Tag: gentblogt

dank u voor uw stem!

Mede dank zij u, heeft Gentblogt gewonnen in de categorie groepsblog in de Site van het Jaar wedstrijd van Clickx. (En dit blog is opgeklommen tot een verrassende vierde plaats.) Dankuwel!

Mijn eigen stem ben ik evenwel geheel kwijt wegens ziekte, en als u dit leest lig ik (hopelijk) nog in diepe slaap verzonken. Want zoals we dat gewoon zijn, heeft de equipe van Gentblogt de deuren gesloten (niet zonder een hele voorraad cupcakes mee te nemen). Wij werden rond half één vriendelijk maar kordaat het Sint-Baafsplein opgeduwd, om in de miezelige regen naar huis te trekken (en om vlak voor de Albertbrug te worden ingehaald door de tram die sinds 8 december tot 01u ’s nachts uitrijdt –miljaar!).

—

Imke Dielen kreeg de fotokodak van Charles Strijd in de handen geduwd, en zorgde zo voor de Foto van de Dag bij Het Project. En ook Pietel was ijverig in de weer met zijn fonkelnieuwe D300.

de finnen komen!

de finnen komen

Muziekprogrammator Wim Wabbes trok speciaal voor u zijn thermische ondergoed en dikste wanten aan, propte Peter Vermeersch (van FES) in zijn bagage, en trok naar de weidse vlakten van onbekend Finland om hem aan Jimi Tenor voor te stellen. De eerste kennismaking verliep aarzelend, maar nog voor Wabbes het rendiervet op zijn door de koude bekorste lippen had gesmeerd, zaten Vermeersch en Tenor in de studio met de knopjes te spelen.

Lees meer bij Het Project: De Finnen! Ze komen! (en maak kans op één van de tien duotickets).

twee rietjes, één dubbel

Louis Sclavis en Piet Van Bockstal nodigden elkaar uit in het kader van de muzikale samenwerking tussen Vooruit en De Bijloke Muziekcentrum. Beide rietblazers brachten bovendien elk een extra muzikant mee: Sclavis bracht zijn vaste percussionist François Merville mee, en Van Bockstal introduceerde pianist Thomas Dieltiens.

Lees meer over dit heerlijk concert bij Het Project: Louis Sclavis in De Bijloke

stemt op Gentblogt

Gentblogt Site van het Jaar

Nog drie dagen (goed: vier, als ge vandaag meerekent). Tot en met woensdag (28/11) kan u uw stem nog laten gelden in de Site van het Jaar verkiezing.

Of u voor dit weblog stemt in de categorie persoonlijk weblog is –hoewel het ten zeerste op prijs wordt gesteld– van ondergeschikt belang op uw stem voor Het Project (Gentblogt dus) in de categorie groepsblog. In een middellang epos trachten we u nog eens te motiveren, maar eigenlijk komt het erop neer dat een pak onbezoldigde vrijwilligers, die zich onaflaatbaar voor dat groepsblog inzetten, uw steun en erkenning enorm zouden waarderen.

Vandaar, even schaamteloos als de vorige keer:

Stemt Gentblogt!

(Stemt volume12!)

one down, one to go

Vanmiddag ging de eerste van twee torens van het voormalige postgebouw Gent X aan het Koningin Maria-Hendrikaplein (in Gent dus) tegen de vlakte. Er was behoorlijk wat belangstelling van het publiek en prominenten, en omdat ik er was voor Het Project, mocht ik op het persperron (perron 5-6 van het station) plaatsnemen om foto’s te maken. Ik heb foto’s op film gemaakt, dus daarop is het nog wel even wachten (dinsdag misschien, anders woensdag).

Mooi overigens, om te zien hoe alle fotografen rekening hielden met elkaar. Iedereen ging mooi uit elkaars lensbereik staan, of het nu om fotografen of cameramensen ging. Met één uitzondering, een redelijk arrogante man, die voor ieders lens kroop en desgevraagd te horen gaf dat we mochten doen wat we wouden, maar dat hij daar bleef staan. “Ik werk voor het persagentschap Belga“, snoefde hij ons toe. Wederzijds respect is daar duidelijk geen jobvereiste.

