Categorie: jazz

cds 201002

2:16:16:32 ofte twee dagen, zestien uren, zestien minuten, tweeëndertig seconden. Zoveel tijd zou ik moeten doorbrengen om alle muziek (759 tracks) te beluisteren die ik in februari in huis heb gehaald. De eerste 14 albums kwamen gratis bij een muziekspeler die ik in januari had besteld, en waarvan ik eigenlijk nog een pak meer muziek mag voor downloaden (legaal, welteverstaan, en in hoge kwaliteit). Er zit weinig uitzonderlijks tussen, bij die eerste 14, al wil ik er toch wel even die Piano Concertos 3, 4 and 5 van Beethoven uitlichten. Niet dat de rest niet goed is, maar het is vaak gewoon mijn ding niet, of het springt er niet uit.

  1. All My Tomorrows / Carol Kidd / 2004 / (nvt)
  2. With a Song in My Heart / Gill Manly / 2009 / (nvt)
  3. Perfect Alibi / Claire Martin / 2008 / (nvt)
  4. Too Darn Hot! / Claire Martin / 2004 / (nvt)
  5. Love was a Dream / Franz Léhair / 2009 / (nvt)
  6. Reminiscences / Frédéric Chopin / 2005 / (nvt)
  7. Messiah / Georg Friederich Händel / 2006 /(nvt)
  8. Spem in alium / Thomas Tallis / 2004 / (nvt)
  9. Vibraciones del Alma / Maximiliano Martin / 2009 / (nvt)
  10. Consort music for five and six viols / John Ward / 2009 / (nvt)
  11. On an Echoing Road / Ned Rorem / 2009 / (nvt)
  12. Piano Concertos 3, 4 and 5 / Ludwig van Beethoven / 2009 / ***
  13. Symphonies 38 – 41 / Wolfgang Amadeus Mozart / 2008 / (nvt)
  14. Early Works for Guitar / Fernando Sor / 2010 / (nvt)

De rest is allemaal jazz, en komt van een verscheidenheid van bronnen. Mag ik meteen nog eens een lans breken voor ‘winkels’ zoals Instant Jazz, waar u een pak fantastisch jazzwerk vindt?!

