Jules Deelder leest in eigen werk, op de soundcheck voor het optreden met Ben Sluijs en Remco Campert. Jazz & Sounds, Balzaal, Vooruit, Gent, BE, 25/03/2010
Lees het verslag van deze avond op Gentblogt: Jazz & Sounds: afwisselend
Categorie: jazz
Colin Stetson, saxofonist
Op de cd New History Warfare klinkt hij al behoorlijk ongelooflijk, maar ik had gedacht dat hij gebruik maakte van een loop box, waarop hij korte stukjes opneemt, om die dan af te spelen als begeleiding. Niets daarvan: hij maakt gewoon gebruik van het ene instrument waarop hij harmonieken speelt, waardoor het lijkt alsof hij een meerstemmig instrument heeft.
(De vervelende ruistoon op de video’s komt van de beeldstabilisatie op de lens.)
Hier speelt hij bas saxofoon. Zo’n ding weegt gemakkelijk 6 tot 10 kg (of meer), en wie zo zot is om het niet op een krukje op de grond te stellen, draagt meestal een soortement harnas. Niet zo Stetson, die het ding lustig heen en weer zwiert, bungelend aan een draagkoord. De man heeft ooit nog voetbal gespeeld, wist hij te vertellen, dus hij zal wel over de nodige spiermassa beschikken.
En hier speelt hij alt saxofoon; er zat ook nog een klarinet in zijn arsenaal.
De klankman
Er rest een niet te onderschatten taak aan de klankman. Een goede maakt zijn aanwezigheid zo min mogelijk geweten, zeker bij klassiek en jazz, maar ze zijn precies dun gezaaid. Deze was goed en moest ook nog de ’tapes’ bedienen bij de stukken van Steve Reich.
Jazz & Sounds barst vandaag in alle hevigheid los. Vanavond en vrijdag in Vooruit, en zaterdag en zondag in De Bijloke. Gentblogt volgt het festival op de voet: Jazz & Sounds, de intro voorbij
Gumboots for clarinet and string quartet
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=CL8f5E07Rl4&hl=en_US&fs=1&]
Tweede poging, deze keer met de Olympus PEN ipv de Canon 5D. Het tweede concert van Jazz & Sounds, met als thema De hedendaagse klarinet in kamermuziek. Dit is een eerste stukje uit David Bruce’s Gumboots for clarinet and string quartet. Ofwel ging de camera vanzelf uit, ofwel heb ik zonder het zelf te merken op de stopknop gedrukt. De beeldkwaliteit is veel minder goed dan met de 5D (al is ze zeker genoeg voor dagopnames); de stabiliteit van het beeld is opmerkelijk beter, ongetwijfeld mede door de in het toestel ingebouwde IS (Image Stabilization).
Godfried-Willem Raes
Gisteren botste ik op Godfried-Willem Raes van de Logos Foundation. Ik passeer het gebouw vaak op weg naar De Centrale, voor mijn (bijna) wekelijkse dosis Opatuur jazz. Maar het is al eeuwen geleden dat ik er nog eens binnen gestapt ben.
Raes stond gisteren met zijn muziekrobot <harmO> op het Open Lab in De Bijloke, in het kader van Jazz and Sounds. <harmO> kan dank zij radar- en sonartechnologie horen en voelen wat er in de omgeving gebeurt en daar dan vervolgens op muzikale wijze op reageren. Zondag staat hij er opnieuw, met meer muziekrobots, voor het project Mens en Machine, dat hij samen met El Negocito brengt. De robots improviseren die avond samen met Giovanni Barcella, Eli Van de Vondel, Manolo Cabras en Daniel Pastene.
Ik sprak hem kort naar aanleiding van het artikel dat dit weekend in De Morgen verscheen, “Mijn robots kunnen de mensen pakken”. Ik heb de site van DM afgezocht om naar het artikel te linken, maar het heeft waarschijnlijk plaats moeten ruimen voor de veel interessanter boodschappen in Bis, zoals Harry Potters toverschool gaat in de vlammen op, Twee naaktfoto’s Carla Bruni onder hamer en Claudia Schiffers man doodsbenauwd dat fan haar vermoordt. Ik citeer dan maar even, Didier Wijnants zal het mij wel niet kwalijk nemen (tikfouten zijn mijn verantwoordelijkheid).
U streefde naar een fysieke aanwezigheid die vergelijkbaar is met een levende muzikant.
“Ja, mijn machines laten fysiek heel duidelijk zien wat ze doen. Ze blazen, tokkelen, slaan. En er komt geen geluidsversterking of elektronische manipulatie bij kijken, alles is puur akoestisch. Op die manier blijven het ritueel en de ervaring van een echt concert overeind. Maar ik probeer wel de beperkingen van menselijke muzikanten te overstijgen. Al die machines kunnen technisch veel meer dan een mens. Mijn piano heeft 88 onafhankelijke vingers, dat kan een mens niet. Mijn vibrafoon heeft regelbare dempertjes voor elke staaf, terwijl een normale vibrafoon er één heeft voor het hele instrument. Sommige instrumenten zijn in kwarttonen gestemd: dat zijn 24 noten per octaaf. Mijn robots kunnen dus meer dan mensen, maar tegelijk kunnen ze minder. Een echte uzikant denkt vooruit tijdens het spelen, hij heeft een plan in zijn hoofd. Dat kunnen mijn robots niet, toch niet met de huidige stand van de technologie.”En daarom is het interessant robots te confronteren met livemuzikanten.
“Ja, dat maakt het juist zo plezierig. Mijn robotos kunnen voorgeprogrammeerde stukken spelen, maar ook improviseren. Ze zijn uitgerust met gesture recognition, om te kunnen reageren op de bewegingen van andere muzikanten.”
