Jazz. What else.

144. Honderdvierenveertig. Zoveel concerten heb ik vorig jaar bijgewoond; elke 2-3 dagen één. Al valt er tijdens Gent Jazz en Jazz Middelheim en die andere festivals wel meer dan één concert per dag mee te maken.

Dit jaar zou ik er normaal gezien nog een pak meer beluisteren, behalve dan dat ik drie maanden naar de USA reis –maar ik ga ook daar op zoek naar jazz concerten. Want daar draait het om natuurlijk, jazz. Ik luisterde al langer naar jazz, zoals ik ook naar klassiek luisterde en soms naar wat gemelijk wordt omschreven als pop of lichte muziek. Toen ik via Gentblogt werd aangepord om eens bij Opatuur te gaan luisteren is het allemaal wat méér jazz geworden dan voorheen, en ging ik foto’s nemen, ook op de festivals, waar ik mij ondertussen al eens de officiële festivalfotograaf mag noemen. En ik zit in de Jong Jazz Talent Gent jury. Yeah!

Eind vorig jaar contacteerde Bertrand Flamang mij of ik geen zin had om los mee te werken in het programmateam, ik zou niet meer moeten doen dan nog wat meer naar cd’s luisteren en naar concerten gaan. En dus luister ik nog meer. En nu ook buiten Gent. Tot in Brugge zijn we al geraakt, morgen ga ik daar opnieuw naar toe, en binnenkort doen we ook eens Brussel aan. Zo wijs, maat!

Werfbezoek

Zonder gps had ik het niet gevonden. Het was niet alleen aardedonker, gisterenavond, het regende ook nog eens dermate hard, dat men met moeite de achterlichten van de wagen voor zich kon zien. De Werf ligt –hoe toepasselijk– in de Brugse Werfstraat. Ik had een anonieme ingang verwacht, met daarachter een knoert van een zaal in nostalgische seventies stijl. Dat van die ingang klopte alvast; buiten een weinig opvallende lichtbord en een binnendruppelende toestroom liefhebbers, was er weinig wat een concertzaal van bijna mythische jazzfaam liet vermoeden. Het voorgeborchte liet denken aan een voetbalkantine, maar rechtsachter was er een dubbele deur waarachter ongetwijfeld een fantastische zaal moest schuilgaan. Hoewel de kantine zich slechts traag opvulde met gegadigden voor het concert, was de wachtruimte een kwartier voor de aangekondigde aanvang van concert geheel gevuld. Het publiek was gedecideerd ruraal cd&v-eriger dan in Gent, waar de cultuurmens eerder weggelopen links of a-politiek schijnt. Individueel iets omvangrijker ook, zoals men dat op den buiten gewoon is.

De zaal was helemaal niet wat ik ervan verwacht had. Veel kleiner, met een gedeelte vaste, oplopende en traditioneel roodpluchen klapzetels, en daarvoor een paar zorgvuldig opgestelde rijen klapstoeltjes. Men was duidelijk voorzien op de hoeveelheid volk die zich in de antichambre had aangekondigd. De zaal is vergelijkbaar met het intieme zaaltje in de kelders van de Minard, waar we in september nog naar Kamikaze gingen luisteren. Het was er afgeladen vol, en hoewel de organisatie duidelijk voorbereid was, dienden er inderhaast nog stoelen worden bijgeplaatst aan de zijkant, en bezetten men (zo ook de achteraf pas opgemerkte F. & V.) ook de trapgang.

De klank was verrassend warm; de geluidstechniek onopvallend genoeg opdat de luisteraars in de voorste rijen niet door de luidsprekers werden overdonderd maar zelfs de naakte klank van de instrumenten konden opvangen. De muzikanten stonden op een kniehoog podium –hoog genoeg zodat ze duidelijk zichbaar waren voor de achterste rijen in het geïmproviseerd parterre, laag genoeg om de mensen uit datzelfde parterre niet met nekkramp te moeten opzadelen.

Net zoals Wim Wabbes dat doet in Vooruit, kondigde Willy Schuyten zélf de muzikanten aan. Het contact tussen de muzikanten en het publiek was redelijk direct en ongedwongen, al lag dat misschien voor een deel aan het publiek zelf, dat spontaan enthousiaster leek dan de meeste toehoorders in Gent. Het concert was overigens heel geslaagd, maar daarover leest u binnenkort op Gentblogt nog wel meer, in de aankondiging van hun passage in Gent.

