ge moet niet zot zijn…

…maar het helpt. Dat zag ik Tessa denken, toen ik daarnet weer binnenstrompelde. Twee weken geleden ben ik begonnen met The Ultimate Ultramarathon Training Plan van de Amerikaanse Runner’s World. Voor zondag staat daarbij een training van drie uur op het programma, maar toen ik daar vorige week aan begon, bleek al gauw dat ik beter wat meer boterhammen had gegeten. Dus begon ik deze week opnieuw. Aan hetzelfde programma, jawel.

En zo telde mijn hartslagmeter daarjuist netjes 2 uur 58 minuten en 32 seconden voor mij uit, en veronderstelde de footpod dat ik op die tijd 35,76 km heb afgelegd (wat waarschijnlijk een overschatting is).

Ik denk dat ik mij voor de rest van de dag op mijn bed ga leggen.

BJO & Richard Galliano

BJO & Richard Galliano

Uit een fotoshoot met het Brussels Jazz Orchestra & Richard Galliano, in De Bijloke Muziekcentrum op 19/11/2008 (tijdens de soundcheck).

BJO & Richard Galliano

Zelden zo dicht bij de muzikanten gestaan. Deze foto’s werden gemaakt met de groothoek (EF 16-35mm f/2.8 L II USM) op bijna 16mm…

BJO & Richard Galliano

…wat betekent dat ik bijna met mijn lens tegen Galliano’s ellenboog zat. Fantastisch dat die man dat zonder verpinken toeliet (en dat ik dat gedurfd heb). Wel raar, zo plots al die vrijheid om overal rond en tussen te (mogen) lopen. Ik had dat op Middelheim ook al, tijdens de soundchecks aldaar. Volgende stap: in scène zetten? (Want het bleef wel een repetitie natuurlijk.)

Het concert zelf heb ik gemist, ik zat toen bij Alela Diane in Vooruit.

bloggers: bloedzuigers

Weg met De Crem, zo gonst het precies overal door de Grootsche Vlaemsche Blogoosfeer! Maar ik zeg u, waarom stoppen bij onze Zatte CD&V-er, Vlaenderens Trots in de Verenigde Staten, partijgenoot van de meest verlichte Premier aan wie we ons in dit en alle vorige levens hebben mogen onderwerpen? Neen, dit kan niet volstaan.

Want, waarde lezers, gisteren nog heb ik in een links dagblad moeten lezen, hoe één van hun columnisten, die somtijds luisterend naar de naam Hugo Camps, de bloggers in één pennentrek over dezelfde kam waarmede Pieter De Crem des ochtends zijn haren weerbarstig tegen de wind mag instrijken, heeft gescheerd! (*) De snoodaard noemde ons aldaar, en ik citeer: ‘bloedzuigers’, en hij voegde daaraan toe, en ik citeer alras opnieuw: ‘niet mijn favoriete gedierte’. Den schalk schrijft in onverlaten overmoed:

Bloggers: bloedzuigers, niet mijn favoriete gedierte.

Ik verpoos even, en wacht tot de storm boven de blogosfeer nu pas echt uitbarst! Massahysterie! Lynchmobbing! Ophangtouwgetrek! Bloedgeruik! Pek ende veren! Geef ons gauw ene stok, wij hebben reeds menige hond om te slaan. Voorwaartsch, kameraden, om dat Vlaemsche Bloggersvolk ten strijde te leiden!

(*)  Jawel: gescheerd, en niet geschoren!

gehaktballen met donzige rijst

“De week van de smaak blijft precies duren”, merkte Tessa gisteren op –alsof ze anders te klagen heeft over het eten dat hier op tafel komt. Niettemin, het is niet alsof ik een kook- i.p.v. een ultramarathon ambieer, maar ik had u gewaarschuwd, beste lezer, dat ik Jamie Olivers Ministry of Food op de pijnbank ging leggen.

Maar goed, om eerlijk te zijn, had ik gisteren gewoon geen tijd (lees: goesting) om groenten te kopen. Al had ik dinsdag wel gehakt gekocht, eigenlijk met de bedoeling om Meatballs and Pasta te bereiden. Een festijn dat moeilijk te verwezenlijken bleek zonder op zijn minst het blik tomaten dat ik had gebruikt voor de stoofpot. Niet getreurd, ik had rijst, gehakt, nog wat andere ingrediënten en twee basisrecepten om van te vertrekken.

