muziek – Pagina 35

Cd’s 201011

Bereiken we nog de kaap van 300 nieuwe albums voor 2010 ten einde is? Als ik erin slaag ze allemaal op te lijsten, kan ik alvast bevestigend antwoorden. Ik heb hier nog drie stapels van zo’n tien cd’s elk liggen, dus kwantiteit is het probleem niet. (Tijd daarentegen…)

We beginnen weer properkens: werden vorige maand gewetenloos van de harddisk verwijderd:

Catching a Tiger / Lissie / 2010
Niet dat het slecht is, maar er zijn er dertien in een dozijn, van die platen.
Septentrion / Alain Caron / 2010
Een ongetwijfeld virtuoos basgitarist, die weinig geïnspireerde maar heel makkelijk verteerbare fusion uit de jaren 70-80 (na)maakt. Als dat uw ding is, niet twijfelen: kopen.
1983 / Sophie Hunger / 2010
Ik heb er wel drie keer naar geluisterd, naar die plaat, maar ze kan mij niet bekoren. Overgehyped.
Love Songs / Anne Sofie Von Otter & Brad Mehldau / 2010
Pft. Ik heb het bijna de ganse cd uitgehouden, wat zeg ik, de ganse twee cd’s, maar toen Von Otter aan Blackbird van The Beatles begon, was het genoeg geweest. Waste of talent, voor zowel Von Otter als Mehldau. “Gelijk een tang op een varken”, luidt het dan.
Dust Lane / Yann Tiersen / 2010
Een beetje nostalgisch, maar de jaren 80 en 90 zijn wel degelijk voorbij.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=l7q9Ykns5_M&fs=1&hl=en_US&rel=0&hd=1]

Israeli Song / Eli Degibri / 2010 / ***(*)
Zeer standaard jazz, al zou het geheel verkeerd zijn om die als mainstream commercieel te omschrijven. Hoge kwaliteit, boeiende interpretaties en voldoende eigen werk door een hoogstaand kwartet –met Brad Mehldau aan de piano.
January / Marcin Wasilewski / 2008 / ***(*)
Google zegt mij dat hij bij Anderlecht speelt, maar dat klopt niet, hij speelde eerst piano bij Tomasz Stanko en heeft ondertussen zijn eigen trio. Homonymie, het is wat. Om in de gaten te houden.
Turbulence / Michel Portal / 2010 / ***
Stond in de recente Jazz Magazine nog als één van de vijf disques essentiels van de man, en wie zijn wij om Jazz Magazine tegen te spreken? (Alleen maar als het in ons kraam past.)
Lonely Avenue / Ben Folds & Nick Hornby / 2010 / **
Op zijn best doet dit album denken aan de muziek van Paul McCartney kort na zijn post-Beatles periode. De muziek is tegelijkertijd wild en dun, beschaafd en wild, gelijk een stuk onbehouwen dat eigenlijk wel weet tot hoever hij mag gaan en er moeiteloos in slaagt zijn beste manieren te houden. Ik ben halvlings wel geneigd om hem in luxe-uitvoering op lp in huis te halen (omdat daarbij vier kortverhalen van Nick Hornby zouden zitten). Het is in elk geval een concept-album dat actief moet beluisterd worden, en muzikaal niet altijd overloopt van de genialiteit. Laat er mij nog wat over denken.
Signs & Signatures / Brussels Jazz Orchestra / 2010 / ***
BJO laat zich van zijn (haar?) meest zachtaardige kant zien, dank zij de gerearrangeerde werken van Bert Joris. De pers is unaniem lovend over de nieuwe weg die Belgiës grootste jazzorkest is ingeslagen, en ook in het buitenland waren ze onder de indruk. Een cd om in uw collectie te plaatsen (en naar te luisteren).
De Beren Gieren / De Beren Gieren / 2010 / ***
Heel mooie eersteling/demo van deze jonge helden. Ze hebben hun hype moment gehad, wij zijn benieuwd hoe ze verder gaan evolueren. Haal dit album in huis!
Catalogne / Christian Escoudé / 2010 / **(*)
Weinig opvallende plaat die een heel breed publiek aanspreekt. Perfect getimed om met de feestdagen cadeau te doen. Heel gemoedelijk, heel beluisterbaar, heel aangenaam, maar dan weer wel iets minder avontuurlijk. Met Thomas Savy op klarinet!

