Categorie: fotografie

nieuw speelgoed

Analoog (ii)Mijn droom was een Rolleiflex 2.8, maar dat ding kost nieuw iets van een 3.000+ EUR. Toen ik die Yashica-Mat vond voor een fractie van die prijs (maar zonder ingebouwde lichtmeter), moest ik niet (al te) lang twijfelen.

Een ruggesteuntje van de madam (“allez, ge gaat dat toch doen, zeker?”) verder, en ik stond terug buiten met de camera, een lichtmeter (Gossen Sixtar), en twee rolletjes 120 film (een TriX en een Fuji kleurenfilm). Medium format, jawel.

Bijzonder plezant hoezeer mensen het precies wel wijs vinden om voor zo’n camera te poseren. Gisteren, op de paasbrunch kreeg ik zonder problemen mensen voor de lens, zelfs al liet ik ze de gekste poses aannemen. Ik merk ook dat ik meer gerichte foto’s neem op die manier, al is het voorlopig nog in het duister tasten hoe die eruit zullen zien, gemeten met een afzonderlijke lichtmeter.

En hoe zit dat met die 120 film? Is dat lichtdicht, eenmaal opnieuw volledig opgerold? Ik vertrouw het toch niet helemaal. Morgenavond gaan mijn eerste twee filmpjes binnen, hopelijk krijg ik de scans en proofs snel terug.

(Och, en dit komt er ooit ook nog wel eens aan vrees ik –als het Yashica avontuur bevalt.)

zoals het hoort

Draak, sessie 4 (iii)In een commentaar op een van mijn tattoofoto’s:

Beautiful. Thanks for the license.

Waarbij de link op license verwijst naar een entry op haar blog (waarvoor ze precies wel meer flickr foto’s gebruikt): the communicatrix elsewhere: pride, the bitch goddess. De communicatrix in kwestie is Colleen Wainwright, an L.A.-based writer-performer-etc..

Verschrikkelijk vriendelijk, dat ze mij vertelt dat ze mijn foto heeft gebruikt. Waren er maar meer zo.

triptiekje: acr vs lr vs ap

Omdat het beeld meer zegt dan duizend woorden: een praktische vergelijking tussen Adobe Raw Converter (ACR), Adobe Photoshop Lightroom (LR) en Apple Aperture (AP).

Werkwijze: er is telkens vertrokken van hetzelfde RAW (NEF) beeld. Dat werd resp. via ACR, LR en AP aangepast voor witbalans (bij LR en AP via de dropper), en exposure. De beelden werden daarna in Photoshop verder bewerkt. Noise Ninja werd erop losgelaten (de beelden werden gemaakt op 1000 ISO), gevolgd door mijn signature procedure, geresized naar 900px langste zijde, en gesharpened (telkens dezelfde hoeveelheid vanzelfsprekend).

Kijk vooral ook naar de grotere versies om te vergelijken.

Schorseneren

schorseneren schorseneren schorseneren

Henri

schorseneren schorseneren schorseneren

Wat opvalt is dat AP de beelden iets geler maakt –of warmer zo u verkiest. De schorseneren zien er –bij directe vergelijking– iets smakelijker uit in AP dan LR. Maar in tegenstelling tot wat ik eerst dacht, is de benadering van LR natuurgetrouwer dan die van AP. Henri zijn haar is niet rossig blond, maar neutraler zoals in de LR weergave.

LR heeft dan wel weer de neiging van (mij) de beelden iets te (laten) onderbelichten, maar dat is een kwestie van gewoonte en er rekening mee te houden, neem ik aan.

Hm. LR scoort in deze praktijktest duidelijk iets hoger dan AP.

uw foto gratis

Soms overdrijven ze toch wat. Vandaag krijg ik informatie voor een fotowedstrijd doorgespeeld:

De Provinciale Landbouwkamer voor Oost-Vlaanderen organiseert deze fotowedstrijd om het positief imago van de land- en tuinbouw en het platteland te bevorderen. Verras ons met een foto en geef elke exemplaar een titel. Motiveer ook waarom deze foto gemaakt werd. Interesse om deel te nemen? Lees er dan het reglement op na of bekijk de flyer

Er wordt gewerkt in drie categorieën, zo leert het reglement ons (jongeren, amateurfotografen, beroepsfotografen), en de winnaar van elke categorie ontvangt 250€ prijzengeld.

