mei 2009 – volume12

Slotdag op Jazz Sur l’Herbe

Vrijdag traden de laatste twee groepen op in de kiosk van het Citadelpark, tijdens het Jazz Sur l’Herbe mini festival. Drummer Giovanni Barcella heeft vorige week een kwetsuur aan zijn been opgelopen (hij heeft op mysterieuze wijze zijn ligamenten gescheurd, als ik zijn Frans Italiaans goed heb begrepen), waardoor het voorziene optreden van Backback –dat moet live nochtans vonken geven!– werd afgelast. Geen nood, Bart Maris sprokkelde de homofone W(o)(a)uters bijeen om met zijn groep (Les) Poubelle(s) de honeurs waar te nemen. De verrassing van het festival, denk ik.

(Les) Poubelle(s): Bart Maris (trompet-bugel-electronica), Filip Wauters (gitaar), Tom Wouters (drums)

’s Avonds had ik nog net tijd om een paar snelle foto’s te maken van het Irene Aebi Trio –dat pas 45 minuten na de voorziene starttijd begon– want Henri had trompetles.

Irene Aebi Trio: Irene Aebi (stem, poezie), Jean-Jacques Avenel (bass), Giancarlo Nino Locatelli (soprano sax, clarinet)

Moker

Ook Moker speelde donderdag op Jazz Sur l’Herbe. Veel wissels, op die concerten in het Citadelpark; zo stonden donderdag John Birdsong en Ben Sluijs in de kiosk i.p.v. Bart Maris en Zeger Vandenbussche. ’t Is jazz natuurlijk, en improvisatie maakt daar een onlosmakelijk deel van uit.

Een poets bakken

De diensttelefoon van Tessa beschikt vermoedelijk niet over caller ID. Dat, of ze neemt gewoon op zonder kijken. Op de meest neutrale toon probeer ik dan dingen zoals:

“Ja ’t is hier dokter Vanderslagmulders, collega. Ik heb enigte vraagjes in verband met de casus van een patiënte die bij u was opgenomen.”

“Zegt u maar hoor.”

Mmuhahaha. Inderdaad, zeer grappig. Ze probeert mij dat soms zelf ook te lappen, maar ik kijk wél altijd naar het caller ID voor ik de telefoon beantwoord. Daarnet –tijdens Jazz Sur l’Herbe— werd ik opgebeld door iemand uit de zone 09.

“Hallo”, zeg ik vriendelijk. Ik zeg nooit mijn naam als ik mijn gsm opneem. U weet wie u wou bereiken, ik wil eerst weten wie u bent voor ik mijzelf bevestig.

“Kan ik met dhr. Bruno Bollaert spreken alstublieft.”

“Met wie spreek ik alstublieft?”

“Ewel, meneer Bollaert…”, begint de juffrouw aan de andere kant van de lijn, wiens stem verdacht veel op die van Tessa gelijkt. Ik ben naar jazz aan ’t luisteren en wil bij voorkeur verder luisteren, dus ik laat merken dat ik haar door heb.

“Och gij trutteken,” zeg ik op zeer aimabele toon, “nu hebt ge mij liggen. Van welke telefoon belt ge nu weer?” Want ze heeft mij zo al eens liggen gehad, door de telefoon van een collega te gebruiken, en dan verschijnt er vanzelfsprekend geen “Tessa” op mijn scherm.

Even blijft het stil.

En nog even.

“Euh,” klinkt het dan aarzelend, “meneer Bollaert? U spreekt met S. W. van X. Het is in verband met de persconferentie waarvoor we u hebben uitgenodigd.”

Pek Druppel [auditive #22]

Een interessante groep, met een interessante naam:

*PEK DRUPPEL* is een experimentele band die bestaat uit vele constellaties. Een numerieke extensie achter de naam geeft aan over welke constellatie het gaat. De naam refereert naar een fysisch experiment dat startte in de jaren 20 van vorige eeuw en waar men wilde bewijzen dat een hoog viscose steenharde stof ook ‘vloeibaar’ kan zijn. Het gaat hier bepaald over pek (bitumen). Het experiment laat zien dat uit pek ongeveer elke 10 jaar een druppel gevormd word en loskomt. Op dit moment zijn er acht druppels in bijna 100 jaar gevallen.

De muziek zelf is iets té ‘vloeibaar’ voor mijn goesting, maar laat u dat vooral niet tegenhouden –wel integendeel!

Pek Druppel [auditive #22]: Marek Patrman (drums); Eli Van De Vondel (gitaar); Manolo Cabras (contrabas). Jazz Sur l’Herbe, Citadelpark, Gent, BE, 28/05/2009

Straks –vanaf 12u– kan u in het Citadelpark terecht voor Les Poubelles. Bart Maris nodigt daarvoor Kristof Roseeuw (contrabas & zang), Filip Wauters (gitaar) en Tom Wouters (drums) uit.