Gehaktballen (losjes gebaseerd op een recept uit De Siciliaanse keuken van Clarissa Hyman), en Light and Fluffy Rice (Jamie Oliver) met extra’s.

Benodigdheden

Voor de rijst

  • 125 g rijst
  • zeezout
  • een klont boter
  • een eetlepel (gedroogde of verse) dille
  • een koffielepel sumac (of paprika)

Voor de gehaktballen

  • 400 g gehakt (300 g gemengd; 100 g rund)
  • een ei
  • 50 g zure room
  • de geraspte schil van een limoen (of citroen)
  • 50 g broodkruim (of een verkruimelde beschuit)
  • een scheut olijfolie
  • een glas rode wijn
  • het sap van een halve limoen (of citroen)
  • vier laurierblaadjes (vers of gedroogd)
  • een ajuin
  • een weinig bloem

Zo gemaakt

We starten met de gehaktballen.

Doe het gehakt in een grote kom. Voeg daarbij het ei, de zure room, de gersapte limoenschil, en het broodkruim. Meng alles stevig door elkaar.

Haal met een flink opgehoopte eetlepel gehakt uit de kom, en vorm tot ietwat afgeplatte balletjes (ik had er acht). Wentel de balletjes lichtjes in de bloem, en klop er voorzichtig het teveel aan bloem af.

Zet een stevige pan op een medium hoog vuur (7/12), waarin alle balletjes naast elkaar kunnen liggen. Giet een scheut olijfolie in de pan, en bruin de (afgeplatte) balletjes aan beide kanten. Versnipper ondertussen de ajuin, en voeg die aan de gebruinde balletjes toe. Overgiet met de wijn, en laat die even inkoken tot de alcohol verdamp is. Voeg het limoensap toe, en de laurierbladeren. Voeg warm water toe tot de balletjes net (niet) onder staan.

Laat sudderen op een matig vuur. Ondertussen beginnen we aan de rijst.

gehaktballen met donzige rijst

Breng een grote kookpot met gezouten water aan de kook. Doe de rijst in een colander (vergiet), en was ze door ze ongeveer een minuut onder koud stromend water te houden. Door de rijst te wassen, verhinderen we dat ze tijdens het koken te veel gaat kleven.

Voeg de rijst toe aan het kokend water, en wacht geduldig tot de rijst begint te ‘dansen’. Laat de rijst dan nog vijf minuten koken, en giet ze vervolgens uit in een vergiet. Dek het vergiet af met een deksel of met zilverpapier.

Zet de kookpot met wat water terug op het vuur, en breng aan de kook. Zet het vergiet in/op de pan, en laat de rijst nog een 8-tal minuten stomen (i). De rijst is nu klaar om verder te verwerken of om te serveren. Zet ze in het vergiet (met het deksel of het zilverpapier erop) aan de kant.

Giet het water uit de kookpot, voeg een flinke klont boter toe, en zet terug op het (lage) vuur. Als de boter bijna gesmolten is, voegt u de rijst toe, en ook de sumac (of paprika) en de dille (ii). Meng alles goed doorheen, en let erop dat de rijst niet (te veel) aanbakt.

gehaktballen met donzige rijst

Haal de balletjes uit de andere pan, leg ze op wat zilverpapier, en vouw dat dicht. Zet het vuur hoog, en laat de saus –onder voortdurend roeren– inkoken. Schik de balletjes en de rijst op de borden, serveer, en vergeet vooral niet ook de saus op tafel te brengen.

Smakelijk!

(i) Wees niet bang om in dit stadium eens een rijstkorrel te proeven. En is –oeps– de rijst toch iets te gaar? Geen paniek, dan bakt u hem gewoon wat droger.

(ii) Geen sumac, paprika of dille in huis? Wees creatief met wat u wel hebt. Desnoods gebruikt u enkel versgemalen peper met eventueel een ontpitte tomaat (of twee).

ijslopen

“Ik was nogal ongerust hoor”, verzuchtte mijn moeder toen ik van mijn training terug thuiskwam. “Om half negen ongeveer hebt ge mij een sms gestuurd om te zeggen dat ge zoudt meegaan, maar eerst nog gingt lopen, en toen ik hier een beetje voor tien aankwam, waart ge nergens te bespeuren. En met dat ijs overal…”