De explosie was voorzien om 15u25, maar werd uitgesteld tot 16u25. Zeer zenuwslopend, want 16u25 was precies het moment waarop de zon –op een paar seconden na– net niet achter de bomen was verdwenen. De belichting ging van 1/125s f/11 naar 1/60s f/5,6 (op 160ISO), en net toen ik opnieuw wou meten en een 400ISO film overwoog, ging het waarschuwingssignaal voor de explosie –dus ik hoop maar dat de foto’s deftig belicht zijn.

Het tweede gebouw is volgende week aan de beurt.

Meer leest u bij Het Project, inclusief een filmpje van collega-makker Huug.

Gblogvhj – uw stem telt

Het circus is herbegonnen. Na de controverse vorig jaar heeft Clickx het protest van de blogger ter harte genomen, en is de procedure voor deelname aan Site van het Jaar gewijzigd. Dit jaar werden de sites genomineerd, en werden er een aantal nieuwe categorieën gecreëerd voor de blogs: fotoblog, beste nieuwkomer, persoonlijke blog, en groepsblog.

Ook dit blog doet mee, in de categorie persoonlijk blog, waarin de aanwezigheid van Gent redelijk opvalt (Pietel had het voorspeld). Uw stem wordt op prijs gesteld, en welkom ook overigens, als u via de Site van het Jaar-lijst tot hier bent gekomen. Vergeet ook Het Project niet (Gentblogt, voor de duidelijkheid) in de categorie groepsblog.

Want welja, ik vraag beleefd niet één maar twee keer uw stem: Gentblogt in de categorie groepsblog, en volume12 in de categorie persoonlijk blog. Vraag het ook uw vrienden, vriendinnen, familieleden, kennissen, en uw huisdieren.

(Nog 1 keer –schaamteloos als ik ben.)

Stemt Gentblogt! Stemt volume12!

jazz is humor

Hieronder mijn eigen tekst gepikt vanop Gentblogt.

—

Waar moet ik beginnen? Ik heb nog geen optreden met Michel Massot gezien, waartijdens ik niet heb moeten lachen. Voila, daar hebt u het al. Toch is Massot geen clown. Hij heeft geen rode neus, valt niet over zijn eigen voeten, en er spuit al evenmin water uit een plastic bloem die hij op zijn revers heeft gestoken. Al zou hij het best wel durven.

Michel Massot heb ik voor het eerst aan het werk gezien, ongeveer een jaar geleden, toen we in het kader van Oorsmeer in de Lullyzaal van de Genste Operazaal met onze zoon Henri naar Blow gingen luisteren. Blow is een voorstelling van Tuur Florizoone en Michel Massot waarin ze kinderen laten kennismaken met (jazz)muziek aan de hand van het centraal thema adem, lucht en wind. De zelfrelativerende manier waarop Massot zijn muziek daar bracht, werkte niet alleen op de kinderen aanstekelijk. Niet zoveel later heb ik Massot meer aan het werk gezien, waaronder in de voortreffelijke bezetting met Tuur Florizoone en Marie Horbaczewski. Dat is geen jazz meer, wordt soms over die bezetting gefluisterd, maar dan legt ge mij maar eens uit waar die grens nu eigenlijk ligt.

Florizoone-Massot-Horbaczewski (ii)

Massot doceert vrije improvisatie aan het conservatorium in Luik –weinig verwonderlijk voor een man die zijn instrumenten (tuba en trombone) zo goed kent dat ze wel een natuurlijke extensie van zijn lichaam lijken. Hij speelt dan ook mee in ensembles zoals Rêve d’éléphant en Mâäk’s Spirit, en in de jaren 80 richtte Massot met Michel Debrulle en Fabrizio Cassol het Trio Bravo op. Trio Bravo is de voorloper van het huidige Trio Grande, waarin Cassol (die zich aan Aka Moon zou wijden) wordt vervangen door de Franse saxofonist Laurent Dehors.

Voor deze JazzLab Series tournee, trekt het trio rond met een Britse gast: de blootvoetse Leedse pianist Matthew Bourne (nee, dus niet de regisseur maar de pianist). Bourne kwam bij jazz terecht via een omweg langs hedendaagse klassieke muziek en avantgarde –een perfect match voor het Trio Grande. De groep is ondertussen toe aan het voorlaatste concert uit deze tournee, dus u kan ervan op aan dat de muzikanten zeer op elkaar zijn ingespeeld.