Binnen gehaald op (oud) vinyl:

Walter Carlos’ Clockwork Orange / Walter Carlos / 1972
Fan.Tas.Tisch. Walter Carlos heet ondertussen Wendy; Carlos was één van de eerste klanten van Robert Moog, de man van de legandarische Moog synthesizer –hij overhaalde Moog om touch-sensitivity in te bouwen in de toetsen. Walter Carlos schreef de soundtrack voor Stanley Kubrick’s film A Clockwork Orange, maar bracht nadien –naast die officiële soundtrack– ook zijn eigen volledige score voor de film uit. In diezelfde periode liet hij zich chirurgisch ombouwen tot Wendy, al was het wachten tot 1979 tot het eerste album verscheen dat offieel aan Wendy Carlos werd toegedicht —Switched-On Brandenburgs. Geniale muziek, al ben ik misschien een beetje nostalgisch.
Listen to Art Farmer and the Orchestra / Art Farmer / 1962
Le Piano Démécanisé / Frederik Croene / 2010
Leutig éénmaal ge u ervoor openstelt. Frederik Croene bespeelt een ‘gestripte’ piano volgens een aantal regels die niet geheel vreemd zijn aan het Dogme 95 principe. Nieuw, en geen oud vinyl, maar bon. We gaan niet hokjesdenken toch?
Harmonium / John Adams / 1984
Get Happy with the Randy Weston Trio / Randy Weston Trio / 1955
Ringo / Ringo Starr / 1973
Het derde solo album van Ringo Starr wordt wel eens beschouwd als het laatste Beatles album. Alle vier de Beatles komen immers op het album voor, al spelen ze wel nooit allemaal samen op dezelfde track. Typische Ringo muziek, een beetje naïef en heel goedlachs, maar niettemin een heel genietbare plaat.
Make Love To Me / Julie London / 1957
Nuits de la Fondation Maeght Vol. 1 / Albert Ayler / 1970
Discovery! / Charles Lloyd / 1964
De eerste plaat van Charles Lloyd als hoofdman. Tenor sax en fluit; van basklarinet is nog geen sprake.
Kind of Blue / Miles Davis / 1959
Geen eerste persing, maar een heruitgave uit 1962.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=_B1j6tLEjiA&fs=1&hl=en_US]

Doo-bop / Miles Davis / 1992
Het laatste album van Miles, slechts zes tracks waren afgewerkt toen Miles Davis op 28 september 1991 overleed. Just diggin that doo-bop sound with Miiiiiiiiles, Miles Davis –Miles overleed vlak voor hij verder de weg van de hiphop ging inslaan.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

Duke

Een tijdje geleden was ik bezig over Duke Ellington in mijn antwoord aan Frederik, en ik kwam nog meer interessants tegen over de muzikant. Ik heb overigens een beetje rondgekeken op amazon, maar verschrikkelijk veel is er niet te vinden aan jazz- of muzieklectuur in digitaal formaat. Tips zijn altijd welkom.

Een paar Ellington citaten dus. We vertrokken van if it sounds good, it IS good, dat voluit waarschijnlijk dit was: if it sounds good, it’s good music, and if it doesn’t, then it is the other kind. In een citaat wat verder hieronder, legt Duke het nog verder uit. Over critici had hij het volgende te vertellen:

I’m sure critics have their purpose, and they’re supposed to do what they do, but sometimes they get a little carried away with what they think someone should have done, rather than concerning themselves with what he did.

In The Duke Ellington Reader (niet digitaal beschikbaar helaas) van Mark Tucker staan een pak interviews die Duke indertijd heeft gegeven, zoals bijvoorbeeld The Art Is in the Cooking met Stanley Dance uit 1962, waaruit we onderstaand fragment lichten.

People are told that they must never drink anything but a white wine with fish or a red wine with beef. The people who don’t know, who’ve never been told that, who’ve never been educated along these lines –they drink anything. I suspect they get as much joy out of their eating and drinking as the other people.