Verder in dat regelement valt evenwel te lezen:

Door hun deelname aan de wedstrijd verlenen de auteurs aan de inrichters de onvoorwaardelijke toelating om hun werken te publiceren, als voorlichting of promotie, zonder dat zij hiervoor enige vergoeding of auteursrechten kunnen opeisen.

Huh? U stuurt uw foto in, en of u nu wint of niet, de provincie krijgt het vruchtgebruik op die foto. Vanzelfsprekend wenst de provincie het recht te verkrijgen op publicatie naar aanleiding van de fotowedstrijd, én ik kan nog aannemen dat de winnende werken mogen gebruikt worden voor verdere promotie (de winnaars krijgen tenslotte prijzengeld). Maar dat de organisatie meteen ook het recht verwerft op de beelden die niet hebben gewonnen, dat lijkt mij enigszins bij de haren getrokken.

Maak u overigens geen illusies. Het gaat er bij vele fotowedstrijden op dergelijke manier aan toe. Ook in het reglement bij de Gentse Feesten fotowedstrijd van de Stad Gent valt iets gelijkaardig te lezen (De Stad Gent verwerft alle rechten tot publicatie van de
ingezonden foto’s.).

Ook bij Het Project betalen we geen vergoeding voor het gebruikte materiaal. Wij eisen ons evenwel op geen enkele manier (her)publicatierechten toe.

De auteur van een gepubliceerde bijdrage behoudt alle auteursrechten. Gentblogt gebruikt de bijdragen enkel voor publicatie op haar website Gentblogt.be en de afgeleiden daarvan zoals RSS feeds of geagregeerde inhoud.

Och, ik ga er mij niet druk om maken hoor. Misschien hebt u er wel geen enkel probleem mee, met die regeling. Maar het lijkt mij toch een beetje een schuin beleid voor overheidsinstanties.

Ze zouden het ook gewoon kunnen vragen natuurlijk. “Bij deelname vermeldt u of wij uw foto achteraf mogen gebruiken in onze publicaties. Wij kunnen u daarvoor helaas niet vergoeden, maar vanzelfsprekend behoudt u alle auteursrechten op uw eigen werk, en vermelden wij bij elke publicatie duidelijk de naam van de fotograaf.” Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?

Lightroom en Aperture

Laat ons meteen maar het volgende vaststellen: Lightroom is sneller dan Aperture. Dat gezegd zijnde, merk ik daar op mijn MacPro hoegenaamd bijna niets van. Maar geen nood, ik ga u (en mijzelf) niet vervelen met allerlei techtalk. Daar bestaan betere bronnen voor.

Ondertussen heb ik Lightroom (LR) en Aperture (AP) zowat een maand naast elkaar gebruikt, waarbij mijn (lichte) voorkeur uitgaat naar Aperture. En dat is zuiver gebaseerd op het eindresultaat.

De foto-interface van LR is veel aangenamer, zoals bijvoorbeeld de split screen om voor en na te vergelijken. Bovendien beschikt LR over een heuse history voor de bewerkingen die je hebt uitgevoerd, en dat is zeer handig. AP werkt evenwel veel beter met de loupe om de geschikte witbalans te vinden, en voor onderbelichte beelden (belangrijk bij concertfotografie) past AP de exposure mooier aan.

Al ben ik er nog niet volledig uit, én ik heb bovendien nog een dag of vijf alvorens mijn LR trial afloopt. Mogelijks dat ik het komende weekend in extremis nog wacht duchtiger ga vergelijken. In elk geval, RAW processing is in mijn workflow niet meer (maar ook niet minder) dan een noodzakelijke tussenstap voor exposure en white balance. De echte verwerking gebeurt nog altijd in Photoshop (retouching, sharpening, etc.)