Waaraan kan u zich verwachten? Improvisatie –jaha, dit is tenslotte jazz– evenwel niet van het soort waar u eerst een halve dag voor in de mood moet komen, maar vol inventieve frases met heel veel klankkleur, en waarin nog steeds een verhaallijn is terug te vinden zonder dat u eerst muziektheorie moet gestudeerd hebben. Oh, dat brokje (hilarische) muziektheorie krijgt u mogelijks ook: wat is bijvoorbeeld het verschil tussen een saxofoon en een klarinet (behalve koper vs hout)? En grappige bindteksten, danspasjes van Massot en zelfs zangpartijen. Trio Grande is een feest, ook al bent u niet thuis in de muziekvakjes waarin recensenten de groep moeten onderbrengen. Niet te missen.

Het is een beetje rustig, met de Jazzlab Series, kan u denken, maar dat is enkel omdat u (1) reeds een concert in avantpremière hebt gehad tijden Jazz in ’t Park; (2) het derde concert er eentje is van de Kari Antilla Group, en dat je die al genoeg kan beluisteren in het Gentse (als u van verder komt zou ik toch maar eens de JLS concertkalender raadplegen om hen aan het werk te zien). Het hierop volgende Gentse concert –in december– is van aRTET, de groep die u maar half hebt kunnen beluisteren op het BNRF (nu is uw kans).

Maar goed, ik zie u eerst nog woensdag, in de Domzaal van Vooruit. En steek gerust uw hand eens op als u meent mij te herkennen, ik zal met een verwarde blik maar tevens een gelukzalige glimlach terugzwaaien.

Trio Grande feat. Matthew Bourne, woensdag 7 november om 20u in Domzaal van Vooruit in het kader van de Jazzlab Series, toegang 12€ / 8€ (vvk)

feestje

Er was een feestje gisteren, en het was redelijk vroeg, vanochtend. Het is overigens reeds verbazingwekkend koud, zo ’s nachts, als de zon niet schijnt en zelfs de net-niet-volle maan zich ergens achter een pak wolken wegsteekt en de stappen op de straatstenen klinken vol en luid.

Er was een feestje gisteren, en het was redelijk vroeg, vanochtend. Alles was al gesloten maar we zijn toch nog ergens in één of ander nieuwsoortig yuppie druppeldrankding binnengeraakt, waar de drank van de avond pastis was (en cola light) en waar de rook mijn ogen heeft uitgedroogd, maar dat nam ik er graag bij in ruil voor het gezelschap waarin we ons mochten bevinden want dat was goed, dat gezelschap, maar dan toch gingen die ogen plots maar met moeite nog open. We zijn geen 33 meer, zoals sommige jongeren.

Er was een feestje gisteren, en het was redelijk vroeg, vanochtend. We hebben de fuifzaal gesloten, en we gingen alleen maar weg omdat de meneer er zo droevig uitzag omdat we na de vijfde keer dat hij kwam zeggen dat ze nu echt wel gingen sluiten nog niet opstonden en dat de tranen groot biggelend over zijn wangen bolden omdat hij zeven bloedjes van kinderen had die hij in geen vijf dagen meer had gezien omdat hij al de ganse week het fuifkot openhield. En dat was geeneens waar.

Er was een feestje gisteren, en het was redelijk vroeg, vanochtend. En er was redelijk veel volk, maar niet te veel zodat het manageable bleef en je iedereen kon zien die je wou, en dat heb ik ook gedaan, alleen heb ik er niet mee gesproken, want dat durf ik niet, maar ik heb jullie wel allemaal gezien en in het vervolg doet ge gerust maar een klapke met mij want ik bijt niet al zal ik soms wel niet weten wat gezegd maar als gij dan net zo zijt dan valt het even stil, maar dat geeft niet want ge zijt dan net zoals ik en wij weten dan dat die stiltes er zijn omdat we gewoon op dat moment niet het juiste aansluitingspunt vinden dat we anders zevenhonderd keer in gedachten als die andere er niet bij is wel vinden en ook als die persoon net weg is plots weer opnieuw, maar ik spreek wel graag met u en al nochtans en het was al zeker helemaal wijs om u daar te zien en ge komt allemaal toch terug op het volgende feest, en dat zal dan ergens in februari zijn. Hou die maand dus al maar vrij, want de exacte dag weten we nog niet.

Er was een feestje gisteren, en het was redelijk vroeg, vanochtend. En dat begon met aperitief en eten en daarna taart. Maar wij kwamen iets later dan voorzien.

Er was een feestje gisteren, en het was redelijk vroeg, vanochtend. Ik ga nog een beetje slapen.