april 2008 – Pagina 5

strips 200803

Veel strips gelezen blijkbaar, in maart. En met grote verscheidenheid: van ’traditioneel’ Europees tot Amerikaans en Japans. Goede zaken trouwens, in het overgrote deel der gevallen.

Zoo, bijvoorbeeld, waarvan het eerste deel is verschenen in 1994, het tweede deel pas in 2001, derde deel in 2008. Zeven jaar per deel, u kan niet zeggen dat er geen regelmaat in zit. De reeks is bovendien op zijn best als geheel, dus als u die nu pas ontdekt (zoals ik), dan hebt u het ‘geluk’ dat u geen zeven jaar hoeft te wachten op het vervolg. Ik vermoed dat het na dit derde deel is afgelopen. Redelijk deterministisch, naturalistisch, defaitistisch, enfin, al die wegkwijnende zaken uit de romantische periode. Gaat er vlot in.

Net zoals Le Cadavre et le Sofa, een Spaanse strip, heel dromerig, maar niettemin –of net daardoor– zeer bruut in de plotafwikkeling; een ontwikkelingsroman. Lucille zit in datzelfde genre, maar ik vond die wat minder, voornamelijk omdat ik het nogal moeilijk had om mij in het verhaal in te leven. Chroniques birmanes kwam net op tijd, zo vlak voor we met ons drietjes naar Seattle vertrokken. Grote parallelen!

Waar ik het eerste deel niet meteen al te bijzonder vond, is Essex County Volume 2: Ghost Stories niet te missen. Met deel drie wordt dit zonder enige twijfel een fantastisch mooi geheel, vol kleine details die over de boeken verspreid met elkaar in verband te brengen zijn. Schoon, schoon, schoon.

Ook Catwoman: Catwoman Dies is een heel mooie aflevering, op de voet gevolgd door Catwoman: When in Rome, wat dn weer naadloos aansluit bij Batman: The Long Halloween. Ik begin mijn weg er een beetje in te vinden.

En dan de manga’s: de klassieker Battle Royale, die ik ooit al eens op dvd heb doorworsteld, maar toch veel beter is in boekvorm; Variante, over een juffrouw wiens arm monsters kan bevechten; en Witchblade Takeru, dat iets gelijkaardigs doet met een andere juffrouw, en dat voortborduurt op een Amerikaanse serie. Het vliegt erdoor zo’n zaken, en ik consumeer dat met spectaculair groot genoegen.

Variante, tome 1 / Sugimoto Iqura / 2008 / **
Battle Royale, book 1 / Koushun Takami, Masayuki Taguchi / 2003 / ***
Catwoman: Catwoman Dies / Will Pfeifer, David Lopez, Alvaro Lopez / 2008 / **(*)
City of Others / Steve Niles, Bernie Wrightson / 2008 / **
Therefore, Repent! / Jim Munroe, Salgood Sam / 2008 / *(*)
Batgirl, vol 1: Silent Running / Kelley Puckett, Scott Peterson / 2001 / **
Catwoman: When in Rome / Jeph Loeb, Tim Sale / 2007 / ***
Variante, tome 2 / Iqura Sugimoto / 2008 / **
Zoo, tome 1 / Frank, Philippe Bonifay / 1994 / **(*)
Zoo, tome 2 / Frank, Philippe Bonifay / 2001 / **(*)
Zoo, tome 3 / Frank, Philippe Bonifay / 2008 / ***
Le Cadavre et le Sofa / Tony Sandoval / 2007 / ***(*)
Essex County Volume 2: Ghost Stories / Jeff Lemire / 2007 / ****
Battle Royale, book 2 / Koushun Takami, Masayuki Taguchi / 2003 / ***
Rose Hip Rose, Tome 2 / Tôru Fujisawa / 2008 / **(*)
Lucille / Ludovic Debeurme / 2006 / **
Battle Royale, book 3 / Koushun Takami, Masayuki Taguchi / 2003 / ***
Battle Royale, book 4 / Koushun Takami, Masayuki Taguchi / 2003 / ***
Batman: The Long Halloween / Jeph Loeb, Tim Sale / 1999 / ***
Witchblade Takeru, tome 1 / Yasuko Kobayashi, Kazasa Sumita / 2008 / ***
Witchblade Takeru, tome 2 / Yasuko Kobayashi, Kazasa Sumita / 2008 / **(*)
Aïda à la croisée des chemins / Vanna Vinci / 2008 / **
Le grand mort, tome 1 : Larmes d’abeille (Broché) / Jean-Blaise Djian, Régis Loisel, Vincent Mallié / 2007 / **(*)
Chroniques birmanes / Guy Delisle / 2007 / **(*)
Angle mort / Olivier Balez, Jean-Louis Fonteneau / 2007 / **