It’s just like people who listen to music. They don’t necessarily know what they’re listening to. They don’t have to know that a guy is blowing a flatted fifth or a minor third, but they enjoy it, and this I consider healthy and normal listening. A listener who has first to decide whether this is proper when a musician plays or writes something –that’s not good. It’s a matter of “how does it sound?” and, of course, the sound is modified by the taste of the listener.

The listener may like things that are pretty, what we consider pretty or schmaltzy. Another may like a graceful melodic line, with agreeable harmony under it and probably little romantic element. A third may like subtle dissonance, while a fourth may go for out-and-out dissonance. A fifth may have a broad appreciation and enjoy all kinds. But what is really involved here, I think, is personal taste rather than categories. Music itself is a category of sound, but everything that goes into the ear is not music. Music is music, and that’s it. If it sounds good, it’s good music, and it depends on who’s listening how good it sounds.

Of in het essay Where Is Jazz Going?, gepubliceerd in Music Journal, opnieuw in 1962:

As you may know, I have always been against any attempt to categorise or pigeonhole music, so I won’t attempt to say whether the music of the future will be jazz or not jazz, whether it will merge or not merge with classical music.

There are simply two kinds of music, good music and the other kind. Classical writers may venture into classical territory, but the only yardstick by which the result should be judged is simply that of how it sounds. If it sounds good it’s successful; if it doesn’t it has failed. As long as the writing and playing is honest, whether it’s done according to Hoyle or not, if a musician has an idea, let him write it down.

And let’s not worry about whether the result is jazz or this or that type of performance. Let’s just say that what we’re all trying to create, in one way or another, is music.

’t Is gewoon jazz, godverdomme!

David Liebman Group in deSingel

Hij ziet er wat uit gelijk een gestampte boer, David Liebman, en wie gitarist Vic Juris en basgitarist Tony Marino op straat tegen het lijf zou lopen, zou nooit geloven dat die mannen muziek maken. Nochtans spelen ze, samen met drummer Marco Marccinko, al sinds 1991 samen in de David Liebman Group. Gisteren speelden ze in deSingel; vooraf was er een inleiding door Hugo De Craen, waarop een kleine tien mensen aanwezig waren (het was nochtans best interessant).

“This might be an evening concert for you guys,” zei Liebman bij de aanvang, “but it’s a matinee for us.” Ze waren net geland uit New York, en voelden zich pal op de middag. Door de jetlag maakten ze van de geplande twee sets, één lange van dik anderhalf uur spetterende muziek. Het was even wennen aan hun muziektaal, maar eenmaal bezig was het trippen van begin tot eind. Het concert zat vol verbazingwekkende ritmewissels van Marco Marccinko, die soms wel haaks op de anderen leek te spelen (wat niet het geval was natuurlijk). Gans het concert zat vol spelletjes, van steeds muterende ritmes tot puntige dialogen tussen de sopraansax van Liebman en de gitaar van Vic Juris. Een schitterend concert.

WoFo

De laatste foto uit een fotosessie met WoFo in de Milliken fabriek in de Ham in Gent.

Mâäk & Albert Anagoko Ensemble

Genoten van het grote feest met Mâäk & Albert Anagoko Ensemble, gisteren in Vooruit in het kader van de Beyond Jazz Dluxe tweedaagse. Vanavond kan u in Vooruit terecht voor Iva Bittová & Vladimir Václavek / Equilibrium (Badenhorst – Ploug – Pettersen) / Liesa Van der Aa. Vanaf 20 u in de theaterzaal en na de pauze in de balzaal van Vooruit; toegang € 14 / 10 (vvk).

Beyond Jazz. Deluxe!

Vanaf vanavond is het twee dagen Beyond Jazz-feest in Vooruit. Vanavond spelen Mâäk & Albert Anagoko Ensemble en het Neil Cowley Trio; vrijdag is het aan Iva Bittová & Vladimir Václavek; Equilibrium (Badenhorst – Ploug – Pettersen) en Liesa Van der Aa. Tien dagen geleden heb ik Mâäk (met Giovanni Barcella) in El Negocito gezien, en ik ben al langer onder de indruk van Neil Cowley (wie graag The Bad Plus hoort, zal ook dit smaken). Veertien dagen geleden zat ik in Dendermonde om er Mikkel Ploug, Sissel Vera Pettersen en Joachim Badenhorst aan het werk te zien in het kader van hun JazzLab Series toernee. De cd, Equilibrium, is alvast zeer de moeite, en het is lang niet evident om die fragiliteit tijdens een concert op het publiek over te brengen. Gaat dat zien.