  1. Antibes / Greg Reitan / 2009 / **
    Dit is no nonse, no frills jazz, gewoon klassieke jazz, goed gespeeld. Het springt er niet uit, maar ik krijg er geen hoofdpijn van. Mijn oren gaan zich niet spitsen, maar ik val er niet van in slaap. Deze mens kan goed spelen, maar het roert mijn ziel niet.
  2. Caught in the Light of Day / Ivo Neame / 2009 / **(*)
    Dat loopt gelijkaardig met Reitan, vooral klassieke jazz, maar met een iets spannende piano. Heel mainstream, heel toegankelijk, heel genietbaar. Bleef meer plakken dan Reitan.
  3. Quintessence / Meeting Point / 2009 / **(*)
    Nog van dat. Mainstream, zeer genietbaar, maar zonder erm… x-factor. Deze drie albums kunt ge probleemloos opleggen tijdens een etentje, niemand die er aanstoot aan zal nemen. Weinigen die ze zullen opmerken ook.
  4. Pastorale / Stefano Battaglia / 2010 / **(*)
    Minimalistische jazz, vol soundscapes. Perfect tijdens de stilte van de nacht en/of als achtergrond om een boek bij te lezen. Zonder partituur gespeeld.
  5. Midas / John Turville / 2010 / **(*)
    Turville is klassiek geschoold en dat is hoorbaar. De stem van Brigitte Beraha past mooi in het geheel van het werk. Interessanter dan Battaglia, iets meer jazz, maar net zo mainstream als die eerste drie. De invloed van Bill Evans is merkbaar.
  6. The Paris Concert (edition one) / Bill Evans / 1979 / ***
  7. The Paris Concert (edition two) / Bill Evans / 1979 / ***
    De laaste albums met het laatste trio voor de dood van Bill Evans in 1980. Evans vond dit trio zelf het beste trio waarmee hij speelde; de opnames dateren van 1965 (twee jaar na de fantastische solo sessions).
  8. Lost on the Way / Louis Sclavis / 2009 / ***
    Het zal misschien niet onmiddellijk zijn wat u van jazz verwacht, als u jazz voornamelijk associeert met pakweg Jef Neve (vaak schitterende muziek overigens) of Dave Brubeck. Maar dit is interessante, verrassende en uitnodigend-uitdagende muziek. Sclavis is een nieuwe weg ingeslagen, beweert men van dit album, maar Sclavis slaat met elk album een beetje een nieuwe weg in. Binnenkort treedt de man op, met de muziek op deze cd (geïnspireerd op de reis van Ulysses). Ik kom er nog op terug.
  9. Orchestrion / Pat Metheny / 2010 / *
    Dit is meer een proof of concept dan een interessant jazzalbum. Metheny speelt gitaar, en laat de rest van de instrumenten op dit album gerobotiseerd met hem meespelen. Hij toert zelfs met dit gedoe, maar als het even spannend klinkt als dit album, kan u uw geld beter voor iets anders sparen.
  10. Kenny Burrell & John Coltrane / John Coltrane / 1958 / ***
    Standaard jazz, toen die nog vernieuwend was. Fantastisch album, vol swing en schwung en drive, zoals we nu van de hedendaagse jazz zouden verwachten. Maar dan anders.
  11. One-Armed Bandit / Jaga Jazzist / 2010 / **(*)
    Elektronica, met veel melodie en potentieel tot meeslependheid. Laat zich beluisteren gelijk een soundtrack, compleet met repetitie, spanningsopbouw en grandeur. Ik kan er momenteel niet genoeg van krijgen, maar ik vrees dat ik het binnen een jaar niet meer ga kunnen horen.
  12. John Coltrane and Johnny Hartman / John Coltrane / 1963 / ***
    het is een beetje wennen aan de stem van Hartman, die klinkt alsof hij zingt op een programma op BRT1, zondagmiddag tijdens de lunch. Blijven luisteren, want het loont de moeite, al is het een beetje oudbollig. Hier ligt het trouwens gaag op tijdens het eten. Op zondag.
  13. Someday My Prince Will Come / Miles Davis / 1961 / **(*)
    In 1961 bracht John Coltrane My Favorite Things uit (opgenomen in 1960); in 1961 speelde hij mee op dit album van Miles Davis, hoewel hij toen al het Miles Davis Quintet had verlaten. Spijtig dat jazzmuzikanten tegenwoordig veel minder de hedendaagse muziek verwerken in hun composities.
  14. Forty Fort / Mostly Other People Do the Killing / 2009 / ***
    Ha! De plaat is beter dan het concert. Ttz tijdens het concert kon ik mij niet ontdoen van een zeker gevoel dat het allemaal voor de show was. Op de plaat klinkt dat minder door. Deze jongens lijken hun geschiedenis te kennen, en verwerken een heleboel ouder werk in hun composites. Zonder slaafs de muziek te volgen, herinterpreteren ze het werk. Deconstructief, zouden we het ingewikkeld kunnen benoemen. Ik ben benieuwd naar hun evolutie.
  15. Parken / Han Bennink / 2009 / ***
    Verrassend weinig experimenteel, heel beluisterbaar en genietbaar.
  16. Annular Gift / Ken Vandermark / 2009 / ***(*)
    Wow! Mogelijks het beste wat ik vorige maand in huis heb gehaald. Dit gaat geen seconde vervelen, zit vol dynamiek en geestdrift en wervelwinden en speeldinges.
  17. Voladores / Tony Malaby / 2009 / **(*)