Het was gisteren een fenomenaal interessante training –op meer dan één vlak. Ik heb net geen 19 km afgelegd, op een parcours dat voor ongeveer de helft veel weg had van een ijspiste. Het ergste was het stuk van de Watersportbaan ter hoogte van het GUSB en het Jan-Palfijnziekenhuis, dat ongelooflijk glad lag, en bovendien naar het water afhelde (spannend!). Bijna net zo glad was het stuk bocht aan de kant van de R4. Nog een geluk dat men gestrooid had op het brugje aan de Noorderlaan, want –hoe minimaal die helling ook mag zijn– ik was er anders waarschijnlijk niet op geraakt. Op de rest van het parcours had men evenwel niet gestrooid, zodat ik niet alleen moest lopen, maar ook voortdurend naar mijn evenwicht moest blijven zoeken. Mijn bovenbenen protesteren nog steeds van die ongewone inspanning. Na een tijdje begon het bovendien zacht te regenen, waardoor er bovenop het ijs een laagje water kwam, wat de piste zo mogelijk nog gladder maakte.

Edoch, tijdens mijn tweede tocht (van de drie) rond de Watersportbaan, werd ik voor mijn beproevingen beloond. Niet dat ik plots sneller begon te lopen, of dat het ijs als bij toverslag verdween, maar ik werd getrakteerd op mogelijks de mooiste regenboog die ik ooit al heb gezien (ik heb hem volledig zien opbouwen, bijna volledig weten verdubbelen, en vervolgens opnieuw zien verdwijnen); en voorbij de bocht aan de R4 op het mooiste ochtendlicht dat ooit al op de Zuiderlaan heeft geschenen.

Fantastisch!

(Al bleef het gevaarlijk precies, al dat ijs.)

het stoofpotje (iederéén kan koken)

Een stoofpot is één van mijn favoriete gerechten. Smijt een pak zaken samen in een pan, laat een paar uur pruttelen, en presto: een Gezonde Maaltijd Zonder Moeite™.

Jamie’s Ministry of Food biedt een basisrecept voor een stoofpot aan, van waaruit men meteen –afhankelijk van het gekozen vlees– vier verschillende gerechten kan maken. Wij kozen voor rundsvlees en bier, al zullen we niet nalaten een andere keer varken en cider, kip en witte wijn of lam en rode wijn te proberen.

Met zijn Basic Stew Recipe tracht Jamie Oliver misschien geen hoogstaand culinair festijn te bereiden, maar hij toont meteen wel aan dat het eenvoudig is een smakelijk gerecht op tafel te zetten. Ik begon aan dit gerecht om 15u30, waarna ik de zoon van school ging halen (16u), met hem naar een openbare verkoop ging (17), hem zijn huiswerk liet maken (18u) en trompet liet oefenen (18u30), en we ten slotte samen aan tafel gingen (19u). Wie zoveel tijd niet heeft, of zijn stoofpot niet zo vroeg in gang kan steken, maakt hem gewoon een dag op voorhand. De volgende avond hebt u hem maar op te warmen, en eigenlijk smaakt hij zo nóg beter.

Benodigdheden

Voor vier tot zes personen, zo schrijft Jamie Oliver, maar –afhankelijk van wat u er nog bij serveert– durf ik gerust 200 g vlees per persoon te gebruiken.

  • 2 takken selder
  • 2 kleine of één grote ui
  • 2 wortels
  • wat olijfolie
  • een eetlepel bloem
  • een blik tomaten in stuk of een drie-viertal verse tomaten (i)
  • een snuif zeezout
  • wat versgemalen peper
  • 3 blaadjes laurier (vers of gedroogd)
  • 500 g stoofvlees
  • een fles bier (ii) (iii)

Zo gemaakt

De traditionele recepten vragen om uw vlees vooraf te bruinen. Volgens Oliver maakt dat hoegenaamd geen verschil uit voor het eindresultaat, dus heb ik het op zijn manier geprobeerd.

Was de groenten, en schil de ui en de wortels. * Snijd alles in grove stukken. * Zet een stoofpot op een middenhoog vuur (7/12 alhier). * Doe twee scheuten olijfolie in de pan, voeg er de groenten en de laurierblaadjes aan toe, en bak gedurende een kleine tien minuten (vertrekkende van een koude pot dus). * Voeg het vlees en de lepel bloem toe en roer. * Voeg de tomaten en het bier toe. * Meng goed, en kruid bij met zout en peper. * Warm tot er bellen vormen, en verlaag het vuur (2/12 alhier). * Laat gedurende drie uur op dat laag vuur garen (iv), verwijder eventueel het deksel voor het laatste half uur, zodat de saus wat kan indikken.

Of, doe zoals ik, en lepel voldoende saus af om er couscous in te bereiden (anderhalve tot twee lepel(s) saus per lepel couscous).