U leest er alles over bij Gentblogt, onder de verrassende hoofding Beyond Jazz. Deluxe! Hm, waar heb ik die titel nog gezien? (Lees ook: Joachim Badenhorst: reiziger in muziek, door Jeroen Revalk van Cobra.be.)

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=t9S–20Q9CQ&fs=1&hl=en_US]

Beyond Jazz Deluxe, twee dagen feest in Vooruit: Mâäk & Albert Anagoko Ensemble – Kojo / Neil Cowley Trio, donderdag 25 november 2010 om 20 u. in de Balzaal van Vooruit; Iva Bittová & Vladimir Václavek / Equilibrium (Badenhorst – Ploug – Pettersen) / Liesa Van der Aa, vrijdag 26 november 2010 om 20 u. in de Theaterzaal én de Balzaal van Vooruit. Toegang € 14 / 10 (vvk) per dag of € 20 / 16 (vvk) voor beide dagen. Sterk aangeraden.

Bernard Guyot

Gisteren speelden Sabin Todorov (piano) en Bernard Guyot (tenor en sopraan sax) bij Opatuur in De Centrale. Het duo vulde beide sets met het materiaal van de pas uitgebrachte cd, opgenomane naar aanleiding van hun samenwerking vorig jaar bij Tuur. Standaard jazz zonder al te veel fratsen, maar heel behagelijk om naar te luisteren. Fijn concert.

Mijn sax

Het daagde mij dat ik nog nooit een foto van mijn saxofoon had gepost. Ik speel sinds een jaar tenor sax, en ergens in mei heb ik een tweedehandse gekocht (in Amerika zijn ze een flink stuk goedkoper; hij werd geleverd in dit pakje). Het is een Buffet-Crampon Super Dynaction uit 1973, met zilver beplaat, mocht dat niet duidelijk zijn op de foto. Naar verluidt komt hij uit het Zwitserse leger; mogelijks is het een NOS en heeft hij lange tijd in het depot doorgebracht; hij ziet eruit als nieuw.

Buffet Crampon is vooral gekend voor hun klarinetten; meneer Buffet begon daarmee in 1825. Sinds 1866 (toen het patent van uitvinder Alphonse Sax verliep) maken ze ook saxofoons; de Super Dynaction is de opvolger van Dynaction (1950-1957) en werd gemaakt tot 1975. Ze worden vaak beschouwd als ‘concurrentie’ voor de meest befaamde sax, de Selmer Mark VI (die tot vijf keer zo duur is). Tina Brooks speelde op een Buffet Crampon, en Jackie McLean, en Albert Ayler. De Buffet saxofoons worden vaak ook voor klassieke muziek gebruikt.

Barcella – Mäâk – Van Herzeele

U had er moeten bij zijn, gisteren in El Negocito, ook al voor de stoere bikers-zonder-bijhorende-motorfietsen die een fles whiskey soldaat maakten en de vriendelijkheid zelf bleken. Het volk kwam echter niet voor dát entertainment, maar wachtte geduldig tot de bikers het pand verlieten en zo het podium vrijgaven. Dat werd vervolgens ingepalmd, in het kader van de El Negocito Barcella Sessions, door (van links naar rechts op de foto’s) Guillaume Orti (altsax en –op de foto– c-melody sax), Jeroen Van Herzeele (tenorsax), Laurent Blondiau (trompet), Michel Massot (tuba en –op de foto– trombone)

En terwijl de blazers even …uitblazen, drumt kersverse papa Giovanni Barcella gestaag verder.

