godver

Net terug van Antwerpen. Binnenkort volgt een verslagje van mijn (uiterst positieve) wedervaren aldaar, maar voorlopig enkel dit: foto’s editeren op een iBook zuigt. Het scherm is veel te klein, en beeldt de foto’s in een totaal verkeerde kleur- en lichtweergave af –en jawel, ik had mijn scherm gekalibreerd. Kortom, ik mag er nog eens door, door mijn foto’s. Volgende keer breng ik gewoon mijn desktop mac mee naar het hotel denk ik.

<insert title here>

(Enfin, het valt nog mee. Sommige zijn gewoon te donker of te gesatureerd, maar in bepaalde gevallen zit er nog fuchsia of blauw in dat er niet hoort.)

morgen start Jazz Middelheim

Van donderdag 14 t.e.m. zondag 17 augustus vindt in Park Den Brandt in Antwerpen de 27e editie van Jazz Middelheim plaats. Vanaf dit jaar is het festival opnieuw jaarlijkse gebeurtenis.

De opzet en het programma van Jazz Middelheim is redelijk verschillend van dat van Gent Jazz, ook al wordt het festival vanaf nu door dezelfde mensen georganiseerd. Middelheim is –zoals Antwerpen– iets meer free (free as in: jazz), en dat wordt meteen duidelijk als we naar het programma kijken. Daar vinden we namen terug zoals het Pharoah Sanders Quartet, Bill Laswell en het Trio Muhal Richard Abrams, George Lewis & Roscoe Mitchell. Tegelijkertijd is er ook plaats voor tradities, met Toots en Wynton Marsalis. En verder kijk ik zelf bijzonder uit naar het Charles Lloyd Quartet en het Robin Verheyen International Quartet. Voor zover ik tijd zal hebben om te luisteren, want ondergetekende zal er wel degelijk zijn tenten opslaan (lees: een hotel betrekken met zijn madam), maar voor dit jaar werd hem gevraagd om aldaar als huisfotograaf aan te treden.

Wie er niet bij kan zijn –laat u niet afschrikken door het Belgische weder: het is er altijd verschrikkelijk gezellig, op dat festival– kan elk concert live en integraal op Klara volgen, en Toots Thielemans zelfs live en integraal op Canvas+ (het aanbod achter de rode knop).

Giovanni Barcella

Een fundamenteel onderdeel van Jazz Middelheim is Klara for Kids. Elke dag, tussen het eerste en het tweede concert, is er een optreden voor kinderen (én hun ouders) op het cateringplein (links achter de tent). Met Han Bennink, Eric Thielemans, Chris Joris en Giovanni Barcella (foto hierboven) ligt de klemtoon deze keer op percussie.

Jazz Middelheim, van 14 tot 17 augustus in Park den Brandt, Beukenlaan, Antwerpen. Dagtickets vanaf 27 euro, of een vierdagenpas voor 81 euro.

intrigerend

…dat is wel het minste wat men van deze dag kan zeggen. En dan heb ik het nog niet eens over het weer. Een dag vol interessante conversaties, met een Lama die mij Batman comics kwam bezorgen bijvoorbeeld (dankuwel!!!), met mijn fotomeneer, mijn boekhouder, en met Haruki Murakami. Jawel, ook een boek lezen kan een vorm van converseren zijn. Vooral met een titel als What I talk about when I talk about running.

Het leven is passie, heb ik uit deze dag meegedragen, en of uw passie nu in uw werk of elders ligt, is eigenlijk van ondergeschikt belang. (Zolang mijn boekhouder de administratieve obstakels maar uit de baan kan ruimen –ik heb er het volste vertrouwen in.) Geld hoeft daarbij overigens geen hinderpaal te zijn.

Hm. Benieuwd hoe u die laatste zin interpreteert.

todelootodo

Het was een lange dag, zo had één van mijn slechtere opstellen in het lagere middelbaar kunnen beginnen. Het was een interessante dag, en morgen zal daar eigenlijk niet voor moeten onderdoen. En overmorgen ook niet.