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(strips vorige maand)

Pijn

Gisterenochtend (zondag, voor alle duidelijkheid), ben ik voor het eerst gaan lopen sinds we in Seattle aangekomen zijn. Seattle, laat mij u vertellen, is niet vlak, zoals Gent. Jazeker, wij hebben de Kattenberg én de Sint-Kwintensberg, maar geheel in tegenstelling tot de omschrijving in hun naam, zijn beide bergen slechts minuscule molshopjes tegenover de glooiingen van pakweg First en Capitol Hill. Het traject ging van ons huis op 15th Av tot Washingon Park en volgde grotendeels E Madison St. Goed voor 6 miles of 10 kilometer, maar ik heb ze niet allemaal gelopen. Op de heenweg begon het een klein beetje bergop, maar de rest van Madison was grotendeels dalen. Edoch, wie daalt, moet daarna stijgen (in dit specifiek geval toch), en de inclinatie van de heuvel was er net iets te veel aan. Zelfs op stevig staptempo vloog de hartslag de lucht in.

In de namiddag, hebben we nogmaals stevig doorgestapt, naar de plaats(en) waar Tessa zal moeten werken, van ergens in de buurt van downtown tot de universiteit en de shopping mall aldaar. De iPhones waren allemaal uitverkocht, maar ondertussen hebben we wel beiden een prepaid card van AT&T gekocht. Kwestie Mobistar niet al te gelukkig te moeten maken als we naar elkaar bellen. We hebben die afstanden allemaal te voet afgelegd, heuvel op, heuvel af, en dat is toch wel serieus in de benen gekropen. Ik heb beenspieren gebruikt waarvan ik niet eens wist dat ik ze had (zo zegt men dan), maar ze doen vandaag wel allemaal pijn. Het zal goed voor de looptraining zijn, maar ik denk dat ik het toch heel wat kalmer zal moeten aanpakken.

Er wordt veel gelopen, hier in Seattle, en in tegenstelling tot bij ons, groeten de lopers elkaar heel hartelijk als ze elkaar kruisen. Voor de rest is het hier nogal doods. Misschien heeft dat te maken met het slechte weer –al lopen de mensen hier in hemdsmouwen en korte broek rond, en staren ze ons net niet na als we hen met muts en sjaal kruisen. Gekke jongens, die Amerikanen.

concerten 200803

Hoogtepunten waren zonder twijfel Stefano di Battista & Baptiste Trotignon tijdens de Wintereditie van het BNRF, WoFo in de Mineral Jazz, en ook wel Noël Akchoté Plays Kylie Minogue in Vooruit.

Vergeet vooral dit laatste kwartaal niet goed op te letten, of u mist een paar puike concerten. Ik zal trachten ze op tijd en stond te signaleren. Hier ben ik al te laat voor de Rawfishboys+1 gisteren bij Tuur, maar ik heb het wel aangekondigd bij Het Project, net zoals het concert van het Sabin Todorov Trio morgen in Vooruit. Laat die niet ontsnappen. Tuur gaat ook vreemd, zo u dat nog niet wist, in Mu’bart, nu zondag. Vergeet niet te reserveren, het wordt heerlijke groove jazz, met ;ogelijkheid tot een portie paella vooraf. Gaan we toch nog een echte (jazz)club krijgen in Gent?