Ze waren en pleine forme, de blazers van Mäâk (en Gio ook natuurlijk). Het Albert Anangoko Ensemble was er niet bij, de Europese première van hun project is pas voorzien op 18 november in het Zuiderpershuis. Daarna gaan ze op (korte) tournee, eerst door Nederland en nadien doen ze ook de Gentse Vooruit en Recyclart in Brussel aan. In Gent wordt het overigens een dubbelconcert met het Neil Cowley Trio, dat op zich weer kadert in een tweedaagse Jazz & Beyond deluxe.

Hou echter ook het programma van El Negocito in de gaten. Volgende week zijn er de De Cauter/Morel Sessions, gevolgd in december door de Lander Gyselinck Sessions. Daar tussenin zijn er een paar El Negocito XL‘s, waaronder, op 5 december, eentje met Steve Mackay (en Chantal Morte/Koonda Holaa/Brian Wolfe), die bekend is van The Stooges en Violent Femmes. Zeg niet dat ik het u niet wist.

Concerten 201010

Luciano Biondini & Javier Girotto / 02-10-2010 / Jazz Brugge / **
Mooi (maar weinig beklijvend), in een verrassende en warme omgeveing van de zolder van Memling Sint-Jan.
Ben Sluijs & Erik Vermeulen / 02-10-2010 / Jazz Brugge / **(*)
Veel beduusder dan tijdens het koude maar des te energieke concert op Jazz in ’t Park. Lyrischer, dat wel, maar meer in de lijn van wat we van dit duo gewoon zijn (niet dat zulks noodzakelijk minder goed zou zijn.)
Saga Quartet / 02-10-2010 / Jazz Brugge / 0
Eén van de slechtste concerten die ik dit jaar heb gezien –en ik ben niet rap met zo’n negatief oordeel. Die gasten hebben nog een lange weg af te leggen.
Brussels Jazz Orchestra feat. Bert Joris / 02-10-2010 / Jazz Brugge / **(*)
Een meer fluwelen inzet van Belgiës belangrijkste big band. De pers was bijna unaniem lovend over hun jongste plaat, hun recente optreden, en nog meer (en geheel terecht) over de manier waarop ze New York hebben veroverd. Bravo, BJO!
Courtney Pine / 02-10-2010 / Jazz Brugge / *(*)
Technisch ontbrak hier maar weinig. Maar inhoudelijk was dit zo leeg als darmen na het nuttigen van een fles laxativum.
De Bankroet Jazz / 03-10-2010 / Jazz Brugge / **(*)
Kilo’s inhoud in deze voorstelling. Een interessante interpretatie van Van Ostaijens gelijknamige werk, heel onderhoudend en afwisselend. En dat uit de pen van iemand die niet meteen tuk is op musicaltoestanden.
Courvoisier / Eskelin / 03-10-2010 / Jazz Brugge / ***
Het kwam wat moeilijk op gang misschien, maar eens het er was, mocht het voor ons gerust nog wat langer doorgaan. Mooi.
Rolf Kühn & Tio-O / 03-10-2010 / Jazz Brugge / **(*)
Hij was net 81 geworden, Rolf Kühn, en dat was er niet aan te horen. Heel dynamisch, bijgestaan door een paar jonge honden, die er niet waren bijgeplaatst voor de versiering. Aangename verrassing.
Andy Emler MegaOctet / 03-10-2010 / Jazz Brugge / **
Dit was een feest. Niet geheel om lang te onthouden, maar wel plezant, gelijk een trouwfeest op tijd en stond ook wels eens plezant kan zijn.
De Beren Gieren / 05-10-2010 / Vooruit, Gent / **(*)
Ik ga ze niet meer blijven bejubelen. Als u ze nog steeds niet aan het werk hebt gezien, dan moet u daar dringend iets aan doen. En ze blijven maar groeien.
Jamie Saft plays Bob Dylan, John Zorn & Jamie Saft / 05-10-2010 / Vooruit, Gent / **(*)
Interessant; heel interessant, maar een tikje vermoeiend, zoals die man steeds op datzelfde loeiharde volume blijft tokkelen op de piano.
Portico Quartet / 12-10-2010 / Botanique, Brussel / ***
De hype van het moment, en met reden. Peter zou dat (ook) heel schoon vinden, denk ik.
Matt Darriau’s Paradox Trio / 13-10-2010 / Follow The Sound (DeSingel, Antwerpen) / *
We gaan eens een heel actieve film nemen, en daar een kabbelende score tegen plaatsen. Een academische oppositie, die na welgeteld vijf minuten gaat vervelen. En zeggen dat ik zo’n fan ben van live begeleide films.
Bourne – Kane – Davis meet Laurent Blondiau & Ab Baars / 13-10-2010 / Follow The Sound (DeSingel, Antwerpen) / *
Het zal aan mij liggen, maar ik vond dit totaal oninteressant.
Craig Taborn Trio / 16-10-2010 / De Werf, Brugge / **
Waarom niet. Weinig verrassend evenwel, maar heel vakkundig.
Stray Dogs ft. Legoman /20 -10-2010 / Minard, Gent / ***
Ik twijfel een klein beetje tussen **(*) en *** –of nee, toch niet: de volle ***. Veelzijdig, afwisselend, degelijk concept, en heel geslaagde uitvoering. Dit had u eigenlijk niet willen missen.
Score Man / 27-10-2010 / Handelsbeurs, Gent / ***
Het moet niet altijd Filip Wauters zijn, dacht ik, maar kijk hij speelt ook hier mee. Zeer aanstekelijk, vol humor en gespeeld door mensen die er overduidelijk goesting in hebben en zich niet door een paar technische mankementjes laten afschrikken.
Narcissus Quartet / 28-10-2010 / De Werf, Brugge / ***
Robin Veheyen heeft een nieuwe Narcissus uit. Zonder Harmen Fraanje, maar met Jozef Dumoulin aan de piano en dat verandert de sound van dit kwartet geheel. Veel lyrischer, veel zachter, en ik denk bijna dat ik dit prefereer. Ik ga eerst eens goed naar de cd luisteren voor ik mij uitspreek.