Cheesecake, (bijna) licht en luchtig

Bijna, jawel, want laat ons eerlijk zijn: in net geen kilo roomkaas, daar zitten toch heel wat calorieën in. Dit recept is gebaseerd op de Cheesecake! van Bakerella, die zondag in mijn news reader opwachting maakte. Naar goede gewoonte beschikte ik niet over alle opgelijste ingrediënten, dus heb ik zwaar gegokt met een aantal vervaningen en supplementen.Zeg nu zelf, een recept dat vraagt om 4 (8oz.) packages cream cheese daarvan vermoedt ge toch dat het om een totaal van 225 g roomkaas gaat, en niet om 900 g roomkaas? En wie heeft nu 900 g roomkaas in zijn koelkast liggen? Euh: ik dus. Of toch ongeveer: ik had 400 g Philadelphia, en 500 g mascarpone.

Verder vraagt dit recept ook om 250 g kruimels van Graham Crackers. Toeval wil, dat ik die maandag nog gemaakt heb. En net de juiste hoeveelheid ook. Het duurt dertig minuten om ze te bereiden (plus pakweg even lang om ze te laten afkoelen); dat is minder lang dan naar het grootwarenhuis om speculaas rijden. Als u toch liever speculaas gebruikt, kan u gerust de 20 g suiker achterwege laten.

Benodigdheden

voor de bodem

250 g kruimels van Graham Crackers
20 g fijne kristalsuiker
115 g ongezouten boter, gesmolten

voor de vulling

400 g roomkaas (Philadelphia)
500 g (1 pot) mascarpone
150 g fijne kristalsuiker
3 eetlepels bloem
5 eieren
200 g (1 pot) zure room
1 koffielepel vanille-extract

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 160°C.

Meng de kruimels met de suiker, en roer er de gesmolten boter onder. Giet het mengsel in een (hoge) springvorm (22-23 cm diameter). Duw de kruimels stevig aan, en maak een randje van zo’n 2-3 cm hoog.

Bak gedurende 10 minuten, en laat vervolgens afkoelen tot kamertemperatuur.

Verwarm de over voor op 160°C.

Klop de roomkaas, de mascarpone, de suiker en de bloem, met een elektrische mixer op tot alles luchtig is. Voeg er –één voor één– de eieren aan toe; klop eerst goed door vooraleer het volgende ei toe te voegen. Voeg ten slotte de zure room en de vanille toe, en meng (niet te lang).

Bak gedurende 1 uur en 15 minuten. De vulling zal enorm rijzen, maar zal tijdens het afkoelen weer inzakken. Aan het einde van de baktijd zal de vulling nog steeds beweeglijk zijn (gelijk jelly pudding ofte bibbergelei ofte trilpudding).

Haal uit de oven, en laat afkoelen –in de vorm– tot kamertemperatuur. Zet een nachtje in de koelkast, en verwijder de vorm pas vlak voor het serveren.

Smakelijk!

Rat Event (kom eens uit uw kot)

En dan komt ge een beetje slechtgezind thuis van wat eigenlijk een uitstekend concert was. Een uitstekend dubbelconcert zelfs. Waarop weer maar eens veel minder volk aanwezig was dan het verdiende.

Toegegeven, ik pas waarschijnlijk niet binnen de demografische curve van de gemiddelde concertganger. Ik heb al een uitgesproken voorkeur voor jazz en dan pik ik toch minstens twee concerten per week mee. Let wel, als ik het kon opbrengen en mij niet had voorgenomen over (bijna) elk concert ‘verslag’ uit te brengen, woonde ik er elke dag waarschijnlijk wel twee bij.

Wordt er te weinig bericht over dergelijke evenementen? Te weinig aangekondigd? Of komt de mens gewoon zijn kot niet meer uit? Voor volgend seizoen neem ik mij dan alvast –nog maar eens– voor wat meer aankondigend te werk te gaan.

Van der Mensbrugghe (de man die sneller reageert dan ik kan posten) lijkt zijn gelijk te halen wanneer hij schrijft dat we het wel zullen merken aan de krant (DM) dat vooral de uitkant (dat deel van de redactie dat zich niet bezighoudt met artikels schrijven maar met die artikels opsmukken en presentabel maken) getroffen is. Gisteren, 26/05, werden drie jazz concerten getipt in encore: Kris Wanders Outfit, 21/5 in Gent; Joe Higham Quartet, 22/5 in Brussel; en Branford Marsalis, 24/5 in Turnhout. Begrijpelijk, dat u niet opdaagt.

Meer vrouwen!

Schrijft Tim F. Van der Mensbrugghe, zopas ontslagen bij De Morgen, gisteren op zijn weblog:

Een kleine telling leert ons dat er op de redactievloer van De Morgen nog exact zeventien vrouwen rondlopen na het opstappen van politiek journaliste Liesbeth Van Impe. Op een totaal van tachtig redactieleden is dat minder dan een vierde. Goed bezig voor een krant die pocht met haar open geest en ruimdenkendheid.

