Maand: juli 2006

BNRF twee dagen verder (i)

Ondertussen zitten we twee dagen verder in het BNRF. Het lijkt alsof er behoorlijk minder fotografen werden geaccrediteerd dit jaar. Er zijn Jos en Hilde (die bij hem in opleiding is), en een Vlaams (hij) – Italiaans (zij) duo, ikzelf, en dan nog een (voorlopig klein) aantal wisselende persfotografen. De frontstage is precies ook smaller dan vorig jaar, en de zijkanten werden afgeggrensd door een stapel luidsprekers, waar we met ons fotografisch materiaal maar moeilijk tussen geraken. Niet dat het hinderlijk is, en het vergemakkelijkt bovendien het werk van de security om de mensen al dan niet door te laten: één man kan de toegang afblokken.

Van Robert Glasper had ik meer verwacht. In mijn voorbeschouwing had ik me min of meer afgevraagd waarom hij als opening act kwam, maar het trio speelt erg statisch. Goede muziek, maar geen hoogvlieger. Defoort was een stapje op, maar nog niet echt je dat. Dave Murray bracht pas leven in de brouwerij. Niet meteen mijn ding, met al die Latijnse toestanden, maar de sfeer zat er goed in. Jammer dat ze optraden voor een zittend publiek, het concert was uiterst dansbaar.

En dan was er Zorn. Ik vond Zorn goed. Met Douglas, en Baron, en Cohen. Acoustic Masada blijft Zorn, met het gepiep en gekweel en gebrul dat daarbij hoort. Streng en rigoureus opgebouwd, want hoewel een buitenstaander al gauw zou kunnen denken dat het allemaal bij geëperimenteer blijft, zijn de partituren voor Masada volgens een heel strict schema opgebouwd. Met de persoon van Zorn kan ik het minder goed vinden. Om niet te zeggen helemaal niet. Militant dictatoriaal Israëlisch, zionist, provocerend, en allemaal in die mate dat het saai zou zijn wanneer het gewoon een gimmick was, maar voor Zorn is het bittere ernst. Hij dirigeert met manu militari –zijn kaki broek was een functioneel attribuut– en geheel nutteloos de andere drie muzikanten, op het irritante af. De fotografen hadden ‘geluk’: Zorn had hen toegestaan gedurende één nummer te fotograferen (ik denk dat hij het kortste uit zijn repertoire had gekozen om mee te openen), daarna was het schluss. Ook de mensen die met een (video)camera voor de beelden op de zijschermen zorgden mochten het daarna afbollen, zo las ik. De toepassing van mijn favoriete citaat (I really, sincerely believe that one should trust the work, and not the author. –Peter Greenaway) wordt hier wel erg op de proef gesteld.

Foto’s volgen.

(on)eigen

Het is waar, een gedeelte van het verhaal is niet van mij. Een ander deel wel –ik kan het niet blíjven verdringen.

Soms moet ik gewoon met de neus op de feiten worden gedrukt alvorens ik iets wil geloven. Vorige week vrijdag (7 juli) is mijn nichtje overleden. Ik heb haar weten geboren worden, en 27 jaar weten opgroeien. Vandaag werd ze begraven, en het was pas toen ik de kist zag binnendragen dat ik er niet meer naast kon dat ze er niet meer zal zijn.

We zullen je missen, Julie. Ik zal je missen.

startschot voor BNRF

Het is begonnen. Veel (‘oude’) bekenden teruggezien, Phibo, Elize, Jos (ja, die Jos), en een heleboel mensen mét gezicht maar zónder naam (ttz waarvan ik mij het gezicht herinner maar niet meteen de naam). Ik ben een zeer slecht mens op dat vlak: ik was amper geïntroduceerd tot de uiterst aimabele Liesbeth, of ik diende aan i. al discreet te vragen hoe ze nu weer heette (Liesbeth, niet i.). “There’s too much in your head, Bruno“, zei een collega onlangs.

Ze halen er toch de goede uit, in dat Jong Jazz Talent in Gent concours. Twee jaar geleden was het Verheyen, vorig jaar (en dus de opener dit jaar) was het Carlo Nardozza. Beiden uit het verre Limburg –kan dat nog toeval zijn? Het Carlo Nardozza Quintet (CNQ) was in elk geval zeer de moeite waard –u kan ze nog gratis aan het werk horen en zien op maandag 24 juli in het Duvel Droomschip aan het Emile Braunplein. Om 14u, denk ik (ik zal er alvast zijn).

En dan was er Dianne Reeves. Geïntroduceerd door een van de grote bazen van Blue Note, die voorafgaandelijk eerst nog Frank Beke in de bloemetjes mocht zetten. Of liever in de CDtjes, want onze Frank kreeg een Blue Note CD box cadeau, én een life time VIP pass voor het Festival van Bertand Flamang. Het loont duidelijk om uit de politiek te stappen.

