereld / Arthur Japin / 2006 / *
Slagschaduw / David Van Reybrouck / 2007 / ***
Tirza / Arnon Grunberg / 2006 / **
The Hard Way / Lee Child / 2006 / **
Moordlijst / Denise Danks / Publicatiedatum / 0
Stardust / Neil Gaiman / 1999 / ***

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

nachten

Eindelijk heb ik Tirza uit. Wat een onding.

Zaterdag heb ik gelukkig Jamaicaanse Nachten ontdekt bij Limerick, het vervolg op het gesmaakte New Yorkse Nachten –waarvan ik me helaas niet verschrikkelijk veel meer herinner. Het is evenwel al uit van maart, maar stond verdoken bij de crime novels.

Oh, en meteen ook Michael Chabons nieuwste meegebracht, The Yiddish Policemen’s Union.

Gelijk Sara zegt: I can’t wait.

kookboeken

De madam had bonnen voor die winkel waar ik niet graag meer kom –of niet graag gezien wordt. Maar als ik –en bij uitbreiding: de zoon– kan meeprofiteren, dan zal ik daar niet rap nee tegen zeggen.

De zoon had al gauw twee Jommekes vast, en ik heb twee –verschoning: drie– kookboeken mee:

het gerecht, deel drie van de homarus-trilogie, wat me eraan doet denken dat ik dringend nog eens iets rond mijn project moet doen
Van het varken, een uit het Frans vertaald varkensboek (Cochon & fils) van Stéphane Reynaud, de chef van Villa 9 trois. Het boek zag er zo verschrikkelijk uitnodigend, dat ik het gewoon niet kon laten liggen. Ik houd overigens wel van zo’n themaboeken, genre ‘duizend bereidingen voor beest X’
Mijn Little Italy, van Laura Zavan, met weer nieuwe inspiratie voor Italiaans in de keuken.

En ik ben vrees ik, ook nog eens in De Poort binnengesprongen. Het was alweer meer dan een maand geleden, en ik stond nogal achter wat betreft Franse strips (welke nieuwe Largo Winch?).

boeken 200703

We hadden het er onlangs nog over, tijdens een korte vergadering van Het Project: ik kom niet meer aan lezen toe. Sinds februari heb geen boek meer uitgelezen. ’s Ochtends op de trein lees ik de krant, en ’s avonds in het terugkeren ben ik meestal te moe om mijn ogen langer dan een paar bladzijden gefocust te houden (ik zit aan bladzijde 127 van 300).

Overdag mag ik niet lezen van mijn werkgever —I know that sucks big time— en ’s avonds heb ik veel te veel andere dingen te doen. Fotografie neemt ondertussen een onredelijk groot deel van mijn vrije tijd in (eerst fotoshoot, dan foto’s verwerken), en dan is er nog het plethora aan zaken voor Het Project.

Niks dus, deze maand. En zo schakel ik mijn boekenlijstje meteen een versnelling lager naar een kwartaalpublicatie. Volgende afspraak: 1 juli.