Straks gaat de computer weer uit. Voor BBQ en, later op de dag, jazz: het laatse concert van het seizoen bij Tuur. (Ben Sluijs en Erik Vermeulen; wat een afsluiter!)
Als u ook maar een klein beetje op de zomer hebt zitten wachten, kan ik u alleen maar hetzelfde toewensen. Zelf zoek ik de zon niet op (Tessa daarentegen), maar u zal mij met geen stokken binnenkrijgen (de schaduw is mijn vriend). Een boek, een glas water met een ijsblokje, en rust. Meer hoeft dat niet te zijn.
Sinds vanochtend acht uur tot ongeveer nu, een dikke twaalf uur later heb ik geen stap binnenshuis gezet. Na tien maanden winter mocht dat wel eens. U mag deze mededeling overigens nemen met een klein korreltje zout, want ik ben even tot bij de ijskast gewandeld om een fles water te halen. Maar mijn uiterst geslaagde kreeftenvermomming kan getuigen van een overdaad zon.
Het begon met een wandeling tot bij Bloch, waar wij bijna gewoontegetrouw het ontbijt nuttigen op zaterdag. Een verplichtte wandeling, want eigenlijk gingen we met de tram gaan, ware het niet dat De Lijn (dezelfde van het nakende in-stap-klaar-feest) dit weekend had uitgekozen om de tramsporen ter hoogte van ergens de Delhaize-Bernard Spaelaan-Rozemarijnbrug (ik weet niet juist waar, want ik ben er niet gepasseerd) open te breken. Een excellente timing, want niks zo goed voor de appetijt als een ochtendwandeling.
Twee filmpjes binnen gegeven bij Alltech (ik wil Fotoshop best wel eens proberen, maar het ligt gewoon veel te ver uit onze weg); daarna in de Engelse tweedehands boekenwinkel op de ajuinlei binnengewipt. Drie boeken voor 7 EUR (2 Greenes en een Ludlum); en de Fnac waar ik mijn twee ontbrekende Lee Childs heb gevonden (kan ik eindelijk verder lezen).
Braderij in de Korte Dagsteeg/Walpoortstraat; aperitief bij de Marimain; lunch in Sirena (op de hoek met de Huidevettersstraat). Telkens met grandioos zicht op de voorbijgangers. Op de terugweg in De Poort binnengewipt, snel nog om groenten en fruit in ’t Vitamientje op de Elisabethlaan, en de rest van de dag in de tuin doorgebracht. Geen telefoon, geen computers, geen internet.
En vriendelijk dat iedereen was. Ik heb geen boos gezicht gezien (wel rood, en neen, niet alleen in de spiegel). Ondanks alle gezweet en gepuf waren de mensen vriendelijk, behulpzaam, toegeeflijk, tolerant, en zeer bereid tot een gesprek. Iedereen leek met vakantie. Dat het maar altijd zo zomers is.
Hoewel een kolonne vrachtwagens, volgestouwd met pletwalsen, meermaals en collectief over ons heen heeft gereden dit weekend; de man met de hamer ook tot driemaal toe zijn ding heeft gedaan; en de temperatuur deze ochtend nog niet echt je dat was, ziet het er allemaal toch behoorlijk vrolijker en aangenamer uit als de zon helemaal aan de hemel staat.
Blauwe lucht. Eindelijk.
Wreed eigenaardig. Vanochtend heb ik nog bij hoogdringendheid de haard aangestoken, vanmiddag hebben we op het terras van Lekker GEC gelunched, daarnet zaten Tessa en Henri in hemdsmouwen in de tuin (de serre) te werken, maar ik heb het gevoel dat ik voor vanavond toch maar beter een pull aantrek en voor alle zekerheid maar beter mijn vest in de wagen meeneem ook.
(Nee, dat is geen vlek, daar midden op de zetel.)
Kijk, bij het kleinste beetje suggestie van zon, schoten wij ons de stad in. Naar de Kouter, voor de fanafare én het aperitief; naar de Oude Beestenmarkt, voor het pluimvee; naar Sint-Jacobs, voor de rommelmarkt; naar de Vrijdagmarkt, voor de kwettervolgeltjes, de vissen en nog een fanfare; en naar de Korenmarkt, om er tram één te pakken die ons naar ’t station bracht om daar bij Lekker GEC te lunchen.
En straks, naar Opatuur, voor Van Oost, Verbist en Defoort. Hetzelfde trio als toen ik vorig jaar in april de eerste keer bij Tuur binnenstapte voor Het Project. (Voor wie referenties nodig heeft: Verbist is de man die ook bij het Jef Neve Trio de bas beroert.)
(Vorig jaar nog met een slechte lens, hopelijk krijg ik hen vanavond wat scherper op de foto. Set: Jazz @ Opatuur 2005)
Hoezo? Het zou toch regenen vandaag? Ik ben speciaal met de trein naar Brussel getrokken, en nu blijkt de zon hier harder te blinken dan gisteren! Bovendien zijn ze bij DS net vandaag tot de conclusie gekomen dat mijn papieren abonnement verstreken is, waardoor ik op de trein nog enkel de Metro heb om door te nemen (en een goed (?) boek achteraf).
Och, laat ik het vooral maar niet aan mijn hart komen,en binnen enkele luttele uurtjes ga ik nog eens in de Brusselse Fnac rondkuieren. Het is alweer een tijdje gelden.
Het kriebelt niet meer, het jeukt. Dat het verdomme maar snel een paar graden warmer wordt, ik wil de motor op. Weg uit de grommende treinmassa met immer neergaande mondhoeken; ik lees en luister thuis wel. Ik wil een monsterfile met bumperklevende rood hysterisch aanlopende chauffers die elkaar de weg afsnijden om zelf luttele seconden te winnen. De lage ochtend- en avondzon die iedereen tot slakkengang dwingt met uitzondering van de even heldhaftige als sympathieke motorrijder, die vrolijk werk- of huiswaarts gaat en met linkerhand of rechtervoet de verkeersgenoten gezwind een goedendag toezwaait. Men zou voor minder lyrisch worden.