Jazz & Sounds Festival, eerste editie

There’s a new kid on the block! Jazz & Sounds is een nieuw Gents festival voor creatieve muziek. Treffend, voor een stad die in juni 2009 door de UNESCO werd uitgeroepen tot Creative City of Music (er zijn er maar drie andere in de wereld met die titel).

Jazz & Sounds Festival, eerste editie

Vanmiddag werd het festival voorgesteld aan de pers, in de Miryzaal van het Conservatorium. Een aantal zaken waren heel opvallend:

(1) het betreft een samenwerking tussen vijf grote Gentse organisaties (Gent Jazz, Vooruit, De Bijloke, het Conservatorium, en het KASK), en zulk een samenwerking lijkt mij geen evidentie;

(2) het programma ziet er ronduit schitterend uit: van Reich tot Enescu; muzikanten zoals Peter Brötzmann, Joëlle Léandre, Ellery Eskelin; maar ook Ben Sluijs met Jules Deelder en Remco Campert, FES met John Watts van Fisher Z, Miroslav Vitous van Weather Report;

(3) het festival bevat een goede mix van zowel gevestigde waarden als ontdekkingen;

(4) het is meer dan concerten: er zijn video’s en installaties, en er worden documentaires getoond (over Charlie Haden, over Herman Leonard)

Dit is over het algemeen geen hapklare muziek, dat klopt. Maar dit wordt een festival om rekening mee te houden. Nu reeds is de samenwerking tussen de Gentse organisaties groot (er wordt ook samengewerkt met Logos, IPEM en El Negocito), voor volgend jaar wordt er gestreefd naar een nog exclusiever programma en samenwerkingen met buitenlandse partners en festivals.

Absolute aanrader!

Jazz & Sounds Festival, van 22 tot en met 28 maart 2010. Een vierdagenpas kost € 60 (vvk), een tweedagenpas (twee dagen Vooruit of Bijloke) € 35 (vvk) en een dagticket € 20 (vvk). Houders van een vierdagenpas mogen gratis binnen bij de concerten in het conservatorium; anderen betalen € 10. Wie bestelt via Vooruit of via De Bijloke betaalt geen reserveringskosten!

(Zie ook Gentblogt: Jazz & Sounds Festival, eerste editie.)

cds 200912

Oeps. Het is bijna half januari en ik was vergeten mijn aanwinsten van december 2009 op te lijsten. En zeggen dat ik eindelijk nog eens wat klassieke muziek heb gekocht. Alledrie schitterende platen, Szymanowski is een gelukkige ontdekking, Paganini is heerlijk opzwepend.

Het Darious Jones Trio wordt (werd) her en der binnengehaald als dé ontdekking van 2009, al ben ik zelf opgetogener met Rudresh Mahanthappa & Vijay Iyer (voor het eerst gehoord op Middelheim). Ik weet niet meer hoe ik bij Stéphane Kerecki terecht ben gekomen, maar dit is echt wel goed. Nieuw ook van bij ECM: Tomasz Stanko (Dark Eyes) en Jan Garbarek (Dresden) –allebei in huis te halen! Een paar klassiekers, en wat internetplaten (The Chris Kelsey 4, dat gratis te downloaden was & Plaistow, dat nog altijd gratis te downloaden valt) voor de meer avontuurlijke luisteraars.

2010 wordt waarschijnlijk het jaar waarin ik meer en meer digitaal begin te kopen. De iTunes versie is vaak (niet altijd) pakken goedkoper dan de cd versie –en ze zijn allebei lossless (maar niet van iTunes dus, dank u wel om dat op te merken Frederik). (Edoch, gespecialiseerde ‘winkels’ zoals Instant Jazz verliest u beter niet uit het oog.) 181 nieuwe platen overigens, in 2009. En in 2010 zouden het er best nog meer kunnen worden. Ik leg u binnenkort uit hoe dat komt. (Eerst nog wat cd’s digitaliseren; ik zit aan de ‘T’ voor jazz.)