    Type-voorbeeld van de hedendaagse jazz. Staccato drumwerk, tegendraadse bas, hortende sax; het wordt allemaal vermoedelijk kapotversterkt op een concert terwijl het net zo goed klinkt op een beluisterbaar volume.
  18. Live aux Instants Chavires / Joëlle Leandre / 2009 / **(*)
    Dit moet een fantastisch optreden geeest zijn. Leandre komt naar Jazz & Sounds deze maand, alvast iets om naar uit te kijken.
  19. Entry / Linda Oh / 2009 / ***(*)
    The Red Hot Chili Peppers zoals u ze nog niet gehord hebt (track 9: Soul to Squeeze). En dan zeggen dat ik het hierboven nog spijtig vond dat er zo weinig wordt gedaan met hedendaagse andere muziek in jazz. Heerlijk basspel van deze juffrouw, die hier nog niet echt is doorgedrongen, als komt daar hopelijk verandering in.
  20. Canada Day / Harris Eisenstadt / 2009 / ***
    Nog zo eentje die eruit sprong. Zo hoort het: respect voor het verleden, maar totaal hedendaags. Met het betere vibrafoonwerk.
  21. Palace Ghosts and Drunken Hymns / Will Holshouser / 2009 / ***
    Het begint heel onschuldig met een trekzakmuziekske, maar ontwikkelt zich al gauw in een uitbundig feest. Zou ik live moeten zien, om niet hetzelfde als met MOPDtK tegen te komen. Maar klinkt veelbelovend; de plaat ligt hier graag op.
  22. Green Delay / Phronesis / 2009 / ***(*)
    Yeah-hey! Met dezelfde Ivo Neame als hier een beetje hoger, maar dan nog veel uitbundiger en dynamischer. Op het eerste gehoor nogal mainstream, en dit zal ook zeker de liefhebbers van Jef Neve (sorry, maar het is nu eenmaal een heel herkenbaar referentiepunt) als de avontuurlijker liefhebber bekoren.
  23. Archive Series Vol. 1: The DHQ ’07 / Dave Holland / 2010 / ***
    ’t Is Dave Holland. Daar valt niks over op te merken.
  24. The Complete Atlantic Recordings / Lennie Tristano / 1955-1961 / ***
  25. The Complete Verve Recordings / Teddy Wilson / 1952-1957 / ***
  26. Origine / Aldo Romano / 2010 / *
    Bij het eerste nummer waant ge u zo in een Franse film noir of iets Bilitis-achtigs. Heel Frans, dat album, heel soundtrack-achtig, heel soft-romantisch jaren ’70 aandoend. Symfonische jazz, James Last, ik zeg maar wat. Pas op, het zit er in dat dit populair wordt. Al hoop ik echt van niet.
  27. Void Coordinates / Elliott Sharp / 2009 / **
    Kom ik binnenkort nog op terug. Sharp speelt straks op Jaaz & Sounds.
  28. Dwell Time / Håkon Kornstad / 2009 / ***(*)
    Hier heb ik heel erg naar uitgekeken, en ik ben er niet door ontgoocheld. Kornstad speelt saxofoon, tenor en bass, en dwarsfluit en prutst met elektronica. Schitterende muziek, hou die mens in de gaten.
  29. Restored, Returned / Tord Gustavsen / 2009 / **(*)
    Soms bijna klassieke muziek, soms bijna pop (enfin, dat is wat overdreven). Met een zangeres, die –hoewel ik eigenlijk geen fan ben van haar stem– wonderwel bij de sfeer op deze plaat past. Het nummer Lay Your Sleeping Head, My Love kan zo in het repertoire van Dez Mona.
  30. Little Movements / Eberhard Weber / 1980 / ***
  31. Silent Feet / Eberhard Weber / 1978 / ***
  32. Yellow Fields / Eberhard Weber / 1976 / ***
    Deze drie cd’s zijn heruitgebracht in de ECM box Colours.
  33. French Suite / Thomas Savy / 2009 / ***
    Basklarinet! En eens niet door Louis Sclavis. Heel dynamische plaat. Zou ik graag eens live horen.
  34. The Revolution Will Not Be Televised / Gil Scott-Heron / 1974 / ***
    Title says all. Funky shit met een boodschap, een historisch belangrijk album. Scott-Heron heeft net een nieuw album uit, het eerste in 16 jaar.
  35. Yesterday You Said Tomorrow / Christian Scott / 2010 / ***
    Helaba, dit sprong er opnieuw uit. Christian Scott stond deze zomer nog op Gent Jazz, waar hij een aantal van de nummers op dit album reeds uitvoerde. Mainstream, maar beter dan verwacht.
  36. Strings Attached / Pierre Anckaert / 2010 / **
    Meer symfonische jazz. Vanavond zie ik ze live; hopelijk word ik aangenaam verrast.
  37. If (Blue) Then (Blue) / Heinz Sauer / 2010 / ***
    Hoewel dit eerder fragiele muziek is, springt dit album er alweer uit.
  38. Carnegie Hall Concert / Gerry Mulligan / 1995 / **
    Cool jazz. Gerry Mulligan en Chet Baker in concert; ze hadden in geen tien jaar meer samengespeeld. Opener Line For Lyons was een warm-up, om Chet Baker op zijn gemakt te stellen (de man was bloednerveus). Zelfs My Funny Valentine klinkt niet helemaal klef.
  39. New History Warfare: Volume 1 / Colin Stetson / 2007 / ***
    Nog iemand voor op Jazz & Sounds. Doet iets gelijkaardigs als Kornstad (cfr hoger), maar dan… anders. Binnenkort meer.
  40. The Man With the Horn / Miles Davis / 1981 / **
    Het eerste album van Miles nadat hij zes jaar niks meer van zich had laten horen. Rock, pop, funk en zelfs jazz fusion.
  41. Dedicated to You (Sings the music of Coltrane & Hartman) / Kurt Elling / 2009 / **
    Mja, waarom niet. Al kon het evengoed zijn: mja, waarom wel?