Vandaag was de tweede keer in korte tijd dat ik in Antwerpen was voor een project –waarover ik voorlopig vanzelfsprekend nog niets lan loslaten. Twee negatieve puntjes deze keer, en dan heb ik het vanzelfsprekend niet over dat project, waar alles nog steeds op interessante zijn gang gaat. (1) Het Astridplein, en dat is het plein dat u opstapt als u het Antwerpse Centraal Station verlaat langs de kant van de Zoo, welnu, dat Astridplein, dat is verschrikkelijk lelijk. Niet zo lelijk als het Woodrow Wilsonplein in Gent, maar vele keren lelijker dan het Hendrikaplein dat u alhier opwandelt bij het verlaten van het Sint-Pietersstation. (2) Aquatopia is klein. Het is beter dan het Seattle Aquarium, maar ghoh, eigenlijk vond ik het aquarium in de Zoo minstens zo interessant. Op 1-2-3 stonden we opnieuw buiten –op dat foeilelijke Astridplein– en dat was dat. Nog goed dat we niet alleen daarvoor naar Antwerpen zijn getrokken.

Euh ja, meer heb ik niet eigenlijk. Behalve een waslijst van todo’s:

  • Dinsdag heb ik confituur gemaakt, en daarover moet ik nog een postje schrijven.
  • Ondertussen ben ik al twee dagen bezig aan een andere confituur, en daar wil ik dan ook nog over berichten.
  • Een nieuw brood: ik heb al twee keer een nieuw brood gemaakt, met een vulling, en daarover wil ik ook iets schrijven. Maar die vulling is nog niet helemaal zoals het hoort, en ik wil eerst dát in orde krijgen voor ik erover schrijf.
  • Binnenkort is het Jazz Middelheim, en daar wil ik ook nog iets over schrijven.
  • Dan moet ik héél dringend tekstjes schrijven voor concertaankondigingen.
  • Morgen met de boekhouder gaan ‘klappen’ over een (ander) project –en over mijn belastingen
  • En dan is er nog een ander project, waar ik graag voor Middelheim mee begonnen was, maar dat zal niet meer lukken. Hopelijk nog voor het einde van de maand, anders zal het voor september zijn.
  • Er zijn nog een heleboel foto’s die ik wil posten –morgen komt er minstens één aan.
  • Film: zaterdag gaan we naam Wall*E; en ik zou dolgraag ook nog Batman zien; maar volgende week zit ik alweer vast met Middelheim (een leuke manier van vastzitten, dat wel)
  • Op woensdag loop ik niet –net zomin als op zaterdag. Die ‘vrije’ zaterdag, dat ga ik behouden, maar vanaf volgende week begin ik toch ook op woensdag te lopen. Ik mis het te erg, zo in het midden van de week.

En dan zijn er nog een pak kleinere dinges. En morgen maak ik cupcakes. Ik heb een nieuw recept –met succes al één keer geprobeerd met rode vruchten; morgen draai ik er stukjes appel in.

Slaapwel!

zoals vorige week

Vandaag zit ik in Antwerpen, net zoals vorige week. Voor hetzelfde project als vorige week, en opnieuw met Henri, zoals vorige week. Toen gingen we na de vergadering de Zoo opzoeken, deze keer gaan we naar Aquatopia. Opnieuw met een B-Dagtripticket –hopelijk hebben we deze keer wel een plaats op de trein.

Benieuwd met wat voor verhalen we deze keer naar huis gaan komen.

uitrusten

De Gentse Feesten (e.d.) zijn gedaan! Bijna een maand over-en-weerhollen zijn voorbij, en ik ga vandaag eens goed uitrusten, was mijn gedacht. “Zoeeef”, zegt die dag vervolgens tegen mij.

