U was er bijna aan ontsnapt, aan mijn dagelijkse post. Maar we hebben net nog de laatste tram gehaald. En nog een geluk, want ik heb zoveel te vertellen dat ik begod niet weet waar eerst te beginnen. U zal moeten wachten tot morgen.
(Ja, dat geldt ook voor die ene persoon die nog een verhaal te goed heeft.)
Dinsdag was een goeie dag, careerwise. Bijna alles viel op het juiste moment op de juiste plaats, en ik heb –in retrospect– toch wel veel werk kunnen verzetten.
’s Ochtends was volledig aan Het Project gewijd (planning en toestanden), waarvoor ik veel lopende zaken heb kunnen afwerken –deed wel deugd, nog eens zo’n opgekuiste inbox.
Om 11 uur was er een persconferentie voor het Blue Note Records Festival. Toen waren er nog veel TBCs, maar het begint ondertussen toch steeds meer ingevuld te geraken. Veel mensen teruggezien, en ik ben dan altijd een beetje verbaasd dat sommigen zich mij überhaupt nog herinneren.
Jazzman mocht natuurlijk niet ontbreken, en de volgende dag kreeg ik onderstaande foto van hem toegestuurd. Hoe sympathiek is dat wel niet! (Jawel, dat ben ik daar, op de tweede rij, die ijverig zit te noteren.)
Nog een beetje blijven plakken op de receptie, en achteraf had ik nog een ander project, waarover u nog even in het duister moet blijven tasten. Maar u hoort er nog van –beloofd!
’s Avonds alle info van de persconferentie verwerkt, en het artikel op Het Project gepubliceerd (met dank aan de voorzitter voor het nalezen): Blue Note Records Festival 2007. De zesde editie reeds, en het ziet er weer ferm de moeite uit.
Wat zat er in de bus, toen ik daarnet thuiskwam? Jawel, een InfoNotice van UPS.
Wij hebben uw goederen afgegeven bij KAPPER
(Dat stond er letterlijk. Nog goed dat ik geen vier kappers in mijn onmiddellijke buurt heb. Natuurlijk heb ik de mevrouw uitvoerig bedankt, en mij verontschuldigd voor het eventuele ongemak.)
En jawel, ondertussen heb ik Photoshop Lightroom op mijn MacPro geïnstalleerd. Met officieel legaal serienummer en al. Dus we beginnen met een schone lei. Vanaf dit weekend is het al LR wat de klok slaat voor RAW processing. Tegen die tijd moet ik er toch wel in geslaagd zij de 77 pagina’s tellende ‘manual‘ door te bladeren.
Zeer overtuigend was ook de toevallige mail over Photoshop CS3 die vanochtend in mijn mailbox zat, en vanwaar ik met plezier op deze pagina op “See how they work together” heb geklikt.
(Photoshop CS3 zelf past voorlopig nog niet in mijn budget. 850 € alstublieft. *slik*)
Zij is ook terug. Maar ik mag er niets van vertellen. De madam heeft immers een eigen weblog, en daar leest u binnenkort alles over fietsen in Lyon en feestmaaltijden bij Paul Bocuse.
Oeps. Dat mocht ik nog niet zeggen zeker?
Het leuke aan met de motor naar het werk komen, is niet alleen het gevoel van onafhankelijkheid en snelheid. Het is ook het enige moment van de dag, zo heb ik gisteren gemerkt (vandaag ben ik helaas terug met de trein), waarop mijn hoofd totaal leeg is van alles wat anders voortdurend aan mijn mouw zit te trekken.
Het enige wat tijdens zo’n rit in mijn hoofd zit, heeft met het rijden zelf te maken. Ga ik nog wat rapper om de druk op mijn polsen te verminderen? Gaat dat kieken daar invoegen? Oei, ik zou beter opschakelen. Hé, kijk, een andere motorrijder: even zwaaien. En dat zijn allemaal gedachten van een halve seconde. Anticiperen is het enige wat ik doe op de motor.
En dat is zo rustgevend. Ge hebt geen gedacht. (Pun actually not intended.)
Hij is terug. Mind you, ik heb hem nog niet gezien, maar het eerste wat hij deed –zo hou ik mijzelf voor– was mij opbellen.
“Dag papa. ’t Is uw zoon hier hé.”
– “Dag jongen, zijt ge terug? Hoe was het aan zee?”
“Pa-paaa!”
– “Ewel, ge zat toch aan zee, op boerderijklas?”
“Ja, maar ik heb liever dat ge zegt: boederijklas.”
– “Ok. Hoe was het op boerderijklas?”
“Wel, dat zal ik u allemaal straks thuis wel vertellen. Da-ag.”
Het is niet evident om aan legale software te geraken. Maandagnamiddag bestel ik Photoshop Lightroom. Op het einde van de bestelling krijg ik de keuze tussen een download versie, of om de software thuisgestuurd te krijgen in een doos. Call me old fashioned, maar ik heb toch graag iets tastbaars als ik zoveel geld uitgeef (220 € is niet niks, vind ik).
Nadat mijn bestelling geplaatst is, ontvang ik keurig een e-mail met bevestiging, en een manier om te zien hoe het met de bestelling gesteld is. De standaard zaken, quoi.