Cd stapeltje

Bon, veel te veel cd’s, veel te weinig bespreking. Ik moet erop letten dat ik de cd’s omschrijf als ik ze net heb gehoord, net zoals ik doe met films als ik ze net heb gezien. Vooral als ik er zo’n hoop koop, wordt het anders quasi onmogelijk om het achteraf te doen (zoals ik nu heb gedaan).

Vanuit de winkel/amazon/Instant Jazz brengt u zonder schroom of vrees de volgende albums mee om uw collectie mee te verbeteren: Annular Gift van Ken Vandermark; Entry van Linda Oh; Green Delay van Phronesis; Dwell Time van Håkon Kornstad; French Suite van Thomas Savy. Als u nog geld over hebt, voegt u daaraan toe: Canada Day van Harris Eisenstadt; If (Blue) Then (Blue) van Heinz Sauer; Yesterday You Said Tomorrow van Christian Scott; One-Armed Bandit van Jaga Jazzist; en Forty Fort van Mostly Other People Do the Killing.

Overigens, hoeveel geld geeft u maandelijks uit aan muziek? Doe mee aan de poll bij Boleuzia.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

concerten 201002

Soms is het moeilijk om al die ervaringen te quoteren (zeker al voor film). In den beginne vroeg ik mij gewoon af of ik de muziek al dan niet graag heb gehoord, en eigenlijk is dat nog steeds mijn belangrijkste criterium. Maar naarmate ik steeds meer te horen krijg, spelen ook andere factoren mee. Enfin, die hebben altijd al meegespeeld waarschijnlijk, het is gewoon zo dat naarmate de tijd vordert ook mijn referentiekader groeit.

Louter technisch valt er meestal weinig op te merken. Maar hoe zit het met de creativiteit? Dit is tenslotte jazz, dus zijn we benieuwd hoe de muzikant omgaat met het beschikbare materiaal. Standaards herspelen zoals ze op de plaat zijn vastgelegd, dat is goed voor een beginnende muzikant, maar voor de twintigste keer Giant Steps beluisteren, noot voor noot zoals Coltrane het op zijn album heeft voorgespeeld… Zit er daarentegen evolutie de muziek/muzikant? Of klinkt het nog steeds zoals vijf jaar geleden?

Er is zoveel goede muziek beschikbaar, dat de terughoudendheid waarmee sterren worden uitgedeeld aan het arrogante grenst. Een recensent toetst zijn onderwerpen echter aan zijn eigen ervaringen en aan een ideaalbeeld dat hij voor ogen heeft. Het is aan u om daar eventueel rekening mee te houden.

  1. Augusto Pirodda / 07-02-2010 / Opatuur @ De Centrale, Gent / *
    Ach wel, daar vond ik dus niets aan. Ik zou een vernietigende bespreking kunnen schrijven, maar ik ben niet geheel vertrouwd met de stijl en de muziek van Pirodda, zodat het best kan dat dit een soortement try-out was. Misschien moet ik hem in zijn kwartet maar eens beluisteren.
  2. Avishai Cohen Quartet / 10-02-2010 / De Bijloke, Gent / *(*)
    Een beetje ontgoocheld eigenlijk. Ik wist dat er zang ging bij zijn, maar naast Karen Malka, zingt Cohen ook zelf. Dat hoefde voor mij niet meteen. Ik hoor graag zijn cd Gently Disturbed uit 2007, maar er was maar weinig van die drive tijdens dat concert merkbaar. En het geluid was slecht afgesteld, dat ook.
  3. Dans les arbres / 11-02-2010 / Vooruit, Gent / **
    Sommigen waren hier waanzinnig enthousiast over. Mijn geestdrift was iets minder; het was een heel aangenaam concert, maar ik zou niet meteen de cd in huis halen. Iets te kabbelend voor mij.
  4. Mostly Other People Do the Killing / 18-02-2010 / Vooruit, Gent / **(*)
    De cd is beter. Enfin, het concert was fantastisch, maar het kwam mij iets te gemaakt over. Het was entertainment, maar is dat hun stijl, of evolueert dat nog? Echt waar, schitterend spektakel en ik heb mij rot geamuseerd. Maar is het een gimmick of is het meer?
  5. Go West! / 23-02-2010 / Vooruit, Gent / ***
    Dit is niet vooruitstrevend of cutting edge, maar wel zoals het hoort. Een schone film, met schitterende muziek. Mogen ze van mij veel meer programmeren.
  6. Murray / Gayle / Booth / 24-02-2010 / Beursschouwburg, Brussel / **
    Murray was ziek en werd vervangen door Roger Turner. Een luid concert, en dat hoeft voor mij niet. Booth stond er wat apathisch bij, Turner was zijn tegenpool. Was het Charles Gayle alleen geweest, dan had dit zonder meer drie sterren gekregen, maar als groep…
  7. Takase / Sclavis / 25-02-2010 / Beursschouwburg, Brussel / ***
    That’s more like it. Een hechte samenwerking tussen beide muzikanten, op dat podium, tot het encore toe, dat veel van een weliswaar voorspelbare, maar toch grappige sketch weg had. Mooie balans tussen de basklarinet en de wervelende piano.
  8. Mâäk’s Spirit feat. Joachim Kühn & Guillaume Orti / 25-02-2010 / Beursschouwburg, Brussel / **
    Mâäk’s Spirit maakt (no pun intended) herkenbare muziek. ’t Is te zeggen: luister naar een paar maten of wendingen, en hop: dat is onomstotelijk Mâäk’s Spirit. De herkanbaarheid was groot, tijdens dit concert –hoewel het interessant was om ze eindelijk eens zonder gitarist Jean-Yves Evrard te horen. Vooral saxofonist Guillaume Orti was interessant om volgen, maar er was zoals gewoonlijk een aangenaam samenspel tussen de muzikanten.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

JustJAZZiT (editie 2)

De Beursschouwburg, dat is een beetje gelijk in de jaren 80 binnenstappen. Had ik mijn –ondertussen ongetwijfeld vintage– new wave outfit nog, dan had ik nog beter in de omgeving ingepast. Vooral de bar, met zijn dambordgeïnspireerde zwart/wit tegels stuurden mij meteen richting jeugd.