Mja. Daarvoor waren het er natuurlijk ‘slechts’ achttien. Hoeveel Turken werken er overigens? Chinezen? Amerikanen? Gehandicapten? Vrouwen met een snor? Met valse borsten? Met kinderen? En getrouwd? Mannen met blond haar? Met bruin haar? Met grijs haar? Zonder haar? Met een spraakgebrek? Met vier vingers? Zonder ballen aan hun lijf?

Soplarte: interview met Charlotte Van Wouwe

Vrijdag stelde ik Charlotte Van Wouwe wat vraagjes over haar project Soplarte, dat ik vorige week heb gehoord in de Domzaal van Vooruit.

De neerslag daarvan leest u bij Het Project: Charlotte Van Wouwe: Soplarte

Journalistieke prioriteiten

Wat lees ik vandaag in één van de vodden die verkoopscijfers belangrijker vinden dan inhoud?

Merkwaardig is hoe presidentiële affaires in de tijd van John F. Kennedy geheim konden blijven. Naar verluidt was de pers op de hoogte van Beardsley Alfords verhouding met JFK. In die dagen was de ongeschreven overeenkomst onder het perskorps in Washington echter dat er over zulke zaken niet bericht werd. [Maîtresse JFK doet boekje open, DM, 26/05/2009]

Amper 50 jaar geleden vond de pers het not done om over het privéleven van ‘publieke’ figuren te rapporteren. Vandaag wordt daar niet alleen over bericht, maar gebruikt de media die informatie om nieuws te maken. Het is tekenend hoe de pers dit vandaag als merkwaardig omschrijft.

Zeer schrijnend, en tegelijk ook typerend voor de hedendaagse berichtgeving, is het contrast tussen de kop van het artikel (Maîtresse JFK doet boekje open) en de blijvende terughoudendheid van Beardsley Alford:

In 2003 werd de affaire onthuld in de Kennedybiografie An Unfinished Life: John F. Kennedy, 1917-1963 van Robert Dallek. Journalisten spoorden de vrouw toen op, maar meer dan het bevestigen deed ze niet.

[…]

Volgens Mercandetti zal het manuscript, dat deze herfst voltooid moet zijn, vooral gaan over het verlies van onschuld. […] Volgens literair agent Mark Reiter is zijn cliënte Mimi Beardsley Alford niet van plan om in het boek al te veel pikante details prijs te geven.

Jaja, ik ben niet naïef: mevrouw Beardsley Alford zal er een schone boterham aan verdienen, er zit een hele marketingcampagne achter, en ze is de eerste uit een blijkbaar lange reeks maîtresses die ‘uit het bed’ klapt. Bijna vijftig jaar na datum weliswaar, en zesenveertig jaar na het overlijden van de man in kwestie. Dat soort discipline zou de hedendaagse pers wat meer mogen opbrengen.

Graham Crackers

Graham Crackers waren oorspronkelijk gezonde koekjes, genoemd naar eerwaarde Sylvester Graham, die trachtte de Amerikanen gezondere eetgewoontes aan te leren. Zijn inzichten zouden later ook de gebroeders Kellogg inspireren. De koekjes werden gemaakt van speciaal ‘graham bloem’, dat eigenlijk een soort volkorenbloem is. Volkorenbloem bevat voedingsvezels en kiemwit (endosperm), en is beter voor de spijsbertering dan gebleekte bloem. Tegenwoordig worden Graham Crackers vaak van witte bloem gemaakt, een substantie waar Sylvester Graham erg tegen gekant was.

Maak ze zelf, in dertig minuten –inclusief verzamelen ingrediënten (als u ze in huis hebt tenminste) en baktijd.

Benodigdheden

85 g broodbloem
85 g patisseriebloem
27 g volkorenbloem (had ik niet in huis, dus ik heb gewoon nog wat extra huishoudbloem gebruikt –sorry, eerwaarde Graham)
27 g (donker)bruine suiker
1 koffielepel soda (bicarbonaat)
1 koffielepel zout
42 g ongezouten boter, op kamertemperatuur
80 g honing (of rijststroop)
1 koffielepel vanille-extract
40 ml water

Zo gemaakt

Meng de droge ingrediënten (bloem, suiker, soda, zout) grondig. Voeg er andere ingrediënten aan toe, en meng tot een samenhangend deeg ontstaat –dit kan manueel, of met de deeghaak van de elektrische mixer.

Duw plat en maak dunne rechthoekjes of vierkantjes, en prik er met een vork in (gelijk bij petit-beurrekes). Bak in 15 minuten in een voorverwarmde oven van 160°C.

Ik heb ze op een ronde bakplaat (22 cm diameter) gebakken, als één grote koek. Ik had immers geen koekjes nodig, maar kruimels, die binnenkort mogen dienen als bodem voor één of andere taart. Misschien wel een kaastaart.

Smakelijk!