Stefano di Battista & Baptiste Trotignon / 02-03-2008 / Bijloke – BNRF / ***
Curb Theory / 02-03-2008 / Bijloke – BNRF / **(*)
Steve Kuhn Trio & Sheila Jordan / 02-03-2008 / Bijloke – BNRF / *(*)
WoFo / 04-03-2008 / Mineral Jazz / ***
Wang Wei Quartet / 04-03-2008 / Mineral Jazz / **
Noël Akchoté Plays Kylie Minogue / 07-03-2008 / Vooruit / ***
Steve Houben & Charles Loos / 09-03-2008 / Opatuur / **
Eugene Chadbourne / 11-03-2008 / Vooruit / **(*)
Joe Higham, François Decamps & Chris Mentens / 16-03-2008 / Opatuur / **
Peter Hertmans Quartet / Michael Moore, Han Bennink & Will Holshouser / 19-03-2008 / Vooruit / **(*)
Lode Vercampt, Christian Mendoza & Ben Sluijs / 30-03-2008 / Opatuur / **(*)

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)

Seattle: house with a view

(Canon EOS 5D, EF 16-35mm f/2.8 L II USM)

Het zicht op downtown Seattle vanop ons balkon. Het balkon is breed en diep genoeg om er comfortabel te zitten (als het niet regent), en er staat zelfs een BBQ op. Het huis is heel rustig gelegen, het enige lawaai dat we horen, komt van het occasionele opstijgende vliegtuig in de verte, of een toeterende boot van nog verder. Niks dat stoort.

Dit is het zicht vanop onze slaapkamer.

Het zijn alletwee nachtfoto’s, vandaar de wat rare hoek. In het eerste geval rustte het fototoestel op de balustrade van het balkon, in het tweede geval op de venstertablet.

(Er is veel te vertellen over vandaag, maar ik ben te moe. Binnenkort meer.)

cds 200803

Onthoud uit onderstaande lijst vooral –naast de klassiekers die ik neutraal (lees: niet) heb beoordeeld– vooral The Complete Ham Sessions van WoFo, en het meeslepende Inside story van het Sabin Todorov Trio –een project waar Todorov al sins 2003 mee bezig is. Vergeet ook het concert van dit trio in Vooruit niet, nu dinsdag. Lees er meer over bij Het Project: Jazz speelt niet in Seattle

The Complete Ham Sessions / WoFo / 2007 / ***
Cadences / Peter Hertmans 4tet / 2008 / **
Inside story / Sabin Todorov Trio / 2008 / ***
Rejuvenate! / Ralph Moore Quintet / 1989 / **
The Cannonball Adderley Quintet Plus / Cannonball Adderley Quintet / 1987 / **
Stardust / Benny Golson with Freddy Hubbard / 1989 / **
Monk / Thelonious Monk Quintet / 1982 / **
Hub-tones / Freddie Hubbard / 1986 / **

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

voor de grootouders

(Hasselblad 500c/m, Zeiss Sonnar CF 150mm f/4 T*, Fuji Reala, 100ASA)

Niet de onze, die grootouders, maar de zijne. Kwestie dat ze niet te snel moeten ontwennen aan zijn aanwezigheid.

Seattle: nog drie maand

“Hoe laat is het nu eigenlijk”, is de vraag die ons vanochtend bezig hield. Het scheelt tien uur met België, neen twaalf, neen negen, en uiteindelijk heb ik het gewoon via internet opgezocht en de klokken juist gesteld. Negen is het goede antwoord. Het is hier negen uur vroeger. Meer dan genoeg voor een serieuze jetlag.

“We zijn hier nog drie maand”, is wat er ons vandaag van heeft weerhouden om al te veel te doen of (vooral) te kopen. Vanochtend gingen we ontbijten in Café Presse (damn, ik moet hier toch een shortcut vinden voor de accenten op dit qwerty-klavier). Het hoekje om, three blocks down that street, en dat is allemaal veel dichterbij dan de Amerikaanse afstanden zouden laten vermoeden. Tessa had er Oeufs plats, jambon, fromage, wat werd uitgesproken als ‘ofbla‘, en waarbij wij slechts met veel zelfbeheersing onze glimlach niet tot een schaterlach lieten uitgroeien. Maar het was heel lekker.