Geen ideale omstandigheden, tijdens het openingsconcert (dat ongetwijfeld verschrikkelijk goed was): de fotografen kregen twee nummers de tijd om op het knopje te duwen tijdens het optreden van mevrouw Reeves. Amper tijd om over de foto’s na te denken. Bovendien konden/mochten we ons niet verplaatsen (schieten vanaf de zijlijn) –wat logisch was, want door de constructie van de concertzaal hadden we dan het zicht belemmerd van zowat iedereen op de eerste rijen. Daarna mochten we de zaal uit, want plaats om te zitten was er precies niet meer (blijkbaar wel, zo hoorde ik eerder vandaag van i.). Geen optreden voor mij dus.

Gelukkig is het vanaf nu in de tent: daar is het licht veel beter én kunnen we ons over de ganse breedte voor de frontstage bewegen. Discreet, vanzelfsprekend. Want er hebben mensen zuurverdiend geld betaald om naar de optredens te kunnen kijken.

De foto’s komen in mijn BNRF 2006 flickr set. (Nog geen analoog, al heb ik er wel een paar van het CNQ, maar tijdens Reeves was er geen tijd om van toestel te wisselen.)

toots

Bij Het Project werd zopas de laatste voorbeschouwing voor het BNRF gepubliceerd. Wil u ook kans maken op één van de vier vrijkaarten voor Uri Ciane, Michel Herr, Madeleine Peyroux of Toots Thielemans? Dan weet u waarheen!

Vanavond gaat dat Blue Note Records Festival overigens van start. Het openingsconcert vindt plaats op 20u in de Concertzaal van de Bijloke, en u kunt vast en zeker nog kaarten verkrijgen voor het Carlo Nardozza Quintet en Dianne Reeves!

zomervakantie (bijna)

We schakelen hier ondertussen stilletjesaan op zomervakantie modus over. Het is dringend tijd voor wat rust –al is rust natuurlijk een relatief begrip, met BNRF voor de deur.

Morgen is het mijn laatste werkdag (ik begin opnieuw de 25e), maar morgenavond is meteen ook het openingsconert op BNRF. En ondertussen vliegen de databasetabellen en de vraag om bijhorende analyses gezapig om de horen. Het wordt een lange dag vandaag, en een vroege dag morgenochtend, als ik met gerust gemoed en geweten de deur hier voor 10 dagen achter mij dicht wil trekken.

in een nieuw kleedje

GentblogtSinds vannacht ziet Het Project er een beetje anders uit: Gentblogt pakt immers uit met een nieuw logo, een nieuw uitzicht, en een nieuwe structuur.

U hebt het aan een heleboel mensen – achter – de – schermen te danken, in het bijzonder Steve ‘Coolville‘ Reynders (het logo) en Michel ‘Zog‘ Vuijlsteke (de technische en structurele uitwerking).

Structureel opvallende nieuwigheden zijn de agenda, een ‘forumachtig’ reactietool, het gebruik van trefwoorden, en het opsplitsen van de actua in verschillende onderwerpen. Zo wordt alles overzichtelijker gemaakt en gemakkelijker om op te zoeken in het archief.

Gaat dat zien!

rust

Des ochtends moeten ze mij met rust laten. Dat heeft te maken met een serieus edoch bestrijdbaar ochtendhumeur (kijk mij niet aan voor ik gewassen en gekleed ben), dat dan weer alles te maken heeft met een aantal zaken die ik ’s ochtend zo snel mogelijk uit de weg wil hebben geruimd.

Naast de hygiënische argumentatie –niks zo goed als de douchebadfris gewassen ochtendmens– had ik graag achtereenvolgens mijn post (dat is een utopie want die mensen komen zo vroeg niet), en bij gebrek daaraan mijn digitale post, mijn RSS feeds, mijn planning, mijn gazet, mijn ontbijt en mijn koffie achter de rug en kiezen. Tijdens het weekend –of wanneer ik met de motor naar het werk trek– heb ik dat grotendeels zelf in de hand, maar op het werk blijft u maar beter uit mijn buurt tot ik die koffie heb gedronken en de computergebonden noodzakelijkheden heb volbracht.

Dat duurt hooguit een half uur tot een uur (afhankelijk van het volume). En daarna merkt u er de ganse dag niks meer van. (En omdat ik zo vroeg op het werk aankom , heb ik ruimschoots de tijd om mijn ochtendlijke taken te volbrengen –de twee andere vroege vogels lijden aan hetzelfde syndroom en dus laten we elkaar met rust.)

Bent u er ook zo één?