Beursschouwburg, Brussel Beursschouwburg, Brussel

In die Beursschouwburg ging gisteren de tweede editie van JustJAZZiT van start. Ik ging er luisteren naar Sunny Murray en Charles Gayle en Juini Booth, behalve dan dat Sunny Murray twee dagen geleden ziek was geworden en derhalve vervangen werd door Roger Turner. Free jazz, luid en snel en met verschrikkelijk weinig houvast. Niet meteen mijn ding, al luisterde ik heel graag naar de stillere stukken van een vermoeide Charles Gayle. Helemaal op alt sax, terwijl ik net zo naar de tenor had uitgekeken.

Om 19u was er nog een gratis film, over Charlie Haden, maar dat had ik uit het oog verloren, en heb ik dus gemist. Wel jammer dat de timing helemaal in de soep liep. De film duurde anderhalf uur, reken daarbij nog wat overhead, wat maakt dat we mochten wachten tot 21u alvorens we de zaal binnen konden, terwijl de aanvang van het concert voor 20u30 aangekondigd was. Op tijd zijn in jazz, het lijkt nooit te lukken; maakt niet uit waar het concert plaats vindt. Is dat bij andere muziekt ook zo, vraag ik mij dan af.

Vanavond spoor ik opnieuw daarheen, voor een dubbelconcert waar ik erg naar uitkijk.

Go West!

MOPDtK, Balzaal, Vooruit, Gent, 18/02/2010

Na het entertainment van Mostly Other People Do The Killing vorige donderdag (de drumsticks vlogen ons rond de oren), kan (moet) u vanavond naar Vooruit voor het combo pack film&jazz. Als u (bijna) alle trappen in Vooruit bent opgeklommen, komt u terecht in de domzaal, alwaar Johan Derycke & Kamikaze voor de muziek zullen zorgen bij de projectie van de stille film Go West van Buster Keaton uit 1925.

Misschien herinnert u zich even levendig als ikzelf, de opvoering van Cyclophonics bij de duinencross in Koksijde op 25 november 2006. Op het podium in het café van Vooruit was een groot doek gespannen, waarop de koers live werd geprojecteerd. Op dat podium zaten ook vijf muzikanten, geheel getooid in koerskostuum (inclusief ‘klak’), om er –onder leiding van componist en muzikant Johan Derycke– het verloop van die koers met muziek te begeleiden. Ik heb er tot vandaag nog goede herinneringen aan.

Vanavond wordt in de Domzaal zitten alweer vijf muzikanten, waarvan er drie ook tijdens Cylophonics bij waren: Johan Derycke, Kristof Rosseeuw en Filip Wauters. Ze worden vergezeld door Tom Wouters (drums) en Bart Maris (trompet), en in die beztting kent u de groep misschien reeds als Kamikaze.

Een uitstekende film, avontuurlijke muziek, (slechts) anderhalf uur van uw tijd, en een betaalbare prijs. Niet aarzelen: gaan.

Johan Derycke & Kamikaze – Go West, op dinsdag 23/02/2010 om 20u in de Domzaal van Vooruit. Toegang € 12 / 8 (vvk)

Meestal jazz (vanavond naar MOPDtK)

Vorige donderdag zaten we op de scène, in de theaterzaal van Vooruit. We hebben daar nog al eens gezeten, op dat podium, en het geeft altijd een zekere intimiteit aan een concert, zo dicht bij de artiest die daar meestal alleen in het felle licht naar de zaal zit te staren. Vorige keer waren de gordijnen dicht, nu bleven ze open, en konden we achter de zorgvuldig opgestelde muzikanten een duistere zaal ontwaren.

Dans les arbres bracht in 2008 een fel gelauwerde plaat uit op het ECM label. Onclassifieerbaar, intiem, indringend, intuïtief, stil, kortom het paste perfect in de etherische sound van het label. Intiem, dat paste op dat podium, en er werd meteen ook getracht om daardoor mee te helpen aan een scenografische invulling. Iets waar de muzikanten (en de organisatie) een beetje tot mijn verbazing ook in geslaagd zijn.

