Ze waren gisteren jarig, mijn oogappels, en dat werd duchtig gefeest.
Hij is 13 geworden (en mag nu ook op facebook), zij neemt vanaf nu tram 4.
Tag: henri
Leescomfort
Voor hem, voor mij
Elk zijn boeken, op 1 september. Hij heeft er zelfs meer gekregen dan ik!
Dagvulling
Voor de meeste mensen is januari de maand waarin de goede voornemens worden gemaakt. Mijn levensritme volgt eerder schoolkalender, maar dat is meer een gevolg van de festivalzomer die via mijn *kuch* professionele activiteiten mijn schema bepaalt, dan door mijn status van eeuwige student. De zomermaanden, dat zijn ook die fantastische maanden waartijdens ik plots nog veel meer tijd met Henri kan doorbrengen –dat kan om kleine dingen gaan, zoals hij hier nu in mijn bureau (in mijn luisterzetel) zit te lezen terwijl ik werk.
Zodra hij terug naar school gaat, hervat ik ook mijn nevenactiviteiten op een meer gedisciplineerde manier (zelfs lopen wijkt –beperkt, maar toch– voor de festivals).
Het aantal activiteiten en de focus wijzigen trouwens elkaar jaar een beetje. Constanten zijn lopen en muziek, maar de verbeiding is wat dit steeds meer tot een uitdaging maakt. En laat planning nu niet bepaald mijn sterkste punt zijn.
Edoch, ik heb het eens bekeken (lijstjes vind ik dan wel weer leuk):
- Lopen: 3x per week ongeveer 2 u.
- Sax: 1 u. per dag
- Cello: 1 u. per dag
- Gitaar/misc muziekstudie: 1 u. per dag
- Mysterieuze activiteit: 1 u. per dag
En daarmee hebben we –afhankelijk of het een loopdag is– vier tot zes uur per dag gevuld. Het gaat om een conservatieve tijdsbepaling. Ik denk dat we zo zoetjesaan over uit de hand gelopen hobby’s kunnen beginnen spreken. Oh, en er is ook nog twee keer per week orkestrepetitie (’s avonds), en ik heb één keer per week celloles.
En het zou kunnen dat ze volgend jaar opnieuw volwassen beginners gaan toelaten voor degen of floret in de Confrérie, en ik zou daar misschien wel eens aan durven beginnen samen met de vader van een schermgenoot van Henri (als mijn schouder niet te veel zaagt).
Ah, the possibilities!
Aanloop
Nu september om het hoekje tuurt, worden alle gebruikelijke (niet-vakantie) activiteiten opnieuw naar actief gebracht. Henri gaat volgende week opnieuw naar school, hervat de trompetlessen en zal opnieuw schermen. Tijd om wat aan de conditie te doen, dus gingen we (t.t.z. ging hij) vandaag wat zwemmen. Sinds hij terug is uit Venetië oefent hij ook opnieuw elke dag trompet, en zodra het echt september is, gaan we ’s ochtends ook opnieuw samen lopen.
En neuralgische amyotrofie be damned: het is mijn schouder, en hij gaat doen wat ik wil. (Al laat hij mij voorlopig toch serieus wat kermen.) Elke dag kan ik een paar minuten langer spelen, ik ben vastberaden de cellolessen te hervatten (de eerste les is 12 september, denk ik). De saxofoon laat zich gewilliger bespelen, en ik ben nog wel een paar andere dingen van plan.
“Ge gaat uw lichaam heletegans kapot maken, met uw lopen en uw cello en…”, houden ze mij voor. Jaja. Ik zou Kurgan kunnen citeren, maar dan gaat u mij onmiddellijk naar Kurt Cobain verwijzen natuurlijk.
In beeld
De zoon is terug, van zijn vele reizen en logementen. Zaterdag gingen we verjaardag vieren, en kon ik eindelijk nog eens een foto van hem maken…
…waarop hij prompt wederrecht eiste. (’t Is een beetje bewogen, maar allez.)
Mijn moeder was haar huissleutels vergeten, en toen ik haar in haar eigen huis ging binnenlaten, kreeg ik dit in mijn handen gestopt, ‘voor de moeite’. Een schone ruil, me dunkt.
En sinds ze bij Bhavani Hendrick’s Gin en Fentimans Tonic Water gedronken heeft, is Tessa van dit edele vocht niet meer weg te slaan. (Er was geen komkommer meer, dus werd het tegen advies toch citrus zeste.)
Kapot
Komt dat tegen: die jongen zijn computer (mijn oude Mac Pro uit 2005) is kapot. Hij spaart al lang voor een nieuwe (lentefeest, verjaardagen, nieuwjaar, rapporten, etc), maar ik wil hem laten wachten tot september, als Apple naar alle waarschijnlijkheid een keynote houdt, waartijdens dan mogelijks nieuwe iMacs worden aangekondigd. En ondertussen mag hij op de laptop. Het is tijdens de vakantie toch maar om Minecraft te spelen en zijn mail te checken. En YouTube af te schuimen.
Donk
Feest vandaag, aan het Donkmeer, met een luidruchtig-gezellige (schoon)familie, en waar ik een seniorenijsje als dessert mocht nemen. Henri wou op de bootjes, maar eigenlijk was iedereen gewoon uitgeput.
Thuis was er nog even tijd om op de zonnezetel neer te ploffen…
…en gauw een spelletje te spelen op de iPad. Ik denk dat ik ook eens wat vroeger het bed opzoek. Misschien is er opnieuw iets leutigs te zien op de spelen –gisteren de badmintonmatch van Lianne Tan gezien, en daarvoor die Chinese zwemster die het wereldrecord heeft verbroken. En ik kijk niet eens graag naar sport.
Ontbijt (en de rest volgde vanzelf)
“We zijn blijven kijken tot de C van Tsjechië”, vertelden we Henri vanochtend bij het ontbijt, die net niet met zijn ogen rolde bij het aanhoren van deze taalspeling. We zaten in Café Labath te ontbijten –de OR is dicht tot ergens in augustus (eigenlijk wel spijtig dat er nergens online staat tot wanneer juist), en Labath is zeker een valabel alternatief.
We hebben thuis wat gezocht naar een uitzending die het Olympische schermen zou brengen, maar we hebben niet meteen ergens een kanaal gevonden. Zwemmers met hopen, en voetballers en fietsers –tegenwoordig kwalificeert ook élke (kijkcijfer)sport als Olympische discipline– maar er vallen geen schermers op de kabel of het internet te bespeuren (de resultaten wel).
De rest van de dag werd zoveel mogelijk in de tuin doorgebracht –zijn koorts mag dan wel grotendeels geweken zijn (die werd ingeruild voor een stevige hoest), maar hij heeft nood aan frisse lucht. Hij heeft zijn tent opgeruimd, en gelezen (in de schaduw, hij zou wel eens een kleurtje kunnen krijgen),…
…en dan toch nog even zijn waterpistolen afgevuurd –onderwijl hevig hoestend.
En ik denk dat zijn computer (mijn oude Mac Pro uit 2005) kapot is. En ik heb nog iets te vertellen over mijn nieuw overalmeeneemfototoestel waar ik zo content van ben (Fujifilm X-Pro1). En over Spotify vs Qobuz. Maar ’t is vakantie, ’t zal voor een andere keer zijn.
Rapport
Ziezo. Het eerste middelbaar zit er ook op. Volgend jaar gaat hij voor Grieks. (Gelukkig ontsnapt hij aan de idiotie van Pascal Smet.)
“Maar mag ik nu op de computer alstublieft?”