  1. The Well-Tempered Clavier I / Johann Sebastian Bach / Maurizio Pollini, piano / 2009 / ***
  2. The Complete Music For Violin & Piano / Karol Szymanowski / Alina Ibragimova, violin; Cédric Tiberghien, piano / 2009 / ***
  3. 24 Capricci / Nicolò Paganini / Thomas Zehetmair, violin / 2007 / ***
  4. Chapter One: Latin America / Gato Barbieri / 1973 / ***
  5. Muse / Yaron Herman / 2009 / **(*)
  6. Man’ish Boy (A Raw & Beautiful Thing) / Darius Jones Trio / 2009 / ***
  7. Houria / Stéphane Kerecki Trio feat. Tony Malaby / 2009 / ***
  8. Apti / Rudresh Mahanthappa’s Indo-Pak Coalition / 2009 / ***
  9. Raw Materials / Rudresh Mahanthappa & Vijay Iyer / 2006 / ***
  10. Tragicomic / Vijay Iyer / 2008 / ***
  11. Dark Eyes / Tomasz Stanko Quintet / 2009 / ***
  12. Dresden / Jan Garbarek Group / 2009 / ***
  13. Ballads for Bass Clarinet / David Murray / 1991 / **(*)
  14. At The “Golden Circle” In Stockholm, Vol. 1 / Ornette Coleman / 1965 / ***
  15. Things Unseen! / Bob Mover / 1982 / **(*)
  16. Moker / Moker / 2009 / **(*)
  17. Not Cool / The Chris Kelsey 4 / 2009 / **
  18. Jack Bambi / Plaistow / 2009 / **

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

concerten 200912

Rêve d'Eléphant Orchestra, Vooruit, Gent, BE, 16/08/2009

  1. China Express – Voices / 02-12-2009 / Vooruit / **(*)
    Het laatste stuk was vermoeiender dan de rest, en daardoor moeilijker om er de aandacht goed bij te houden.
  2. Moker / 08-12-2009 / Vooruit / ***
    Goed opgebouwd concert, wat braafjes begonnen, even voor de pauze vonden ze hun élan, en dat werd enthousiast voortgezet in de tweede set.
  3. Rêve d’Eléphant Orchestra / 16-12-2009 / Vooruit / **(*)
    Damn. Ik ben dat vergeten bespreken. Maar ziet, ik heb hierboven een foto van de groep geplakt. En ik beloof plechtig dat het niet meer gaat gebeuren.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Jazzy mengelmoes

Terwijl u overal met kerstjazz om de oren wordt geslagen, krijgt u hier nog even een aantal opmerkelijke zaken die de laatste paar dagen op blogs zijn gepasseerd.

U herinnert zich mogelijk nog het bericht over de Spaanse jazzfan, die de politie op Larry Ochs afstuurde omdat zijn muziek te ver van de pure jazz zou verwijderd zijn? Welnu, Wynton Marsalis, grote behoeder van de traditionele jazz, heeft The Guardian verzocht de man op te sporen, omdat hij hem wil feliciteren, en meteen ook het grootste deel van zijn cd catalogus cadeau wil doen als beloning voor zijn goede smaak. [via Peter Hum – Wynton Marsalis wants to reward the Spanish jazz purist]

Het album van saxofonist Chris Kelsey (Not Cool ( … as in, “The Oppo­site of Paul Desmond”), kan (nog steeds) gratis worden gedownload in 128 kbps MP3 versie. Als u gratis argwanend bekijkt, dan leest u maar eens wat Jerry D’Souza van All About Jazz en Stef van Free Jazz over die cd te vertellen hebben.

Wie geïnteresseerd is in live jazz met toch een aantal schrikwekkend grote namen (Peter Brotzmann, Steve Lacy, Paul Bley, Cecil Taylor, Archie Shepp), moet maar eens gaan kijken bij inconstant sol, vanwaar u opnames in mp3 of flac kan downloaden. Een (tijdelijk) RapidShare account is geen overbodige luxe. Helemaal legaal, heb ik mij laten vertellen.

Sneeuw of niet: jazz op zondag

Vorig jaar zat Carlo Nardozza ondergesneeuwd in het verre Limburg, en ook dit jaar zag Tuur zich genoodzaakt om het laatste concert van het kalenderjaar af te gelasten. Een zondag zonder jazz is echter een onmogelijkheid, en dus troost ik mij met een aantal best of 2009 lijstjes die onderhand welig als kroos in de internetvijver opduiken.