De muziek is stil. Er was een grote basdrum, waarop niet zozeer werd geklopt, maar waaraan door wrijving zachte doordringende geluiden werden ontlokt. Er was een prepared piano (geprepareerd klinkt te veel naar boterham, en minder naar muziek), die zeer percussief klonk, met snel wegstervende geluiden waardoor het instrument meer weg had van een trommel. Er was een klarinet (een A en Bes), waaruit eerder klanken kwamen dan muziek, en een banjo en een gitaar. En er stonden een paar shruti boxes, instrumenten die zoals een accordeon met een balgsysteem werken om een aanhoudend geluid (drone) te produceren.

Het was boeiend om de muzikanten aan het werk te zien. Vooral percussionist Ingar Zach, die allerlei hulpmiddeltjes bovenhaalde en het beschikbare materiaal redelijk creatief gebruikte, en klarinettist Xavier Charles, die zijn instrumenten eerder ongewoon bespeelde, waren fascinerend. Het geluid dat dit kwartet produceerde, was vaak fluisterzacht, en spreidde zich als mist over een landschap. Bij momenten waande ik mij in een documentaire over Noorwegen, waarbij ik niet de minste moeite had om mij uitgestrekte landschappen voor de geest te halen. Intrigerend, al kan ik mij niet meteen aansluiten bij het onvoorwaardelijk enthousiasme van de fans.

Vanavond zitten we alweer in Vooruit, in de Balzaal deze keer. Alweer voor een groep die dezer dagen erg bewierookt wordt. Mostly Other People Do The Killing (MOPDTK), een groep rond bassist Moppa Elliot en trompettist Peter Evans (met Jon Irabagon op sax en Kevin Shea op drums), kan niet verder af staan van Dans les arbres. Op hun meest recente album, Forty Fort, dat uitkwam in december 2009, spat de energie eraf vanaf de eerste noot. Heel even lijkt het een conventionele plaat, met een traditionele baslijn, waarop algauw de drummer het boeltje om zeep gaat helpen. MOPDTK is krachtig, en vol humor. Een kruising tussen FES en Fifty Foot Combo, zo u wilt. Het zit vol verwijzingen naar traditionele muziek, die onderbroken worden door verrassende ritmewissels en invullingen.

Zonder meer een aanrader!

Ik heb het gevoel dat u best oordopjes meebrengt. En wat extra geld, om achteraf de cd te kopen als u die nog niet hebt –online te verkrijgen via Instant Jazz.

Dans les arbres, meegemaakt in Vooruit op 11/02/2010

Mostly Other People Do The Killing, op donderdag 18/02/2010 om 20u in de Balzaal van Vooruit. Toegang € 14 / 10 (vvk)

—

Dit artikel verscheen eerder op Gentblogt: Meestal jazz.

Weekendjazz: Dave Holland voor 1 USD

Dave Holland @ Herbie Hancock / The River Of Possibilities Tour, Gent Jazz Festival, Bijloke, Gent, 10-20/7/2008 - 10/07Begin deze week schreef Patrick Jarenwattananon van NPR over de nieuwe site van bassist Dave Holland. Tot 15/02 (nog twee dagen dus) kan u aldaar een live opname, de eerste in een reeks van Archive Series, van het Dave Holland Quintet uit 2007 downloaden. Naast Dave Holland op bas, spelen ook Robin Eubanks (trombone), Steve Nelson (vibrafoon), Chris Potter (saxofoon) en Nate Smith (drums) mee.

Voor minder dan een euro (1 dollar om precies te zijn) kan u het album legaal downloaden in 320 Kbps mp3; of voor 3 dollar in FLAC, Apple Lossless, Apple Lossless en FLAC, of de originele AIFF bestanden. Binnenkort kan u er ook voorintekenen op de nieuwe cd, Pathways, het ‘debuut’ van het Dave Holland Octet. Wie dan voorintekent op de cd, kan meteen ook het album downloaden.

U vindt het allemaal op de (schreeuwlelijke) nieuwe Dave Holland site!

Jos L. Knaepen ‘Jazz Masters’

Toen ik vijf jaar geleden met mijn fototoestel voor de eerste keer naar Opatuur trok, voor een artikel voor Gentblogt, had ik van hem nog niet gehoord. Ik was helemaal nieuw in het wereldje, en dank zij het aanhoudend gezaag van de mederedactieleden naar dat artikel en mijn enthousiasme over de (helaas rokerige) jazzkroeg, ben ik er ondertussen redelijk in blijven plakken. Een paar maanden later was er het Blue Note Festival, editie 2005, dat ondertussen al twee keer van naam is veranderd. Het was toen nog net iets gemakkelijker voor fotografen om er een fotopas te versieren, en –alweer– via Gentblogt kwam ik daar vlotjes frontstage te staan. Eén fotograaf stak er met kop en schouders bovenuit, niet zozeer door zijn gestalte, maar wel door de ogenschijnlijke bedaardheid waarmee hij eerst de scène overschouwde, en vervolgens doelbewust een paar foto’s ging maken. Hij had een gigantische lens op één van zijn toestellen zitten, en stond vaak aan de zijkant rustig te kadreren, geholpen door een monopod, afwachtend tot de artiest net op die manier in zijn lens kwam gesprongen als hij voor ogen had.

