hypochonder – volume12

hypodinges

Het kwam onlangs nog te pas, die hypochondrie. Zondag ga ik wat van die kruiden opzoeken die ik bij Vits-Staelens heb gekocht, en dan lees ik:

Deze plant is door de Belgische overheid op de lijst met gevaarlijke planten geplaatst. Net als Peru-peper, bevatten sommige leden van de Rhusgenus allergenen van het urushiol-type (cumarine), wat bij sommige mensen heftige allergische reacties veroorzaakt bij contact met de huid of slijmvliezen.

En ziet, ik heb net twee dagen achtereen van die sumak gegeten (over tomaten, in couscous), en ik heb last van aften en mijn keel voelt vernauwd aan. Dat kan geen toeval zijn.

Of toch? Want ik lees nog een beetje verder:

Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de comissie hier voor de makkelijkste oplossing gekozen heeft: omdat er verwarring is tussen de Toxicodendron familie en de Rhus familie verbiedt men gewoon de hele zwik! Toxicodendron staat ook bekend als gifboom en is echt wel gevaarlijk, maar Rhus coraria is al duizenden jaren veilig in de handel.

Psychisch, zeg ik u. Het zit allemaal in dat kopke. (Of er is een andere reden waarom ik aften heb natuurlijk.)

Wij hebben een deal, de madam en ik. Zij is verschrikkelijk fragiel gebouwd –astma, allergieën galore, whiplash, gebroken ribben, pneumonieën, noem maar op– en ik ben zo kloek als een hoender. Zij klaagt nooit (ze heeft ooit –een jaar of twee geleden– een paar weken zonder morren met een longontsteking rondgelopen), en ik neut bij het minste symptoom dat ook maar op een schijn van een verkoudheid zou kunnen wijzen. Bovendien publiceer ik mijn misbaren op mijn weblog –een echte ziekte zou mij maar eens onopgemerkt voorbij kunnen gaan!

Maar zo blijft het allemaal wel weer mooi in balans. Schitterend toch?

vervloekt

Ziet, dat is één van de redenen waarom ik deze periode van het jaar[*] vervloek: de ziektes. Tijdens deze grauwe periode valt een mens ten prooi aan alle mogelijk (hypochondrische) ziektekiemen, gaan de van half-depressiviteit en kregeligheid tot verkoudheden, griep en zelfs longontstekingen.

De verkoudheid ben ik net doorgekomen, maar nu zit ik al de ganse ochtend met een penchant tot migraine opgescheept. Ik had gisterenavond al nattigheid gevoeld, en vanochtend wist ik dat het prijs was. Kotsmisselijk en koppijn en nekpijn en een trillend ooglid [**].

Pijnstillers zijn uw vriend. Als ze zouden werken tenminste.

—

[*] Niet dat ik iets tegen seizoenen heb overigens, maar tijdens de winter verwacht ik sneeuw. De aanzet van de herfst is een mooie tijd –vooral de nazomer dan– maar de echte herfst is grauw en zwartgallig. En de winter zou mooi moeten zijn, niet guur maar wit.

[**] Betreffende dat ooglid, daar zit ik nu al twee maanden mee geplaagd. Het is ook niet echt af-en-aan, maar bijna constant bibbert het bovenste lid van mijn linkeroog. Zolang mijn madam maar niet denkt dat ik gedurig naar andere vrouwen knipoog.

gezwollen

De ganse dag zit ik al met een gezwollen gevoel. Nee, niet mijn nek; nee ik heb geen last van winderigheid; en nee, ook niet die zwellichaampjes —waar zit u met uw gedachten, vraag ik mij dan af.

Maar nu u daar toch zit, collega Martini is met vakantie. Dat betekent geen dubieuze woordspelingen (daar hebt u meteen de associatie met voorgaande gedachte) op het werk vandaag –want stagiair Johan wisselt enkel sigarettenrook en bacillen uit. Collega Martini reist vandaag naar Schotland, alwaar hij op een Scottish wedding werd uitgenodigd. Tenminste, zijn vriendin werd daarop uitgenodigd, en hij neemt maar al te gretig de kans te baat om een extra dag verlof aan te vragen. Flexitime zo heet dat bij ons, waardoor zijn werkuren volgende maandag op ongeveer min 7u55 komen te staan. Collega Martini gaat uiterst flexibel met zijn werkuren om.

De uitnodiging voor plechtigheid ging gepaard met een dringend verzoek tot naleven van een dress code. U raadt het al, collega Martini loop vandaag in een rok rond. “It’s a kilt!“, insisteerde hij nog, gisteren. Juist, ja.

Het gezwollen gevoel dus, met als enige symptomen dat mijn oorring vast zit (ik schep er groot plezier in dat ding rond te draaien als ik denk) en ik mijn ring niet van mijn vinger krijg (gelijkaardige uitleg). Heb ik al gezegd dat ik een hypochonder ben?