If you purchased hard goods, for your additional credit protection, all orders are manually reviewed by our E-Commerce Department prior to fulfillment. Before your order leaves our warehouse we will update the shipping information and e-mail you the tracking number. You can track the shipment with your carrier of choice.
Goed. Ik log in.
Maandag staat er Order Pending
, en op de details pagina Expected Arrival Date Monday, April 2, 2007
. Die Order Pending
is waarschijnlijk voor mijn additional credit protection
, neem ik graag aan.
Dinsdag: Order Pending
.
Vandaag: Order Pending
. EAD blijft telkens hetzelfde.
Ondertussen is mijn trial period vanzelfsprekend verstreken. Ik heb een serienummer nodig, want ik moet dringend foto’s bewerken. Laten we even naar de klantendienst bellen. Hallo Adobe?
– “Ah, nou neen, meneer, een serienummer kunnen wij niet geven. Dat staat op de enveloppe die in de doos zit.”
– “Kan ik dan nog wijzigen naar de download versie?”
– “Helaas niet meneer, want uw shipment is al onderweg. Wat zegt u, 2 april, nee hoor, volgens mijn gegevens moet u die deze week nog krijgen.”
Bon. Het zal mijn eigen schuld wel zijn door zo’n doos te willen, zeker?
“En je hebt een zoon die heel de wereld is”, kreeg ik onlangs te horen.
En toen stond alles even stil –dat is al de tweede keer op relatief korte tijd overigens. (Nog goed dat ik op hetzelfde moment geen bloemen kreeg, of ik was helemaal weggesmolten).
…en als ik al in het Engels begin, kan u ervan op aan dat het mij hoog zit. Sinds de zomertijd ben ik totaal ontregeld. Enfin, laat ik het daar maar op steken.
Gisteren nog beweer ik op de lijst van Het Project: “ik ga even wat eten, een beetje televisie kijken, en dan ben ik weer paraat.” Dat eten is nog net gelukt, maar eenmaal terug thuisgekomen, ben ik met kleren en al voor de televisie in slaap gevallen. Ik ben minstens vijf keer wakker geschoten, terug ingedommeld, en een dik kwartier geleden is deze nieuwe dag voor mij begonnen. Alle lichten waren nog aan, de muziek stond nog op, en op de televisie was Het Journaal aan de zoveelste loop bezig. En waren er 48 nieuwe berichten op de Projectlijst.
Grmpf. Ik ben een beetje zenuwachtig ook, daar niet van. Om een ganse waslijst redenen waar ik u niet te veel mee ga vervelen. Over minstens één ervan heb ik u al gesproken, en dan heb ik het nog niet over de backlog aan werk waar ik momenteel mee worstel. Het wordt tijd dat het geheim uit mijn publiek geheim mag.
(Hey, het is half vijf ’s ochtends. U verwacht toch geen coherentie op dit ontiegelijke uur?)
En zo komen we met Het Project precies ook nog eens in de traditionelere media terecht. Een overzichtje:
Gentblogt.be verkozen als beste groepsblog (VRTNieuws.net)
zo 25/03/07 – De weblog Gentblogt.be heeft op de eerste editie van de Blogawards in Antwerpen de trofee voor de beste groepsblog gewonnen. De prijsuitreiking is een nieuw initiatief. Bloggers konden zes weken stemmen voor hun favoriete onlinedagboek.
De eerste Belgian Blogawards werden uitgereikt in theaterhuis Het Paleis in Antwerpen.Het team van Gentblogt dat alles over Gent, zijn inwoners en de activiteiten in de stad bundelt, won de Blogaward in de categorie beste groepsblog.
In de categorie beste fotoblog ging wannabes.be met de prijs aan de haal. Michel Vuijlsteke kaapte de hoofdprijs weg in de categorie beste lifeblog.
Gentblogt.be verkozen tot beste groepsblog (DM, 26/03/2007)
De weblog Gentblogt.be heeft op de eerste editie van de blogawards in Antwerpen de award voor de beste groepsblog gewonnen. De prijsuitreiking is een nieuw initiatief waarbij bloggers zes weken lang konden stemmen voor hun favoriete online-dagboek. Vrijdag zijn de drie hoofdprijzen uitgedeeld. In de categorie beste fotoblog ging wannabes.be (http://wannabes.be/) met de prijs aan de haal. Michel Vuijlsteke kaapte de hoofdprijs weg weg in de categorie beste lifeblog met zijn http://blog.zog.org/.
Het team van Gentblogt (www.gentblogt.be), dat alless wat met Gent, zijn inwoners en activiteiten in de Oost-Vlaamse hoofdstad te maken heeft, bundelt, won in de categorie beste groepsblog. De prijsuitreiking werd georganiseerd door de Vlaamse bloggers en wordt ondersteund door onder meer HETPALEIS, Skynet, Gizmodo BE, Jobat en Studio Brussel.
Gent heeft beste groepsblog (De Gentenaar, 26/03/2007)
De weblog gentblogt.be heeft in Antwerpen de award voor de beste groepsblog gewonnen. Gentblogt haalt zijn nieuws vooral uit artikels uit De Gentenaar, die worden aangevuld met blogs van vrijwilligers en reacties van lezers. De prijsuitreiking gebeurde trouwens op basis van stemmen van online-lezers. (gjdv)
Kudos aan VRTNieuws en De Morgen. Wat betreft De Gentenaar… tsja.