Achteraf hoorde ik dat die man Jos Knaepen was (met vaak nog een ‘L.’ tussen zijn naam), die bekend stond als de jazzman. Hij was de officiële festivalfotograaf. Gaandeweg heb ik Jos beter leren kennen, en hoewel hij uiterlijk veelal rustig blijft, heeft hij een gefundeerde mening over zijn vak. Een visie, die hij graag deelt met de minder ervaren fotografen. Fotograferen is kijken en zien, stelt Jos. Observeren hoe zo’n artiest zich gedraagt, en dan weet je gewoon wanneer die goede foto eraan komt. De foto’s van Jos zijn herkenbaar, en dat ze goed zijn, merkt men ook aan de internationale belangstelling die er voor zijn werk is.

Zijn foto’s worden gebruikt in o.a. Downbeat en Jazz Times, en door het Smithsonian Institute bij de verjaardagsspecial over Wynton Marsalis. In 2008 exposeerde hij in het American Jazz Museum in Kansas City, en werd hij door de Jazz Journalists Association (JJA) ook genomineerd voor de Excellence in Photography Award. Wie naar Gent Jazz komt heeft ze zeker al gezien, op de levensgrote spandoeken die verspreid over het festivalterrein zijn opgehangen.

In 2003 bracht hij een eerste fotoboek uit, Jazz in Belgium, en nu is er een tweede, Jazz Masters. Het werd in december al voorgesteld in de Hnita Jazzclub te Heist-op-den-Berg (waar meteen ook zijn 65e verjaardag werd gevierd), en donderdag werd het ook hier in Gent voorgesteld, onder impuls van Bertrand Flamang, die zijn huisfotograaf voor Gent Jazz en Jazz Middelheim daarmee eer wou bewijzen. Een heleboel indrukwekkende genodigden werden er vergast op een verrassingsconcert van Toots Thielemans.

Nog tot midden maart loopt in hotel NH Gent Belfort (Hoogpoort 63 te Gent) een fototentoonstelling van Jos Knaepen in de wandelgang naar de jazzkelder Trova. Ga zeker eens kijken als u in de buurt bent.

Jazz Masters van Jos L. Knaepen, 110 zwart/wit en kleurfoto’s, aan € 25 (+ €6,70 voor portkosten en speciale verpakking). Formaat 26,5cm x 26,5cm. Verkrijgbaar op bestelling via info@jazzphotography.be (Veerle Van de Poel) of via 0495/50.94.43.

cds 201001

François Tusques is een van de pioniers van de free jazz in Frankrijk (waarbuiten hij grotendeels onbekend is). Ik had nog nooit van de man gehoord, tot Giovanni Barcella erover begon tijdens een lunch met de juryleden van het Jong Jazz Talent, vorige maand. Niet zo lang nadien vond ik een transfer van de originele lp bij Inconstant Sol, vol guitige, zeer toegankelijke muziek.

Lees meer over Tusques: Francois Tusques et le Nouveau Jazz Francais (ondanks de titel, is het artikel in het Engels geschreven) & Reissue This!

Da Mo is de bijna onopgemerkt gepasseerde, maar langverwachte cd van het Jeroen Van Herzeele Quartet (Jeroen van Herzeele, Fabian Fiorini, Jean-Jacques Avenel, Giovanni Barcella –Avenel is overigens ook te horen L’Intercommunal Free Dance Music Orchestra, volume 4). Een energieke, intensieve plaat, die mooi in het verlengde ligt van de enthousiast onthaalde live tournee die eraan vooraf ging. En die meer aandacht verdient.

  1. L’Intercommunal Free Dance Music Orchestra, volume 1 / François Tusques / 1971 / ***
  2. L’Intercommunal Free Dance Music Orchestra, volume 4 / François Tusques / 1981 / **(*)
  3. Da Mo / Jeroen Van Herzeele Quartet / 2009 / ***