In het artikel wordt ook verwezen naar Pat Metheny’s Orchestrion. Die muziek is echter weinig boeiend, en toen ik er Godfried-Willem Raes over aansprak, vertelde hij vol geestdrift dat zijn robots veel interactiever en dus ook meeslepender zijn. Ik ben alvast zeer benieuwd naar het optreden, zondag.
Impressions of a Blue Kind
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=eFiDzTtkIPA&hl=en_US&fs=1&]
Gisterenavond, toen ik zat te wachten op het begin van het openingsconcert van het Jazz & Sounds festival, viel mij te binnen dat ik met mijn fototoestel nu ook video’s kan opnemen. Ik zat op het eerste balkon in de Miryzaal (er is maar één balkon) van het conservatorium, dus rustte ik het toestel op de balustrade om de intro op te nemen.
Zelfs gesteund op die (met pluche beklede) balustrade, slaagde ik er blijkbaar niet in het toestel geheel stil te houden, hopelijk stoort het niet te veel. Maar het geluid is wel deftig, denk ik. (Misschien een ietsje té luid?)
Jazz & Sounds… bijna
Ik kijk zo ongelooflijk uit naar dat nieuw festival, Jazz & Sounds. Hopelijk overhype ik het niet voor mijzelf, maar ik vind het een veelbelovende eerste editie. Ik ga de namen niet blijven herhalen (of toch een beetje: Colin Stetson, Paal Nilssen-Love, Joëlle Léandre, Fisher Z, Ernst Reijseger, Weather Report, Ellery Eskelin en Jim Black, Paul Van Ostaijen), maar ga vooral nog eens lezen bij Gentblogt, waar we ook vrijkaarten mogen weggeven: een double bill, een festival, én vrijkaarten.
(Op 22, 23 & 26/03 loop ik er overigens te huisfotografen; op de andere dagen neem ik gewoon foto’s voor Gentblogt.)
Die double bill, dat gaat dan weer over het concert donderdagavond in Vooruit. Louis Sclavis stelt er zijn nieuwe cd, Lost on the Way voor, en door een buitenkans, krijgen we daarvoor eerst nog Fred Hersch (solo, als ik het goed begrepen heb). Voor slechts 10 euro in voorverkoop.
Fred Hersch / Louis Sclavis Quintet – Lost on the way, donderdag 18 maart 2010 om 20 u. in de theaterzaal van Vooruit. Toegang: € 14 / € 10 (vvk)
Jazz & Sounds Festival, van 22 tot en met 28 maart 2010. Een vierdagenpas kost € 60 (vvk), een tweedagenpas (twee dagen Vooruit of Bijloke) € 35 (vvk) en een dagticket € 20 (vvk). Houders van een vierdagenpas mogen gratis binnen bij de concerten in het conservatorium; anderen betalen € 10. Wie bestelt via Vooruit of via De Bijloke betaalt geen reserveringskosten!
Yves Peeters (Group)
Yves Peeters van de Yves Peeters Group, vorige vrijdag (12/03) in De Werf (Brugge).
De YPG heeft net een album uit, Sound Tracks (vrijdag werd het voorgesteld in De Werf), en toert momenteel in het kader van de JazzLab Series. Ze doen alle centra aan, van Brugge tot Maaseik, en strijken –jawel– ook neer in Vooruit. Ik zal er dan niet bij zijn (wij zitten die avond in het Sportpaleis voor Star Wars in Concert), maar ik zal daar nog eens heel lyrisch over doen op Gentblogt –aanrader met stip, dit is heerlijke muziek (niet te missen voor fans van Bill Frisell of Marc Johnson). U hoeft overigens niet te wachten tot dan, haal die cd maar meteen in huis (te verkrijgen via De Werf of JazzLab Series), en geniet dan nadien van de live opvoering.
Wie overigens nog nooit in De Werf naar een concert is geweest, maar daar toch maar eens verandering in brengen. Het is amper 100 km rijden heen-en-terug van Gent, en in ruil daarvoor krijgt u een rookvrije, aangename omgeving en concerten waar men graag met dat heerlijke witte licht als hoofdkleur werkt.
Soo Cho
Pianiste Soo Cho, op de foto hierboven, trad op met Janos Bruneel, vorig week bij Opatuur in De Centrale, en wij vonden dat het goed klonk (en er ook goed uit zag).
Vanavond zit er alweer een vrouw achter de piano bij Tuur, Eve Beuvens, die vorig jaar haar debuut Noordzee uitbracht. Ze speelt er samen met de Zweedse saxofonist Mikael Godee. Vanaf 20u(30), vanavond in De Centrale.
Anckaert / Strings / Neve
Gisterenavond zaten wij in Ruiselede. Wij, want Tessa ging eindelijk nog eens mee. Ruiselede, want daar is Maene (van de piano’s) gevestigd. Ze hebben daar een concertzaal, met een schitterende akoestiek, en daar mocht Pierre Anckaert zijn nieuwe cd, Strings Attached voorstellen. De titel verraadt het al: het Pierre Anckaert Trio is niet alleen gegroeid naar het Pierre Anckaert Quintet, maar er kwamen nog eens de strijkers van het Brussels Chamber Orchestra bij.
Jazz en strijkers, het blijft een geriskeerde combinatie. “Het is veelal een beetje cheesy, die combinatie”, bracht Jef Neve subtiel aan. “Hebt ge soms wat tips om dat te vermijden?”
Al bij al een aangenaam concert, maar ‘het’ was er niet iets over. Niet alleen was er reeds de dwarsfluit Stefan Bracaval, maar daaraan werden nu een boel strijkers toegevoegd, die het allemaal nog wat zoeter maakten. Oordeelt u vooral zelf. Het concert maakte deel uit van het programma Neve, en wordt nu vrijdag uitgezonden.