Voor een nieuw project moest ik vandaag in Antwerpen zijn. De trein daarheen hebben we nog net gehaald, maar wegens een fout aan het treinstelsel waren er op onze rit minder wagons dan voorzien. “Gelieve de NMBS daarvoor te willen verontschuldigen”, klonk het meermaals tussen Gent-Dampoort en Lokeren en Sint-Niklaas en Berchem en Antwerpen-Centraal, terwijl wij als sardines op elkaar stonden gepakt in een nauwelijks functionerende airco.

“We gaan eerst naar een vergadering,” had ik Henri verteld, “en nadien gaan we naar de zoo. Vergeet dus vooral niet uw boek mee te nemen.” Tijdens de Gentse Feesten had hij achtereenvolgens Koning van Katoren, Pjotr en Briefgeheim (alle uit de Jan Terlouwcollectie van zijn vader) opgeslorpt, vandaag is hij begonnen aan Kruistocht in Spijkerbroek. De vergadering duurde wat langer dan voorzien, maar hij mocht ondertussen ook op een computer prutsen, en tegen goed half vier, kuierden we de zoo binnen. (Het was lang geleden dat ik nog eens zo’n interessante vergadering had meegemaakt overigens.)

We hebben de ganse zoo op ons gemak rondgewandeld –er was bijna evenveel volk als op de Feesten– en allebei met volle teugen genoten.

“Pas op, Henri, een leguaan!”

“Waar?”

“Daar, vlak voor uw voeten!”

“Ieeeeeeee!”

Terwijl het beest voor geen milimeter bewoog. Schitterend.

Terug naar huis, gelopen, gedouched, eten gemaakt, gegeten, en nu dit postje. Maar morgen hé, morgen doe ik niks! Behalve een boek lezen. En een paar dingen die ik dringend moet opzoeken. En nog een ander project wat in gang trekken. En mijn filmpjes moeten dringend binnen. En ’s avonds ga ik met Tessa gaan eten, denk ik. En naar de film. En…

veel volk

De typische oases van rust lijken wel van de Feesten verdwenen. Ik herinner mij nog dat we destijds zuchtten toen we ons door de ‘massa’ op de Gras- en Korenlei een weg tussen de kraampjes moesten banen. En een paar jaar geleden was het nog heel doenbaar in het Baudelopark. Maar nergens lijkt het nog kalm te zijn –al zeker niet in het Baudelopark en evenmin op Bataclan. Op het Spaanse Kasteelplein lijkt het nog het rustigst, zo zegt men mij.

Maar dan blijf ik liever in mijn tuin zitten (van massa’s word ik angstig). Of op ’t gemakje tijdens de jazz in het Duvel Droomschip ’s middags of op het Emile Braunplein ’s avonds. Daar kan een mens nog ademen.

(Euh, dit is geen kritiek op de Feesten: ik ben gemeend blij voor wie deze omstandigheden wel naar waarde weet te schatten.)

gebruikt

Deze mensen hebben mij gecontacteerd met de vraag of ze mijn foto’s mochten gebruiken voor hun verslaggeving van het Gent Jazz Festival (wie mijn foto’s –ook in andere context– elders heeft gezien, mag het mij altijd laten weten):

[update 25/7 artikel AAJ GJ seconda parte]

jeton

“Hey”, zwaait een mij geheel onbekend iemand mij toe, terwijl ik mij van de –verschrikkelijk propere– toiletten op Gent Jazz terug naar de tent begeef om toch maar nog wat foto’s van de Soil & ‘PIMP’ Sessions vast te leggen. “Alstublieft.”

Ik kijk heel even verbouwereerd naar de jeton die mij wordt aangereikt, en kijk dan met brede glimlach naar het goedmenende koppel. “Eei, dankuwel”, weet ik nog net te stamelen als we weer even snel uit elkaars leven zijn geglipt als we erin kwamen. Dacht ik.

Serieus. Zo wijs, maat. Ik ga mijn geloof in de mensheid nog niet meteen opgeven, denk ik.