Via Pike Street zijn we daarna tot Pike Market gestapt, waar ze vis en vlees en groenten en fruit aan redelijke prijzen verkopen, beterkoop dan in de Madison Market op E Madison Street, waar het voedsel wel organic heette, maar de prijzen nogal hoog lagen. Ondertussen hebben we een beetje verder ook Trader Joe’s ontdekt, waar de groenten en het fruit ook organic zijn, maar de prijzen veel menselijker. En ik heb zo het gevoel dat alles hier wel organic is.

Downtown, rond Pike Street en Pine Street, is zowat het retail district, met alles van Macy’s en Nordstrom en GAP en Niketown en Aveda. En een food court, zoals we dat kenden van Las Vegas vorig jaar, waar ze een heleboel verschillende soorten fast food hebben, van hamburger tot chinees met alles daartussen.

Seattle is wel degelijk koffie stad. Op elke hoek van de straat is wel een coffee place, en ondertussen hebben we al ontdekt dat ge die ketens (Seattle’s Best, Starbucks) beter links laat liggen, en bij de ‘kleine’ independents binnenstapt. Ik ga nog plezier beleven om de beste koffie en de beste branderij eruit te halen, denk ik. Maar hey, we zijn hier nog drie maand, dus we hebben nog tijd zat.

Panna cotta met zoetewijngelei

Belofte maakt schuld. Voor ons geheel op de Amerikaanse culinaria te smijten, heb ik (in België) eerst nog panna cotta gemaakt!

Koken als een topkok. Aan zo’n titel kon ik niet weerstaan. Toch niet in 2001. De oorspronkelijke title is Formulas for flavour, door John Campbell, toen nog chef-kok van Lords of the Manor. Bij de gerechten die hij in het boek voorstelt, geeft hij niet zomaar het recept, maar legt hij van naaldje tot draadje uit hoe je een –vaak complex– gerecht het beste bereid. Deze panna cotta is steeds een grote hit geweest.

Benodigdheden

Panna Cotta

4 blaadjes geleatine
125 g verse frambozen (zo’n een klein bakje)
5,6 dl slagroom (aan die getallen merk je goed dat dit uit de Engelse maten werd omgezet)
1,8 dl melk (halfvolle)
90 g suiker
3 vanillestokjes

Zoetewijngelei

3 dl zoete witte wijn (ijskastkoud)
55 g suiker
2 blaadjes gelatine

Zo gemaakt

Giet de slagroom en de melk in een steelpannetje en voeg er de suiker bij. Snij de vanillestokjes open, en schraap de zaadjes eruit. Doe ook dat in het pannetje. Breng het mengsel tegen het koken aan,maar haal ze dan onmiddellijk van het vuur. Laat een dertigtal minuten afkoelen, maar het moet wel warm blijven.

Week de vier gelatineblaadjes in in water tot ze slap worden, knijp ze goed uit, en roer ze dan goed door de nog warme room. Koel dit alles nu af in een ijs- of koudwaterbad. Ons koud water is koud genoeg, dus ik heb het even in de afwasbak geplaatst. Door de room reeds een klein beetje te laten opstijven, zorgt u ervoor dat de vanillezaadjes niet allemaal naar de bodem zakken.

Verdeel de frambozen over de recipiënten, en giet er de room over. Laat dit nu een uur of drie-vier in de koelkast verder opstijven. Overdrijf niet met die gelatineblaadjes. De panna cotta stijft pas echt op in de koelkast!

Gezien ik geen wijn meer in huis had, heb ik deze keer geen zoetwijngelei gemaakt. Het is nochtans eenvoudig. Week opnieuw gelatineblaadjes tot ze slap zijn, en verwarm ondertussen in een steelpannetje een derde van de zoete witte wijn, samen met de suiker. Haal de pan van het vuur en laat wat afkoelen, en voeg er dan de uitgeknepen gelatineblaadjes bij.

Roer tot alles opgelost is, en voeg er dan de rest van de koude wijn bij. Laat het afkoelen maar niet opstijven. Verdeel de dikke gelei over de panna cotta, en laat nog een 30-60 minuten opstijven in de koelkast.