Ethan Iverson (van The Bad Plus) heeft op zijn blog Do The Math een paar heel interessante zaken te vertellen over Lennie Tristano, maar Google reader stuurde mij ook richting The Gig, de jazzblog van Nate Chinen, jazz- en poprecensent voor de New York Times. Chinen gaat een eindejaars mailconversatie aan (1: A Gate-Crashing Year) met collega’s Hank Shteamer (2: Supergroup Outbreak, But No Generation Gap), Peter Margasak (3: Midwest Represent: Scrambling Purity, Fiercely Independent), Andrey Henkin (4: Hitting the Road), en Ben Ratliff (5: Let’s Hear It For New York)

In aflevering twee komt reeds de naam Håkon Kornstad opduiken, maar het is pas met de youtube video in aflevering 4 (Andrey Henkin van All About Jazz – New York) dat ik naar de the most interesting saxist out there these days luister (Henkin linkt vanzelfsprekend door naar All About Jazz). Luister vooral zelf ook eens.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=MGGKUDdBKtI&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=en_US&feature=player_embedded&fs=1]

Bij deze staat Dwell Time op mijn wish list.

Oh ja, lijstjes. In zowat elk eindejaarsoverzicht (ook het mijne, vrees ik) komt Vijay Iyers Historicty voor, en ook Henri Threadgills This Brings Us To, Vol. 1 is prominent aanwezig. En hopla: zo heb ik Threadgill meteen ook op mijn wish list gezwierd.

Moker Moker

Moker, Balzaal, Vooruit, Gent, BE, 08/12/2009

Vorige dinsdag zaten wij op de eerste rij in de balzaal van Vooruit voor het cd release concert van de Gentse groep Moker (de tweede cd van el Negocito Records label). De zaal was huiskamerknus heringericht, en enkel een rij roodpluchen opblaaskussens (“zou daar water in zitten?”, vroeg menigeen zich af) scheidde het publiek van de muzikanten. Het concert was een absolute thuismatch, gezelligheid en ongedwongenheid alom.

Ze hebben hun naam niet meteen gestolen, de mannen van Moker, want er zit vaart in, in die muziek. De ritmesectie (Giovanni Barcella op drums en Kristof Roseeuw op bas) is nadrukkelijk aanwezig, al mochten wij tijdens het concert getuige zijn van een opvallend ingehouden Barcella (wat geheel niet wil zeggen dat hij er niet was — hooguit wat subtieler dan anders).

Moker, Balzaal, Vooruit, Gent, BE, 08/12/2009

Zeger Vandenbussche, nog op drie nummers tenorgewijs te horen op de cd, werd ondertussen vervangen door Jordi Grognard, die naast de tenorsax ook de basklarinet bespeelt. Laat dat nu net mijn twee lievelingsinstrumenten zijn — mijn argwaan was dan ook redelijk groot. Grognard is echter een aanwinst. Zijn sax heeft een warme maar zuivere klank, en hij weet de toetsen duidelijk goed liggen. Het was tevens heel aangenaam om hem met trompettist Bart Maris in duel bezig te zien. Terwijl Mathias Van de Wiele (componist van de meeste nummers) er op zijn gitaar vandoor ging, drongen Grognard en Maris zeer gevat zijn melodie binnen. “Nu van hier,” wezen ze elkaar afwisselend op de partituur toe, “en nu weer daar.” Het resultaat was zowel visueel als muzikaal boeiend, en voor onze verwende zintuigen is zulks toch wel veelbetekenend.

Het concert was luid, loeiend soms voor wie vooraan zat, maar het dompelde de luisteraar heel grondig de muziek binnen. Laat mij eerlijk wezen, in het begin was ik niet geheel overtuigd. De muziek klonk wat stroef en een beetje geforceerd, maar al gauw bleek dat de muzikanten gewoon even opwarmden want na het tweede en zeker het derde nummer zat niet alleen de vaart, maar ook de muziek er goed in. Tijdens de pauze waren wij klaar voor nog meer, en na afloop hoefde het voor ons helemaal niet te eindigen. Leutig toch.