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

concerten 201001

  1. Rios-Neve-Proesmans / 11-01-2010 / Concertzaal, De Bijloke, Gent / **
    Geslaagd entertainment van dit trio, maar het geluid stond vreselijk slecht afgesteld. Rios was vaak bijna niet te horen, en als hij te horen was, ging zijn stem gepaard met een snerpend slisgeluid. Bovendien was het volume veel te hoog, en werd de muziek pas genietbaar met de vingers in de oren.
  2. De Nolf-Sheppard-Pallemaerts / 16-01-2010 / De Werf, Brugge / **(*)
    Er zat iets te weinig evenwicht in deze groep. De Nolf was duidelijk de leider, maar met een dubbele ritmesectie en één saxofonist, gaat de aandacht van nature uit naar de blazer. Sheppard schitterde bij de vertolking van zijn eigen stukken, maar was wat aarzelender bij de interpretaties van de composities van de andere groepsleden; Pallemaerts schitterde tout court, van zijn nadrukkelijk ritme tot de stille solo’s en de onverhoedse foutjes; De Nolf complementeerde, nam de leiding, en toonde zelfs zijn talenten als dj in een dialoog met Sheppard. Het was goed, maar dit was geen hechte groep.
  3. Piero Delle Monache & Nicola Andrioli / 17-01-2010 / Opatuur, De Centrale, Gent / *(*)
    Er zit wel wat belofte in saxofonist Delle Monache, maar hij staat iets te vroeg op het podium. Zijn voortdurend staccato lijkt te veel op een manier om enige technische tekorten te verbergen. Geef hem nog wat tijd, en wie weet.
  4. Michael Moore Fragile / 20-01-2010 / Vooruit / *(*)
    Een beetje ontgoochelend, dat concert. Al zat er een heel muzikale drummer in.
  5. Wouter Vandenabeele & Anne Niepold / 21-01-2010 / Opatuur @ Mub’Art / **
    Interessante muziek, voornamelijk folk, maar dat mag geen bezwaar zijn. Onderhoudend en creatief concert.
  6. Rudresh Mahanthappa – Indo Pak Coalition / 22-01-2010 / De Werf, Brugge / ***
    Eén brok energie, die Mahanthappa (nadruk op de tweede lettergreep bij de uitspraak van zijn naam). Sommige mensen zouden dit omschrijven als schattig: “I am Rudresh Mahanthappa, and this is an alto sax” (aan het einde van het concert en nadat hij eerst de andere twee muzikanten heeft vermeld). Mahanthappa is één van de mensen die de alt sax boeiend maken.
  7. Sweet Hollywaiians / 23-01-2010 / ’t Ey, Belsele / ***
    Megabonuspunten voor ambiance. En wat een meesterschap van hun snaarinstrumenten.
  8. Bob Mover Quartet / 31-01-2010 / Opatuur @ De Centrale / *(*)
    Hij was niet zo in vorm, Bob Mover. Heel aarzelend, en vaak gaf hij de indruk alsof hij alleen zat de spelen, en de anderen hem maar moesten volgen. Ik heb maar één set gezien, ik was oververmoeid en ben na de eerste set in bed gekropen. Na eerst naar huis te zijn gekeerd, weliswaar.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Digitale muziek

Naar aanleiding van de feedback van Frederik in de reacties bij mijn recentste cd-overzicht, ben ik op zoek gegaan naar muziekdownloadwinkels. De Apple iTunes store viel dus al uit de boot, toch zeker wat betreft jazz en klassieke muziek. Maar wat zijn de alternatieven? Ik ben op zoek naar muziek die op zijn minst de kwaliteit van cd haalt, volgens de Red Book Audio CD standaard is dat 2-channel signed 16-bit PCM sampled at 44,100 Hz. Beter mag ook, maar is geen noodzaak (iTunes downsampelt alles naar 16/44, en ik heb voorlopig geen zin om van software te veranderen). Het mp3 formaat komt niet in aanmerking, de bestanden moeten lossless zijn, ALAC (Apple Lossless), FLAC, of desnoods WAV of AIFF.

Voldoen (technisch) niet

Voldoen wel

  • The Classical Shop (Chandos)
    MP3, WMA lossless, WAV, FLAC and AIFF
  • iTrax
    MP3, WMA en WAV
  • Deutsche Grammophon
    Stream, MP3 en FLAC. Prijsvergelijking: de nieuwe Hilary Hahn, Bach : Violin And Voice kost bij amazon.fr 17,54 euro (gratis levering vanaf 20 euro aankopen); bij amazon.co.uk 8.88 pond (met btw en levering komt dat op 11,41 pond ofte 13,41 euro); en bij Deutsche Grammophon 12,99 euro (lossless).
  • Gimell Records
    Voor fans van The Tallis Scholars. Van MP3 tot FLAC.
  • HDTracks
    MP3, FLAC (tot 24bit/92kHz), AIFF
  • Linn Records
    Linn biedt downloads aan van mp3 tot lossless (FLAC, WMA) studio masters in bitrates tot 192kHz (vs de 44,1kHz in de Red Book vereisten). Een 24bit 96kHz studio master kost 21 euro en is 1,5 GB groot; een album in gewone cd kwaliteit, 16bit 44.1kHz, kost 11 euro en is 0,5 GB groot.
  • Naim Label
    MP3, WAV, FLAC
  • Passionato
    MP3, FLAC

Redelijk wat klassiek, bitter weinig jazz. Tips, iemand?