De Gentse Feesten (e.d.) zijn gedaan! Bijna een maand over-en-weerhollen zijn voorbij, en ik ga vandaag eens goed uitrusten, was mijn gedacht. “Zoeeef”, zegt die dag vervolgens tegen mij.
Voor een nieuw project moest ik vandaag in Antwerpen zijn. De trein daarheen hebben we nog net gehaald, maar wegens een fout aan het treinstelsel waren er op onze rit minder wagons dan voorzien. “Gelieve de NMBS daarvoor te willen verontschuldigen”, klonk het meermaals tussen Gent-Dampoort en Lokeren en Sint-Niklaas en Berchem en Antwerpen-Centraal, terwijl wij als sardines op elkaar stonden gepakt in een nauwelijks functionerende airco.
“We gaan eerst naar een vergadering,” had ik Henri verteld, “en nadien gaan we naar de zoo. Vergeet dus vooral niet uw boek mee te nemen.” Tijdens de Gentse Feesten had hij achtereenvolgens Koning van Katoren, Pjotr en Briefgeheim (alle uit de Jan Terlouwcollectie van zijn vader) opgeslorpt, vandaag is hij begonnen aan Kruistocht in Spijkerbroek. De vergadering duurde wat langer dan voorzien, maar hij mocht ondertussen ook op een computer prutsen, en tegen goed half vier, kuierden we de zoo binnen. (Het was lang geleden dat ik nog eens zo’n interessante vergadering had meegemaakt overigens.)
We hebben de ganse zoo op ons gemak rondgewandeld –er was bijna evenveel volk als op de Feesten– en allebei met volle teugen genoten.
“Pas op, Henri, een leguaan!”
“Waar?”
“Daar, vlak voor uw voeten!”
“Ieeeeeeee!”
Terwijl het beest voor geen milimeter bewoog. Schitterend.
Terug naar huis, gelopen, gedouched, eten gemaakt, gegeten, en nu dit postje. Maar morgen hé, morgen doe ik niks! Behalve een boek lezen. En een paar dingen die ik dringend moet opzoeken. En nog een ander project wat in gang trekken. En mijn filmpjes moeten dringend binnen. En ’s avonds ga ik met Tessa gaan eten, denk ik. En naar de film. En…
… je kunt u niet voorstellen houveel ik ongelooflijk jaloers op je ben.
Maar dat zijn dan “slechte” gevoelens, jalousie, denk ik dan. Doe het zelf! Ge kunt er zelf niet aan tipppen, loser. Denk ik dan.
Uhm, sorry.
“Maar dat zijn dan “slechte” gevoelens, jalousie, denk ik dan. Doe het zelf! Ge kunt er zelf niet aan tipppen, loser. Denk ik dan.”
Ik spreek dan wel voor mezelf, he.
waarschuwing, veralgemening coming up:
jaloezie is eigen aan mensen, we willen allemaal dat een ander het net zo slecht heeft als wijzelf 🙂
we zouden met z’n allen beter onze eigen dromen proberen najagen
“ik doe mijn job niet graag, maar ja, 90 % van de bevolking doet zijn job niet graag” is een foute instelling… gewoon gaan met die banaan en je eigen geluk zoeken
ben ik nu een hippie? :p
Nope. Geen hippie, allez, ik toch niet.
En met jaloezie is er niks mis, zolang het maar geen afgunst wordt. (hmm, net even VanDaele gecheckt : afgunst is een synoniem van jaloezie…)
Ikzelf ben wel al efkes bezig met op privévlak mijn dromen aan’t najagen : huisje, kindjes,…. professioneel hopelijk ooit ook eens – binnen een “paar” jaar, als ons huis af is, en de kinderen iets groter, dan moet dat wel lukken.
We lopen hier tenslotte maar 1 keer rond, allez, ik toch….
’t Leven kan schoon zijn, niewaar…
De mensen onderschatten zichzelf, denk ik soms: plus est en vous!
Dooddoener van formaat: je geluk maak je zelf. Het is weliswaar waar.