Moker, Balzaal, Vooruit, Gent, BE, 08/12/2009

De cd was te koop voor 15 euro, of u had zich in voorverkoop een combiticket kunnen aanschaffen, waarbij voor een luttele meerprijs de cd mee inbegrepen zat. Misschien moet dat concept nog maar wat verder uitgewerkt worden. U kan de cd overigens nog steeds voor datzelfde bedrag (15 euro + verzendingskosten) aanschaffen, via el Negocito Records. (U kan hem waarschijnlijk ook in het café afhalen, en dan bent u de verzendingskosten meteen kwijt.) Een aanrader overigens, dit behoort toch tot het betere Belgische werk.

Moker, gehoord in de balzaal van Vooruit op dinsdag 8 december; de cd is te verkrijgen via el Negocito Records.

Vergeet deze week vooral niet buiten te komen, er staan nog minstens vier goede concerten op de agenda. Dinsdag 15 december speelt Eve Beuvens toegankelijke jazz in de Hot Club De Gand (helaas zonder Joachim Badenhorst uit de originele bezetting); woensdag 16 december gaan we met zijn allen naar Rêve d’Eléphant Orchestra (Balzaal, Vooruit); donderdag 17 december gaan we met Opatuur eten in Mub’Art en nadien luisteren naar het Pierre Anckaert Chamber Ensemble; en tot slot gaan we zondag 20 december (alweer) bij Opatuur in De Centrale luisteren naar Ben Sluijs en Erik Vermeulen.

(Deze bespreking verscheen eerder bij Gentblogt.)

Purisme

“Hallo, met de 101, dingende politiehulp. Hoe kan ik u helpen?”

“Ja hallo, goedenavond meneer. U spreekt hier met Fritz Baelen. Ik bevind mij momenteel op Het Jazzfestival, alwaar men mij heeft bestolen. En gemarteld. En u moet mij helpen meneer, ik kan het niet meer aan. Niet meer aan, begrijpt u. Het is teveel. Het gaat gewoon niet meer. Ik bega een ongeluk.”

“Het spijt mij dat te horen, meneer. Zou u mij kunnen uitleggen waar er juist gebeurd is zodat wij u verder kunnen helpen? Bevindt u zich momenteel in veiligheid meneer Baelen?”

“Ja. Nee! Ik word nog steeds gemarteld, en ik kan het echt niet meer aan. Echt niet meer. Help mij! HELP MIJ DAN TOCH!”

“U bevindt zich op Het Jazzfestival, meneer Baelen? Wij sturen meteen een interventie-eenheid terplaatsen. Ziet u ondertussen iemand van de security op het terrein? Kan u voorlopig bij hen terecht?”

“Ik ben al bij de security geweest, en zij kunnen mij… zij WILLEN mij niet helpen. U moet begrijpen, ik sta onder heel zware psychische druk, en ik… ik… IK. KAN. HET. NIET. MEER. AAN.”

“De interventie-eenheid bevindt zich ondertussen op het terrein, meneer Baelen. Kunt u mij zeggen waar u zich bevindt, dan stuur ik ze meteen naar u toe. Meneer Baelen? Waar bevindt u zich, meneer Baelen?”

Bij Peter Bacon van The Jazz Breakfast zag ik het donderdag voor het eerst (Is modern jazz bad for the brain?), maar ondertussen is de halve jazzblogosfeer ermee weg (o.a. bij Daniel Sheehan; en ook bij Stef).

Maandagavond viel de Spaanse Guardia Civil binnen op het Sigüenza jazz festival, op verzoek van een festivalganger. Larry Ochs stond toen op het podium, en die muziek, zo beweerde de aanklager, was geen jazz maar wel hedendaags klassiek, net dat soort muziek dat hem door zijn dokter ten zeerste was afgeraden om te beluisteren. Hij zat er zo mee in, dat hij wel niet ander kon, dan de politie op het festival af te sturen.

Lees de berichtgeving bij The Guardian (Spanish fan calls police over saxophone band who were just not jazzy enough), en El Pais (Un espectador denuncia a un músico de jazz por no tocar jazz, El oído de la Guardia Civil).

En dan zeggen dat er mensen zijn die beweren dat jazz saai is.