Basic Stew Recipe: beef and ale

Smakelijk!

Henri kon niet wachten, en terwijl ik de foto nam voor bij dit artikel, smulde hij er al lustig op los. We hebben elk twee (over)volle borden gegeten, en toen was alles op.

(i) Een sterrenchef vertelde mij ooit dat het beter is om een degelijk blik tomaten te gebruiken, dan smaakloze zogezegd verse tomaten (buiten seizoen). Ik haal mijn tomaten bij de lokale groenten- en fruitboer, die ondertussen al weet wat ik wil.

(ii) Eigenlijk moet er gewoon voldoende vocht zijn om alle andere ingrediënten onder water erm… bier te houden. Als één flesje niet genoeg is, giet er gewoon een tweede bij, of leng aan met wat water (koud of op kamertemperatuur).

(iii) Ik gebruikte Vedett, maar anders zou ik ook voor Orval of Rodenbach durven gaan. Jamie Oliver had het over Guinness. In elk geval dat bier –waaruit de alcohol tijdens de bereiding volledig is verdampt– geeft een bepalende smaak aan uw stoofpot. Experimenteer gerust met verschillende soorten.

(iv) Dit gerecht kan ook in de oven garen. Verwarm de oven voor op 200°C, en laat vervolgens drie uur in de oven garen i.p.v. op het vuur. Zo beweert Jamie Oliver tenminste; ik heb het zelf nog niet geprobeerd.

ingehouden

“Onder de 250 gaat de familie het niet laten gaan, mevrouw”, antwoordde de meneer vanochtend nog aan mijn moeder.

250, dat staat voor tweehonderd vijftig duizend euro, ofte de prijs waaraan het huis naast het onze van de hand kon worden gedaan. Niet dat we niet geïnteresseerd waren –integendeel– maar dat bedrag leek ons nogal hoog gegrepen. Niettemin haalde ik Henri voor zijn studie van school af, en gingen wij, geflankeerd door twee parentes naar de Notarisstraat, zaal A.

Een hele resem lezingen ging aan de verkoop vooraf, inclusief kostprijzen en percentages daarvan, onbestaande bodemattesten, erfpachtrechtzaken (onze aalput zit bij de buren), en dies meer. Nadien werd daar nog eens een samenvatting van gegeven, en dan kon men bieden.

Of niet.

Er zaten –onszelf meegerekend– drie potentiële bieders in de zaal: een meneer, een koppeltje, en onze ‘clan’. En het ging verschrikkelijk traag.

“180.000”, opende de meneer.

En na ettelijke minuten getreuzel, en een dreigende twee klop van de hamer, volgde “182.000” van het koppeltje.

En na nog meer minuten en meer gesmeek van de notaris en dreigend hamergeklop, volgde uiteindelijk nog “190.000”… van één van de zoons van de eigenaar! Niemand bood meer, de verkopers trokken zich terug, en de kaarten werden op tafel gelegd.

“De familie wenst niet toe te wijzen aan een bod onder de 225.000”, legde de notaris uit. “Maar dan wel met recht van hoger bod.”

Wat betekent dat er een extra procent aan de kosten mag worden toegevoegd, waardoor –inclusief kwijtingskosten– dat percentage op 15 wordt gebracht. Wat van de effectieve verkoopsprijs 258.750 euro zou maken.

Niemand bood meer –er zijn ook redelijk wat kosten aan het eigenlijk niet zo grote huis (o.a. het dak moet worden vernieuwd, het terras is in bedenkelijke staat, en er is een barst die over zowat de gehele achtergevel loopt)– dus werd het huis ingehouden. Ik ben benieuwd naar het vervolg.

de juiste tijd

In een tijd waarin velen overwegen The Beatles bij hun collectie klassieke muziek in te delen, lezen we over deze enigszins opmerkelijke uitspraak:

Intussen heeft het Vaticaan John Lennon vergeven dat hij 42 jaar geleden veel gelovigen tegen zich in het harnas joeg met zijn uitspraak dat The Beatles populairder waren dan Jezus. De krant L’Osservatore Romano, stelt nu dat Lennons oneliner gezien moet worden als “de grootspraak van een jongeman die niet goed wist hoe hij moest omgaan met het plotselinge succes van de band.”

[bron: De Morgen, 25/11/2008]

Vergeet niet uw klok juist te zetten! Huidige achterstand van het Vaticaan op de rest van de wereld: 42 jaar.