Smakelijk!

Seattle (i)

Bedankt voor alle uitingen van bezorgdheid. Om met de pointe te beginnen: wij zijn er, en onze bagage is er ook. Op hetzelfde moment en met hetzelfde vliegtuig nog wel.

In London is het —zoals gezegd— een uur vroeger, en bovendien had de aansluiting nog vertraging ook. Wij hebben helemaal niks rebooked, maar zijn –bloedneusgewijs– gewoon naar de juiste Gate gewandeld en hebben daar het juiste vliegtuig geboard. Van Terminal 5 (waar onze vlucht uit Brussel landde) naar Terminal 4 (waaruit onze vlucht vertrok), is het overigens achttien minuten met een shuttle.

We waren pas gerust toen het vliegtuig –met ons erin– opsteeg, en helemaal content toen we onze bagage op de carrousel zagen verschijnen. De douane was voor een keer nergens een probleem. In Terminal 4 deden ze zelfs vlak voor onze neus een nieuwe gang open –dus mochten we als eersten door– en in Seattle waren ze verschrikkelijk ontspannen.

Het huis waarin we zijn terecht gekomen, en dat ik al ergens in januari had ‘besteld’ is beter dan verwacht. En de verwachtingen waren al goed. Kirby, de eigenaar/bewoner heeft een prachtige woonst, twee verdiepen, smaakvol ingericht. We hebben net wat inkopen verricht, wat gegeten, en nu gaan we slapen. Het is ondertussen 6u (’s ochtends) Belgische tijd ofte 20u Seattle time. Het is meer dan 24 uur geleden sinds we opgestaan zijn. En het is nog steeds vrijdag.

Oh. Dit is wel degelijk Seattle: het is nog geen moment gestopt met regenen.

teneinde (v)

Live vanuit Brussels National Airport. 7,50 € voor 60 minuten wireless dank zij Telenet. Het wedervaren tot nog toe.

Vanochtend was er een botsing in Wetteren. Geen nood, de vlucht is om 12u, en de schoonouders kwamen ons ophalen om 7u30. Aankomst luchthaven: 9u
De check-in verliep fantastisch. We hadden onze boarding passes via internet kunnen printen, de bagage was een kwestie van drie valiezen op een rolband zetten (zonder aanschuiven), en klaar. Tijd op overschot.
Veel overschot. Heel veel overschot. De eerste vlucht, van Brussel naar London is vertraagd. Eerst voor een kwartier, dan een half uur, nu reeds een uur. De connecting flight mag geen probleem zijn, het is in London een uur vroeger dan hier, en we hadden twee uur overschot.
De bagage zal er niet zijn bij onze aankomst. Dat wordt ons nu al officieus bevestigd. Het begon al bij de incheckbalie. “Ik zou die briefjes maar goed bewaren”, vertelde de meneer die onze valiezen van de zelfklevende bagagebriefjes voorzag. Toen Tessa daarnet ging vragen hoe het zat met de connecting flight, kreeg ze opnieuw te horen dat we het wel mochten vergeten onze bagage onmiddellijk in Seattle aan te treffen. “Er is een communicatiestop rond terminal 5,” zo klonk het, “maar wij weten dat er minstens vier uur nodig is om uw bagage van de ene vlucht naar de andere te transfereren.”

Hope for the best zeker?

—

(Gisterenavond werden we nog gebombardeerd met sms’jes, e-mails en telefoontjes. Dat was verschrikkelijk wijs en lief –om emotioneel van te worden. Dankuwel allemaal, en tot binnenkort!)

—

Update 12u15

“All passengers on a connecting flight from London, departing before 3 o’clock have to go see Connections. They have been rebooked on a different flight“, klinkt het aan Gate B31.
“Dat houdt in,” zegt de mevrouw aan de balie desgevraagd, “dat u naar een andere vlucht bent overgeboekt. Dat kan zijn een directe vlucht, of een vlucht met een tussenstop. Maar dat kunnen ze u pas in London vertellen.”
Tweede keer 7,50 € betaald om dit op mijn weblog te zetten.