Barcella / Van Herzeele Duo / 29-10-2010 / redlightBlue, Gent / **(*)
De opener van het nieuwe Gentse festival. U kan ze regelmatig aan het werk zien in de Negocito. Doen!
Peter Jacquemyn plays Solo / 29-10-2010 / redlightBlue, Gent / ***(*)
Fantastisch concert; met slokdarmklanken (of hoe heet dat) en zo’n gevorderde techniek dat ik met open mond zat te luisteren. Jacquemyn glijdt klankgewijs langs zijn bassnaren naar beneden (of naar boven, al naar gelang), geheel synchroon met zijn stem.
Lynn Cassiers / Jozef Dumoulin Duo / 30-10-2010 / redlightBlue, Gent / **
Frêle fragiele klanken van deze downzised lidlboj bezetting. Kwam goed tot zijn recht in de Negocito.
Platvink / 30-10-2010 / redlightBlue, Gent / **(*)
Jasper Huysentruyt, bijgestaan door Lieven Van Pee en Simon Segers (oei, dat zijn bijna De Beren Gieren), in deze straight ahead jazz set. Very nice indeed.
Jeroen Van Herzeele meets Erik Vermeulen / 30-10-2010 / redlightBlue, Gent / **(*)
Het moet niet altijd een duo met resp. Giovanni Barcella of Ben Sluijs zijn, moeten deze heren gedacht hebben. Mooie galmende klank in de protestantse kerk.
Resistenza Band meets Jean Luc Cappozzo / 30-10-2010 / redlightBlue, Gent / **
Het had meer iets weg van een open repetitie, maar dat is de aard van het beestje natuurlijk. De bal werd vaak en mooi doorgegeven, en hoewel deze band voorlopig nog wat body miste, was dit alvast een mooie aanzet.
Voladores Trio / 30-10-2010 / Opatuur, Gent / *(*)
Damn. Ik ben fan van Joachim Badenhorst, en kan ook Pascal Niggenkemper best op prijs stellen (Frantz Loriot had ik nog nooit eerder gehoord). Ondanks de veelzijdigheid en het meesterschap van Badenhorst was deze Voladores evenwel een beetje ontgoochelend. Naar het schijnt treden ze ook op terwijl er bewegend beeld wordt vertoont, en ik kan wel zien waar zulks een meerwaarde zou bieden. Dit vond ik evenwel niet zo onderhoudend.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(concerten vorige maand)